คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 곰 세 마리 V
Younger Brother Bear (2)
11.42
รถมินิคูเปอร์สีขาวแล่นด้วยความเร็ว ฟันเขี้ยวขาวขบริมฝีปากบางสีสดแน่น มือบางกำพวงมาลัยแน่นเสียจนมือบางแดงเป็นแทบ
มือบางบิดกุญแจรถออกมา แบคฮยอนปาดน้ำตาออกลวกๆ หยิบหิ้วกล่องข้าวของคริสจกเบาะหลังรถออกมา ปิดประตูรถแรงๆระบายอารมณ์ กดล็อครถ เดินเข้าผับ K-lax เป็นผับที่คริสเป็นเจ้าของ
จริงๆแบคฮยอนออกมาตั้งแต่สิบเอ็ดโมงกว่าๆแล้ว แต่เสียเวลาเพราะชานยอลคนเดียว คิดแล้วอารมณ์ยิ่งเสีย ทำไมเขานิสัยเป็นแบบนี้ไปได้นะ
“ขอโทษนะครับ ผับยังไม่เปิด”
“ผมเอาของมาให้คุณคริส”ผู้ชายตัวสูงและหุ่นถึกมาขวางเขาก่อนที่จะเดินเข้าไปในผับ หน้าตาน่ากลัวซ้อนใต้แว่นกันแดดสีดำสนิท
“คุณชื่ออะไรครับ”
“เอ่อ บยอน แบคฮยอนครับ ถามทำไมเหรอครับ”ร่างสูงไม่ตอบคำถามแบคฮยอน และหันไปเปิดประตูผับ ถามชายอีคนหนึ่งนี่มีรูปร่างไม่ต่างกัน ก่อนจะพยักให้แบคฮยอนเข้าไปในผับ
“เชิญครับ ตามผมมาครับ”
แบคฮยอนเดินตามชายร่างสูงใหญ่เข้าไปในสุดของผับ มีบันไดไปทางใต้ดินเป็นทางผ่าน ยิ่งเดินเข้าไปลึกเท่าไหร่ บรรยากาศยิ่งน่ากลัว แบคฮยอนกำกล่องข้าวแน่น
“ห้องนี้ครับ เปิดเข้าไปได้เลยครับ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
แบคฮยอนก้มหัวให้เล็กน้อย ชายร่างสูงเดินออกไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว เขาไม่ได้มีคำสั่งให้อยู่นาน แบคฮยอนหันมองบานประไม้ทีแกะสลักเป็นรูปมังกร
ลอบกลืนน้ำลายเมื่อเหตุการณ์ตอนเช้าไหลเข้าในสมอง ตั้งแต่ซื้อของเข้าครัวเสร็จเค้าก็ไม่มีโอกาสได้คุยกับคริสเลย แม้จะได้ทานอาหารร่วมกันตอนเช้า
แบคฮยอนรวบรวมความกล้าในการเคาะประตูบานใหญ่ หากแต่ไม่ได้ยินเสียงตอบนรับกลับมาจากเจ้าของห้อง แบคฮยอนเคาะประตูอีกครั้ง เมื่อไม่ได้ยินเสยงตอบรับอีก จึงเอื้อมมือไปเปิดประตูช้าๆ
“ค . . คุณคริสครับ”
ร่างสูงที่ดูยังไงก็สง่าไปหมด พักพิงอยู่บนเก้าอีทำงานตัวใหญ่ ใบหน้าราวเทพบุตรหลับใหลอยู่บนเก้าอี้ ดวงตาที่ดูลึกลับยามลืมตาปิดสนิท
แบคฮยอนเผลอยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้านั้น หัวใจที่อยู่ในร่างเต้นตึกตัก อย่างที่ไม่เคยเป็นมาเป็นก่อน
“...”
