คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
"วันนี้พี่จะพาเดซี่ไปเที่ยวที่ไหนเนี่ย"
ทันที่ขึ้นมาบนรถเสียงเจื้อยแจ้วของเดซี่ก็เอ่ยออกมา เธอเป็นคนช่างพูดช่างถาม แต่จีมินเองกลับไม่อยากตอบคำถามของเธอเลย เพราะอะไรน่ะหรอ เขารู้สึกไม่ชอบใจเลยสักนิดที่น้องใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวโชว์เนื้อหนังและผิวพรรณขาวเนียนต่อสายตาผู้คน เพียงแค่เดซี่เดินออกมาจากล็อบบี้ บรรดาผู้ชายแถวนั้นก็ต่างพากันแทะโลมด้วยสายตา จนทำให้คนที่นั่งอยู่ในรถอย่างเขาแทบคลั่ง
"ทำไมไม่ตอบเดซเลย?"
เขาหันไปหายัยตัวเล็กข้างๆในขณะที่รถติดไฟแดงอยู่ ปากยู่ๆของตุ๊กตาหน้ารถนั้นยู่ยี่จนจีมินอดยิ้มออกมาไม่ได้
"ตอบเดซหน่อย"
"พี่ต้องคุยกับเด็กดื้อหรอครับ?"
"อะไร?"
"เราแต่งตัวแบบนี้อีกแล้ว"
"พี่จีมิน.. มันก็ปกติอยู่แล้วมั้ยอะที่เดซใส่อะ"
"ก็แล้วทุกครั้งที่เราใส่พี่ก็เป็นแบบนี้ทุกรอบไม่ใช่หรือไง?"
"ก็ใช่ พี่จะหน้าบึ้งหรือจะไม่พอใจเดซทำไม?"
"ใครจะไปรู้สึกดีอะ เวลาคนที่ตัวเองกำลังจีบเจอผู้ชายมองเยอะๆ"
" ก็เลยพาลไม่คุยกับเดซด้วยเนี่ยนะ? "
" ก็มันโกรธนี่ เหมือนเราชอบแกล้งพี่อย่างนั้นแหละ"
"ไม่ใช่ละ เดซจะไปแกล้งพี่ทำไมอะ"
" เราชอบทำให้พี่หวง"
" โม้ตลอดเลย เดซจะบอกอะไรให้นะ เดซไม่ได้แต่งตัวแบบนี้มาเรียกร้องความสนใจจากใคร แต่เดซร้อน พี่จีมินดูอากาศดิ แล้วดูแดดด้วย คือเดซใส่เพราะมันร้อน ถามจริงๆอากาศร้อนตับจะแตกขนาดนี้ พี่สามารถใส่สูทพาเดซเที่ยวได้ปะละ ใส่ทั้งวันเลยเงี้ย"
คนตัวเล็กร่ายยาวจนจีมินถึงกับเงียบ มันก็ถูกของน้อง อากาศร้อนเหมือนซ้อมลงนรกแบนี้เป็นใครก็ไม่อยากจะใส่อะไรมิดชิด
" แต่แดดมันก็แรงอยู่ดี เราไม่กลัวผิวเสียรึไง? "
" ทาครีมกันแดดมาแล้ว อีกอย่างเสื้อสูทพี่จีมินที่พาดอยู่หลังรถ ปกติเดซก็เอามาคลุมอยู่ทุกรอบปะ"
"มั่นใจขนาดนั้นเลยหรอว่าพี่จะพกมาทุกวันอะ"
"แน่นอน เพราะพี่จีมินน่ะรู้ดีว่าเดซชอบแต่งตัวแบบนี้ ไม่มีทางที่พี่จะไม่ทิ้งเสื้อคลุมเอาไว้หรอก"
เดซี่พูดถูก เขาล้างรถทุกอาทิตย์แน่นอนเขารู้ดีที่สุดแล้ว ว่าต้องเก็บอะไรบ้างลงจากรถ แต่ที่เขาต้องมีติดไว้คือเสื้อแขนยาวของตน สลับเปลี่ยนกันไปในแต่ละรอบที่ทำความสะอาดรถคันนี้ ก็เพราะต้องการจะปกปิดเรือนร่างบางๆนั่นเอาไว้ในเสื้อของตัวเอง
"แล้วสรุปตอบมาได้หรือยังจะพาไปเที่ยวไหน? "
"คาเฟ่ครับ พี่เห็นมันพึ่งเปิดใหม่แล้วคนแชร์เยอะมากๆ เลยอยากพาเรามาถ่ายรีวิวให้ร้านเขา"
"ร้านกิ๊กพี่หรอ?"
