แม่มดสาวหัวใจกุ๊กกิ๊ก ภาค2

ลำดับตอนที่ #16 : ไปเที่ยวในวันหยุดสุดหรรษา

ที่บ้าน

มาม่อน " เฮ้อ วันจันทร์เนี่ย ทางร.ร.หยุดบ่อยจังเลย อดเรียนภาษาจีนอีกแล้วล่ะสิ "

บราวนี่ " ไม่เอานา หยุดเรียนน่ะ สบายจะตายไป นายนี่ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย "

คาราเมล " ใช่ใช่ พี่บราวนี่พูดถูกแล้วล่ะ "

คอฟฟี่ " แต่จะว่าไป มันก็น่าเบื่ออยู่นิดนึงนะ "

คาราเมล " ว่าไง เธออยากไปเที่ยวงั้นหรอ "

ติ๊งต่อง

บราวนี่ " ครับ รอซักครู่ครับ "

เรนนี่ " โทษทีนะคะ ขอมาเล่นที่บ้านด้วยคนสิ "

มาม่อน " ได้สิครับ นี่ครับน้ำชา "

เรนนี่ " เซียเซียะ เกอเกอะ "

มาม่อน " ไม่เป็นไรฮะ "

ติ๊งต่อง

คอฟฟี่ " สงสัยจะเป็นพี่ฮารุกะล่ะสิถ้า "

ฮารุกะ " ใช่แล้วล่ะจ๊ะ โทษทีนะ วันหยุดนี่น่าเบื่อจัง ไปเที่ยวทะเลกันมั้ยเอ่ย "

คาราเมล " ไปค่า ไป ไป ฉันอยากไป "

บราวนี่ " ปฏิเศษไม่ได้เชียวละ "

คอฟฟี่ " โอกาสดีดีแบบนี้ ใครจะอยากปฏิเศษยะ "

มาม่อน " ไปด้วย ไปด้วย "

เรนนี่ " โทษนะคะ ถ้าจะไปธุระกัน งั้นฉันขอกลับก่อนนะคะ "

คอฟฟี่ " เดี๋ยวสิ เรนนี่ "

เรนนี่ " ไม่เป็นไรหรอกจ้า วันนี้ฉันเองก็ลืม ว่ามีธุระน่ะ "

ฮารุกะ " อย่างงี้ก็ง่ายหน่อย ขี่ไม้กวาดไปกันเถอะ หรือจะไปทางกระจกล่ะ "

คอฟฟี่ " ขี่ไม้กวาดไปสนุกกว่า "

บราวนี่ " นั่นสิ "

คาราเมล " ฉันขอไปกับพี่บราวนี่น๊า "

คอฟฟี่ " ไม่ได้ เธอต้องไปกับฉัน มานี่เลย คาราเมลจัง "

คาราเมล " ไม่ "

คอฟฟี่ " คาร่าจัง "

คาราเมล " เชอะ ไปก็ได้ "

มาม่อน " นี่ บราวนี่คุง ถ้าฉันซ้อนนายไป อย่าขี่เร็วนะ "

บราวนี่ " เสียอารมณ์ชะมัดเล้ย นายก็ไปกับฮารุกะจังก็แล้วกัน "

คาราเมล " เย้ ไปกันเถอะ พี่บราวนี่ "

บราวนี่ " จัดให้ "

คอฟฟี่ " อ๊ะ อ้าว คาราเมล ทำไมเธอถึงไม่ไปกับฉันล่ะเนี่ย "

ฮารุกะ " ช่างเถอะนา รีบไปกันเถอะ "

คอฟฟี่ " แต่2คนนั้นทำไมถึง ดูสนิทกันขนาดนั้นล่ะ "

มาม่อน " อย่าขับซิ่งนะ "

ฮารุกะ " หึ ฉันไม่ใช่อิตาบ้านั่นซะหน่อย "

ที่โรงแรม

คอฟฟี่ " อ๊ะ จริงสิ พวกเราลืมเอาชุดว่ายน้ำมา "

บราวนี่ " ทำอย่างกะว่าพวกเราเป็นมนุษย์ เวทมนต์ก็มี ใช้ให้มันคุ้มหน่อย สมองมีบ้างมั้ยเนี่ย "

ฮารุกะ " ไปเช่าห้องก่อนเถอะ "

