คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10
"หลายเรื่องเลย เซลล์บอกว่าที่บ้านเซลล์รวยมาก ถ้าพี่จีมินรู้จักพวกบริษัทดังๆเรื่องอสังหาฯจะมีรายใหญ่อยู่รายนึง เป็นครอบครัวของเซลล์ล่ะ"
"ไม่ธรรมดาเลยนะ"
"ใช่มะ แต่เดสงสารเซลล์"
"ทำไมหรอ?"
"ที่เซลล์ต้องมาพักอยู่กะพี่โฮซอกน่ะสิ เพราะพ่อของเซลล์บังคับแต่งงาน"
"แต่งงาน? 19เองไม่ใช่หรอ?"
"อือ ทะเลาะกันแรงมากด้วย พ่อกับแม่รักน้องชายมากกว่า เซลล์ว่ามางี้ แต่น้องชายน่ะดีกับเซลล์นะ เซลล์ไม่โกรธน้องเลย"
"ก็ดีแล้วล่ะ น้องไม่ได้ผิด"
"คนที่ผิดคือคนที่ปล่อยให้เราเกิดมาแล้วเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้จากพวกเขาต่างหากล่ะ"
"แล้วนี่เซลล์จะอยู่กับพี่โฮซอกนานมั้ย?"
"อาจจะมั้ง เซลล์บอกว่าตอนแรกขออยู่แค่วีคเดียว แต่พี่โฮซอกเป็นห่วงเลยให้อยู่ด้วย"
"ไม่แปลก"
"หือ? ทำไมอะ? "
"เซเชลล์คือสเปคของพี่โฮซอก"
"เอ๋? แปลว่าพี่เขาชอบเซลล์หรอ?"
"ไม่รู้ดิ แต่เดซี่ก็รู้หนิ พี่โฮซอกอ่านยาก"
"ก็จริง แต่เซเชลล์เนี่ยนะ"
"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องละเถียงพี่เลย เราเองก็ให้คำปรึกษาเรื่องความรักกับเพื่อนไม่ใช่หรอ?"
"รู้ได้ไงอะ?"
"ได้ยิน"
"ขี้โกง~"
ฟอดดดดดดด~
แก้มนิ่มถูกขโมยความหอมไปจากจีมิน เขากดจมูกลงมาระหว่างรอให้สัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนสี และจังหวะที่แอบจุ๊บเสร็จไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวพอดิบพอดี
เดซี่ที่เขินอายแกล้งเมินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาพี่สาวอย่างดาห์เลียแก้อาการขัดเขินที่กำลังแสดงออกอยู่
"ฮาโหยววววว คิดถึงพี่สาวจังโลยยย"
(ไม่ต้องมายอกันเลยนะ ถ้าจีมินไม่นัดกับแทฮยอง พี่จะได้เจอหน้าน้องสาวคนเดียวของตัวเองมั่งมั้ย?)
"อ๋าาา ไม่งอนนะคะ เดี๋ยวหลานเดจะคิ้วขมวดตามคุณแม่"
(เดี๋ยวจะโดนนะ)
"กลัวแน้ววว"
(วันนี้อยากกินอะไร?)
"อ่าว ไหนพี่จีมินบอกว่าเลือกร้านกันเอาไว้แล้วไง?"
(ไม่นะ แทยังไม่กลับมาเลย)
"พี่จีมินสรุปไปกินข้าวที่ไหน?" เดซี่กดเปิดลำโพง
"แทฮยองฝากบอกว่า เดี๋ยวจะให้เราไปรับเธอแทน แทมันติดงานอาจจะกลับไปรับไม่ทันน่ะ"
(โอเค งั้นรบกวนหน่อยนะจีมิน)
"เฮ้ยยย ไม่ต้องเกรงใจเลย เราเต็มใจมากๆแล้วนี่เธอเตรียมตัวหรือยัง?"
(เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย นั่งรอให้แทโทรมาแต่ก็ไม่มีเลย ยังไงเดี๋ยวเรารีบไปอาบน้ำก่อน)
"ไม่ต้องรีบๆ อีกยี่สิบนาทีเธอไม่ต้องรีบนะ เดี๋ยวลื่นล้ม"
ระหว่างที่จีมินตอบคำถามของดาห์เลีย แววตาของเขาดูอบอุ่นขึ้นอย่างที่คนเป็นแฟนสาวเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมมึงถึงได้ดูอบอุ่นและดูเป็นห่วงเป็นใยได้ขนาดนี้ เดซี่แอบมองเขาพูดคุยกับพี่สาวของตัวเองอยู่อย่างนั้น
(อื้อ ไว้เจอกันนะ)
"ครับ"
"บ๊ะบายพี่ดาห์เลียยย~"
ปลายสายวางไปแล้ว และเดซี่เองก็เงียบลง สายตาคู่สวยมองไปตามทาง เธอคิดอะไรไว้ในหัวมากมาย แต่กลับพูดออกมาไม่ได้
แววตาที่แสดงถึงความรัก ความห่วงใย มันดูอบอุ่นมาก และเธอไม่เคยได้รับสายตานั้นจากคนรักอย่างจีมินเลยซักครั้ง ทำให้เดซี่เองอดน้อยใจไม่ได้ รอยยิ้มตอนที่ตอบคำถามหรือพูดออกมายามที่แสดงถึงความเป็นห่วงในตอนที่ดาห์เลียบอกจะรีบอาบน้ำนั่นอีก จีมินมีปฏิกิริยารวดเร็วมาก เขาจะรู้ตัวบ้างมั้ยนะ ไม่สิ เขารู้ใจตัวเองจริงๆหรือเปล่านะ ตอนนี้น่ะ...........
สถานที่คุ้นตาถูกประจักษ์แก่ดวงตากลมโต ระหว่างที่จอดรถเข้าที่ในอาคารแล้ว เดซี่หันไปปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากลำตัว ก่อนที่จะรู้สึกตัวอีกทีเมื่อได้รับสัมผัสนุ่มหยุ่นจากริมฝีปากของจีมินทาบทับลงมาที่ส่วนเดียวกันกับเธอ
มือหนาค่อยๆประคองแก้มนิ่มให้กระชับมากขึ้น สัมผัสวาบหวามถูกส่งเข้าไปและแลกเปลี่ยนกันอยู่อย่างนั้น นิ้วเรียวสวยของเดซี่ยกขึ้นมาเกี่ยวกับมือหนาของเขาพลางผละใบหน้าออกมา
"น้อยใจอะไรคะ?"
น้ำเสียงของจีมินนุ่มนวลกว่าปกติ ดวงตาและรอยยิ้มหวานๆนั่น กำลังส่งมาให้แฟนสาวตรงหน้า เมื่อไหร่ที่จีมินพูด คะ ขา เขากำลังแสดงออกให้รู้ว่าเขากำลังสนใจคนคนนั้นเสมอ
"เปล่าค่ะ"
"โกหก"
"อืออ...."
เมื่อได้รับคำตอบที่ไม่น่าพึงพอใจจากริมฝีปากเล็กๆนั่น การลงโทษเด็กเลี้ยงแกะก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง เขาจงใจกดจูบอยู่อย่างนั้น เสียงดังจุ๊บก้องไปทั่วรถยนต์คันหรู โชคดีที่เป็นฟิล์มดำสนิทหากใครผ่านไปผ่านมาก็คงไม่เห็นการกระทำที่แสนทะลึ่งนี้
"อือ... พ...พอแล้ว"
"เป็นอะไรคะ?"
"น้อยใจเฉยๆ หิวข้าวมั้ง"
"อย่าโกหกสิคะ"
"ให้ตายยังไง คนในใจพี่ก็ไม่เคยเป็นหนูเลย"
"ก่อนหน้านี้อาจจะใช่ แต่ตอนนี้....พี่ก็มีแค่เรานะ"
นั่นไง เขายอมรับด้วยล่ะ ว่าก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มีเราอยู่ในหัวใจเลย
"แล้วเดจะเชื่อพี่ได้ยังไง?"
"ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่รักเดซี่"
"คนเราสามารถพิมพ์มุกตลกที่สุดโดยที่เราไม่ขำได้ นับประสาอะไรกับคำว่ารักที่ต่อให้ได้ไม่รู้สึกอะไรก็พูดออกมาได้ง่ายๆอยู่แล้ว"
"เดี๋ยวสิเดซี่"
เขาออกปากเรียกคนตัวเล็กที่หนีลงจากรถไปแล้ว สายตาของจีมินจับจ้องมองตรงไปยังประตูทางเข้าที่มีเดซี่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว
"เด็กขี้น้อยใจ... " เขาบ่นอุบอิบพร้อมยิ้มออกมา
Wanna know what it's like (Like)
Baby, show me what it's like (Like)
I don't really got no type (Type)
I just wanna f-ck all night (Oh)
Doja Cat - Need To Know
เสียงจังหวะดนตรีดังวนเวียนอยู่ในห้องซ้อมเต้นสีดำสนิทตกแต่งด้วยกระจกบานใหญ่หนึ่งบาน สองเรือนร่างของทั้งคู่กำลังโยกย้ายไปพร้อมกัน
เพลงนี้เซเชลล์เป็นคนเลือกเอง และท่าทางในการเต้นเธอพอมีพื้นฐานอยู่แล้ว ทำให้ไม่ต้องฝึกซ้อมหลายชั่วโมงเท่ากับเพลงแรกที่เลือกไปก่อนหน้านี้
มีบ้างที่โฮซอกจะขนับไปช่วยจัดท่าทางของเดซี่ให้ตรงกับจังหวะ เพราะในท่อนนึงที่แขนกับขาต้องตามกันไปช้ากว่ากันแค่ครึ่งสเต็ป หญิงสาวมักจะก้าวพร้อมกันอยู่เสมอ
รอยยิ้มของเธอปรากฏขึ้นบนใบหน้าเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้ เมื่อได้โฮซอกเข้ามาช่วยสอนเสียงหัวเราะเล็กๆน้อยๆก็เล็ดลอดออกมาอีก
"เดี๋ยวพี่จะนั่งดูท่าแล้วนะคะ ไม่ช่วยแล้ว"
"อื้อ"
"อยากพักก่อนมั้ย?"
"ไม่เอาอะ พี่พักเลยๆ"
"งั้นเดี๋ยวพี่เข้ามานะคะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน"
"ได้เลย~"
ฝ่ายชายเดินออกจากห้องไป เห็นดังนั้นเซเชลล์จึงตั้งใจซักซ้อมอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้ครูสอนเต้นอย่างโฮซอกผิดหวังที่ปั้นเธอมากับมือ
เสียงเปิดประตูของโฮซอกไม่ได้รบกวนสมาธิใดๆในตัวหญิงสาวเลย เธอตั้งใจซ้อมอย่างหนักจนจบเพลง เขาปรบมือให้กับสาวน้อยตรงหน้าด้วยรอยยิ้มแห่งความปลื้มใจ ถึงจะมีการชะงักเล็กน้อยในท่าเจ้าปัญหาท่านั้น เขาก็มองข้ามมันได้เพราะไม่อยากให้เซเชลล์ต้องเจ็บตัว
"เพอร์เฟคมากเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวพี่เตรียมตั้งกล้องถ่ายเลยนะคะ"
"เอาลงยูทูปอีกแล้วหรอ?"
