คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
ประตูของคลับเปิดเข้าไป จีมินเดินนำเข้าไปก่อน จากนั้นตามด้วยเดซี่คนรัก ทั้งสองคนเดินจูงมือกันจนทำให้เพื่อนๆในคลับต่างเอ่ยแซว
"เอ๊ะๆๆๆ อะไรยังไงกันครับ สองคนนี้?" เป็นหนิงไคที่รีบปรี่เข้ามาหา
"ไรของแกวะไค"
"แกกะพี่จีมิน...คบกันแล้วใช่ปะ!"
"ตะโกนเพื่อ!" มือเล็กอีกข้างฟาดเข้าที่ไหล่กว้างของเพื่อนซี้จนเจ้าตัวร้องเสียงหลง
"เขินแล้วทำร้ายเพื่อนตบอดเลยนะเดซี่อ่าา"
"เดี๋ยวแกจะโดนอีกคนแทฮยอน"
"กลัวแล้วค้าบบบบ"
"แล้วนี่พี่โฮซอกไปไหน?"
"เฮียบอกว่าเข้าเลทชั่วโมงนึงอะพี่จีมิน"
"ซ้อมไปถึงไหนบ้างแล้วแทฮยอน ไค"
"ครึ่งทางแล้วพี่ ผมกับไอแทนโคตรตื่นเต้น ใกล้วันแล้วด้วย"
"เอ๊ะ มีแข่งหรอ? "
"ใช่แล้วล่ะ เดซี่มาด้วยดิ"
"ได้ดิ วันไหน กี่โมง อะไรยังไงเนี่ย"
เดซี่เดินไปกอดคอเพื่อนซี้อย่างแทฮยอนไปหาที่นั่งคุยกันตามประสา โดยลืมไปว่าตอนนี้ตนกะจีมินคบหากันแล้ว หากเธอกลับคิดแทนว่าเขาคงไม่อะไรเพราะนี่ก็เพื่อนที่เจอกันมาตั้งนาน
"มองตามเป็นหมาเลยพี่"
"เดี๋ยวมึงจะโดน" จีมินแกล้งเตะขาขึ้นมา
"ไอแทนกับเดมันสนิทกันตั้งแต่ม.ต้นแล้ว พี่ก็รู้นี่"
"เออกูรู้ แต่กูหึงไม่ได้ไง๊ แฟนกูทั้งคน"
"เดี๋ยวผมแอบบอกไอแทนให้แล้วกัน แต่พี่ก็ต้องเข้าใจนะเว้ย ว่าตอนที่พี่ไม่ได้สนใจมันอะ...ถ้าไม่ได้ไอแทน พี่กับเดคงไม่ลงเอยกันแบบวันนี้"
"อืม รู้"
"ผมไปซ้อมต่อละ"
จีมินพยักหน้าให้รุ่นน้องของเขาก่อนจะมองไปที่เดซี่และแทฮยอนอีกครั้ง ภาพทั้งสองนั่งคุยกันหัวเราะและยิ้มอย่างสนุกสนาน
เหตุการณ์ในตอนที่เขาเจอเดซี่หลังจากที่เด็กสาวหายไปราว3ปี วันนั้นเขาจำได้ขึ้นใจ เขาไม่สามารถพูดคุยกับเธอได้ด้วยเหตุผล คนน้องร่ำร้องงอแงเพราะพิษสุรา แต่ก็ต้องเป็นความผิดของเขาเองที่ไม่ยอมทิ้งแอลกอฮอล์พวกนั้นลงถังขยะ
ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เดซี่ขาดสติ และนั่นก็ทำให้จีมินพลั้งพลาดไปด้วยเช่นกัน แต่หลังจากนั้นมา เขาก็เริ่มดูแลเอาใจใส่เดซี่มากขึ้น หลบหน้าดาห์เลียเพราะรู้สึกผิดเต็มหัวใจ นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาทำร้ายเดซี่น้องสาวของเธออีกแล้ว เขาต้องรับผิดชอบเดซี่ให้ดีที่สุด
