คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
หลังจากที่ผมได้รับการต้อนรับแบบครอบครัวจากฝั่งบ้านตระกูลคิมที่ตอนนี้ดูจะกลายเป็นครอบครัวใหญ่ที่ดูมั่นคงและอบอุ่นเต็มไปด้วยความรักจากสมาชิกในครอบครัวที่แต่ละคนมอบให้แก่กัน แอบดีใจแทนแทฮยองเพื่อนสนิทที่ถึงพึ่งจะได้กลับมาคุยกันก็ยอมรับเลยว่ามันและพี่นัมจุนผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะแยะมากมายเลยจริงๆ
ตอนนั้นที่ผมเจอกับแทฮยองครั้งแรกมันมีแค่พี่นัมจุนสองคนพี่น้อง มีบ้างที่ผมจะพลั้งปากถามหาคนในครอบครัวของมัน แต่มันเองก็ยิ้มให้กับผมและตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า
‘ก็มีแค่พี่นัมจุนนี่แหละที่เป็นครอบครัวของกู’
อึ้งอยู่เหมือนกัน ตอนที่มันพูดออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม น้อยคนจะรู้ว่าแทฮยองน่ะโคตรอ่อนแอเลยภายใต้รอยยิ้มพวกนั้น และผมก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้มันเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอีกขั้นนึง จากที่ไม่เคยควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า มันก็ทำ มันทำจนเป็นนิสัยนั่นทำให้ผมได้แต่โทษตัวเองในใจ ผมเสียใจนะที่ทำให้มันเป็นคิมแทฮยองนายแบบชื่อดังที่มีข่าวฉาวไปทั่ว แทนที่จะเป็นคิมแทฮยองนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง
แต่ก็นั่นแหละครับ เรื่องราวมันก็ผ่านมาแล้วและทำให้ผมได้รับรู้ว่าอะไรที่ทำให้มันเติบโตมาได้ขนาดนี้ ผู้หญิงที่ผมคิดว่าเป็นรักแรกของผม ดาห์เลีย อาจจะดูใจร้ายไปสักหน่อยที่ผมหักอกน้องสาวของเธอจนเกิดเป็นปัญหาอยู่นับหลายปี แต่ตอนนี้ระหว่างที่เดซี่กลับมา ผมหายไปคุมพฤติกรรมของเธอแทนพี่สาว ตอนแรกผมเองก็แอบห่วงเหมือนกันว่าดาห์เลียจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร เพราะเธอค่อนข้างที่จะมีโลกส่วนตัวที่สูงมาก และนั่นก็ทำให้ผมรู้ว่าแทฮยองสามารถทำหน้าที่นั้นได้ดีมากทีเดียว
“นั่งคิดอะไรคนเดียวน่ะ?”
“อ่าวพี่……"
พี่โฮซอกที่เข้ามาทักทายผมเลือกนั่งตรงข้ามกันกับโซฟาตัวที่ผมนั่งอยู่ ใบหน้าหล่อคมของพี่เขาส่งยิ้มมาให้อย่างปกติ เหงื่อไคลที่เกาะอยู่ตามกรอบหน้านั้นเป็นตัวการันตีได้อย่างดีว่า พี่ชายคนเก่งคนนี้พึ่งจะซ้อมเต้นเสร็จ
“คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนั่นแหละพี่ พอดีไปเจอครอบครัวไอแทมา”
“ไอแท? แทฮยองปะ?”
“อือ”
“เออ คิดถึงมันนะ ไม่เจอกันตั้งนาน เห็นหน้าผ่านๆก็แค่ตามปกตินิตยสาร มันเป็นไงบ้างวะตอนนี้?”
“ก็สบายดีพี่ ตอนนี้มันกำลังจะมีลูกแล้ว”
“เฮยยยยย จริงปะ ช็อคว่ะ”
“พี่ไปอยู่ไหนมา ข่าวบันเทิงนี่เม้ามอยสุดเลยนะ”
“กูไม่ไก้ตามนี่หว่า วันๆก็เอาแต่สอนไม่ก็ซ้อม”
“ไม่ได้เรื่องว่ะๆๆ”
“ไอ้นี่หนิ เดี๋ยวกูจะฟ้องน้องเดซี่”
“จ้างให้ก็ไม่มาให้พี่ฟ้องหรอก”
“ไปทำอะไรให้น้องเขางอนอีกล่ะมึง”
“ก็เรื่องเดิมๆ”
“มึงนี่นะ กูอยากจะต่อยสักที เรื่องเดิมๆแล้วทำไมไม่เคลียร์กันดีๆล่ะ ระวังมันสายเกินไปนะจีมิน”
“ผมรู้แล้วพี่ ไม่มีทางปล่อยน้องไปอีกรอบหรอกหน่า”
“ไปรั้งเขานี่มีสถานะให้เขารึยัง?”
“โหพี่ ถามงี้เลยหรอ?”
“เออสิ คนอย่างมึงอะ”
“คนอย่างผมมันทำไม?”
“ไม่บอกหรอก ไปละ…แม่บอกว่าไม่ให้คุยกับคนโง่”
“เอ้าพี่โฮซอก!!” ไม่ว่าเปล่า พี่ชายตัวสูงลุกออกจากโซฟาไปโดยไม่ลืมที่จะหยิบโฟมล้างหน้าเข้าห้องน้ำไปด้วย
ไม่แปลกหรอกที่ผมจะเจอพี่ชายคนสนิทกล่าวว่าเพราะผมเองนั่นแหละครับที่โลเล เลือกใครไม่ได้ในก่อนหน้านั้นและนั่นก็เลยทำให้เดซี่แอบมานั่งร้องไห้กับพี่โฮซอกอยู่บ่อยๆ
Rrrrrrrrrrrrr
“ครับ?”