"ใช่ค่ะ นักเรียนคนเก่งของพี่"
"แต่ท่านั้น เซลล์ว่ามันยังไม่เป๊ะเลยนะพี่โฮซอก"
"แค่วิเดียวเองค่ะ"
หญิงสาวหน้าเจื่อนเล็กน้อย เพราะคิดว่าตัวเองทำได้ไม่ดีพอ โฮซอกตั้งกล้องไว้ให้เห็นภาพรวมทั้งหมดในห้องนี้ พลางส่งสัญญาณบอกเซเชลล์
ใบหน้าสวยขยับขึ้นลงเพื่อบอกว่าตนนั้นพร้อมแล้ว ไม่นานนักเพลงที่ซักซ้อมไว้ก็เปิดขึ้น และตามด้วยท่าทางการเต้นที่ดูเป็นธรรมชาติของเซเชลล์ก็ถูกบันทึกลงไป
โฮซอกนิ่งเงียบพลางมองนักเรียนคนเก่งของเขาอย่างไม่วางตา เวลาที่เซเชลล์ขยับตัวตามจังหวะเพลงน่าจับตามองจนเขาเองก็ไม่สามารถละสายตาไปที่ไหนได้ ใบหน้าน่ารักนั่นไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมานอกจากความเรียบเฉย แต่ก็เข้ากับเพลงที่เลือกได้อย่างดี
ผ่านไปเกือบสามนาที เซเชลล์ก็มาถึงท่าเจ้าปัญหานั่นอีกครั้ง รอบนี้เธอนับจังหวะดีแล้วและส่งแขนไปก่อนตามด้วยขาข้างซ้ายของเธอ ใบหน้าหวานแสดงสีหน้าออกมาเล็กน้อยผ่านท่าทางนั้น
เนื่องจากท่านั้นเลยทำให้ ปลายเท้ากระแทกกับพื้นอย่างแรง และความชาเริ่มกัดกินไปทั่วทั้งขา แต่หากดูในวิดีโอจะไม่รู้ว่าเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยนี้ขึ้น
โฮซอกจับสังเกตได้ดีแต่คนตัวเล็กยังคงเต้นต่อไปจนเพลงจบ เขารีบกดหยุดวิดีโอที่ถ่ายพร้อมวิ่งไปหาร่างบางนั้นที่กำลังจะล้มไปที่พื้น
"น้องเซเชลล์!"
"เจ็บจัง...."
"พี่บอกแล้วไงคะ ว่าได้แค่นั้นก็โอเคแล้ว"
"ขอโทษค่ะ เซลล์ไม่อยากให้พี่ผิดหวังนี่"
"แต่การที่น้องเซลล์เจ็บตัวพี่ก็เสียใจเหมือนกันนะคะ"
"เซลล์...."
"ไปโรงพยาบาลกันค่ะ"
"เฮ้ยย!"
ร่างบางลอยหวือกลางอากาศ เขาพาคนตัวเล็กออกจากห้องไป ท่ามกลางสายตางุนงงของน้องๆที่เหลือ
"พี่โฮซอก เกิดอะไรขึ้น?"
"เซเชลล์น่าจะข้อเท้าแพลง พี่จะพาไปหาหมอ ฝากปิดคลับด้วยนะแทฮยอน"
"ได้ครับพี่"
"เอ้อ หนิงไค ฝากอัพคลิปที่อยู่ในกล้องลงยูทูปด้วยนะ"
"วันนี้หรอพี่?"
"แล้วแต่เลย สะดวกวันไหนล่ะ?"
"เดี๋ยวผมดูให้ครับ พี่รีบไปเถอะ"
"บ๊ายบายทุกคน~"
เซเชลล์ที่อ้าปากพะงาบๆอยู่ในอกโฮซอกพึ่งมีโอกาสได้พูดก็ตอนที่เขาพาเธอแยกย้ายกับเพื่อนใหม่อย่างหนิงไคและแทฮยอนไปเสียแล้ว
เดซี่และดาห์เลียมาถึงร้านอาหาร สองพี่น้องเดินเข้าไปด้านในระหว่างรอจีมินจอดรถ น่าแปลกที่เวลาเย็นขนาดนี้ ภายในร้านนั้นเงียบสงบอย่างที่ไม่ควรจะเป็น
"สวัสดีค่ะ คุณดาห์เลียใช่มั้ยคะ?"
"เอ่อ...ใช่ค่ะ"
"คุณแทฮยองรออยู่ด้านในแล้วค่ะ"
"อ้าว พี่แทมาถึงก่อนแล้วหรอ?"