ปรากฏว่าไปเจอกับเคียวน์ที่โรงแรม

เคียวน์ " บังเอิญจริงเลยนะ "

คอฟฟี่หน้าแดง จึงพูดประชดไปว่า

คอฟฟี่ " นี่นายแกล้งตามมา รึว่าบังเอิญจริงๆกันแน่ "

เคียวน์ " อันที่จริงแล้วมันก็ถูกทั้ง2ข้อนั่นล่ะครับ "

ฮารุกะ " ถ้าเช่าเป็นห้องเดี่ยว2ห้อง ห้องคู่2ห้องดีกว่ามั้ย "

เคียวน์ " ก็ดีนะครับ เอางี้สิ เดี๋ยวผมจ่ายให้ "

คาราเมล " อืม ว่าแต่ ว่า จะไปทะเลกันตอนกี่โมงล่ะ "

ฮารุกะ " บ่าย3จ้า แล้วเจอกันนะ "

บราวนี่ " ไป มาม่อน ไปกันเถอะ "

ที่ทะเล

คอฟฟี่ " แถ่น แท๊น เป็นไงบ้าง "

เคียวน์ " เวลาเธอคาดผม นี่ก็ดูเปลี่ยนไปไม่เหมือนคนละคนเลยนะ "

คอฟฟี่ " พูดมาแบบนี้หมายความว่าฉันไม่สวยงั้นเหรอยะ "

เคียวน์ " เปล่าหรอก เธอน่ะ น่ารักออกนี่ ใครจะกล้าพูดว่าเธอไม่สวยล่ะ "

คอฟฟี่ " เชอะ นายน่ะ ไม่ต้องแกล้งชมก็ได้ย่ะ "�

คาราเมล " พี่ฮารุกะเล่นใส่ชุดนั้นเลย ระวังหัวใจจะล้นสร้อยคอนะคะ "

บราวนี่ " เชอะ ยัยนั่นไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย น้องตาฝาดไปรึเปล่า "

มาม่อน " เถอะนะครับ อย่าทะเลาะกันเลย "

ดุ๊ก " เคโระ เคโระ มาเที่ยวทั้งที ก็เก็บใจกันหน่อยสิ เคโระ "

คาราเมล " นั่นสิเนอะ โดนัท "

โดนัท " ใช่แล้วล่ะเหมียว "
คอฟฟี่ " ชิฟฟอน เธออยู่ไหนน่ะ "


โดนัท " อ๋อ ท่านชิฟฟอนไม่ได้มาด้วยหรอกนะเหมียว นางขึ้นไปโลกเวทมนต์ไปอ่านหนังสือน่ะ "
มาม่อน " แล้วเหมียวเยลลี่ล่ะ "

ดุ๊ก " เจ้าแมวนั่น ขี้เกียจมาด้วย เลยอยู่เฝ้าบ้านน่ะเคโระ "

เคียวน์อยากจะแกล้งบราวนี่ จึงวิ่งไปซื้อช้อคโกแลต+เหล้า ไปให้บราวนี่กิน

เคียวน์ " เฮ้นาย ชอบกินช้อคโกแลตขมก็ไม่ใช่หรอ เอาสิ อันนี้ขมแบบพิเศษเลยละ "

บราวนี่ " อื้ม ขอบใจ "

ตอน4โมง บราวนี่อาการเริ่มออก ถึงกับปวดหัวไปเลย

ฮารุกะ " นี่เคียวน์ ไปแกล้งองค์ชายเขาแรงไปมั้ยเนี่ย "

เคียวน์ " ข้าว่าไม่หรอกมั้ง จะว่าไป องค์ชายไม่มีความรู้รอบตัวเอาเสียเลย "

ฮารุกะ " จะว่าไปก็สะใจดีนะ "

คาราเมล " เป็นอะไรมากมั้ยคะ พี่บราวนี่ "

บราวนี่ " พี่รู้สึกว่าพี่ปวดหัวมากเลยล่ะ พาพี่ไปที่ห้องหน่อย "

คาราเมล " ได้สิ "

ที่ห้อง

คาราเมล " เฮ้อ ตัวก็ไม่ร้อน แต่ทำไมปวดหัวได้ล่ะ เอ เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ พี่ได้สังเกตุข้างกล่องช้อคโกแลตะมั้ย "