แบคฮยอนวางกล่องข้าวลงบนโต๊ะทำงาน นิ้วเรียวยกขึ้นมาบนริมฝีปากบาง ขบกัดเล็บ ว่าจะเอาไงดี ปลุกให้มาทานข้าวดีหรือไม่ แต่คิดไปคิดมา ไม่ต้องุยกันดีแล้ว เพราะเค้าก็ยังไม่พร้อมที่จะคุย
เท้าทั้งองก้าวนำพาคนตัวเล็ก เดินตรงไปที่ประตูบานใหญ่ มือบางยกขึ้นเพื่อที่จะบิดลูกบิด หากแต่จะต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียก
“จะไปแล้วเหรอ . . ”
“ค . . ครับ”
“อย่าเพิ่งได้ไหม แค่.. แป็ปเดียว อยู่นี่อีกหน่อยนะ”
คงเพราะหน้าที่ดูอิดโรยของคริสทำให้แบคฮยอนละจากประตูแล้วก้าวเท้ากลับที่เดิม ดวงตาตี่ทอดความเป็นห่วงไปให้คริสอย่างลืมตัว
“เฮ้อ”
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“เครียดๆนะ ขอยืมมือหน่อย”คริสยื่นมือไปขอมือของแบคฮยอน รู้สึกเหมือนเป็นหมา มือบางค่อยๆยืนออกไป แต่ถูกดึงไปด้วยมือของคริสอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ . . “
สัมผัสเย็นจากหน้าหล่อเหลาทาบบนมือบางของคริส ดวงตาลึกลับหลับลงอีกครั้ง
“มีอะไรไม่สบายใจหรือครับ”
“อืม เรื่องงานนิดหน่อย แล้วก็เรื่อง . . แฟนเก่านะ”
“ร . . เหรอครับ”
หัวใจแบคฮยอนเต้นแผ่วลง แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก มือบางอีกข้างยกขึ้นลูบหลังของคริส ความอุ่นจากมือบางทำให้คริสสบายขึ้น
“กินข้าวเถอะครับ มันจะเที่ยงแล้วนะครับ”
“อืม”
ว่าถึงข้าวเที่ยง เขาลืมไปนี้น่าว่า ต้องไปส่งข้าวให้จงอินด้วย ยกข้อมือขึ้นมาดูวากี่โมงแล้ว อีกสิบนาทีถึงจะเที่ยง ค่อยยังชั่วที่บริษัทของจงอินใกล้ผับของคริส
“ผมต้องเอาข้าวไปให้คุณจงอินด้วย ขอตัวนะครับ”
“ไม่ต้อง”
“ค . . ครับ?”
“ข้าวอยู่บนรถใช่ไหม”
“ชะ . . ใช่ครับ”
“เอากุญแจรถมานี่”มือใหญ่แบตรงหน้าแบคฮยอน มือบางค่อยๆหยิบกุญแจออกจากกระเป๋า ย่นให้ร่างสูงที่รอรับ ร่างสูงเดินออกไปสั่งอะไรสักอย่างกับลูกน้องที่อยู่ใกล้ๆนั้น
“ . . ?”
ใบหน้าจิ้มลิ้มเอียงเล็กน้อยบ่งบอกถึงความสงสัย
“เดี๋ยวให้คนเอาไปให้จงอินเอง”
“ผมเอาไปให้เองก็ได้นะครับ ไม่ต้องรบกวนคุณคริสก็ได้”
“ไม่ต้อง อยู่กับฉันนี่แหละ”ร่างสูงนั่งลงบนเก้าอี้เหมือนเดิม แบคฮยอนมองด้วยสีหน้าเลิกลัก เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆโต๊ะตัวใหญ่
“เอ่อ . . “
“เรื่องเมื่อเช้านะ . . “
“ห๊ะ! อะไรนะครับ”เสียงเบาเหมือนกระซิบทำให้แบคฮยอต้องยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมา คิ้วเข้มขมวดมุ่น
“เรื่องเมื่อเช้านะ ลืมๆมันไปเถอะ ไม่ต้องคิดอะไร”
“ครับ”
ดวงตาของคริสดูหมนลงเห็นได้ชัด แต่มันก็เพียงแป็ปเดียว ดวงตานั้นก็กลับมาเป็นเหมือนเคย ร่างสูงถอนหายใจอีกครั้ง
“ถ . . ถ้าคุณมีอะไรไม่สบายใจปรึกษาผมได้นะครับ”
คริสหันกลับมามองแบคฮยอนอกครั้ง ทั้งสองสบตากัน คริสกำมือแน่นพยายามควบคุมตัวเอง ไม่มีเสียงอะไรออกจากปากของคริส
RRrrrrrr
เสียงโทรศัพท์แผ่นลั่น ทำให้ทั้งสองละสายตาออกจากกัน เบอร์ที่โชว์ขึ้นบนโทรศัพท์เครื่องหรูทำให้คริสกัดฟันกรอด ร่างสูงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะเดินไปอีกห้องที่มีประตูทะลุกัน
ปังงง!
