คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
เสียงกระดิ่งที่ประตูดังเข้ามาต่อจากสมาชิก2คนพึ่งจะออกไปไม่กี่วินาที นั่นทำให้ทุกคนยังคงยืนชุมนุมกันอยู่ไม่ได้ขยับไปไหน
"อ้าวเดซี่ วันนี้ก็มาหรอ?"
"เออดิ ขี้เกียจอยู่บ้านละ"
"มาสมัครเป็นPRที่นี่เลยมั้ยล่ะคุณผู้หญิง"
"หึ้ย..เอาดิ ได้ด้วยหรอ?" เดซี่หันไปหาโฮซอกอย่างตื่นเต้น
"เฮ้ยๆๆ พูดเล่นเองปะ"
"ไม่ได้ปะไค ที่นี่มันน่าทำงานขนาดไหนแกก็รู้อะ"
"งั้นก็คงต้องอยู่ที่วิจารณญาณของพี่ชายทั้งสองแล้วล่ะครับ ตำแหน่งใหญ่สุดอยู่ที่เขาแล้ว"
"เอาไงมึง" โฮซอกหันไปหาจีมิน
"เดซี่คิดไว้แล้วแหละพี่ น้องบอกว่าจะทำตรงนี้ไปก่อนแล้วก็ทยอยสอบถามทางผู้ปกครองหรือตัวเด็กว่าสนใจด้านศิลปะมั้ย เพราะยังไงน้องก็อยากหาแหล่งที่มั่นคงก่อน"
"เอางั้นก็ได้ ความคิดดีเลยแหละ แต่จริงๆเรายังเหลือห้องอีกห้องนะ น้องเดซี่ตะเอาไปสำหรับสอนวาดรูปก็ได้"
"เวียนเวลากันแบบนี้ก็สะดวก เพราะยังไงวันนึงที่มีสอนก็ไม่ได้สอนเต็มวันอยู่แล้ว มีคนไปดูด้านหน้าแทนอยู่ละ"
"ไว้เดจะลองคิดดูก่อนนะคะ"
"ไม่ต้องคิดแล้ว เอาแบบนี้แหละ นัดได้แล้วก็พามาที่นี่ อ้อ...อิงจากตารางสอนพวกพี่ทุกคนได้เลยนะ"
"พี่โฮซอก.... "
"ตั้งใจทำงานล่ะน้องเดซี่" เขาส่งยิ้มอบอุ่นให้กับแฟนสาวของรุ่นน้องคนสนิท
"จะต้องเจอเดซี่ทุกวันหรอเนี่ย ม่ายยยยย"
" หนิงไค! "
"ไม่เอาหน่าเดซี่~" จีมินลูบหัวคนรักจากทางด้านหลังด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
"เออจริงสิ ผู้หญิงที่เดินออกไปกับแทฮยอนเมื่อกี้คือใครหรอ? "
คำถามนั้นของเดซี่ทำเอาจีมินหยุดชะงัก สมาชิกอีกสองคนก็เช่นกัน หนิงไคเพียงเซมองไปหาโฮซอกแล้วหันกลับมา
"ก็นักเรียนของพี่โฮซอกไง"
"แล้วทำไมถึงไปกับแทนอะ"
"เขาถามว่าแถวนี้มีร้านอาหารที่ไหนบ้างเฉยๆ แทนมันจะออกไปซื้อของพอดีก็เลยชวนไป"
"สองคนนั้นไม่ได้มีซัมติงกันจริงๆดิ"
"แล้วทำไมเดซี่ถึงสงสัยขนาดนี้?" จีมินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ
"เอ่อ....."
"เซเชลล์มากับพี่ตั้งแต่เช้าแล้ว เมื่อคืนน้องเมาก็เลยไปรับมานอนด้วยที่คอนโด แล้วก็จะมาขออาศัยขั่วคราว"
"แล้วพ่อแม่เขาล่ะพี่ ผมไม่อยากถือหุ้นคลับคนเดียวหรอกนะ"
"เดี๋ยวมึงจะโดนไอจีมิน แช่งกูอีกและ"
"ฮ่าๆ ก็จริงหนิ ผมมองก็รู้ว่าไม่ใช่เด็กบ้านๆทั่วไป"
"เออ มึงก็คิดถูกแล้ว แต่อันนี้กูขอไม่บอกนะ กูไม่อยากให้เซลล์อึดอัด"
"มีเป็นห่วงเป็นใย มีใจเปล่านายย~"
"โห... ผมก็พึ่งรู้ว่าพี่จีมินนี่เก็บอาการเก่งมากเลยนะเนี่ย ขนาดหึงแท้ๆยังมีหน้ามาแซวคนอื่นเขาได้"
"หึง? พี่จีมินหึงอะไรหรอ? "
"เด็กโง่" จีมินเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินตามหนิงไคไปยังห้องล็อกเกอร์ด้านใน
"เอ้า?"