บราวนี่ " ทำไมเหรอ คาราเมลจัง "

คาราเมล " พี่นี่ โง่จริงหรือแกล้งโง่กันแน่ล่ะคะเนี่ย ก็ช้อคโกแลตที่กินนั่นน่ะ มันคือ มันคือ "

บราวนี่ " อย่าบอกนะว่ามันคือ ช้อคโกแลตผสมเหล้าน่ะ "

คาราเมล " จ๊ะ อย่างงั้นล่ะ "

บราวนี่ " หา� ว่าไงนะ " ว่าแล้วก็สลบไปเลย

คาราเมลชอบนอนตอนเย็น จึงเผลอหลับไปตงเก้าอี้

6โมงเย็น

ก๊อกก๊อก

มาม่อน " นี่ บราวนี่ เปิดประตูหน่อย เปิดประตู "

ไม่มีใครมาเปิด

มาม่อน : ชูการ์ ชูการ์รูน มาม่อนรูน คทาเอ๋ย� ประตูห้องจงเปิด

มาม่อน " หา อะไรกัน น้องฉันมาอยู่กับบราวนี่ได้ไงเนี่ย "

คอฟฟี่ " ก็อย่างที่ฉันว่านั่นล่ะ 2คนนี้ดูสนิทกันมากเกินไปแล้ว "

เคียวน์ " แต่ว่า เรื่องความรักน่ะ มันขัดข้องกันไม่ได้หรอกครับ อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด "


คอฟฟี่ " เอะ เอ๋ นายมาตอนไหนเนี่ย "

เคียวน์ " ถามแปลกๆ ผมก็เดินมาน่ะสิ "

คอฟฟี่ " มาก็ดีแล้ว นายก็พอใช้เวทรักษาเป็นนี่ ช่วยพี่ฉันหน่อยสิ "

เคียวน์ " อ๊ะ ของขวัญจากโลกเวทมนต์ "

คอฟฟี่ " หือ จากโลกเวทมนต์งั้นหรอ ไม่มีทาง ฉันไม่อยากรับของขวัญจากโลกเวทมนต์ มาม่อน นายช่วยรับไปก่อนนะ "

มาม่อน " ก็ได้ฮะ หนังสือช้อปปิ้งจากโลกเวทมนต์หรอ�ว้าว เจอแล้ว น้ำยารักษา "

เคียวน์ " ชื้อสัญลักษณ์+นะ สัญลักษณ์วงกลมน่ะ ใช้รักษาคราวนี้ไม่ได้ "

มาม่อน " ฟังคุณพูดมันทะแม่งไปหน่อยนะครับ บราวนี่ทานของอะไรที่มันมีผสมรึเปล่า "�

คอฟฟี่ " จริงสิ อย่าบอกนะว่า ช้อคโกแลต+เหล้า "

เคียวน์ " ใช่แล้ว เร็วเถอะ รีบสั่งยามาก่อน เดี๋ยวอาหารมื้อนี้มันจะเย็นหมด "

มาม่อน: 1� 2� 3� 4� 5� 6 ชูการ์ ชูการ์รูน มาม่อนรูน

คนส่งของ "�ครับ สินค้าทีท่านสั่งได้แล้วครับ 350เอคูลครับ "

มาม่อน " นี่ครับ "�

คนส่งของ " ขอบคุณครับที่มาอุดหนุน "

เคียวน์ " อ่านวิธีใช้ซะสิ "

มาม่อนเอาน้ำยาเวทรักษาไปหยอดใส่ปากของบราวนี่

บราวนี่ " เย้ หายแล้ว นี่ๆ ไอ้หมอนั่นน่ะหายไปไหน "

คอฟฟี่ " นี่ไง อ้าว หายไปไหนของเขาล่ะเนี่ย "

มาม่อน " ไปทานข้าวมื้อเย็นก่อนเถอะครับ� คาราเมลจัง ตื่นได้แล้วล่ะ "

คาราเมล " เอ๋ หายดีแล้วหรอ แย่จริง ของขวัญอยู่ไหน "

คอฟฟี่ " ของขวัญทีพูดถึงน่ะ ฉันให้เธอ ไปกินข้าวก่อนเหอะ "

คาราเมล " อื้ม "