(ใช่ แดนซ์คลับหรือเปล่าคะ?)
“ใช่ครับ ติดต่อเรื่องอะไรดีครับ” ผมถามคนปลายสายอย่างอ่อนโยน เนื่องจากว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่ผมกับพี่โฮซอกและเพื่อนในกลุ่มที่เต้นด้วยกันสร้างขึ้นมา โทรศัพท์เครื่องที่อยู่แนบหูของผมก็คือโทรศัพท์ของแดนซ์คลับชื่อสถานที่เรียนเต้นที่ผมตั้งไว้
(พรุ่งนี้จะเช้าไปเขียนใบสมัครเรียนเต้นน่ะค่ะ)
“เข้ามาได้เลยครับ มีพี่ๆที่คอยสอนเต้นอยู่ประจำหน้าเคาท์เตอร์อยู่แล้ว”
(พอดีอยากสอบถามเพิ่มเติมด้วยค่ะ ไม่เคยเรียนเต้นมาก่อนเลยอยากรู้ว่าตัวเองจะเริ่มที่ตรงไหนก่อนดี)
“ชื่อน้องอะไรครับ?”
(เซเชลล์ค่ะ)
“น้องเซเชลล์พรุ่งนี้เข้ามาแล้วบอกหน้าเคาท์เตอร์ได้เลยนะครับว่านัดเอาไว้แล้ว”
(ค่ะ)
“ครับ สวัสดีครับ”
ปลายสายวางลง ผมเดินไปหาพี่โฮซอกที่กำลังก้มหน้าก้มตาล้างหน้าด้วยน้ำสะอาดออกจนไม่ทิ้งรอยโฟมสีขาวเอาไว้ พี่ชายคนนั้นลืมตาขึ้นมามองกระจกและสะดุ้งสุดตัว
“โย่!!! มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงวะ”
“เห็นล้างหน้าอยู่ไง”
“มีไร?”
“พรุ่งนี้จะมีคุณแม่พาน้องมาเขียนใบสมัครเรียนเต้นนะ”
“อ่าาา แล้วมาบอกทำไมครับ คุณมึงจะไม่เข้าอีกแล้วหรอ?”
“แหะ”
“เดี๋ยวกูก็ฮุบกิจการแม่ง”
“อย่าใจร้ายสิค้าบบบ นี่ไงบอกผมไม่ใช่หรอว่าให้ไปเคลียร์อะ ก็จะไปคุยให้พรุ่งนี้งายยย”
“เออๆ แล้วน้องที่จะมาชื่ออะไร”
“เซเชลล์”
“โอเค งั้นกูกลับละ ล็อคห้องดีๆล่ะ”
“ได้ค้าบคุณผู้จัดการ”
เขาเดินไปเก็บกระเป๋าแล้วออกจากสถานที่นี้ ผมยิ้มให้กับพี่ชายคนนั้นอย่างสบายอารมณ์ ถึงจะบ่นจะว่าแต่พี่โฮซอกน่ะเป็นคนจริงใจมากๆ ทำให้ผมไม่ได้ติดใจอะไรกับพูดที่พี่แกได้อำเล่นออกมา
ผมล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ข้างในกระเป๋ากางเกงพลางปัดหน้าจอเพื่อปลดล็อคแล้วโทรหาเบอร์ที่มีคนตัวแสบมาเมมเอาไว้เป็นรูปหัวใจ ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนปลายสายจะรับ
(โทรมาทำไมหรอ?)
“คิดถึง พรุ่งนี้ไปเที่ยวกัน”
(ขอพี่โฮซอกแล้วหรอ?)
“ขอแล้ว เดซี่ไปด้วยกันมั้ยครับ?”
(อาเค มารับด้วยนะ)
“กี่โมงดี?”
(อยากมารับคืนนี้หรือพรุ่งนี้ล่ะ?)
“แล้วแต่เราสิ”
(ถ้างั้นก็มารับพรุ่งนี้ ซัก10โมง เดี๋ยวงไปรอที่ล็อบบี้)
“โอเค พรุ่งนี้เจอกันครับ”
ผมวางสายไปแล้วตรวจตรารอบๆห้องที่พี่โฮซอกมอบหมายไว้ ก่อนจะปิดไฟทุกดวงจนมืดสนิทแล้วปิดประตูล็อคกลอนอย่างดีเพื่อไม่ให้มีการงัดแงะเข้าไปได้
>>>คุยกะไรท์
แนะนำตัวละครไปแล้วเนาะ เรามาค่อยๆเรียนรู้คาแรคเตอร์แต่ละคนทีละนิดดีกว่าเนอะ ตอนนี้ทุกคนรออ่านคู่ไหนค้าา อยากอ่านเม้นท์จังเลยแงงงงงง
>>>คอมเม้นท์และให้กำลังใจไรท์กันเยอะๆนะคะ<<<
อย่าลืมมาเล่นแท็กใน Twitter กันนะ #ฟิคต่างรักHM
สามารถติดต่อไรท์ส่วนตัวได้เลยนะคะ มาหวีดมาคุยกันนะ
ช่องทางติดต่อไรท์
IG : ppaiinttt
Twitter : @Ppentara_twt
ความคิดเห็น