"อะไรของเรา?"
"ปกติ มีแต่เดซนะที่มักจะขอให้พี่พาไปเพราะเขาทักมาจ้างให้ไปรีวิวให้อะ รอบนี้มันแปลกๆ"
"คิดมากแล้ว พี่ก็อยากพาเรามาด้วยตัวเองบ้าง ทำไมไม่ไว้ใจกันเลยล่ะ? "
" ไม่รู้ๆ "
" อีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว เรานั่งเล่นโทรศัพท์รอก็ได้นะ"
" อาเคคค~"
กริ้งกริ้งงง
"แดนซ์คลับสวัสดีครับ~" เสียงทักทายของผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงเคาท์เตอร์เอ่ยขึ้นตอนนี้เขากำลังหันหลังให้กับประตูอยู่เพราะกำลังจัดแผ่นเสียงต่างๆที่ถูกหยิบอแกจากชั้นวางไป โฮซอกค่อยๆหันมาที่ด้านหน้าเพื่อสนทนากับผู้มาเยือนด้วยรอยยิ้ม
โฮซอกแอบงุนงงเล็กน้อยที่หันมาพบกับลูกค้าสุดแปลก เธอเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็ก การแต่งตัวของเธอดูชิลๆสบายๆ ด้วยเสื้อแขนยาวมีฮู้ดแบบสวมสีดำกางเกงยีนส์ขาสั้นที่โผล่มาแค่ส่วนปลายเท่านั้น รองเท้าผ้าใบสีดำ นอกจากจะใส่หมวกที่ติดมากับเสื้อบนศีรษะไว้ยังมีผ้าปิดปากบดบังใบหน้าของตัวเอง
" มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ?"
" เอ่อ... ที่นัดไว้ ชื่อเซเชลล์"
" เซเชลล์หรอ.. อ๋าาา คนเมื่อวานที่โทรมา น้องมาด้วยมั้ยครับ?"
" น้อง?"
"ครับน้องเซเชลล์ไง"
" ก็นี่ไงคะ เซเชลล์" เธอชี้เข้าหาตัวเอง
"อ๋อ สงสัยจะเป็นการเข้าใจผิด ขอโทษด้วยนะครับ งั้นเดี๋ยวน้องไปนั่งรอด้านนั้นก่อนนะครับ เดี๋ยวเรากรอกใบสมัครกันนะ"
เธอพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาตามคำสั่งของโฮซอก และนั่นทำให้เขาเตรียมเอกสารและปากกาตามไปวางให้ พร้อมทั้งเกินไปเอาน้ำเปล่าหนึ่งแก้วมารับรองแขกหน้าใหม่คนนี้
" เคยเรียนเต้นมาก่อนมั้ยครับ? "
เขาถามขึ้นระหว่างที่หญิงสาวกำลังกรอกข้อมูลในบางส่วนลงไป การตอบคำถามของเธอคือส่ายหน้าให้กับกระดาษ
" ถ้าอย่างนั้น เขียนเสร็จเรามาคุยกันเนอะว่ายากเรียนแบบไหน"
และเช่นเคย ไม่มีการตอบรับจากเธอสักนิด เขานั่งมองมือเล็กๆนั่นบรรจงเขียนตัวหนังสือน่ารักๆด้วยรอยยิ้ม ปกติเขาก็เป็นคนที่ไม่ได้ซีเรียสอยู่แล้ว หากจะแป้กไปบ้างเวลาไม่มีคนคุยเล่นด้วยแต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโดนเมิน
ใบหน้าที่ถูกปิดบังไว้เงยขึ้นมาเมื่อเขียนข้อมูลเสร็จเรียบร้อย โฮซอกรับกระดาษที่วางบนโต๊ะมาอ่านคร่าวๆก่อนจะตกใจ
" อายุ19เองหรอครับเนี่ย?"