"มาแล้วหรอแทน เซเชลล์ล่ะ?"
"สั่งข้าวให้พี่อยู่อะ สงสัยรอเอามาเลย"
"จริงๆเลยเด็กคนนี้ งั้นเดี๋ยวพี่มา"
"ห่วงจริงๆเลยนะ"
"ก็เขาพึ่งมาใหม่มั้ยล่ะ"
"อะๆเชื่อครับเชื่อ"
"ซื้อไรมากินอะ"
"ก็มีขนมปกติทั่วไป เอามั้ย?"
"ไม่เอาอะ อิ่มแล้วเมื่อเล้ากินไปเยอะมาก"
"ดีแล้ว นี่พี่จีมินเข้าไปแล้วหรอ? "
"อือ เออจริงด้วย! นายพึ่งมายังไม่รู้ข่าวดี"
"ข่าวดีอะไร?"
"ฉันจะมาเป็นPRที่นี่แหละ"
"พี่โฮซอกอนุญาตแล้วอะดิ"
"แน่นอนนนน"
"แล้วไหนบอกว่าจะรับสอนวาดรูปไง?"
"พี่โฮซอกบอกว่าให้ใช้ห้องนี่ไปเลย จัดคิวแบบอิงตามตารางสอนพงกนายดู"
"ห้องที่ว่างตรงนั้นอะนะ"
"ใช่ๆ ตื่นเต้นมากเลยอะ"
"ยังไงก็ตั้งใจทำงานแล้วกันนะ อีกอย่างก็อยู่ใกล้กับแฟนด้วยนี่"
"อย่าแซววว! "
" ถ้าไม่เอาขนมจริงๆงั้นเราไปนะ"
"อื้อ"
เดซี่พยักหน้า ทำให้เพื่อนคนสนิทเดินเข้าไปในห้องล็อกเกอร์เช่นเดียวกันกับสองคนก่อนหน้านี้ ร่างเล็กตรงไปยังเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลังเคาเตอร์ เพื่อเตรียมพร้อมในการทำงานวันแรก แต่ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ทำงานนี้ก็เถอะ
ด้านโฮซอกเองที่ออกไปดูสถานการณ์ของเซเชลล์ เด็กสาวดูเข้ากันได้ดีกับแม่ค้าร้านอาหารตามสั่งขาประจำของคลับ โฮซอกได้ยินเสียงคุยเจื้อยแจ้วจนต้องแอบไปร่วมวงด้วย
"คุณโฮซอกน่ะชอบมากเลยนะผักเยอะๆเนี่ย จนป้ารู้เลยเมนูไหนมีชื่อเขาจะใส่ผักให้เต็มที่เลยล่ะ"
"โหหห.... ต่างกับหนูเลยค่ะ ที่กินผักไม่ค่อยจะได้ ไม่อร่อยเลยซักนิด"
"ถึงว่าตัวโตอยู่แค่นี้เอง"
"เอ้าพี่โฮซอก!"
"ตายแล้ว ป้าก็นินทาอยู่ตั้งนาน ทำไมวันนี้ถึงออกมาได้ล่ะจ๊ะ"
"มาแอบดูเด็กน่ะครับ กลัวหลงทาง"
"แม่หนูเขาคุยเก่งมากเลยนะ เหมือนคุณโฮซอกเลย"
"ฮะๆ ไม่งั้นเดี๋ยวจะเสียชื่อนักเรียนของผมครับ ต้องเทรนเยอะๆ"
"แค่นี้ก็ได้แล้วจ้า"
"แล้ววันนี้พี่ไม่มีสอนเช้าหรอ?"
