คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หนังสือเรียกตัว
ชายหนุ่มผลักประตูกลับออกไปช้าๆ เขาเดินเอื่อยๆไปตามทางเดิน
“พี่ซัน”
เสียงของเจียงที่เรียกเขาทำให้ซันนี่หยุดเท้า เขามองเจียงราวกับไม่เคยเห็นหน้า
มาก่อนเพราะความคิดวุ่นวายที่กำลังตีกันอยู่ในสมองของเขาเอง เขาอุทานเหมือนเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้
“อ้าวเจียง นายยังไม่กลับไปอีกเรอะ”
“ผมรอรับพี่กลับ คิดอยู่แล้วละครับว่าพี่ต้องกลับออกมา”
ซันนี่ถอนหายในเฮือกใหญ่ พยักหน้าน้อยๆ
“แกคิดถูกแล้วละเจียง ไปกันเถอะ”
“พี่ซันครับ”
เสียงร้องเรียกทำให้เจียงหันขวับไปก่อน เขานิ่วหน้า
“คนของคุณเอริก้าครับพี่”
เขารายงานเสียงเบา ซันนี่พยักหน้า
“มีอะไร”
“คุณหนูให้มาเชิญพี่เข้าไปครับ”
ชายหนุ่มทำท่าเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง
“ขอบใจนะ เจียงเข้าไปด้วยกันไหม” เจียงสั่นหน้าดิก
“ผมจะรอที่รถนะครับ พี่ซัน”
ซันนี่เดินตามคนของเด็กสาวเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง เขาออกจะงงเมื่อเด็กสาว
กลุ่มใหญ่ แทบจะรุมล้อมตัวเขาและกำลังส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดเซ็งแซ่
“พี่ซัน ทางนี้ค่ะ”
เสียงคุ้นหูของเมย์ทำให้เขายิ้มออกมาได้
“เล่นอะไรกันครับคุณหนู”
“ยายพวกนี้เขาอยากเห็นพี่ซันน่ะค่ะ มาทางนี้ค่ะ”
ชายหนุ่มเดินตามร่างบางระหงคล้ายเอริก้าไปที่โต๊ะกลางห้อง แล้วเขาก็เห็นสายตา
ขุ่นเขียวของเด็กสาวพอดี เธอกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง
“สวัสดีครับ”
เขาทักทายอย่างอ่อนโยนไม่เข้าใจความโกรธของเอริก้าแม้แต่น้อย
“เมย์ พวกนั้นตามหาเธอแน่ะ”
เอริก้าพูดห้วนๆ เมย์หันไปมองกลุ่มเพื่อน ก่อนจะพยักหน้า
“ฉันไปหาพวกนั้นดีกว่า ขอตัวเดี๋ยวนะคะ พี่ซัน”
ซันนี่มองตามเด็กสาวที่เข้ากลุ่มเพื่อนอย่างร่าเริง
“อยากตามไปหรือไง” เด็กสาวตวัดเสียงถาม
“เปล่าครับ”
ซันนี่ตอบ เขามองเธอและเพิ่งจะรู้สึกว่าอาทิตย์ที่เขาต้องยุ่งกับการพิสูจน์ศพของ
มาร์คนั้นเขาคิดถึงเธอเพียงใด เอริก้ามองตอบเขาเธอถอนใจเล็กน้อย ถามเบาๆ
“หิวไหม”
“หิว”
เขาตอบมองเด็กสาวที่หาอุปกรณ์การกินมาให้เขา
“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”
