คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro...คิวคิวปวดท้อง
~ เ้าอันสใส บ้านระลู ปาร์ ~
ยัมีเสียๆหนึ่ร้ออย่าเ็บปว
“ฮันฮ...ฮันิวิวป...ปวท้อ” ยูฮยอนร้อึ้น
“ิวิวๆปวท้อเหรอท...ทำไี”
“รีบๆไปามนให้เอารถออที” ฮันยอร้อบออย่าระวนระวาย
“ุหนู่ะน...น้ำเินแล้ว่ะ”แม่นมอฮันยอบอเือน
“เร็วๆอะ...โอ๊ยฮะ...ฮัน...ิวิวะลอแล้ว”ยูฮยอนร้ออย่าเ็บปว
“เฮียให่ๆอา้อให่เป็นอะไร” ามินที่เพิ่ะรับประทานอาหารเสร็วิ่ออาห้อรับประทานอาหารมาูเมื่อไ้ยินเสียร้ออยูฮยอน ถามึ้นอย่าใ
“้อให่ะลอแล้วสิอาี๋เล็ทำไีน้ำเินแล้ว”ฮันยออบอย่าใพอๆัน
“เฮียำลัะไปร.พ.ใ่มั้ยั้นผมไป้วยรอแป๊ป”ามิน็รีบวิ่ลับไปหยิบระเป๋าน.ร.
“รถมาแล้ว่ะุายให่”สาวใ้นนึบอฮันยอ
“ิวิวอทนหน่อยนะ่ะ ไปร.พ.XXXเร็วออรถเร็วเ้า”ฮันยอรีบอุ้มยูฮยอนึ้นรถและสั่นับรถให้ออรถอย่ารวเร็วโยที่ไม่ไ้รอามิน
“เี๋ยว เฮียรอ...้วยสิ”ามินวิ่ลับมาำลัะเรียฮันยอแ่ไม่ทันรถออไปะแล้ว
“แล้วใระส่เ้าไปร.ร.อ่ะ”
“ให้เฮียรอไปส่ีว่า”แล้วามิน็เินไป้าบนห้อนอนอพี่ายนรอ
“เฮีย๋า...เฮียรอไปส่มินมินไปร.ร.หน่อยสิ”
“อะไรันนะนอนอย่าวนสิี๋เล็”ฮีอลพูอย่าัวเีย
“เฮียลุหน่อยนะไปส่มินมินหน่อยวันนี้เฮีย็มีเรียนเ้า้วยไม่ใ่เหรอ”
“เออ...ื่น็ไ้ว่ะ”ฮีอลบออย่าหุหิเล็น้อย
“ะไปร.ร.เหรอทำไมไม่ไปับเฮียให่เหมือนทุวันหล่ะ”ฮีอลถามเพราะปิทุเ้าฮันยอะเป็นนไปส่ามินไปร.ร.เพราะเป็นทาผ่านไปบริษัท้วย
“็อา้อให่อ่ะปวท้อะลอเฮียให่็เลยรีบพาไปร.พ.”
“ห๊า...ยูฮยอนลอแล้วเหรอ”
“อืม...ำลัะ ไม่รู้เหมือนันว่าะเป็นผู้หิหรือผู้าย”
“มินมินอยาให้หลานเป็นผู้หิอ่ะ”
“แ่เฮียอยาไ้เป็นอาี๋ัวน้อย”
“เย้...ันะไ้เป็นุอาแล้วีใมั้ยี๋เล็”ฮีอลร้ออย่าื่นเ้น
“ีใสิแ่เฮียำลัทำให้มินมินสายนะไปอาบน้ำเลยเฮีย”
“ิส...ไป็ไ้รอแป็ป”แล้วฮีอล็ลุื้นไปอาบน้ำ
“เฮียมินมินลไปรอ้าล่าน่ะ”ามินะโนบอพี่ายที่ำลัอาบน้ำอยู่
“เร็วๆนะเฮีย”
“เออน่า....รู้แล้ว”ฮีอะโนอบลับมาาในห้อน้ำ
- ห้อรับประทานอาหาร -
ะที่ามินนั่รอฮีอลรับประทานอาหารเ้าอยู่
“เออนี่แล้วี๋เล็โทรศัพท์ไปบอบ้านนั้นหรือยั”
“ยัเลยเฮียไม่รู้เหมือนันว่าเฮียให่ะโทรไปหรือยั”
“ั้นแ็โทรไปถาม็ไ้”
“อืม...็ไ้ร้าบ”
“ุแม่บ้านรับเบอร์บ้านระลูโวให้ผมหน่อยรับ”แล้วแม่บ้าน็ไปนำโทรศัพท์มาให้ามิน
“นี่่ะ...ุายเล็”แม่บ้านยื่นโทรศัพท์พร้อมับ่อสายถึบ้านระูลโวให้
“อบุรับ”ามินรับโทรศัพท์มา
“ฮัลโหล สวัสีรับผมามินน่ะรับอเรียนสายุนายโวรับ”
“สวัสีรับมินมิน ุแม่เล็ไม่อยู่รับ”
“ไม่ทราบว่ามินมินมีธุระอะไรับุแม่เล็รับ”
“เออ...ผมำลัพูสายอยู่ับใรรับ”
“ผมุนิรับ”
“รับพี่ี้ือมินมินะบอว่าอา้อให่อนอยู่ที่ร.พ.นะรับ”
“อะไรน่ะ!!! ยูเป็นอะไรทำไม้อเ้าร.พ. อยู่ร.พ.อะไร พัอยู่ห้อไหน ไปับใร เป็นอะไรมาหรือเปล่า....”ุนิถามอย่าใที่รู้เรื่ออยูฮยอน
“เี๋ยว่อนรับพี่ี้ผมอบไม่ทันเอาทีละำถามรับ”
“ยูเป็นอะไร”ุนิที่พึ่พัหายใเริ่มถามที่ละำถาม
“้อให่ะลอรับ”
“หา!!!ยูลอแล้วเหรออยู่ร.พ.อะไร”
“ร.พ.XXXรับ”
“ใรพายูไป”
“เฮียให่รับ”
“อืม...โอเอบในะที่โทรมาบอ”
“ิ๊”ุนิัสาย่อนที่ามินะพู่อไป
“ไม่เป็นไรรับพี่...ี้”
“เอ้า...วาสายะแล้ว”
“เป็นไบาี๋เล็”ฮีอลถามน้อาย
“เป็นเอามานะ ผมว่าป่านนี้ออาบ้านไปร.พ.แล้วแหละมั้”
“อืม”
“แล้วเฮียเสร็หรือยั”
“ปะไปร.ร.ไ้แล้วเี๋ยวะสายเอา”
“ุลุร้าบเอารถออให้ผมันนึร้าบ”ฮีอละโนบอนูแลรถ
“ร้าบุายลา”
“ไปแล้วนะร้าบทุๆน”ามินบอลาทุนในบ้านอย่านอัธยาศัยี
“โีน่ะ่ะ/รับุายรอุายเล็”
แล้วเฟอร์รารี่ันามสีแส็ถูับออไปโยุายรออบ้านระลูปาร์
ความคิดเห็น