คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 {cut}
"นี่... แกมีอะไรปิดบังพี่อยู่ปะ?"
คำถามของคนเป็นพี่สาวนั้นมีพลังมากพอที่จะทำให้จีซองชะงักมือที่กำลังจะหมุนลูกบิดเข้าห้อง เด็กหนุ่มหันมาหาเซเชลล์พร้อมกับรอยยิ้มหวานๆ
"อะไรกันครับ? ผมจะไปมีอะไรปิดบังพี่ได้?"
"พี่ก็แค่สงสัยน่ะ เพราะวันนี้เห็นแกดูอารมณ์ดีมากกว่าปกติ"
" มากกว่าอะไรกัน ผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว พี่เซลล์เข้านอนได้แล้ว ฝันดีนะครับ"
จีซองกล่าวจบก็เปิดประตูห้องของตนแล้วก้าวเข้าไป ทุกการพูดจีซองมักจะยิ้มให้เธอทุกครั้งที่ตอบคำถาม และไม่วายเป็นห่วงเธอเหมือนปกติของคนเป็นน้อง
เซเชลล์พาตัวเองเข้าไปในห้องบ้างเช่นกัน จากความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่สะสมมาหลายชั่วโมง มือเล็กหยิบผ้าขนหนูสีส้มเข้าห้องน้ำไป
คราบของความเหนื่อยล้า เหงื่อไคลไหลลงไปสู่ท่อน้ำด้านล่าง เซเชลล์หวนคิดถึงการกระทำของโฮซอกในวันนี้แล้วเกิดอาการหวามไหวขึ้นมาในหัวใจ เธอรู้สึกว่าโฮซอกเองก็เหมือนผู้ชายทุกคนที่เคยเจอในตอนแรก แต่วันนี้เขาได้ทำให้เธอเห็นแล้วว่าเขาไม่เหมือนคนอื่น หากชายคนนั้นต้องการที่จะลวนลามหรือคุกคามเธอจริงๆ คงจะไม่หยุดแล้วรู้สึกผิดจนถึงขั้นโค้งคำนับแบบนั้น
"คุณเป็นแบบนี้กับนักเรียนทุกคนเลยหรือเปล่า?"
"ไงพี่"
(ทำไมวันนี้มึงไม่เข้าวะ?)
"ผมอยู่กับเดซี่"
(หรอ...)
"นั่งอยู่ข้างๆผมเนี่ย คุยมั้ย?"
"พี่โฮซ๊อกกกกกก คิดถึงงงงงงง"
(ฮ่าๆๆๆ คิดถึงก็ต้องมาเจอกันหน่อยแล้วมั้ย?)
"แน่นอน! เดซี่จะไปดวลเพลงกะพี่ซัก2เพลงเลยเป็นไง! "
(ไม่หวั่นอยู่แล้วค๊าบบบ)
"เตรียมรับความพ่ายแพ้ไปเลยนะ!"
(มาแข่งกันเลยดีกว่ามา...แล้วนี่สบายดีมั้ยเรา?)
"เดซี่สบายดีค่ะ แต่พี่โฮซอกช่วบอกให้พี่จีมินพาเดซี่กลับบ้านทีได้มั้ย"
(ทำไมล่ะ?)
"ก็พี่จีมินเอาเดซี่มากักขั...."