“พาคนมากินเหล้านิดหน่อย”
“คุณชอบกินเหล้าหรือเปล่า”
“ผมแค่พาเขามากิน ผมไม่ได้กินด้วยหรอกครับ งานเลี้ยงอย่างนี้คนติดตามสามคน
มันน้อยเกินไปนะคุณ”
เขาอดท้วงไม่ได้ เอริก้าทำหน้านิ่ว สะบัดเสียงเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้อยากมาอยู่อย่างนี้นี่ ไม่เห็นต้องการเลย”
“คุณจะฝืนโชคชะตาได้ยังไง คุณเป็นลูกสาวคุณเฉินนะ”
“ใครแคร์”
เด็กสาวพึมพำท่าทางขัดใจและกลัดกลุ้ม ท่าทางของเธอทำให้ชายหนุ่มถอนใจ
อย่างอดไม่ได้ เขาโอบไหล่บอบบางอย่างอ่อนโยนปลอบประโลม เอริก้าอิงศีรษะกับแผ่นอกของ
เขาอย่างเต็มใจ
“น่ารำคาญยายพวกนี้จริงๆ”
เด็กสาวอุทานอย่างหงุดหงิดใจ เมื่อเพื่อนๆจอมร้ายกาจของเธอยังคงวนเวียนเข้ามา
มองชายหนุ่มอย่างสนใจไม่ขาดระยะ
“คุณหงุดหงิดเรื่องอะไรละครับ”
ชายหนุ่มถามอย่างสนใจ เขาเองก็พร้อมที่จะแก้ปัญหาให้กับเธออยู่แล้ว เอริก้า
เหลือบตาขึ้นมองหน้าเขา มีแววกล่าวหาในสายตาของเธอ
เอริก้าเริ่มรู้สึกตัวว่าเธอเป็นคนขี้หึงไม่น้อย เธอไม่ชอบให้เพื่อนๆมาสนใจเขาจน
ออกนอกหน้าอย่างน่ารำคาญเช่นนี้ เลยพาลทำให้เธอนึกเกลียดน้ำหน้าคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ที่นั่งอยู่
ข้างๆไปด้วย
“เราไปที่อื่นกันเถอะ”
เอริก้าลุกขึ้นยืนทันที เธอกวักมือเรียกเมย์ที่กำลังหัวเราะสดใสอยู่กับเพื่อนๆ
“เมย์ ฉันจะกลับก่อนนะ จะให้ลูกน้องคอยคุ้มกันให้ก่อน”
“อ้าวแล้วเธอละ”
เมย์ท้วงอย่างไม่เห็นด้วย เอริก้าพยักหน้าไปทางซันนี่
“ไปกับซันนี่ เขาจะปล่อยให้ฉันเป็นอะไรไปได้ยังไง”
“งั้นก็ได้ ยายพวกนั้นยังสนุกกันอยู่เลย ทางนี้ฉันจัดการเอง ดูแลริคกี้ด้วยนะคะ
พี่ซัน”
“ครับคุณหนู”
ชายหนุ่มรับคำ เขาเดินตามเด็กสาวที่เดินลิ่วออกจากห้องแทบไม่มีเวลากล่าวลาเมย์
ที่ยืนยิ้มหน้าชื่นอยู่แม้แต่น้อย
...........................................
“ผมยังหิวอยู่เลย”
ชายหนุ่มอุทธรณ์เบาๆ
“เจียง พาพวกเราไปหาของอร่อยกินหน่อยได้ไหม”
เอริก้าถามเสียงใส เจียงรับคำ
“ได้ครับคุณหนู”
ซันนี่กดปุ่มเลื่อนกระจกขึ้นปิดกั้นระหว่างคนขับกับห้องผู้โดยสารทางด้านหลัง
และเป็นกระจกกันเสียงด้วย
“ยกกระจกขึ้นทำไม คุณคิดจะทำอะไรน่ะ ปล้ำฉันหรือ”
เอริก้าถามดุๆ ซันนี่ยิ้ม
