คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 곰 세 마리 I
Sleeping Baek and the three bears
‘ลูกหมีสามตัวที่ออกมาใช่ชีวิตด้วยกันสามคนในคอนโดหรูแห่งนึง วันนี้ลูกหมีได้ขนของย้ายเข้ามาในที่แห่งใหม่ที่ปราศจากแม่หมีและพ่อหมี’
“ลูกจะอยู่นี่จริงๆเหรอ”หญิงวัยกลางคนถามด้วยความเป็นห่วง เธอไม่อยากห่างลูกๆของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เพราะลูกๆของเธอโตและมีหน้าที่การงาน ไม่ใช่เด็กๆที่เธอต้องมาดูแลอีกต่อไป
“ครับ”ร่างสูงหน้าตาราวเทพบุตร ตอบยืนยันกับแม่ว่าจะอยู่ที่นี่
“แม่ห่วงลูกหมีนี่”
“แม่ครับ ..ผมเป็นคนนะครับ เลิกเรียกแบบแต่ก่อนได้แล้ว”ลูกชายมองแม่ตัวเองแบบเนือยๆ บอกแม่กี่ครั้งกี่ครั้งก็ยังเรียกตัวเองว่าหมี เพราะอะไรนะเหรอ..
“ก็แม่ชอบหมีนี่”
“อ่า งั้นพวกผมไปทำงานนะครับ”
“แม่จะกลับบ้านใหญ่เมื่อไหร่ก็โทรบอกเลยนะครับเดี๋ยวให้คนมารับ”
“เดี๋ยวลูก! มีอีกเรื่องนึงแม่จะให้คนมาดูแลลูกสามคนนะ”ชายหนุ่มทั้งสามหันหน้ามาอย่างพร้อมเพียง พวกเขาก็อายุกันเยอะแล้ว เกินยี่สิบแล้วด้วยซ้ำ ยังต้องให้คนดูแลอีกเหรอ
“แม่ครับพวกผมโตแล้วนะ”
“ก็ยังเด็กสำหรับแม่อยู่ดี”
“ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาดูแลพวกผมหรอก”
“ใช่ครับ ผมเห็นด้วย พวกผมโตแล้วนะ”
“แน่ใจเหรอว่าโตแล้ว หิวก็ทำเป็นบ้างไม่เป็นบ้าง ห้องก็ไม่ค่อยเก็บกันโดยเฉพาะเราเลยนะจงอิน ขนาดพึ่งย้ายเข้ามายังรกขนาดนี้ ชานยอลเราไม่ต้องมาตลกน้องเลยเรานี่ตัวดี ทำงานจนไม่กิงขงกินข้า..”
“พอแล้วครับแม่ ทำอะไรก็ทำเลยครับ”
“ดีมากลูกหมีทั้งหลาย”
“ครับ แล้วแต่ครับ”เธอมองลูกชายสามคนที่เดินออกไปจากห้อง ลูกชายเธอไม่มีใครเหมือนกันสักคน คนนึงก็ทะเล้นหรือกวนอวัยวะเบื้องล่าง คนนึงก็เงียบขรึมจนนึกว่าเป็นใบ้ อีกคนก็แข็งกระด้าง น่าเป็นห่วงจริงๆนั้นแหละ
เธอส่งคนมาดูแลกับลูกสามคนนี้ ใจนึงก็หวังจะให้ลูกชายสักคนแต่งงานกับเด็กที่จะส่งมาให้ดูแลลูกเธอ กว่าเธอจะขอเด็กคนนี้มาได้ลำบากแค่ไหน ต้องแต่งงานสักคนแหละ ถึงเวลานั้นเธอค่อยเลือกเอา
ติ๊งหน่องๆ!
“สวัสดีครับ”ร่างเล็กก้มหน้าให้หญิงวัยกลางคนอย่างสุภาพ
“น้องแบค เข้ามาก่อนสิจ๊ะ”
“ครับ”
“เดี๋ยวแม่พาไปดูห้องนะ” นี่แหละเด็กที่เธอจะให้มาดุแลลูกชายทั้งสาม น่ารักน่าเอ็นดู อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้สุดๆ
“เอ่อ คือ พี่เขาจะกลับมาตอนไหนเหรอครับ”
“น่าจะช่วงเย็นนะจ๊ะ นี่ไงห้องน้องแบคสวยไหมจ๊ะ”
“เอ่อครับ มันไม่หวานไปเหรอครับคุณน้า” ทั้งห้องเฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่จะเป็นสีชมพูสลับขาว ไม่เหมือนห้องผู้ชายสักนิด เค้าคิดว่าคุณน้าคงเข้าใจผิดว่าเค้าเป็นผู้หญิง
“น่ารักเหมาะกับน้องแบคนะแหละจ๊ะ แต่ว่าต่อไปเรียกน้าว่าคุณแม่จะดีกว่านะ”
“คะครับ คุณมะ แม่”
“ดีจ๊ะ”
“ผมต้องเตรียมข้าวเย็นให้พี่เขาไหมครับ”ร่างเล็กถามหญิงวัยกลางคนก่อนจะสอดส่องห้องครัวว่ามีอะไรบ้าง
“ไม่ต้องหรอกจ๊ะแม่ว่าพี่เขาน่าจะกลับดึกหน่อยแหละ นอนคนเดียวได้ใช่ไหมจ๊ะ”
“ครับ”
“งั้นเดี๋ยวแม่กลับก่อนะ กระเป๋าน้องแบคเดี๋ยวอีกหน่อยจะมีคนเอามาให้”
“ครับ สวัสดีครับ”
“เฮ้อออออ”น่าเบื่อจังเลย คอนโดใหญ่นี่ไม่มีอะไรน่าสนใจสักนิด ไม่มีเพื่อนคุยเล่น ไม่มีขอเล่น ที่หน้าสนใจที่สุดก็แค่ ไอ้จอสี่เหลี่ยม ที่อยู่หน้าโซฟาแค่นี้ แต่เปิดไปช่องไหนก็มีแต่ข่าว
“ลงไปเดินเล่นดีกว่า”ว่าแล้วก็เดินตรงไปที่ประตู ใส่รองเท้าแตะมุ่งไปที่ลิฟแล้วกดชั้น L สวนสาธารณะที่อยู่ข้างนี้น่าจะมีอะไรน่าสนใจกว่านี้
พลั่ก!
