เลขาสถานะเมีย

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ 1.2

สำหรับผู้หญิงคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องยาก ที่จะห้ามใจไม่ให้หวั่นไหวไปกับรูปลักษณ์ชนิดที่ว่าครบเครื่องราวกับว่าเตชน์ ตันติวัฒน์ เป็นลูกรักของพระเจ้า แต่สำหรับเธอเขาก็แค่ลูกกวาดสีสวย กินแล้วอ้วนฉุ แถมฟันผุอีกต่างหาก มีแต่โทษกับโทษ หาประโยชน์อะไรไม่ได้เลย!

ดังนั้นกฎที่ว่าจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอ

“เอ๊ะ! อีข้าว นั่นเจ้านายหล่อนนี่” เสียงแหลมของภานุได้ทำลายภวังค์ของพาขวัญแตกกระเจิง หญิงสาวเลิกคิ้วสูงเป็นการตั้งคำถามเพราะจมอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่นาน บวกกับเสียงเพลงดังกระหึ่มในจังหวะเร้าใจ ทำให้เธอจับใจความที่เพื่อนพูดไม่ได้ “เจ้านายหล่อน”

พอภานุย้ำให้อีกครั้งพร้อมกับบุ้ยปาก พาขวัญก็หันขวับไปมองก่อนจะกัดฟันกรอดเมื่อพบว่าเป็นเจ้านายหนุ่มที่ทิ้งให้เธอเผชิญกับความกดดันในที่ประชุมตั้งนานสองนาน ในขณะที่เขาออกมานั่งดื่มกับเพื่อนอย่างสบายใจเฉิบ

มันใช่เรื่องไหม!

“นี่เหรอเจ้านายนังข้าว หล่ออะ อยากได้” แจงจิตพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น หญิงสาวเพิ่งย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยเป็นการถาวรได้สามอาทิตย์ จึงไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ ของเจ้านายของเพื่อน ได้ยินแต่เสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าเตชน์ตัวจริงหล่อและมีออร่ายิ่งกว่าดารานายแบบตัวท็อปของเมืองไทย อีกทั้งสายตาที่ใช้มองเจ้านายหนุ่มของเพื่อนวิบวับพอๆ กับไฟดิสโก้ ภานุเห็นแล้วก็รีบดับฝันเพื่อนรักทันที

“อะ แฮ่ม แล้วหลัวฝรั่งที่หอบหิ้วมาจากซิดนีย์เก็บไว้ที่ไหนยะ” อีกฝ่ายค้อนปะหลับปะเหลือกเมื่อถูกขัดคอ เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้อีกครั้ง ยกเว้นก็แต่พาขวัญ

“ไม่ไปทักทายเจ้านายแกหน่อยเหรออีข้าว” คนเป็นเลขาฯ ส่ายหัวดิกทันที

“แกลืมไปแล้วหรือไงนุ ที่ทำงานกับตอนนี้ ฉันเหมือนคนละคน อีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้เขารู้จักฉันในมุมนี้ด้วย”

พอนึกอะไรขึ้นได้ภานุก็พยักหน้า พูดถึงเตชน์เขาเป็นคนหล่อรวยมากก็จริง แต่ไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่พาขวัญจะฝากหัวใจไว้ได้ เขาเจ้าชู้ ควงดารา นางแบบไม่ซ้ำหน้าและอายุการใช้งานของแต่ละนางก็สั้นจนน่าใจหาย ดังนั้นจากที่คิดจะเชียร์โดยไม่สนคำเตือนของรัญญาก็เปลี่ยนใจไม่สนับสนุน

ใครบ้างอยากเห็นเพื่อนรักอกหักซ้ำซ้อน...

เมื่อสาวๆ แทะโลมเตชน์ผ่านสายตาจนหนำใจ ทั้งหมดก็หันมาสนใจเครื่องดื่มและกับแกล้มตรงหน้า แต่ก็มีบ้างที่แอบชำเลืองไปมองเพราะลบความหล่อเหลาของเตชน์ออกไปจากส่วนของความจำไม่ได้ ภานุยังคงทำหน้าที่สร้างเสียงหัวเราะให้กับเพื่อนๆ ในกลุ่ม โดยมีแจงจิตเป็นลูกคู่เหมือนครั้งอยู่มหา’ลัย ยิ่งเมาก็ยิ่งมีเรื่องสนุกๆ ขุดขึ้นมาเมาท์มอยและงัดมุกตลกขึ้นมาสู้จนหัวเราะท้องคัดท้องแข็งไปตามๆ กัน

