คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : หวังเม่ย
ซันนี่จอดรถต่อจากรถเก๋งคันงามที่จอดสงบอยู่ริมทางเท้า เขาเปิดประตูลงไป
“พี่ซัน สวัสดีครับ”
“สวัสดีอากัง อาฟู่ รอคุณหนูอยู่หรือ”
“ครับ ใกล้เลิกเรียนแล้ว”
“ฉันจะมารับคุณหนูไปมังกรทอง นายรู้หรือยังละ”
ซันนี่กวาดสายตามองรอบๆ เขาเคยนำรถเข้าไปจอดในมหาวิทยาลัย แต่เอริก้า
คงสั่งลูกน้องให้จอดรถรับเธอที่นี่ และซันนี่เห็นว่าเป็นความคิดที่แย่มากๆ
“ทำไมไม่เอารถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถในมหาวิทยาลัยละอากัง”
“คุณหนูห้ามขาดครับ”
“แล้วส่งใครเข้าไปข้างในบ้าง”
“มีอาหงกับอาชุนครับ”
“อ้อ แน่ะเดินออกมาแล้ว”
ซันนี่เสียงขรึม เขายกมือขึ้นกอดอก นิ่วหน้าเมื่อเห็นนักศึกษาหนุ่มๆกลุ่มหนึ่ง
เดินตามเอริก้าซึ่งเดินคุยออกมากับเพื่อนสองสามคน ชายหนุ่มตัดสินใจก้าวยาวๆไปหาเธอ เอริก้า
มองเห็นซันนี่ในทันที เธอทำหน้านิ่ว
“ซันนี่มาทำไมคะ”
ซันนี่ดึงเอริก้าไปทางด้านหลังของเขาแทบจะเป็นกระชาก เอริก้าแทบร้องกรี๊ด
แต่เธอก็ไม่ร้องเมื่อเห็นมีดขาววาววับกรีดผ่านแขนของซันนี่ไปอย่างเฉียดฉิว นักศึกษาหนุ่ม
สามคนนั่นเอง คนทั้งสามเมื่อลงมือพลาดก็ตามติดเข้ามาอีก ซันนี่เตะข้อมือนักศึกษาผู้หนึ่งจนมีด
หลุดกระเด็นจากมือ ใครคนหนึ่งแทงขวับชายหนุ่มเอนตัวหลบ เขากระตุกแขนมือมีดผู้นั้นเตะ
รวบสองขาของเขาขณะที่สบัดเหวี่ยงร่างค่อนข้างล่ำนั้นตามหลักวิชาจับเหวี่ยงแบบยูโด ร่างล่ำลอย
ไปหล่นพลั่กบนพื้นซีเมนต์เต็มแรงและแน่นิ่งไป อากังกับพรรคพวกจัดการกับคนที่เหลืออย่าง
รวดเร็ว
“ไปขึ้นรถผม เอริก้า”
ซันนี่พูดขรึมๆ เอริก้ายอมเชื่อฟังแต่โดยดี เธอมองร่างสูงที่เปิดประตูเข้ามานั่งราว
กับไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นความจริงว่าเธอไม่เคยเห็นซันนี่กับบทบาทนักสู้มาก่อน ซันนี่ที่เธอรู้จัก
นุ่มนวลและอ่อนโยน มีเสน่ห์น่ารัก ดูช่างแตกต่างกับซันนี่ที่เหวี่ยงไอ้ล่ำคนหนึ่งลงไปนอนแน่นิ่ง
กับพื้นราวกับเป็นคนละคน
“กลัวผมหรือไง”
เขาหันมาถามเธอยิ้มๆ เมื่อเห็นดวงตาที่ยังเบิกกว้างของเธอ ชายหนุ่มออกรถ
อย่างรวดเร็ว เอริก้าเชิดหน้าเล็กน้อย
