แม่มดสาวหัวใจกุ๊กกิ๊ก ภาค2

ลำดับตอนที่ #8 : แข่งขันเก็บหัวใจแสนสนุก

ขอข้ามไปวันศุกร์

ตอนพักเที่ยง

มาม่อน: ชูการ์ ชูการ์รูน มาม่อนรูน คฑาเอ๋ย ฉันขอหัวใจเธอ หน่อยนะ

คาราเมล " ว้าว พี่นี่เจ๋งสุดยอดไปเลยนะคะเนี่ย "

บราวนี่ " น่าอิจฉาชะมัดเลยแฮะ "

มาม่อน " อย่าเพิ่งท้อสิครับ จำเมื่อวันจันทร์ได้มั้ยล่ะครับ ทำยังไงก็ได้ให้สาวๆตกหลุมรักน่ะ "

คอฟฟี่ " จริงสิ ฉันก็ต้องทำให้พวกหนุ่มๆตกหลุมรักฉันใช่มั้ยล่ะ "

ฮารุกะ " ถูกต้องแล้วล่ะคอฟฟี่ แล้วเธอก็จะเก็บหัวใจได้อย่างมหาศาลเลยทีเดียว "

บราวนี่ " อ๋อ งั้นหรอ เข้าใจล่ะ ฉันจะลองทำดู "

ปรากฏว่ามีเด็กหญิงคนหนึ่งทำของตกลงพื้น บราวนี่จึงเดินเข้าไปเก็บ

เด็กหญิง " อ๊ะ เอ่อ ขอบคุณค่ะ "

บราวนี่ " อื้อ ไม่เป็นไร "

บราวนี่: ชูการ์ ชูการ์รูน บราวนี่รูน คฑาวิเศษ หัวใจของเธอ ฉันขอนะ

ฮารุกะ " แบบนี้มันยังน้อยไปหน่อยนะ "

ฮารุกะพูดประชดแกล้งบราวนี่  บราวนี่ชักไม่พอใจ จึงตวาดเสียงใส่

บราวนี่ " ถ้าเป็นฉันได้ถึงขนาดนี้ ก็ถือว่าบุญแล้วล่ะ "

คาราเมล " สู้ๆนะคะ พี่บราวนี่ "

บราวนี่ชักจะตกหลุมรักคาราเมลเสียแล้ว จึงเอื้อนเอ่ยแบบพูดติดอ่างไปซะงั้น

บราวนี่ " อะ อะ อื้ม พี่ จะ สะ สู้ต่อไป เอาให้เต็มที่ไปเลย "

ตอนเย็น บ่าย4โมง

คอฟฟี่ " เฮ้ ทุกคน ฉันชักอยากจะสนุกแล้วสิ "

มาม่อน " อะไรหรือครับ "

คอฟฟี่ " ไปแข่งเก็บหัวใจที่สวนสนุกกัน "

บราวนี่ " เย้ รีบไปกันเถอะนะ เห็นด้วย เห็นด้วย "

คาราเมล " อย่ารีบร้อนกันนักสิจ๊ะ ไม่แต่งตัวก่อนเหรอ "

คอฟฟี่ " นั่นสิ ลืมสนิทเลย จะใส่ชุดนักเรียนไปหรือไรกัน เนอะ "

มาม่อนขำไปขมวดคิ้วไป

ที่สวนสนุก

คอฟฟี่ " นี่ นี่ มีใครเห็นด้วย ครึ่งชั่วโมงนี่ เราไปเล่นเครื่องเล่นกันก่อนดีมั้ยพวกเรา "

บราวนี่ " ตกลง ไปกันเลย "

คาราเมล " นี่รอฉันด้วยสิ พี่คะ ไม่ไปด้วยกันหรอ "

มาม่อน " ไม่เอาล่ะ พี่กลัว พี่รออยู่แถวนี้ล่ะ "

คาราเมล " แล้วห้ามเก็บใจตอนครึ่งชั่วโมงนี่ล่ะ "