เดซี่ได้รับการดูแลจากจีมิน และเริ่มกลับมาในสังคมแดนซ์คลับได้อีกครั้ง ในตอนนั้นเองจีมินยังคงคิดว่าตนเองปักใจชอบดาห์เลียอยู่ จนกระทั่งคืนนั้นที่เขาเผลอไปจูบเธอเข้าก่อนแทฮยองจะพาตัวดาห์เลียไป ทุกคนรับรู้และแน่นอนว่าเรื่องนี้เดซี่เองก็ช็อคพอสมควร
เขาพยายามอธิบายให้คนน้องฟังอย่างจนปัญญา แต่เดซี่ไม่ได้แสดงอาการเหวี่ยงวีนหรืออาละวาด ใครๆก็รู้ดี ผู้หญิงเวลาเงียบน่ากลัวมากกว่า เดซี่เพียงแค่ยิ้มออกมาแล้วบอกกับเขาว่าจะไปอยู่กับดาห์เลีย....มีหรอที่คนอย่างเขาจะไม่ยอม
หลังจากกลับไปอยู่ที่บ้านกับดาห์เลีย เดซี่ก็ค่อยๆหายไปจากเขา มีบ้างที่จะเจอกัน แต่ทว่า...เดซี่ไม่ได้ใกล้ชิดกับเขาเหมือนเดิม น้องสนิทสนมกับแทฮยอนมากกว่า จีมินยอมรับว่าตอนนั้นเสียเซลฟ์พอตัว และก็เริ่มรู้สึกตัวทีละนิดว่า เขาน่ะ.... ชอบเดซี่เข้าแล้ว ความรู้สึกมันเตือนเขาช้าไปหน่อยแต่ยังโชคดีที่เขาขอโอกาสจากหญิงสาวได้ทัน ส่วนเรื่องความสัมพันธ์แน่นแฟ้นของทั้งเดซี่และแทฮยอน จีมินไม่อาจเข้าไปห้ามได้ ทั้งคู่ไม่ได้คิดอะไรเกินไปกว่าเพื่อน เขาเองที่จะต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง
"เหม่อไรอะ?"
"ห... หะ?"
"เดเห็นพี่ยืนมองตู้เย็นนานแล้ว เอาไรเปล่า?"
"อ๋อ ไม่เอาอะ แค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย"
"วันนี้พี่มีสอน10โมงเลยนี่ ตอนนี้9โมงครึ่งละ ไปเตรียมห้องไป"
"แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน?"
"วนเวียนแถวนี้แหละ อาจจะไปดูไอไคไอแทน"
"หิวอะไรก็เอากระเป๋าตังค์พี่ไปเลยนะ"
"ได้ค้าบบบ มื้อเที่ยงอยากกินไรวันนี้?"
"อะไรก็ได้ แบบเราก็ได้"
"อะเค" ร่างเล็กวิ่งไปที่ร้านขายของชำข้างๆตึกพร้อมกับกระเป๋าตังค์ของจีมินที่เจ้าตัวพึ่งจะยื่นมาให้ไม่ถึง5นาที
เพราะจีมินน่ะรู้ว่าเดซี่ชอบกินขนมมาก............
10:30
เดซี่นั่งรอที่หน้าเคาท์เตอร์ต้อนรับ แน่นอนว่าเธอสามารถทำหน้าที่เป็นประชาสัมพันธ์ให้กับทางคลับได้เพราะรู้ตารางของทุกๆคนในนี้ เพียงแค่เปิดหนังสือบนโต๊ะดู เธอก็สามารถบุ๊คเวลาสอนใหม่ๆเพิ่มเข้ามาได้เสมอ แต่ก็ต้องถามเจ้าตัวก่อนว่ายินยอมไหม
"อ้าววววววว มาดวลกับพี่หรอ?" โฮซอกเอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วพบกับเดซี่
"ช่ายๆ แล้ววันนี้ไปไหนมา?"
"ทำธุระจ้า"
"มีสาวหรอเดี๋ยวนี้?"
"สาวอะไร วันๆทำแต่งานเนี่ย"
"โหยยยย เออพี่"
"ว่า?" เขาขานรับทั้งๆที่ยังไม่ได้หันมา
"หนูคบกะพี่จีมินแล้วนะ"
"เชี่ยยยยยยย จริงดิ!"