เสียงปิดประตูทำให้แบคฮยอนสะดุ้ง เบอร์เมื่อกี้แบคฮยอนแอบเห็น แต่ก็ไม่หมด ตี่แน่ๆมันเป็นชื่อผู้หญิง อาจจะเป็นแฟนเก่าอย่างที่คริสพูด
แต่เหมือนว่าเขาไม่อยากให้ยุ่งเรื่องนี้ แบคฮยอนขอไม่ยุ่งดีกว่า
Kris Part
“โทรมาทำไม”
(โธ่ ที่รัก ไม่เห็นต้องทำเสียงแบบนั้น)
“อยากตายหรือไง”คริสเริ่มมีอารมณ์ครุกกลุ่น ข้างในใจกำลังระเบิดออก เหมือนระเบิดนิวเคลียร์ ที่กำลังประทุเตรียมพร้อมที่จะระเบิดทุกเมื่อ
(เอาสิ ถ้าคุณกล้าอะน่ะ~)
“ต้องการอะไร”
(อะไรกัน~ ต้องมีอะไรหรือไงถึงต้องโทร แต่ก่อนเราโทรหากันบ่อยออก) เสียงยียวนกวนปรี่อีกฝ่ายส่งให้ ทำให้คริสต้องหลับตาแน่น
“งั้นฉันวางสายละ”
(จะรีบไปไหนเล่า จะไปหาเด็กคนที่นั่งอยู่ห้องทำงานคุณเหรอ)
“อยากให้ฉันฆ่าน้องเธอไหม”คริสรู้ว่ามีหนอนบ่อนไสในลูกน้องของเขา หากไม่ได้ทำอะไรเพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร แต่ไม่คิดว่าจะโง่ เอาน้องชายตัวเองเข้าแลก และดูเหมือนอีกฝ่ายจะตกใจเสียด้วยว่าโดนจับได้
( . . ชิ เอาสิ อยากฆ่าก็ฆ่า มันไม่สำคัญอะไรกับฉันอยู่แล้ว)
“ฮึ ผู้หญิงแบบเธอนี่”
(ทำไม ผู้หญิงแบบฉันมันทำไม อย่างน้อยคุณก็เคยหลงรักฉันมาก่อนก็แล้วกันน่า) คำพูดนั้นทำให้คริสคิ้วกระตุก
“พล่ามอะไรของเธอ”
(อะไรกันลืมเรื่องของเราแล้วเหรอ ว่าแต่เด็กคนนั้นใครเหรอ คุณไม่เคยให้ใครเข้าห้องทำงานคุณนี่)
“อย่ายุ่งให้มาก ถ้าไม่อยากเดือดร้อน”
(ว้า~ ยิ่งคุณไม่อยากให้ฉันยุ่งมากเท่าไหร่ . . ฉันก็จะยุ่งให้ถึงที่สุด ระวังเด็กคนนั้นให้ดีละ ถ้าคุณตกหลุมรักมันเมื่อระ . .) คริสะกดวางสายก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ
ปึง!