“จ้างให้สิ ฉันไม่เคยกลัวคุณหรอก นี่จะไปไหนกันคะ”
“คุณพ่อคุณให้มารับคุณไปกินข้าวที่มังกรทอง”
“อ้อ งั้นหรือ ถ้าพ่อไม่สั่งคุณจะมาหรือเปล่า”
ซันนี่เหลือบมองจมูกเชิดๆอย่างเอ็นดู
“คุณพ่อคุณสั่งผมไม่ได้หรอกนะ ผมไม่ใช่ลูกน้องของท่าน เอริก้า คุณไม่ควร
ให้รถที่มารับคุณจอดรอที่ด้านนอกมหาวิทยาลัยนะ คุณเห็นแล้วใช่ไหมว่ามันอันตรายกับคุณ
แค่ไหน”
เขาอมยิ้มมากขึ้นเมื่อเห็นจมูกที่เชิดๆอยู่แล้วนั้นเชิดมากขึ้นกว่าเดิมอีก อย่างดื้อรั้น
“ก็ทุกทีมันไม่เคยมีแบบนี้นี่ ฉันไปไหนมาไหนได้สบายๆ ใครจะไปรู้ว่าแค่พอเป็น
ลูกคุณพ่อเท่านั้นก็จะโดนทำร้ายกันง่ายๆแบบนี้ละ”
ซันนี่ถอนหายใจยาว
“ตอนนี้วงการเจ้าพ่อกำลังมีการปะทะกันอย่างเงียบๆ คุณควรระวังตัวเองเพื่อ
คุณพ่อคุณจะได้ไม่ต้องกังวลมาก”
เอริก้าอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะยอมรับแต่โดยดี
“ก็ได้ค่ะ ต่อไปจะระวังตัวให้มากกว่านี้”
“ดีครับ”
ซันนี่เลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถ เจียงซึ่งยืนอยู่บริเวณนั้นเดินมาเปิดประตู
ให้เอริก้าอย่างอ่อนโยน
“เชิญครับคุณหนู”
“ขอบใจจ้ะ”
เจียงยิ้มให้กับความอ่อนหวานของเธอ ซันนี่ถามเสียงขรึม
“ท่านมาถึงหรือยังเจียง”
“ทั้งสองท่านมาถึงแล้วครับ พี่ซัน”
เจียงเดินนำคนทั้งสองไปที่ห้องอาหารหรู
“มากันแล้ว อาซัน ริคกี้ นั่งสิ”
ซันนี่เลื่อนเก้าอี้ให้เด็กสาวก่อนจะลงนั่งข้างๆเธอ
“ซันนี่ ลุงของเธอบอกว่าเธอจะไปเป็นทหารหรือ”
เจคอบถามอย่างแจ่มใส
“โดนบังคับมากกว่าครับ เพราะเขาไม่ได้เปิดโอกาสให้ปฏิเสธ”
ชายหนุ่มตอบยิ้มๆเขาตักอาหารให้เอริก้าอย่างเอาใจ เด็กสาวเหลือบตามองหน้า
สะอาดสะอ้านของเขาอย่างแปลกใจ
“คุณจะไปเป็นทหารหรือคะ ซันนี่”
“ทางการเรียกตัวผมเข้าประจำการ” ซันนี่ตอบอย่างอ่อนโยน
“ทำไมละ” เจคอบถามอย่างสนใจ
“ทางกองทัพต้องการให้ผมล้างเจ้าพ่อให้หมดเกาะฮ่องกงน่ะครับ” .
“เอากันอย่างนั้นเลยหรือ เอาเถอะ ยังไงลุงก็จะไปอเมริกาอยู่แล้ว จะให้ริคกี้ไป
เรียนที่นั่น”
“ครับ”
ซันนี่รับคำ เขารู้สึกคอแห้งผากเมื่อรู้ว่าเอริก้าจะไปอเมริกากับบิดาของเธอ
..........................................