"อ... เออ คบเมื่อวานแหละ" เดซี่ตกใจเล็กน้อยที่โฮซอกปรี่มาหาเร็วเกินไป
"ผมนี่มันกามเทพสื่อรัก"
"อะไรวะ? "
"ถ้าผมไม่โทรไปพวกคุณจะได้คบกันมั้ยล๊าาา"
"ไม่เกี่ยวเลย โคตรขี้โม้"
"ฮะฮ่าๆๆๆ ยังไงก็ดีใจกับเราด้วยอะ พี่ไปเตรียมสอนละ"
"ไหวหร๊ออ"
"ก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้นปะ"
"รีบหาแฟนได้แล้วน้า น้องเป็นห่วงมาก"
"ย่ะ...หาได้จะบอกขุ่นแม่เดคนแรกเลย"
"เยี่ยมมากเจ้าทาส"
ตื๊อดึ่ง~
"ใครอ๊ะ!! "
"ไวกว่าเจ้าของโทรศัพท์อีกนะ"
"พี่โฮซอกมีสาวแหงเลยยย"
" รู้ดีกว่าพี่อีก พี่ยังไม่รู้เลยว่าใครทักมา"
"เชื่อเดดิ สาวชัวร์"
โฮซอกหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาเลื่อนสายตาไปที่การแจ้งเตือนข้อความใหม่ แล้วเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย
"หู้ยยย เขามียิ้มด้วยว่ะ"
"ยุ่งจริง ไปเฝ้าไอจีมินเลย"
"เขินแล้วไล่หรอ? อะๆๆ ไปก็ได้เปื่อจะอยากโทรไปหาเขาแล้วบอกว่า มิสยูนะจุ๊บๆๆ"
"น่าตีนักนะไอเด็กคนนี้"
"ว๊ายยย ไปแล้วว~" เดซี่รีบวิ่งหนีเมื่อเห็นคนพี่ง้างมือขึ้นฟ้า
[เจ้าเปลือกหอย : คือวันพุธนี้คงไม่ได้ไปเรียนด้วย]
[Hoseok : ทำไมล่ะคะ?]
[เจ้าเปลือกหอย : มีควิซเสริมเข้ามาค่ะ คงไปไม่ทัน]
[Hoseok : โอเคค่ะ แล้วน้องเซเชลล์ได้ซ้อมอยู่ใช่มั้ย?]
[เจ้าเปลือกหอย : ไม่ต้องห่วงนะ ซ้อมทุกวัน วันละรอบเลยค่ะ]
[Hoseok : พี่ไม่ได้อะไรค่ะ คือจริงๆพี่จะบอกว่า..]
[Hoseok : ถ้าตอนนี้มีสอบก็อย่าพึ่งซ้อมก็ได้ ไว้เรามาทวนท่ากันใหม่ก็ได้ค่ะ]
[เจ้าเปลือกหอย : จริงนะ! ]
[Hoseok : ใช่ค่ะ]
[เจ้าเปลือกหอย : ขอบคุณค่ะ]
[Hoseok : ชื่อไลน์น่ารักดีนะคะ]
[เจ้าเปลือกหอย : เอ่อ]
[เจ้าเปลือกหอย : ค่ะ]
[เจ้าเปลือกหอย : ขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ]
[Hoseok : ตั้งใจเรียนนะเซเชลล์]
ข้อความที่พึ่งถูกส่งไปเด้งขึ้นมาว่าอ่านแล้ว คนรับข้อความไม่ได้ตอบอะไรกลับมา โฮซอกจึงเลือกที่จะเก็บโทรศัพท์เข้าที่ดังเดิม
"คุยกะใครวะไอเซ"
"เซเชลล์ค่าาา"
"เออจ้า มึงคุยกะใครวะ?"
"ครูที่สอนเต้นอะ"
"มีไรให้คุยวะ?"