“เห็นคุณอารมณ์ไม่ดี เผื่ออยากจะด่าผม เจียงจะได้ไม่ได้ยินไง ส่วนเรื่องปล้ำถ้าคุณ
ยอมผมก็ยินดีจะปล้ำอยู่แล้ว”
“บ้า รู้ได้ยังไงว่าฉันอารมณ์ไม่ดี”
“เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าคุณอารมณ์ไม่ดี เพียงแต่ไม่รู้เท่านั้นว่าเรื่องอะไร”
“ท่าทางคุณสนใจเพื่อนๆฉันจังเลยนะ มีคนถูกตาถูกใจหรือไง”
ชายหนุ่มหัวเราะ
“ผมไม่ถูกตาถูกใจเด็กพวกนั้นหรอก ผมถูกใจแต่คุณเท่านั้นละ”
เอริก้าเลิกคิ้วทำสีหน้าเยาะนิดๆ
“คุณเห็นเพื่อนฉันเป็นเด็กงั้นหรือ ฉันอายุเท่าพวกนั้นนะจะบอกให้ ไม่ได้แก่กว่า
ซักหน่อย โดยเฉพาะเมย์ เขายังแก่เดือนกว่าฉันด้วยซ้ำ คุณก็เห็นเขาเป็นเด็กด้วยหรือ”
“ครับ”
“คุณโกหก ฉันก็เด็กเหมือนกันนะ”
“คุณไม่เด็กหรอก”
ชายหนุ่มตอบอย่างจริงจัง เอริก้าอึ้งไปเล็กน้อย เธอตามความคิดผู้ชายไม่ทัน
โดยเฉพาะผู้ชายอย่างซันนี่
“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าคุณคิดได้ยังไง ฉันต่างกับยายพวกนั้นตรงไหน”
“ต่างกันมากเลย” ซันนี่ตอบยิ้มๆ
“ตรงไหน”
เอริก้ายังอยากรู้ ซันนี่ยิ้มมากขึ้น อารมณ์ของเขาดีขึ้นจนเกือบจะเหมือนวันที่เขานั่ง
สบตากับเธอ
“คุณคงไม่อยากรู้จริงๆหรอกใช่ไหม เอริก้า”
“อยากรู้สิ ทำไมคุณไม่เรียกฉันว่าคุณหนูเหมือนที่เรียกยายเมย์”
“เพราะคุณเมย์เป็นลูกสาวคุณโจว ผมเรียกเป็นการให้เกียรติ”
“แสดงว่าคุณไม่ให้เกียรติฉัน”
เอริก้าสรุปทันทีด้วยน้ำเสียงพาลๆ ซันนี่หัวเราะเสียงดัง เอริก้าทำหน้าบึ้งขณะที่
ซันนี่พูดอย่างจริงจัง
“ผมยกย่องคุณต่างหาก คุณเป็นผู้หญิงที่ผมรักถ้าผมเรียกคุณว่าคุณหนูผมก็อาจจะ
ไม่กล้ากอดคุณ แล้วถ้าผมคิดว่าคุณเป็นเด็ก คุณก็คงจะเร้าอารมณ์ผมไม่ได้ขนาดนี้แน่”
เอริก้ารู้สึกแปลกๆที่ซันนี่บอกว่าเธอเร้าอารมณ์เขาได้ แต่เธอก็เริ่มพอใจกับ
คำอธิบายของเขา
“ฉันเร้าอารมณ์ยังไง ฉันไม่เคยให้ท่าคุณนะซันนี่”
“คุณไม่ต้องมาให้ท่าผม ผมก็คลั่งคุณจะตายอยู่แล้ว รู้หรือเปล่าว่ามันทรมานผม
ขนาดไหนแค่เพียงคิดว่าคุณเฉินจะไม่ยอมยกคุณให้ผมแน่ๆ และผมจะไม่ได้สัมผัสคุณอีก”
เอริก้าพูดพึมพำอยู่ในลำคอเธอปรายตามองหน้าเคร่งของเขาอย่างพึงพอใจ เขา
อาจจะไม่รู้ว่าเขากำลังเปิดจุดอ่อนให้เธอได้รู้ ว่าเขาอยู่ในกำมือของเธอ
...........................................