" ทำไมล่ะ? เรียนไม่ได้หรอ?"
" อ๋าา เปล่าครับ พี่ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะครับ พี่ชื่อพี่โฮซอกนะ เป็นครูสอนเต้นที่นี่ หนูชื่อเซเชลล์เนอะ ประเทศที่ทะเลสวยมากๆ"
" รู้ด้วยหรอ?"
" ครับ ถ้ามีโอกาสพี่ก็อยากลองไปดู"
"สนใจCover Dance"
" เปลี่ยนหัวข้อกันเฉยเลย แล้วสนใจของT-pop K-pop หรือว่าแบบไหน?"
"K-pop แต่ขอบอยแบรนด์"
" แต่ถ้าพื้นฐานยังไม่มีพี่อาจจะต้องปูเพลงเกิร์ลกรุ๊ปง่ายๆก่อนนะ"
" อืม สะดวกเรียนวันพุธกับศุกร์ตอนบ่ายสาม"
" จริงด้วยสินะ พึ่งปีหนึ่งถูกมั้ย"
"ใช่ ตารางเรียนมีเต็มหมดแล้ว มีแค่พุธกับศุกร์นี่แหละ ที่เรียนน้อยกว่าวันอื่น พี่โอเคมั้ย? "
" ได้สิครับ ช่วงนี้พี่พึ่งจบคอร์สกับนักเรียนเก่าไป เอาเป็นล็อควันไว้คือพุธกะศุกร์บ่ายสามนะ"
" อันนี้คือเสร็จแล้วใช่มั้ย? "
" ใช่ครับ เอ้อจริงด้วย...มีรูปมั้ยครับ?"
" รูป? ไม่ได้หยิบมาอะ"
" ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวรบกวนเปิดหน้าให้พี่หน่อยได้มั้ยครับน้องเซเชลล์ พี่จะได้ถ่ายให้แล้วไปปริ้นแปะเอกสารไว้"
เซเชลล์พยักหน้า จังหวะที่โฮซอกเดินไปหยิบมือถือ หญิงสาวถอดแมสออกแล้วดึงหมวกที่สวมอยู่ออกเช่นกัน แต่เนื่องจากมันติดอยู่กับเสื้อทำให้ต้องลุกขึ้นยืนจัดระเบียบตัวเอง
" พร้อมหรือยังครับ? "
โฮซอกทักอีกครั้งและเมื่อได้เห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนี้โฮซอกก็นิ่งไปซักพัก เซเชลล์เมื่อไร้การบดบังเธอน่ารักมาก ไหนจะผมสั้นประบ่าที่เข้ากับหน้าตาจิ้มลิ้มนั่นทำเอาโฮซอกยืนยิ้มให้กับเธอ
เขาแอบขัดใจเล็กน้อยที่เซเชลล์ดูจะเป็นสาวเท่เกินไปเสียหน่อยเลยทำให้ ใบหน้าน่ารักนั่นไม่ได้รับการดูแลอย่างดี จนทำให้รังสีความสดใสนั้นถูกกลบไป
มือหนากดถ่ายรูปหญิงสาวไปสองครั้ง เขาพยักหน้าบอกเธอว่าเรียบร้อยแล้ว
" เดี๋ยวพี่ขอแอดไลน์ไว้หน่อยได้มั้ย เผื่อว่าเซเชลล์มีธุระมาไม่ได้ หรือมีเรื่องอะไรจะได้ทักมาหาพี่โดยตรงเลย"
" ค่ะ"
หญิงสาวรับมากดไอดีให้แล้วส่งคืน ไม่นานเสียงการแจ้งเตือนก็ดังขึ้น โฮซอกหันหน้าแชทมาให้ดูเพื่อยืนยันว่านี่คือโปรไฟล์ของเขา
" ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ไปก่อนนะคะ"
" กลับดีๆนะ วันพุธเจอกันนะค้าบบบ~"