ซันนี่เงยหน้าจากแฟ้มเอกสารเมื่อเห็นเงาดำวูบเข้ามาทางหางตา
“เจียง ไปไหนมาละ” เจียงหน้าขรึม
“เจ้าชุนมันมารายงานครับว่ามีคนกลุ่มหนึ่งขนของอยู่ที่ท่าเรือไห่เอี้ยน ท่าทาง
ไม่น่าไว้ใจนัก”
ซันนี่วางปากกาลงบนโต๊ะ ใบหน้าเคร่งขรึม
“เสี่ยเล็กกับมือดำละ เจียง”
“เสี่ยเล็กบินไปยุโรปเมื่อวานนี้ครับ ส่วนมือดำเฮยโสว่ มันไปเมืองไทยได้สาม
วันแล้ว สองคนนั้นไม่รู้เรื่องแน่ๆครับ”
“งั้นนายพอจะหารายละเอียดของคนกลุ่มนี้ได้ไหม”
“คิดว่าได้ครับ ผมจะให้เจ้าชุนจัดการให้”
“ดี เรื่องที่ให้ไปพบคุณโจวเรียบร้อยหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับพี่ซัน คุณโจวจะทำตามที่เราแนะนำแน่นอน”
“ดีแล้ว เราไปออกกำลังกันดีกว่า”
ซันนี่โยนปากกาลงบนโต๊ะอย่างเซ็งๆ เจียงขับรถให้เขา พาไปโรงยิมที่เขาออกกำลัง
กายเป็นประจำ
“สวัสดีครับ คุณซัน”
“สวัสดีครับอาจารย์อู๋ วันนี้คนเยอะจริงๆ”
“ครับ เรามีครูสอนยูโดคนใหม่มาน่ะครับ ลูกศิษย์หนุ่มๆเลยเยอะ แล้วก็มีมา
สมัครเป็นสมาชิกใหม่ด้วยครับ สิบกว่าคน มือดำเป็นคนรับรอง”
อาจารย์อู๋เจ้าของโรงยิมตอบอย่างแจ่มใส
“แล้วนี่ห้องซ้อมกังฟูว่างไหมครับ”
“อ๋อ ว่างครับ มีคนฝึกอยู่สองสามคน”
“งั้นผมจะไปฝึกห้องนี้ละ”
สองหนุ่มออกกำลังกันจนเหงื่อชุ่ม ซันนี่เดินเช็ดเหงื่อออกไปนั่งข้างสนามซ้อม เขา
ไม่ได้สนใจคนอื่นๆที่ซ้อมอยู่มากนัก เจียงเอี้ยวตัวไปหยิบน้ำดื่มออกมาเขาเปิดส่งให้ซันนี่
“คุณซันนี่”
เสียงเรียกชื่อชายหนุ่มเบาๆดังมาจากหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังซ้อมอยู่ริมสนาม
ชายหนุ่มชงัก เจียงลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง หญิงสาวล้มฮวบลงอย่างกะทันหัน เจียงเข้าประคอง
ตามสัญชาตญาณ ไม่ได้สนใจน้ำขวดในมือที่หกกระจายบนพื้น
“คุณเป็นยังไงบ้าง”
เจียงถามอย่างห่วงใย หญิงสาวลืมตาขึ้นมองเขาเขม็ง เห็นดวงตาเป็นประกายของ
เธอ เจียงก็ถึงกับอ้ำอึ้งไปเล็กน้อย
“ขอพูดกับคุณซันนี่หน่อย”
เสียงหญิงสาวพูดแผ่วเบา ซันนี่คุกเข่าลงนั่งข้างๆหญิงสาว
“พาเธอไปนั่งที่โซฟาร์สิเจียง”
“ครับ”
เจียงอุ้มร่างบางระหงไปที่โซฟาร์ตัวยาว เขาจัดให้หญิงสาวนั่งเอนๆ
“เจียง เอาน้ำมาให้คุณผู้หญิงหน่อย”
“ได้ครับพี่ซัน”
.........................................
“คุณซันนี่”
“ฉันร้อยตรีหวังค่ะ มีข่าวถึงคุณตอนนี้….”