"ว่างประมาณสองชั่วโมงค่ะ"
"ดีเลย งั้นกินข้าวเสร็จจะได้นั่งย่อยไปก่อน"
"เด็กน้อยจริงๆเลยนะคะ"
"ก็ถ้าพี่ไม่ย่อยขึ้นมาไปเต้นแล้วอ้วกก็ความผิดหนูเลยนะ"
"ไม่เห็นต้องคิดถึงขนาดนั้นเลยนี่คะ อ้อจริงสิ วันนี้เดซี่มาทำงานวันแรกด้วย หนูจะคุยกะเขากะได้นะ"
"คนที่แทฮยอนบอกว่าเป็นแฟนของ คนที่ชื่อจีมินอะไรนั่นน่ะหรอ?"
"ใช่ค่ะ"
"เธอดูน่ากลัว"
"ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวอยู่นิ่งๆนะ พี่ขอเอาขนตาออกให้"
เซเชลล์ยื่นหน้าให้คนที่ยืนอยู่ช่วยเหลืออย่างเต็มใจ มือหนาเลื่อนเข้าไปจับเข้าที่แก้มกลม พลางค่อยๆหยิบเส้นขนตาเล็กๆนั่นออกมาจากบริเวณดวงตา การกระทำนั้นเอาคุณป้าตามสั่งยิ้มหวานไปด้วย
"ฮัดชิ่ว!!! "
เสียงจามของโฮซอกไม่ได้ดังมากนักแต่เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ใบหน้าสวยนั้นอยู่ใกล้แค่ไม่กี่คืบ
"ตายแล้ว ขอโทษด้วยนะลูกๆ ป้าทำกะเพราของแม่หนูเนี่ยเลยฉุนกันไปหมดเลย ทิชชู่อนู่บนโต๊เลยนะคุณโฮซอก"
"ฟืดดด ครับป้า"
"ไหวมั้นเนี่ย? "
เซเชลล์รีบเอามือมาพัดๆวีๆตรงหน้าของร่างสูง ถามว่าเมื่อกี้ตกใจมากหรือเปล่า ก็อาจจะมีส่วนแต่พอเห็นใบหน้าหล่อคมคาย มีเลือดฝาดขึ้นมาเพราะฉุนจากฤทธิ์ผัดกะเพราในใจมันก็อดเต้นแรงไม่ได้
"ขอโทษค่ะ...."
"ขอโทษพี่ทำไมกันคะ?"
"ถ้าหนูไม่สั่งผัดกะเพรา พี่ก็ไม่จามขนาดนี้ ดูสิพี่ไม่สบายจมูกเลยอะ"
"ไม่เป็นไรๆ"
"พี่ไปรอในคลับก็ได้นะ เดี๋ยวหนูถือไปเอง"
"ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้วนี่"
"แต่..."
"เซลล์คะ....."
"อือ"
ป้าเจ้าของร้านได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวกับภาพตรงหน้าไม่นานนักอาหารก็ถูกจัดใส่กล่อง ค่าอาหารถูกชำระโดยชายหนุ่ม และเขาเองก็เป็นคนถือถุงใส่กล่องอาหารนั้นกลับไปยังคลับด้วยเช่นกัน
กรุ๊งกริ๊ง~
"มาแล้วหรอพี่โฮซอก"
"อืม เซเชลล์คะ นี่เดซี่นะ เดซี่นี่เซเชลล์"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ"
"คุยกันไปก่อนนะ"
"พี่โฮซอกจะไปไหน"
"ไปเอาชามมาไงคะ เซลล์จะให้พี่กินในถุงหรอ?"
"อ๋า..ไม่ต้องเผื่อเซลล์นะ เซลล์กินในกล่องได้"
"ไม่เอาค่ะ โฟมไม่สะอาด เดี๋ยวพี่ใส่จานมาให้ น้องเซลล์รออยู่ที่นี่นะคะ" เขาพูดกับคนตัวเล็กแล้วหันมาหาเดซี่ "ฝากด้วย"
"ไม่มีนะคะหรอพี่? "
"เดี๋ยวเถอะ"
หลังจากที่โฮซอกเดินไป เซเชลล์ก็ตกอยู่ในสภาวะอึดอัด เธอไม่ค่อยจะมีเพื่อนผู้หญิงซักเท่าไหร่เลยไม่สามารถทำตัวสบายๆได้
"เป็นไร?"