“โอ้ย! เดินดีๆสิย่ะ”
“ขอโทษครับ”
“ชิ”ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวชะมัด แต่งหน้าซะหนาเตอะ ยังกะจะออกไปเล่นงิ้ว แล้วนั้นคิ้วหรือปลิง ปากก็แดงเหมือนตูดลิงแต่งหน้าซะน่ากลัว
เปรี้ยง! ซ่า!
ย่าห์ เพิ่งจะเดินออกจากคอนโดฝนก็ตกซะละ น่าเบื่อชะมัด ฟ้าช่างเป็นใจ เลยไม่ได้ออกไปเดินเล่นเลย ร่างเล็กเดินกลับเข้าคอนโดอีกครั้ง ลิฟต์ทำงานขึ้นเลขชั้น22
โอ๊ะ ผู้หญิงคนที่เดินชนกันนิ ทำไมมาอยู่หน้าห้องได้ ท่าทางหล่อนดูหงุดหงิด มือเรียวที่เล็บทาสีแดงแป๊ดกดโทรศัพท์ยิกๆ เหมือนรอใครบางคน
“นายเป็นใคร เป็นคนทำความสะอาดเหรอ”
“เอ่อ..”
“มีคนอยู่ในห้องไหมย่ะ”
“เอ่อ..”
“ไม่ใช่ไหม?! ไคนะไค ย้ายบ้านแล้วไม่บอกฉัน!”กระทืบปึงปังแล้วเดินจากไป
“อะไรของผู้หญิงคนนั้นเนี่ย”ถามเองตอบเอง นี่หล่อนเป็นเจน ญานทิปหรือไง เจนรู้ เจนสัมผัสได้ ฮอลลลล
แกร็ก
“ฮ้าววว ไปนอนดีกว่าเรา เอ๊ะ ห้องใครเนี่ย”แบคฮยอนที่กำลังจะเดินเข้าห้องตัวเองมองดูห้องข้างที่ติดกัน มีสี่ห้องเรียงกัน ห้องแบคฮยอนอยู่ตรงกลาง ข้างขวามีหนึ่งห้อง ด้านซ้ายมีอีกสองห้อง ตอนคุณน้า เอ้ย คุณแม่อยู่ก็ลืมถาม
คอนโดนี้มีหลายห้องแหะ ใหญ่อีกด้วย แต่มันก็แน่นอนอ่ะชั้นนี้มีแค่ห้องเดียว
แบคฮยอนเดินย่องเข้าไปในห้อง มองไปยังรูปภาพที่อยู่บนเตียง มีร่างสูงที่นั้งพร้อมยกนิ้วขึ้น ใบหน้าถูกปกปิดด้วยแว่นสีดำ แบคฮยอนสำรวดห้องนอนสักพักแล้วหันมามองเตียงที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ แล้วกระโดดขึ้นเตียงอย่างถือสิทธ์ หยิบรูปมาดูใกล้ๆ
“พี่ชานยอลฟันเยอะชะมัด โอ้ยเตียงแข็งจัง”
ร่างเล็กลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง เดินไปห้องต่างๆอย่างใคร่รู้ ห้องนี้ดูน่ากลัวแปลกๆ โทนสีห้องเป็นสีเทา มีตุ๊กตาอัลปาก้าที่ไหมเหมาะกับห้องอยู่2ตัว เป็นสัญลักษณ์เด่นของห้อง
“โอ๊ะ ห้องนี้ห้องพี่อี้ฟานแน่เลย เตียงแข็งสุดๆ นอนไปได้ไงเนี่ย” ว่าแล้วก็เดินไปอีกห้องนึงที่ติดกัน ห้องสุดท้ายแฟนตาซีสุด ห้องรก อาจจะเพราะยังไม่เก็บของ
“อันนี้ก็ห้องพี่จงอิน อืม เตียงค่อยโอเคหน่อย” เตียงค่อนแข็งแต่ก็มีความนุ่มบวกกับกลิ่นห้องที่ผสมกับกลิ่นน้ำหอมยี่ห้อดัง ทำให้แบคฮยอนง่วงหนักกว่าเก่า ไม่ไหวแล้วนอนเลยดีกว่า ร่างเล็กผล่อยหลับทั้งๆที่ไม่ได้ปิดประตูของพี่น้องทั้งสามเลยสักห้อง
‘กลายเป็นว่าเด็กน้อยที่บุกรุกรังหมี นอนหลับบนเตียงของหมีน้องเล็กไปซะแล้ว เฮ้ออ ไม่ระวังตัวเอาเสียเลยนะเด็กน้อย อีกสักน้อยหมีทั้งสามตัวก็กลับมาแล้ว..’
TBC
Edit 16/04
********************************
-ทอล์ค คึ-
มาต่อให้แล้วน้าาาา
หวังว่าคงชอบนะคะ<3
ความคิดเห็น