"ไม่มีไรหรอกพี่มึง ผมแค่อยากอยู่กะเดซี่นานๆเฉยๆ"
(เอามือออกจากปากน้อง น้องหายใจไม่ออกหมดไอจีมิน)
"รู้ดีไปหมด"
(แน่นอน เออๆ กูไม่กวนเวลาแล้ว แค่นี้แหละ)
ปลายสายวางไป จีมินหันไปกอดกกคนน้องข้างๆอย่างมันเขี้ยว เดซี่ได้แต่ใช้กำปั้นเล็กๆทุบเข้าที่กายหนาด้วยความหมั่นไส้
"ทำไมขี้ฟ้องงี้อะ" จีมินเงยหน้ามาถาม
"ก็จริงนี่ พี่ไม่ยอมปล่อยเดกลับบ้านเลยอะ"
"ไหนบอกว่า Netflix and Chill ไง"
"นี่ไงชิล นอนชิลๆเลยนะ"
"ตัวแสบ~"
"อื้อ... ~"
ปากหยักประทับลงบนส่วนนุ่มหยุ่นที่เขาโปรดปราน กลีบปากเล็กเผยออกอย่างว่าง่ายเพราะคนตัวเล็กกำลังจะอ้าปากเถียงเขาพอดิบพอดี ลิ้นร้อนเกี่ยวพันกันอย่างไม่ยอมแพ้ ความหวานแผ่กระจายไปทั่วโพรงปากของทั้งคู่ จีมินประคองศีรษะเล็กจากด้านหลังก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆ เพื่อที่น้องจะได้ไม่ต้องยืดลำคอไปมากกว่านี้
มืออีกข้างลูบไล้ผิวกายเนียนนุ่มของเดซี่อย่างลืมตัว สัมผัสเย็นๆจากแผงอกทำให้เขาผละออกมา เพราะมันคือสัญญาณจากคนตัวเล็กว่า หายใจไม่ทัน เขาจ้องใบหน้าสวยอย่างเอ็นดู แล้วประกบริมฝีปากเข้าไปใหม่
"อืออ.."
เดซี่ร้องครางอื้ออึง เมื่อได้รับสัมผัสนั้นนานจนเกินไป เสียงของเธอทำให้จีมินผละออกจากปากก็จริง แต่นั่นทำให้เขาจุมพิตมันที่ส่วนอื่นของร่างกายแทน
CUT
เสียงนาฬิกาปลุกดังจนคนที่นอนอยู่ต้องตื่นขึ้นมาปลุก จีมินนอนมองเดซี่ที่หลับไหลอย่างสงสัย แปลกใจมากว่า เดซี่จะตั้งนาฬิกาปลุกทำไมถ้าตัวเองไม่ตื่น เขาลุกไปที่ห้องน้ำชำระร่างกายให้สะอาด เพื่อเตรียมเข้างานที่หยุดไปเมื่อวานนี้
"ทำไมไม่ปลุก?" เสียงหวานเอ่ยอย่างงอนๆเมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ
"พี่กะว่าอาบน้ำเสร็จจะมาปลุก"
"ไปทำงานหรอ?"
"ครับ"
"ไปด้วยดิ"
"วันนี้พี่มีสอนทั้งวันเลยนะ"
"ไม่เป็นไร เดอยากไป"
"ดื้อ" เขาบ่นพลางไปเลือกเสื้อผ้าต่อ
"พี่จีมิน"
"ครับ?"
"สรุป.... เราเป็นแฟนกันหรือยัง?"
"เดซี่..."
"......." คนน้องไม่ได้พูดอะไร เพียงลุกออกจากเตียงมายืนเปลือยอยู่ตรงหน้าเขา
"พี่รักเดซี่มากเลยนะ สัญญาว่าจะดูแลให้ดีที่สุด"
"ไชโยยยยย้!!!"
เดซี่กระโดดกอดจีมินอย่างลืมตัว แต่แน่ล่ะว่าพวกเขาไม่ถือกันอยู่แล้ว
เพี๊ยะ!!!
"เจ็บนะ!" มือสวยลูบก้นตัวเองเบาๆ
"ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวพี่โดนบ่นอีก"
"โอเก้ะ!!"
"ชุดเราในตู้ก็มีนะ เดี๋ยวพี่เลือกให้"
"ค่าาาา"
ร่างเล็กหอมแก้มจีมินก่อนจะขโมยผ้าเช็ดตัวที่จีมินพันรอบเอวไว้ไปยังห้องน้ำด้วย ทำให้เขาส่ายหัวไม่เข้าใจกับคนตัวเล็ก ทำไมถึงสดใสได้ขนาดนี้กัน
>>>คอมเม้นท์และให้กำลังใจไรท์กันเยอะๆนะคะ<<<
อย่าลืมมาเล่นแท็กใน Twitter กันนะ #ฟิคต่างรักHM
สามารถติดต่อไรท์ส่วนตัวได้เลยนะคะ มาหวีดมาคุยกันนะ
ช่องทางติดต่อไรท์
Twitter : @Ppentara_twt
ความคิดเห็น