"ขอบคุณนะคะ"
ดาห์เลียกล่าวคำขอบคุณกับพนักงานหน้าร้านพลางเดินเข้าไปกับน้องสาวที่จูงมือเธออยู่ เพราะท้องที่ค่อนข้างโตทำให้การเคลื่อนไหวของดาห์เลียนั้นช้าลงไปมาก และอีกไม่นานแทฮยองกับเธอก็จะได้เจอหน้าลูกแล้ว
ประตูห้องอาหารเปิดโซนvip เดซี่พาคนเป็นพี่เดินเข้าไปอย่างไม่รีรอ เสียงดนตรีจากไวโอลินดังขึ้นมา จังหวะช้าๆเนิบๆเพลงที่คุ้นหูกันดีเวลาไปในงานแต่งของคนอื่นๆ ทั้งสองสาวที่เดินเข้าไปต่างยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกมากมายที่เอ่อล้นจนบอกไม่ถูก และแน่นอนว่า ดาห์เลียตอนนี้เริ่มร้องไห้ออกมาแล้ว
"โต๊ะนี้นะคะ"
"ขอบคุณค่ะ"
หลังจากที่ตัดสินใจนั่งลงบนเก้าอี้ พนักงานทยอยออกมาเสิร์ฟอาหารกันทีละจานสองจาน ล้วนแล้วมีแต่ของโปรดของดาห์เลียทั้งนั้น และพนักงานเสิร์ฟคนสุดท้าย ดูโดดเด่นมากกว่าคนไหนๆ เพราะใบหน้าที่หล่อคมคาย ดวงตาข้างนึงกลมโตต่างกับอีกข้างที่เล็กกว่ากันครึ่งหนึ่ง รอยยิ้มกว้างๆนั่นส่งมาให้กับภรรยาสาว แทฮยองเดินมาตรงหน้าดาห์เลีย
ฝ่ามือใหญ่จับที่หัวของฝาครอบ เขายกมันขึ้นเผยให้เห็นถาดเสิร์ฟลักษณะกลม ภายในนั้นมีกล่องขนาดกลางสีขาวกำมะหยี่ แทฮยองเดินตรงไปหาคนรักก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าเก้าอี้ของดาห์เลียพลางเปิดฝากล่องนั่นช้าๆพร้อมกับรอยยิ้ม
"สุขสันต์วันเกิดครับคุณภรรยา"
"แทฮยอง..." ใบหน้าสวยตกใจเล็กน้อย
แน่ล่ะ ดาห์เลียไม่เคยบอกเขาเรื่องวันเกิด ความรักของทั้งคู่เกิดขึ้นภายในระยะเวลาไม่ถึงปีเท่านั้น แทฮยองก็แต่งงานกับเธอมาได้ห้าเดือนแล้ว พร้อมกับเจ้าตัวเล็กที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกในอีกไม่กี่สัปดาห์นี้
แทฮยองหยิบสร้อยคอที่ประดับด้วยจี้เพชรรูปดอกไม้ออกมา และถ้ามองดูดีๆจะรู้ว่านี่คือดอกดาห์เลียในเวอร์ชั่นเล็กจิ๋ว ร่างสูงลุกขึ้นมาสวมสร้อยเส้นนั้นให้กับคนรักจากทางด้านหลัง ก่อนจะย่อตัวลงมาชื่นชมความงามของภรรยาตัวน้อยที่นั่งอมยิ้มอยู่
ริมฝีปากหนาประทับเบาๆที่หน้าผากมนของดาห์เลียแผ่วเบา ก่อนที่เขาจะขยับมานั่งข้างๆเก้าอี้ของเธอพร้อมกับยิ้มให้เดซี่น้องสาวของดาห์เลีย
"ขอบคุณที่ช่วยนะ"
"เฮ้ยยยย ช่วยอะไรกันล่ะ พี่ดาด้าก็พี่สาวเดนะ"
"แล้วนี่จีมินล่ะ?"