เขาโบกมือบ๊ายบายหญิงสาวที่ไม่แม้แต่จะมองหรือโบกมือกลับมาให้เขาเลย โฮซอกมองรูปโปรไฟล์ของคนที่พึ่งทำความรู้จักเมื่อสักครู่แล้วหัวเราะ ไม่ใช่รูปของเซเชลล์หรอก มันคือรูปแมว และเขาก็คิดว่ามันเหมือนกับเซเชลล์มากๆเลย
พัคจีมินนั่งมองเดซี่ที่กำลังตั้งใจถ่ายรูปแก้วกาแฟทรงแปลก เพราะปกติแล้วกาแฟที่เขาเคยดื่มนั้นมีแค่แก้วหลากสีเฉยๆถึงจะหลายรูปทรง เครื่องดื่มที่เดซี่สั่งมีสายไหมเกาะอยู่บนที่ตั้งที่วางเอาไว้ข้างๆและคนตัวเล็กนั่นค่อนข้างจะมีความสุขกับการเล่นสนุก เมื่อเดซี่ลองตักของเหลวในแก้วมาราดบนสายไหม แน่นอนว่ามันละลายลงไปในแก้ว หญิงสาวรีบหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายวิดีโอลงสตอรี่ไว้ พลางนั่งรอให้น้ำตาลพวกนั้นละลายจนหมด
“มาๆ ถ่ายรูปกัน”
“เมื่อกี้ก็ถ่ายไปแล้วไง?”
“พี่อยากได้นางแบบด้วย”
“พี่จีมิน”
“หืม?”
“พี่จะมาอะไรกับหนูนักหนา คือตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ”
“ถ้าพี่ไม่อยากเป็นอะไรกับเรา พี่จะตามเราทุกวันทำไม?”
“คือไร?”
“เดซี่”
“…………”
“เป็นแฟนกับพี่นะ”
“…………”
“ว่าไง?” หลังจากเห็นคนตรงหน้าเงียบไปซักพัก จีมินเองเริ่มรู้สึกหวั่นใจ หากน้องไม่ตอบตกลง เขาจะทำอย่างไรดี
“พี่ลืมพี่ดาห์เลียได้แล้วหรือไง?”
“เรื่องนั้นน่ะ มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว พี่ไม่ได้เลวขนาดนั้นซะหน่อย”
“แล้วเดซจะเชื่อใจพี่ได้ยังไง?”
“ขอโอกาสให้พี่อีกครั้งเถอะนะครับ”
“จะไม่ทำลายมันเหมือนครั้งนั้นอีกช่มั้ย?”
“ขอโทษที่ทำให้ระแวงและไม่สบายใจ แต่พี่สัญญาว่าจะรักเราให้ดีที่สุด”
“ขอเวลาอีกนิดแล้วกัน”
“ถ้าพร้อมตอนไหนรีบบอกพี่เลยนะ”
“อื้อ”
เขายิ้มให้กับคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม เดซี่ไม่ได้ปฏิเสธเพียงแค่เธอต้องการเวลาอีกนิดเพื่อพิสูจน์ว่าหลังจากที่ตัดสินใจไปจะไม่เสียใจอีกต่อไป นั่นคือสิ่งที่จีมินรู้สึก เขาไม่อยากกดดันใ้เธอต้องตอบตกลงวันนี้หรอก แต่อย่างน้อยเขาก็ได้รู้ว่าน้องไม่ได้ปิดประตูหัวใจจากเขาไปก็เพียงพอแล้ว
>>>คุยกะไรท์
เอ้อมันไวไฟมากเลยนะ 55555 อยากให้เห็นมุมแบบพ่อแง่แม่งอนบ้างอะไรบ้างง ตอนนี้รี้ดลงเรือไหนไปแล้วคะเนี่ย เชียร์คู่ไหนกันคะ
>>>คอมเม้นท์และให้กำลังใจไรท์กันเยอะๆนะคะ<<<
อย่าลืมมาเล่นแท็กใน Twitter กันนะ #ฟิคต่างรักHM
สามารถติดต่อไรท์ส่วนตัวได้เลยนะคะ มาหวีดมาคุยกันนะ
ช่องทางติดต่อไรท์
IG : ppaiinttt
Twitter : @Ppentara_twt
ความคิดเห็น