“เอ้าชน ดื่มให้กับชีวิตที่บัดซบของกู”

อดีตเพลย์บอยตัวพ่อที่เพิ่งกลับใจได้ไม่นาน ชูแก้วในมือขึ้นอีกครั้ง ทำให้เตชน์ที่กำลังเมาได้ที่ไม่กล้าขัดใจเพื่อน ยื่นแก้วออกไปชนก่อนจะสาดเหล้าเข้าปากหมดแก้วซึ่งเป็นแก้วที่เท่าไรแล้วก็สุดรู้

สาเหตุที่ทำให้เพื่อนรักอย่างทัศนัยถูกคู่หมั้นสาวถอนหมั้นไปหมาดๆ ส่วนหนึ่งก็มาจากเขาที่ได้มอบหมายให้เพื่อนรักทำงานสำคัญ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่เจ้าตัวอยากปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเชิงลบ สร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้ใหญ่ทางฝ่ายหญิงเปิดไฟเขียว พาคู่หมั้นสาวที่คิดมาตลอดว่าเป็นของตาย หากสุดท้ายก็มิวายรักเข้าสู่ประตูวิวาห์ ด้วยการทุ่มเทให้กับงาน แสดงให้เห็นว่าตัวเองไม่ใช่คนหยิบหย่อง มือหางตีนห่าง ผลาญสมบัติของตระกูลไปวันๆ

และเพราะต้องเดินทางไปต่างประเทศอยู่บ่อยครั้ง พอกลับมาก็ยุ่งอยู่กับงาน วนลูฟอยู่แบบนี้หลายเดือนติด ในสายตาผู้ใหญ่กลับมองว่าทัศนัยหายเข้ากลีบเมฆไปเฉยๆ ผิดกับตอนที่ชายหนุ่มยังใช้ชีวิตพ่อพวงมาลัยก็ยังเทียวไปเทียวมาบ้านคู่หมั้นสาวอยู่บ้าง จนอดคิดไม่ได้ว่าทัศนัยแอบซุกลูกเมียไว้ที่ไหนสักแห่ง

สุดท้ายก็โยนการตัดสินใจไปให้กนกนุช ทั้งที่ตอนแรกเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่เจ้ากี้เจ้าการจับคนทั้งคู่หมั้นหมาย หรือที่เรียกกันว่าคลุมถุงชนนั่นแหละ แน่นอนว่าหญิงสาวมีคำตอบให้กับตัวเองอยู่แล้ว แต่จะถอนหมั้นเฉยๆ ก็ดูไม่สาแก่ใจที่ทัศนัยได้ขยี้ใจเธอจนแหลกเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้วยการควงผู้ชายคนใหม่ไปดักรอขอถอนหมั้น ตอกย้ำว่าเขาเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง!

“สุดท้ายหมาก็คาบไปแดก”

“กูขอโทษว่ะนัย” เตชน์พูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด ยังจำได้แม่นตอนที่ทัศนัยโทร.มาบอกว่าถูกคู่หมั้นสาวควงผู้ชายคนใหม่มาขอถอนหมั้น น้ำเสียงของเพื่อนสั่นมากแค่ไหน

ไม่ร้องไห้ก็เกือบ

แล้วคนเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่ห้องคลอดเพราะคลอดวันและเวลาเดียวกัน เลยถูกจับให้เป็นเกลอ มีเหรอจะนิ่งดูดาย พอได้ยินน้ำเสียงที่ฟังปราดเดียวก็รู้ว่าทัศนัยเสียใจมากแค่ไหน เวลานั้นก็ไม่มีอะไรสำคัญเท่าเพื่อนคนนี้อีกแล้ว ไม่เว้นแม้แต่ตำแหน่งว่าที่ประธานบริษัทโฮมไอเดีย!

“ไม่ใช่ความผิดของมึงไอ้เตชน์ แต่ผิดที่แม่นั่นหลายใจต่างหาก เอ้าชน!” บอกเสียงอ้อแอ้ เป็นอีกครั้งที่เตชน์ปฏิเสธไม่ได้ ด้วยรู้สึกผิดต่อเพื่อนบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเกินลิมิต

นอกจากจะแผดเผาตับไตไส้พุงจนแสบร้อนแล้ว สติสตังยังถูกพล่าผลาญจนไม่รู้ว่าควรหยุดหรือยังพอไปต่อได้

สิ้นเสียงแก้วกระทบดังกริ๊ง น้ำสีอำพันก็ไหลพาดผ่านลำคอ ซึมซาบเข้าสู่กระแสเลือด ฉุดความมึนเมาขึ้นอีกหลายระดับ ในขณะที่สติถูกลดทอนลงเรื่อยๆ

แก้วแล้ว...