มือหน้าชกลงที่กำแพงสีเทา พยายามหลับตาข่มอารมณ์ตอนนี้ มีไม่กี่คนที่ทำให้คริสผู้เย็นชาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
หากจริงๆเธอคนนี้ไม่ได้สำคัญแม้แต่นิดเดียว อาจจะจริงที่หล่อนเป็นแฟนเก่าของคริส แต่เรื่องนั้นไม่ได้ทำให้คริสรู้สึกอะไรแล้วเขาทำใจได้แล้ว
แต่ที่หล่อนมีอิทธิพลต่อเขาเพราะเธอทำทุกอย่างเพื่อระรานคริสต่างหาก เหตุผลก็แค่อยากกลับมาคบกับคริส แม้หล่อนเป็นคนบอกเลิกคริสแล้วไปหาผู้ชายคนอื่นก็ตาม
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“อย่ายุ่ง!”
“ข . . ขอโทษครับ”แบคฮยอนหน้าเสีย เมื่อกี้ยังคุยกันดีอยู่แท้ๆ แต่ตอนกลับตะคอกใส่ คริสรู้ดีที่พูดไปทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี
“ออกไปก่อน ขอร้อง”เพราะไม่อยากให้แบคฮยอนรองรับอารมณ์ตัวเองตอนนี้ เลยพยายามควบคุมตัวเองให้พูดดีๆ ไม่ให้เสียความรู้สึกไปมากกว่านี้
หมับ!
ร่างเล็กโผเข้ากอดร่างสูงแน่น เขาได้ยินเรื่องคริสจากคุณแม่มาบ้าง คุณแม่บอกว่าหากคริสกำลังเครียด ขอให้แบคฮยอนกอดปลอมหรือ ทำอะไรก็ได้ให้คริสสบายใจ เพราะหากปล่อยไว้คนเดียวมีหวังเป็นเรื่องแน่
“ทำอะไร ปล่อย”
“หลับตาก่อนครับ อย่าเพิ่งคิดอะไรนะครับ”
“ขอร้อง ออกไปก่อน ตอนที่ฉันยังอดทนได้”คริสจ้องแบคฮยอนไม่ละสายตา หวังว่าอีกคนจะทำตามคำบอก เขาไม่ปฏิเสธหรอกว่ารู้สึกดีกับอ้อมกอดนี้ แต่เขากลัวว่าจะเผลอทำร้ายคนตัวเล็กนี้ได้
“อย่าเพิ่งพูดอะไรนะครับ ผมจะออกไปแน่นอนหากคุณดีขึ้นแล้ว หลับตาก่อนนะครับ ทำใจให้สงบ“คริสถอนหายใจ แต่ก็ทำตามที่แบคฮยอนพูด
แบคฮยอนลูบแผ่นหลังกว้างให้อีกคนเผื่อจะช่วยให้อารมณ์ดีขึ้น แบคฮยอนจะไม่คิดที่จะทำอะไรแบบนี้เลยถ้าคุณแม่เขาไม่เล่าอะไรบางอย่างให้แบคฮยอนฟัง
TBC
*******************************
-ทอล์ค คึ-
แห่ มาลงแล้วนะะะะ
ขอโทษที่หายไปนานคะ
ที่เราหายไปก็มีเรื่องเดียวนั้นแหละ โซแอลคงเข้าใจกันเนอะ
จริงๆเรานะ เมนเทาและแบค แต่ก็ไม่ได้ชิปเปอร์อ่ะ รักมาก เรานับวันที่จะรอเขา ก็เลยทำใจไม่ค่อยได้
แต่ตอนนี้โอเคแล้ว เรายังรอให้เขากลับมาในฐานะอะไรก้ได้ ไม่ว่าจะไอดอลหรือนักแสดง
ขอให้เราได้เห็นเขาบ้าง ถ้ายหายไปเลยเราก็คงทำใจไม่ได้
ก็บ่นเยอะแล้วเนอะ
ขอโทษและขอบคุณนะคะ
เราก็เลยแต่งฟิคไม่ให้ฟุ้งซ่าน
K มาจาก Kris Lax มาจาก Relax
แต่ถ้าอ่านเร็วๆ แล้วเน้นตัว X (อ่านออกเสียงS)
จะออกเสียงคล้ายๆ Galaxy ฮิฮิ
ความคิดเห็น