"ป...เปล่า"
"เราไม่กัดหรอก"
"ไม่ใช่แบบนั้นนะ"
"ฮะๆ เธอนี่แปลกดี"
"หื้อ?"
"ใส่ชุดสบายๆมาแต่ทำไมดูอึดอัดจัง? "
"คือเราไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง"
"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก ค่อยๆปรับตัวไปก็ได้เราไม่อะไรอยู่ละ"
"ขอบคุณนะ"
"แต่งหน้าเก่งเหมือนกันนะ"
"เปล่าหรอก ไม่ใช่เรา"
"ไม่ใช่เธอแล้วใครจะแต่งหน้าให้เธออะ?"
"พี่โฮซอกน่ะ"
"จริงดิ! สวยเวอร์มากกกก"
"ที่ห้องมีพวกบำรุงอะไรเยอะแยะเต็มไปหมดเลย ฉันยังอาย"
"นี่เธอนอนคอนโดพี่แกจริงๆดิ"
"อื้อ"
"มีปัญหาอะไรรึเปล่า?"
"คือ...... "
"ข้าวใส่จานแล้วค่ะ จะไปกินที่โต๊ะด้านหลังหรือตรงนี้คะ?"
"พี่โฮซอกกินที่ไหน? "
"อาจจะข้างใน"
"ไปด้วย"
"เดินตามมานะ"
"อื้อ ไว้เรากลับมาเล่าให้ฟังนะ"
"โอเค.... "
หลังจากทานอาหารเสร็จทั้งคู่ได้แยกย้ายกันไปคนละมุม โฮซอกมีสอนจนถึงบ่ายสามและคิวต่อจากนั้นก็คือเซเชลล์ ส่วนเซเชลล์เองก็กลับมานั่งคุยกับเดซี่ในเรื่องที่ค้างคาเอาไว้
มีบ้างที่เดซี่เผลออุทานตกใจและไม่พอใจ ประดุจว่าเซเชลล์กำลังเล่าสรุปเรื่องราวของหนังเรื่องหนึ่งให้เธอฟัง ทั้งสองคนเริ่มสนิทกันมากขึ้นจากที่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่กี่ชั่วโมง
"เดซี่วันนี้ไปกินข้าวกับแทฮยองดาห์เลียนะ"
"อื้อ!"
"เดี๋ยวพี่โทรไปนัดไอแทก่อน"
"ค้าบบ"
"ใครหรอ?" เซเชลล์เอ่ยถาม
"แฟนเราเอง พี่จีมิน"
"อ๋อ...แปลว่าสมาชิกของคลับคือครบแล้วใช่ปะ?"
"อื้อ มีแค่นี้แหละ คลับนี้มีครูสอนแค่4คน คือพี่โฮซอก พี่จีมิน แทฮยอน แล้วก็หนิงไค"
"ส่วนเธอก็เป็นครูสอนศิลปะแล้วก็พ่วงด้วยตำแหน่งพีอาร์"
"ฮิฮิ"
"ทำไมเธอสวยจัง"
"ถามโต้งๆงี้เลยนะ เอาจริงๆฉันก็ไม่ได้สวยหรอก แค่ชอบแต่งหน้าแต่งตัว ลองมาหลายแนวมาก ดูรูปนะ" เดซี่เปิดรูปให้ดูแล้วพูดคุยอย่างออกรส
"แต่เธอสวย ทุกแนวเลย ดูดีไปหมด ฉันยังหาสไตล์ให้ตัวเอวไม่ได้เลย"
"เธออะ...สายติสท์"
"ทำไมอะ?"
"ให้เดาฉันว่าเธอก็คง จะมีเพื่อนผู้ชายเยอะ จากเรื่องที่เบ่ามารวมไปถึงสูบบุหรี่หรือดื่มเหล้า เธอแทบจะคนละขั้วกับฉันเลยอะ"
"มันก็จริง แต่ฉันก็อยากมีมุมน่ารักๆแบบเธอบ้าง"
"ความรักไง"
"ความรัก? ยังไง? "
"เขาว่ากันว่า คนเรามักจะเปลี่ยนไปเมื่อมีความรักนะ"
"แล้วจะให้ไปรู้สึกแบบนั้นกับใครเล่า!"