“เดี๋ยวนะ”
ซันนี่เอาผ้าขนหนูของหญิงสาวไปชุบน้ำเย็นเดินกลับมาส่งให้เธอ หญิงสาวรับ
ไปเช็ดหน้าอย่างอ้อยอิ่ง
“มีอะไรครับ”
“มีกลุ่มอิทธิพลกลุ่มใหม่ชื่อแก๊งมังกรทอง ซ่องสุมผู้คนมาก แล้วยังค้าอาวุธเถื่อน
ยาเสพติด”
“ทำไมพวกมันถึงเงียบมากเลยละ ผมเพิ่งได้ยินข่าวมันขนของวันนี้เองที่ท่าเรือ
ไห่เอี้ยน”
ซันนี่รับขวดน้ำจากเจียงมาส่งให้หญิงสาว เขาพูดเมื่อหญิงสาวเหลือบตามองเจียง
“เจียงเป็นพี่น้องผมเอง ไม่เป็นไร”
“พวกมันแฝงตัวอยู่กับพวกมือดำ”
หญิงสาวพูดเบาๆ เจียงเอาผ้าขนหนูโบกให้หญิงสาว
“หน่วยเหนือต้องการตัดไฟก่อนจะโหมแรงกว่านี้นะคะ”
ซันนี่ถอนใจยาว
“ขอเวลาสืบรายละเอียดอีกหน่อย แล้วจะแจ้งเวลากับสถานที่ไป”
“ค่ะ มีหน่วยพิเศษรอรับคำสั่งคุณอยู่แล้ว ฉันอยู่ในสังกัดของคุณด้วย”
หญิงสาวขยับตัว ซันนี่ถามเสียงดังขึ้น
“ดีขึ้นแล้วหรือครับ”
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณ”
หญิงสาวทำท่าลุกจากโซฟาร์ เจียงจับแขนเธอไว้พูดอย่างเป็นห่วง
“ระวังครับ อย่ารีบร้อน”
กระดาษชิ้นเล็กชิ้นหนึ่งถูกยัดใส่มือเจียงอย่างรวดเร็ว หญิงสาวคนนั้นขอบอก
ขอบใจก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว เจียงส่งกระดาษให้ซันนี่ขณะที่เขารับกระเป๋ากีฬาของ
ซันนี่ไปถือ
“อะไรเจียง”
“เบอร์โทรศัพท์ของผู้หญิงคนนั้นครับ”
“นายจัดเก็บให้ด้วย”
“ครับผม”
“กลับมาแล้วหรือซันนี่”
ซุนเต๋อทักทายชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้อง
“ครับคุณลุง”
“แกรู้เรื่องที่แก๊งมังกรทองขนของในย่านนี้หรือเปล่า”
ซันนี่มองชายชราอย่างนับถือ เขาเป็นคนที่หูตากว้างขวางจริงๆ
“เพิ่งจะทราบครับคุณลุง ทางการให้คนมาบอกว่าไอ้พวกนี้แฝงตัวอยู่กับมือดำ
ผมคิดว่ามือดำต้องรู้เรื่องนี้ด้วยแน่”
“นั่นสิ เจคอบให้คนมาส่งข่าว พรุ่งนี้ลุงจะไปหารือกับเจคอบที่บ้านเขาเหมือนกัน
แกมีธุระอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่มีก็ไปด้วยกัน”
“ผมจะตามไปสมทบก็แล้วกันครับลุง เพราะมีคำสั่งให้เข้าหน่วยตอนเช้า คิดว่า
คงเรียกไปรับคำสั่ง ผมจะให้เจียงพาคุณลุงไป”
“อย่างนั้นก็ได้ แกก็ระวังตัวด้วยไอ้พวกนี้หูตามันไม่ใช่เล่นหรอกนะ”
“ครับลุง” ชายหนุ่มรับคำอย่างอ่อนโยน
ความคิดเห็น