“พี่ซันครับ มีจดหมายถึงพี่”
เจียงเข้ามายื่นซองสีน้ำตาลค่อนข้างหนักให้กับซันนี่
“ขอบใจนะเจียง กินกาแฟด้วยกันก่อนสิ”
“ครับ พี่”
เจียงรินกาแฟให้ตนเอง ซันนี่เปิดซองอ่านใบหน้าของเขาเคร่งขรึมขึ้น
“มีอะไรหรือครับพี่ซัน”
“กองทัพเรียกตัวฉันไปพบ”
“รายงายตัวหรือครับพี่ซัน”
“ไม่รู้เหมือนกัน ยังไงเรื่องนี้ต้องบอกลุงเต๋อให้รู้เรื่องก่อน”
“ได้ยินว่าแกกับริคกี้ไปกินข้าวกันมาหรือ”
ซุนเต๋อจุดซิการ์มวนโตพ่นควันอย่างสบายใจ
“ผมพาเสี่ยเล็กไปดื่มที่โรงแรมเดียวกับที่คุณเอริก้าจัดเลี้ยงน่ะครับลุง ผมมีเรื่องมา
ปรึกษาลุง กองทัพมีหนังสือเรียกตัวผมไปพบ”
ซุนเต๋อพยักหน้า
“ลุงก็คิดอยู่เหมือนกันว่าต้องมีวันนี้สักวัน จะไปเมื่อไหร่ละ”
“พรุ่งนี้ครับลุง”
ชายหนุ่มตอบอย่างครุ่นคิด การที่เขาจบทหารและได้ยศว่าที่ร้อยตรีคงจะทำให้เขา
มีชื่ออยู่ในประวัติของทางราชการ
“เออซันนี่ พรุ่งนี้ตอนเย็นแวะรับริคกี้ไปที่มังกรทองด้วยนะ เจคอบเขาเชิญ
กินอาหาร เขาบอกมาด้วยว่าให้แกจัดการรับริคกี้ไป”
“ครับลุง ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“ฮื่อ ไปพักผ่อนเถอะ”
ซุนเต๋อพยักหน้า เขามองตามชายหนุ่มไป บางครั้งซันนี่ก็เป็นคนที่เข้าใจได้ยาก
ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ แต่บางครั้งก็ดูเหมือนเขามีความในใจที่หนักอึ้ง ซึ่งเก็บไว้
เพียงลำพังไม่ยอมปริปากบอกใคร
ซันนี่เปิดประตูรถคันหรูของเขาเข้าไปนั่ง ใบหน้าของเขาครุ่นคิด หลังจากที่ได้พบ
นายพลเซี่ย สังกัดกองทัพประชาชนจีนยุคใหม่พร้อมรับฟังข้อเสนอจากทางรัฐบาลซึ่งทำให้เขา
ต้องเก็บมาครุ่นคิดอย่างหนัก การตัดสินใจของเขาอาจจะกระทบกระเทือนถึงซุนเต๋อ ซึ่งแม้ว่า
จะวางมือจากวงการเจ้าพ่อแล้วก็ตาม ยังมีเจคอบบิดาของเอริก้า ซึ่งหากเจคอบต้องกระทบ
กระเทือนจากการทำงานของเขา ซันนี่คงไม่มีความกล้าหาญที่จะเผชิญหน้ากับเอริก้าอีกเป็นแน่
อีกทั้งยังมีคุณโจวบิดาของเมย์ที่ให้ความเอ็นดูเขาอยู่ไม่น้อย เพราะข้อเสนอของนายพลเซี่ยคือการ
ให้ยศร้อยเอกพร้อมกับการปฏิบัติงานพิเศษ คือการลบล้างบรรดามาเฟียอิทธิพลในสี่เขตของฮ่องกง
ซึ่งเจคอบเป็นเจ้าพ่อใหญ่ในเขตเหนือ ขณะที่คุณโจว บิดาของเมย์เพื่อนรักของเอริก้าเองก็ยิ่งใหญ่
อยู่ทางเขตตะวันตก ซุนเต๋อเคยยิ่งใหญ่ในเขตตะวันออกแต่ปัจจุบันเสี่ยเล็กและแก๊งค์มือดำ กำลัง
ประลองกำลังกันเพื่อครอบครองเขตนี้ โดยซันนี่ต้องคอยคุ้มกันซุนเต๋อจากการปะทะกันของคน
สองกลุ่ม เขตใต้เป็นของเจ้าพ่อชิว ชิวซิ่งหยาง ซึ่งมีกำลังมากมายและมีความโหดร้ายที่สุดเช่นกัน
งานที่รัฐบาลกลางมอบหมายให้เขาปฏิบัติจึงไม่ใช่งานที่ง่ายดายแม้แต่น้อย
..........................................
ความคิดเห็น