มาม่อน " จ้า สัญญา สัญญา "

ผ่านไป5นาที

เผอิญมาม่อนเดินไปชนกับฮารุกะ

มาม่อน " ขอโทษทีนะครับ อ๊ะ ฮารุกะจัง มาทำอะไรที่นี่หรอ "

ฮารุกะ " อ้าว มาม่อนคุง เจอกันโดยบังเอิญจริงๆเลยนะ พอดีว่า มาเที่ยวเล่นๆน่ะจ๊ะ แล้วเธอมาคนเดียวหรอจ๊ะ "

มาม่อน " มากันทั้งบ้านล่ะครับ แต่เขาทิ้งผมไปเล่นเครื่องเล่นกันหมด ผมกลัวฮะ เลยไม่ไปด้วย "
ฮารุกะ " เธอนี่ตลกจริงเลยนะ พ่อมดที่ไหนเขาขี้กลัว แล้วก็ ขี้อายกันล่ะ หายากที่สุดในโลกเวทมนต์เลย "

มาม่อน " ยอมรับล่ะครับ ที่เรา4คนมากันทั้งบ้านเพราะว่า มาเล่นแข่งเก็บหัวใจกันครับ เขายังบอกอีกว่า ถ้าหากว่าเก็บหัวใจตอนครึ่งชั่วโมงนี้ จะถีบให้กระเด็นเลย น่ากลัวชะมัด "

ฮารุกะ " เพราะงั้น เธอเลยยังไม่เล่นลงมือทำตอนนี้น่ะสินะ "

มาม่อนพยักหน้าตอบ

ฮารุกะ " ไปหาอะไรดื่มกันหน่อยมั้ยล่ะ "

มาม่อน " ครับ "

ข้ามฝั่งไปหาพวกคอฟฟี่  เกินครึ่งชั่วโมงมา5นาที

คอฟฟี่ " เฮ้ คาราเมล คราวนี้เราจะไปเล่นแพลงกิ้งกันนะ "

คาราเมล " โทษทีนะ ฉันเหนื่อยแล้วล่ะ ฉันขอเล่นชิงช้าก็แล้วกัน "

บราวนี่ " ฉันเองก็เหนื่อยแล้วล่ะ พอเถอะน้องสุดที่รัก "

คอฟฟี่ " แล้วกัน งั้นฉันขึ้นคนเดียวก็ได้ "

คาราเมลเดินไปที่ชิงช้าสวรรค์โดยบราวนี่เดินตามคาราเมลไปด้วย

บราวนี่ " ให้ตายสิ เต็มเกือบหมดแล้ว งั้นเราต้องขึ้นอันเดียวกันแล้วล่ะมั้ง "

คาราเมล " อื้ม "

บราวนี่ " คาราเมลจัง เธอน่ะ ทำไมนิสัยถึงไม่เหมือนป้า วนิลาเลยล่ะ "

คาราเมล " ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แทนที่ฉันจะนิสัยเหมือนแม่ แต่กลับเป็นพี่มาม่อน ที่นิสัยเหมือนแม่ ฉันกลับกลายเป็นเหมือนพ่อ "

บราวนี่ " เฮ้ย แย่แล้ว มันเกินเวลามา8นาทีจะ10นาทีอยู่แล้ว เอ๊ะ ชิงช้ามันวนกี่รอบแล้วเนี่ย "

คาราเมล " อ๊ะ รอบสุดท้ายแล้วล่ะ เดี๋ยวรออีกแป๊บก็เสร็จแล้วล่ะ "

บราวนี่ " ก็แล้วไปเนอะ "

เมื่อชิงช้าจอดนิ่งสนิท บราวนี่ก็ลงจากชิงช้าก่อน บังเอิญว่า คาราเมล สดุดล้ม บราวนี่ จึงคว้าตัวไว้ทัน เกิดเป็นหัวใจสีส้ม ^-^

บราวนี่ " ไม่เป็นไรใช่มั้ยคาราเมล "