แก้วเล่า...

“ก้นเท่ากะละมัง ผิวพรรณก็สวย ขายเท่าไร คืนนี้พี่จะซื้อไปนอนด้วย” คนอกหักมาหมาดๆ พูดอ้อแอ้ ลูบโลมสาวสวยที่ตนฉุดข้อมือไว้ทันก่อนที่สาวเจ้าจะเดินผ่านโต๊ะไปด้วยสายตาฉ่ำวาว

“ขายพ่องมึงสิ ปล่อย!” สาวเจ้าไม่เล่นด้วย รีบสะบัดข้อมือให้หลุดพ้นจากมือแกร่ง พร้อมกับโหวกเหวกโวยวายเสียงดัง หวังให้แฟนหนุ่มที่เดินนำวกกลับมาช่วย

“เกิดอะไรขึ้น!” เสียงเหี้ยมพอๆ กับหน้าตาเอ่ยถาม ทำเอาคนเมาเลิ่กลั่กตั้งรับไม่ทัน ไม่คิดว่าคนสวยจะมากับผัว

“มันจะซื้อหนูไปนอนค่ะพี่” ฟ้องปากสั่นพร้อมกับเบียดกายเข้าหาสามีนักแข่งเจนสนาม มารู้ตัวว่าพลาดก็ตอนเห็นทัศนัยและเตชน์ไฮโซเพลย์บอยคนดัง เต็มๆ ตา

รู้แบบนี้ขายให้อีกคนและแถมฟรีให้อีกคนก็ยังได้!

“ไอ้หมาตัวไหนพูด” ชี้มือชี้ไม้ระหว่างไอ้หน้าหล่อสองคน เพื่อประเคนหมัดได้ถูก หากไม่ทันที่ทัศนัยจะอ้าปากยอมรับว่าตนเป็นคนพูด สัญชาตญาณในการปกป้องคนอื่นของเตชน์ก็ทำงานได้ไวเสมอกลับพูดขึ้นก่อนว่า

“กู!”

จากนั้นความชุลมุนวุ่นวายย่อมๆ ก็เกิดขึ้นที่โต๊ะของนักธุรกิจหนุ่มคนดัง พร้อมกับเสียงเพลงและเสียงพูดคุยของลูกค้าโต๊ะอื่นเงียบลงเหมือนปิดสวิตช์

“ว้าย! อีข้าว เจ้านายแกมีเรื่อง ไปดูเขาหน่อยเร็ว” เป็นภานุที่ทนดูไม่ได้และร้อนใจแทน เมื่อเห็นว่าเตชน์กำลังมีปากเสียงกับชายหนุ่มกล้ามโตและพวกของมัน

เป็นเพราะยังปัดความโกรธออกจากใจไม่ได้ ที่อีกฝ่ายให้ความสำคัญกับเพื่อนจอมเสเพลมากกว่าตำแหน่งประธานที่สุ่มเสี่ยงว่าจะหลุดมือไปให้พี่น้องคนใดคนหนึ่งของเขา พาขวัญหันไปดูแวบหนึ่งแล้วก็ส่ายหน้า ไม่สนสถานการณ์ย่ำแย่ที่อีกฝ่ายกำลังเผชิญ

“ไม่ล่ะ แกก็รู้ว่าฉันทำงานให้เขาเฉพาะที่บริษัทเท่านั้น นอกเหนือจากนั้นเขาต้องไหว้วานคนอื่น แล้วที่ผับก็มีการ์ด ก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของการ์ดเถอะ”

พูดจบก็ยกเตกีลาขึ้นจิบอย่างใจเย็น ภานุเห็นแล้วก็กลอกตาเป็นเครื่องหมายอินฟินิตี ก่อนจะเตือนสติเพื่อนทั้งที่ตัวเองก็ชักจะมึนๆ

“อีข้าว ถ้าเจ้านายหล่อนถูกซ้อมตายขึ้นมา งานดี เงินเดือนเฉียดแสน โบนัสปีหนึ่งตั้งเท่าไร ไหนจะสวัสดิการเริ่ดๆ สุดท้ายก็หายวับไปกับตา”

จบคำพูดของภานุ มือที่กำลังตักกับแกล้มเข้าปากชะงัก พาขวัญใช้สมองอันชาญฉลาดประมวลคำพูดของเพื่อนไม่นาน จากนั้นคนที่เคยผ่านความยากลำบากมาก่อนก็ลุกพรวดพราดไปจากโต๊ะทันที!