"จอดรถอยู่น่ะ เรารอก่อนก็ได้นะค่อยกิน"
"ไม่เอา พี่ดาด้ากินก่อนเลย หลานเดซี่หิวแล้ว เดี๋ยวเดรอพี่จีมินเอง"
"จะดีหรอ?"
"อื้อ ใช่มั้ยพี่แท?"
"ครับ เธอกินข้าวก่อนเลย เค้ารอจีมินเป็นเพื่อนเดซี่เอง"
"โอเค กลิ่นพาสต้าร้านนี้ดีมากเลย"
"เพราะเค้ารู้ว่าเธอชอบไง"
"ลูกจะคลอดอยู่แล้วนะ ยังหวานกันเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันอยู่ได้"
"เหมือนตรงไหนกัน?"
"ก็จริงนี่ ดูสิเหมาร้านเซอร์ไพร์สวันเกิดเมีย"
"เดซี่... "ดาห์เลียเอ็ดน้องเล็กน้อย
"โทษที พอดีคุยโทรศัพท์กับแทฮยอนมาน่ะ"
"มีอะไรหรอ?"
"ก็... " จีมินที่พึ่งเดินเข้ามาสะดุดเล็กน้อยเมื่อแฟนของตัวเองได้ยินชื่อเพื่อนคนสนิทแล้วรีบหันมาสนอกสนใจ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยัยตัวแสบพึ่งจะงอนเขาไปเอง
"ก็...??"
"แทฮยอนโทรมาบอกว่า พรุ่งนี้พี่ไม่ต้องเข้าเร็วก็ได้ เพราะกุญแจอยู่กับแทนมัน"
"วันนี้ก็อยู่กับแทฮยอนอีกละหรอ?"
"เห็นว่าพี่โฮซอกพาเซเชลล์ไปโรงพยาบาล"
"เกิดอะไรขึ้น?"
"ข้อเท้าแพลงตอนอัดคลิปลงยูทูปน่ะ"
"อัยหยาาา~"
"รีบกินข้าวกันก่อนเถอะ คุยไปกินไปก็ได้นะ"
"โอเค เราลืมตัวน่ะ"
"เข้าใจๆ"
"วันนี้เรามีงานทั้งวันเลยอะ เลยไม่ได้ออกไปหาซื้อของขวัญวันเกิดมาให้เธอ"
"แค่พาไอตัวแสบมาเราก็มีความสุขแล้วล่ะ"
"อ้อ แล้วเดซี่ก็มีข่าวดีมาบอกดาห์เลียด้วยนี่ จริงมั้ย? "
"ข่าวดีอะไรหรอเดซี่?"
"พี่โฮซอกให้เดซี่ทำงานด้วยแล้วล่ะ! "
"อ่าว ไม่อยากสอนวาดรูปแล้วหรอ?"
"ก็อยากสิพี่แท แต่พี่โฮซอกบอกว่าให้เดทำตำแหน่งพีอาร์ไปก่อนตอนนี้ ถ้านัดสอนเคสบายเคสได้ก็ำามาที่คลับเลย มีห้องนึงว่างอยู่ เขายกให้"
"งั้นต้องทำตัวดีๆนะเดซี่"
"แน่นอนนน"
"ไว้เธอพาเค้าไปหาพี่โฮซอกด้วยนะ เค้าอยากขอบคุณพี่เขาที่ใจดีกับเดซี่"
"ได้สิครับ แต่ตอนนี้มาเช็ดปากหน่อย เลอะเทอะเป็นเด็กเลยคุณแม่... "
แทฮยองหยิบทิชชู่มาหนึ่งแผ่นพลางขยับไปหาคนรักใกล้ๆเพื่อซับครีมสีขาวจากพาสต้าที่เลอะปากนุ่มๆนั่น
จีมินมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม เขาหันกลับมาหาเดซี่ที่เอาแต่ตักอาหารใส่ปากเคี้ยวจนแก้มป่อง รอยยิ้มเอ็นดูถูกจุดขึ้นมาเล็กน้อย ทว่าเมื่อเดซี่หันมามองเขารอยยิ้มนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยท่าทางกวนประสาทของจีมินเสียอย่างนั้น
"มองทำไม กินสิ!"