คาราเมล " อื้ม "

คอฟฟี่ " เร็วเข้า เลยเวลาแล้ว ไปหามาม่อนคุงกันเร็ว "

ผ่านไปอีก5นาที

บราวนี่ " เฮ้ มาม่อน โทษที เล่นเพลินไปหน่อย "

มาม่อน " ไม่เป็นไรหรอกฮะ ว่าแต่ว่า เริ่มเก็บใจแต่รึยัง "

คอฟฟี่ " รีบลุยกันเลย 1ทุ่มนัดเจอกันตรงนี่ที่เดิมน๊า "

คาราเมล " เดี๋ยว ว่าแต่ คุณฮารุกะมาแต่ตอนไหนคะเนี่ย "

ฮารุกะ " นานแล้วล่ะ ว่าแต่ ฉันเล่นด้วยคนสิ "

บราวนี่ " งั้น ก็ได้ ห้ามขี้โกงนะ ยัยบ๊อง "

คอฟฟี่ " เหอะนะ รีบไปกันเถอะ "

ทุกคน " อื้ม "

ว่าแล้วก็แข่งกันจนถึงกระทั่งถึงเวลา1ทุ่ม

คอฟฟี่ " เอาล่ะ ได้เท่าไหร่กันบ้างทุกคน "

คาราเมล " ฉันได้ 800 เอคูล "

มาม่อน " ผมได้ 1,000 เอคูลครับ "

ฮารุกะ " ดิฉันได้ 900 เอคูล "

คอฟฟี่ " ว้าว แต่ละคนได้เยอะกันจังเลยนะ ส่วนฉันได้ 600เอคูล หัวใจสีส้มแค่2ดวงเอง แล้วพี่ล่ะ บราวนี่ "

บราวนี่ " 400เอคูล เองอ่ะ พี่นี่มันแย่สุดๆ "

ฮารุกะ " ก็แหม ช่างเหอะนา แค่1ชั่วโมงครึ่งเนี่ย ระดับนายก็ถือว่าโอเคแล้ว "

ว่าแล้วทั้ง5ก็ไปที่บ้านของทั้ง4คน

คอฟฟี่ " กลับมาแล้ว กลับมาแล้ว มีใครอยู่ไหมเอ่ย "

โรบิ้น " สวัสดีจ้า เบบี๋ "

ทั้ง4 " ครู โรบิ้น "

โรบิ้น " สนุกกันน่าดูเลยสินะ ฮารุกะ ขอบใจเธอมากนะ ที่ช่วยดูแลองค์หญิงและก็องค์ชาย "

ฮารุกะ " แน่นอน ข้ายินดีรับใช้พระองค์อยู่แล้วล่ะเพคะ "

ชิฟฟอน " เอาล่ะ ทั้ง4คนมาวัดฟัวใจกันเถิดนะเพคะ "

โรบิ้น " เริ่มจาก องค์หญิงทั้ง2ก่อน  คาราเมล 7,500 เอคูล คอฟฟี่ 4,700 เอคูล ฝีมือใช้ได้เลยนี่ คอฟฟี่ พยายามอีกหน่อยนะ "

คอฟฟี่ " ค่ะ "

โรบิ้น " ต่อนะ บราวนี่ 1,020 เอคูล มาม่อน 24,000 เอคูล ห่างกันตั้งหลายร้อยเท่า จะตามทันไหนเนี่ย พยายามเข้า บราวนี่

บราวนี่ " คร้าบ อาจารย์ "

ฮารุกะ " คุณโรบิ้นคะ ฉันขอแข่งกับคุณหน่อยค่ะ "

โรบิ้น " นี่ เธอไม่ได้ซื้อของเลยหรอกหรอเนี่ย เธอห่างจากฉันแค่500เอคูลเองนะ "

ฮารุกะ " ฉันจะพยายามให้มากกว่านี้ค่ะ  ตอนนี้ ขอกลับก่อนนะคะ บายจ้า องค์หญิง องค์ชาย "