ราตรีอับแสง

สิ่งที่ทำให้ความรักคือความรัก มักไม่ต้องการผลตอบแทน หากความรักที่ไร้ผลใดๆ ตอบแทนนั้น กลับยอกแสลงลึก เจ็บปวดเกินพรรณนา ทั้งเขาและหล่อน ไม่เคยล่วงรู้ได้เลยว่ากำลังก้าวบนเส้นทางรักที่โปรยด้วยกรวดหนาม ปลายทางข้างหน้ามืดมิดเกินกว่าจะเดาได้ว่าเป็นเช่นไร แต่ ‘เรา’ กลับเลือกที่จะก้าวไป ทั้งๆ ที่หัวใจอยู่บนเส้นขนาน ทว่าเป็นเส้นขนานที่ ‘เหมือน’ ราวกับเป็นเส้นทางเดียวกัน

  

น่านนที – ชายหนุ่มผู้มั่นคงในรัก ถึงแม้รักนั้นจะเป็นรักที่ ‘ไม่ควรรัก’ แต่เขากลับรัก รอคอย นานแสนนาน นานเกินไปจนเขาไม่แน่ใจว่ามันคือความรัก หรืออะไรกันแน่

ศศินา – หญิงสาวที่เปรียบเสมือน ‘เพื่อนรัก’ ของน่านนที แต่รักที่หล่อนมี กลับไม่ใช่รักในแบบที่น่านนทีเข้าใจ

อลิน – หญิงสาวที่น่านนทีพร้อมจะมอบชีวิตให้ เพียงแค่นับถือหัวใจที่พิสุทธิ์ใสในรักของหล่อน ไม่ว่ารักนั้นจะทำร้ายหล่อนแค่ไหน แต่ยังไงหล่อนก็ยังรักเสมอ รักถึงแม้จะเจ็บปวด รักถึงแม้จะไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าความรักนั้นมีค่าแค่ไหน

ถิรวัฒน์ – ชายคนที่อลินมอบกายและใจให้ทั้งดวง และเขาก็คงรู้สึกไม่ต่างจากอลินเท่าไรนัก หากเขากลับเห็นแก่ตัวเกินกว่าคำว่ารักจะฉุดไว้ได้

ทุกคนเข้ามาพันพัวกันด้วยความรักที่ไม่ต้องการแย่งชิง หาก ‘ความรัก’ เอง ที่ต้องการแย่งชิงอะไรบางอย่างจากหัวใจของคน

‘ความรักที่บริสุทธิ์คืออะไร หยดน้ำตาที่ไม่มีวันจางหาย และรอยเลือดที่คุกรุ่นเคล้ากลิ่นความตาย คือปริศนาที่รอการคลี่คลายในเรื่องนี้’