เขาไม่ได้ตอบอะไรเธอกลับไป มือหนาหนิบช้อนขึ้นมาชิมซุปข้าวโพดในถ้วยอย่างใจเย็น พลางลอบมองคนดื้อเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาเมื่อเจ้าตัวรู้ว่ามีคนแอบมอง
มื้อเย็นจบลงที่ทุกคนแยกย้ายกันกลับคอนโด แทฮยองกับดาห์เลีย จีมินกับเดซี่ สองพี่น้องกอดกันยกใหญ่ พร้อมกับเดซี่ที่อวยพรให้กับพี่สาวเนื่องในโอกาสวันเกิดของเธอ
"ดูแลตัวเองดีๆนะ"
"อื้อ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปอยู่ด้วย"
"ไกลที่ทำงานไม่ต้องหรอก"
"ไม่เอา พี่ใกล้คลอดแล้ว"
"ตามใจเลยไอตัวแสบ~" มือเล็กบีบแก้มน้องอย่างมันเขี้ยว
"ฝากดูแลน้องเมียกูด้วยล่ะ"
"ไม่บอกกูก็ทำอยู่แล้วปะ?"
"เออ กูก็กลัวมึงจะโลเลอีก"
"โลเล? ถ้ากูโลเลจะขอคบเดซี่ทำไม มึงก็ถามแปลกๆ"
"รักหรือหลง มึงถามตัวเองดีๆ"
"กูไม่ได้คิดอะไรกับดาห์เลียแล้วจริงๆ ทุกวันนี้กูห่วงในฐานะคนในครอบครัว"
"กูก็ไม่ทันได้พูดอะไรเลย"
"มึงระแวงอะ"
"เปล่า คนระแวงไม่ใช่กู คนนู้น..." แทฮยองมองไปยังสองสาวซึ่งจีมินรู้ดีว่าเขาหมายถึงใคร
"เออ แต่กูรักเดซี่จริงๆ ถึงตอนนี้มันจะดูเหมือนกูโลเลก็เถอะ กูกล้าเอาหัวเป็นประกันเลย"
"อย่าดีแต่พูด ทำให้เขาเห็นบ้าง"
"หมายความว่าไง?"
"บางอย่าง ไม่พูดออกมาหรือแสดงออกมาตรงๆ เขาก็ไม่รู้หรอกนะว่ามึงรู้สึกยังไงกับเขา มึงชัดเจนกะอีกคนมากๆ แต่กับเขาที่มึงให้สถานะแฟนมึงเสือกแอบทำ ถ้ารู้สึกตัวอีกที มึงอาจเสียเขาไปแล้วก็แย่เลยนะมึง"
"อืม กูเข้าใจ พยายามอยู่"
"กูเอาใจช่วย"
"เค เจอกันมึง"
"อืม เจอกัน! " แทฮยองหันไปหาดาห์เลียคนรักที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว ก่อนทั้งสี่คนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง
>>>คุยกะไรท์
คู่นั้นก็พ่อแง่แม่งอน อีกคู่ก็พี่น้องโซน มันอะไรกันเนี่ย มีใครชิปนอกเหนือจากคู่หลักทั้งสองคู่เรามั้ยคะ? แล้วอาการเซลล์น้อยเป็นยังไงบ้างนะ ยัยหนูเอ๊ยยยย...
>>>คอมเม้นท์และให้กำลังใจไรท์กันเยอะๆนะคะ<<<
อย่าลืมมาเล่นแท็กใน Twitter กันนะ #ฟิคต่างรักHM
สามารถติดต่อไรท์ส่วนตัวได้เลยนะคะ มาหวีดมาคุยกันนะ
ช่องทางติดต่อไรท์
Twitter : @Ppentara_twt
ความคิดเห็น