"ไม่ใกล้ไม่ไกล แถวๆเธอ"
"ก็ไม่รู้อยู่ดี"
"เอาไว้ถึงเวลาเธอก็ลองสังเกตตัวเองดูนะ เมื่อไหร่ที่เริ่มทำอะไรที่ตัวเองไม่เคยทำมาก่อน แบบว่าเธออาจจะกำลังตกหลุมรักใครซักคนอยู่ แล้วก็....เธอกำลังอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขาคนนั้น"
"ยากจัง คนเราไม่ได้รักกันที่เป็นตัวของตัวเองหรอกหรอ?"
"อันนี้ ฉันว่ารอให้เธอเจอกับตัวเองก่อนดีกว่า พูดไปตอนนี้เธอก็คงจะไม่เข้าใจอยู่ดี"
"เอ๊าา ตามใจเลยยยยยย"
"แล้วนี่จะไปนอนห้องพี่โฮซอกตลอดเลยมั้ย?"
"จนกว่าจะกลับบ้านไปเอาชุดได้อะ"
"อ๋า งั้นแปลว่าตอนนี้เธอก็ใส่เสื้อผ้าพี่โฮซอกหรอ?"
"อือ คืออยากไปซื้อนะ แต่ถ้าใช้เงินบัญชีขยับ พ่อก็จะตามหาฉันเจอ"
"แย่เนอะ... งั้นเอางี้เดี๋ยวฉันจะเอาเสื้อผ้าแนวสตรีทที่เคยซื้อมาให้ เผื่อเธอจะได้ไม่ต้องออกไปซื้อ"
"เฮ้ยย เกรงใจ"
"ไม่เป็นไร เสื้อผ้าฉันมีตั้ง3ตู้แหนะ แหะๆ"
"ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ขอบคุณนะ"
"เดซี่ครับ เดี๋ยวสี่โมงครึ่งเตรียมตัวนะ พี่สอนเสร็จแล้วไปกันเลย"
"ไม่ได้... พี่จีมินต้องอาบน้ำก่อน"
"แต่มันจะรถติดนะ"
"แล้ว...?"
"โอเคครับ"
"อ้อ จริงสิ พี่จีมินนี่เซเชลล์นะ คนอื่นรู้จักไปก่อนพี่หลายชั่วโมงละพี่พึ่งจะออกมา"
"สวัสดีนะ"
"สวัสดีค่ะ"
"พี่ไปสอนต่อแล้วนะเดซี่"
"โปะๆ"
"น้องเด..."
"งืออออ..."
เดซี่วิ่งไปอ้อนแฟนหนุ่มอย่างน่ารัก เซเชลล์แกล้งเซมองไปทางอื่น เพื่อให้คู่รักได้สวีทกันตามใจ ใบหน้าหวานเงยขึ้นไปสบตากับจีมิน ไม่นานนักริมฝีปากชมพูระเรื่อก็ถูกขโมยจุ๊บไปอย่างรวดเร็ว
"ตั้งใจทำงานนะคะ"
"เดซี่ก็เหมือนนะครับ"
รอยยิ้มพิมพ์ใจของทั้งคู่ส่งหากัน ก่อนจะแนกย้ายไปทำงานของใครของมัน
เดซี่นั่งคุยกับเซเชลล์ซักพักก็ถึงเวลาบ่ายสามที่เพื่อนคนใหม่ต้องไปเรียนเต้นกับโฮซอก และแน่นอนว่า เธอนั่งเหงาคนเดียวเกือบสองชั่วโมง แฟนหนุ่มอย่างจีมินก็มารับไปหาพี่สาวและพี่เขยอย่างแทฮยอง
>>คุยกะไรท์
แอแงงง สองสาวเขาน่ารักมากๆเลย แล้วดูสิเดซี่อ้อนเก่งมากเลย ซีนที่อยู่ร้่นอาหารตามสั่งก็คือ ทำไมไม่เกิดขึ้นกับไรท์บ้างนะ! ปกติจามน้ำหูน้ำตาไหล สั่งน้ำมูกปืดๆอยู่คนเดียวเลย
>>>คอมเม้นท์และให้กำลังใจไรท์กันเยอะๆนะคะ<<<
อย่าลืมมาเล่นแท็กใน Twitter กันนะ #ฟิคต่างรักHM
สามารถติดต่อไรท์ส่วนตัวได้เลยนะคะ มาหวีดมาคุยกันนะ
ช่องทางติดต่อไรท์
Twitter : @Ppentara_twt
ความคิดเห็น