"อ่าวอีนี่ มึงลืมรึไงว่าวันพุธมีควิซ กูไปไม่ทันหรอก"
"เออว่ะ กูก็ลืมเลยเนี่ย ถ้ามึงไม่เตือนกูFแน่"
"สำนึกบุญคุณกูไว้บ้างก็ดี"
"แบ่งบ้างอีนี่ สูบคนเดียวเลย"
ฮยอนมีเพื่อนสนิทสายปั่นของเซเชลล์ดึงบุหรี่มวนเล็กออกจากมือของเธอก่อนจะนำมันไปคาบไว้เช่นกัน
บุคลิกของเซเชลล์ภายนอกดูเป็นคนหัวแข็ง เกเร และไม่รับฟังความเห็นต่าง เธอใช้ชีวิตคล้ายๆเด็กผู้ชายเสียด้วยซ้ำ มีบ้างที่จะออกไปเที่ยวกลางคืน ดื่มแอลกอฮอล์และสูบบุหรี่ แต่เธอไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดเลยซักครั้ง
.....แต่นั่นคือด้านที่ใครๆต่างก็เห็นเพราะเธออยากให้เห็นแบบนั้น.....
ความจริงแล้ว เซเชลล์เองก็มีความอ่อนไหวอยู่เหมือนกัน เธอเรียนเก่ง และหัวไว มองอะไรแป๊บเดียวก็เห็นทางแก้เกินสามทาง เนื่องจากเกรดเธอออกมาดีตลอด การที่เธอทำตัวแบบนี้ตึงไม่ได้ถูกเพ่งเล็งมากนัก เพราะแน่นอนว่าเด็กเรียนดีไม่จำเป็นต้องอยู่ในกฎเกณฑ์เสมอไป และเธอคือคนที่จะแสดงให้คนอื่นๆเห็นเอง
....... ชื่อไลน์น่ารักดีนะคะ.......
เพียงแค่นึกถึงข้อความนั้นเซเชลล์ก็ปวดหนุบที่หัวใจ จากที่เต้นเป็นจังหวะมันกลับระส่ำระส่ายแปลกไปจากไม่กี่นาทีก่อนนี้มากเป็นร้อยเท่า
"อะน้ำ ล้างปากซะ"
"แต้งกิ้วววว"
เซเชลล์ยื่นขวดน้ำดื่มให้เพื่อนสาวก่อนจะหยิบขวดน้ำหอมเล็กๆออกมาจากกระเป๋าแล้วฉีดพรมตามเสื้อผ้าของเธอ พร้อมกับหันไปฉีดให้ฮยอนมีอย่างรู้งา
"น่ารักที่สุดดดด"
ฟอดดดดดดด
"อีเด็กนี่ หอมแก้มกูอีกแล้วนะ!!"
"ก็มึงมันเพื่อนที่แสนน่ารักของกู"
"ไม่ต้องถึงขั้นหอมแก้มก็ได้ปะ คนทั้งคณะเขาจะคิดว่ากูคบกะมึงแล้วเนี่ย"
"คบกับกูแล้วไม่ดียังไงก่อนอีเซ พูดให้มันดีๆนะ"
"ก็มึงบ้าอะ กูไม่อยากประสาทแดก"
"อีเซเดี๋ยวมึงจะโดนนะ!"
"มัวแต่เล่นอะมึง กูรีบเข้าคลาสละคาบนี้เช็คชื่อไว"
"รอกูด้วยสิ! "
เซเชลล์วิ่งหนีฮยอนมีไปยังห้องเรียนที่มีในตาราง โดยไม่ได้สนใจคนรอบข้าง แต่ก็เป็นปกติ เธอมามหาวิทยาลัยเพื่อเรียนรู้ เจอเพื่อนบ้าๆบอๆแบบฮยอนมีแล้วกลับบ้านเมื่อหมดคาบเรียน ไม่ได้มีเวลามานั่งเม้าท์เรื่องใครซักเท่าไหร่
แค่ชีวิตตัวเองก็ปวดหัวจะแย่ ทำไมต้องไปสนใจชีวิตคนอื่นด้วยล่ะ?
>>>คอมเม้นท์และให้กำลังใจไรท์กันเยอะๆนะคะ<<<
อย่าลืมมาเล่นแท็กใน Twitter กันนะ #ฟิคต่างรักHM
สามารถติดต่อไรท์ส่วนตัวได้เลยนะคะ มาหวีดมาคุยกันนะ
ช่องทางติดต่อไรท์
Twitter : @Ppentara_twt
ความคิดเห็น