แม่มดสาวหัวใจกุ๊กกิ๊ก ภาค2

ลำดับตอนที่ #12 : วางแผนการสอบ

คืนวันอาทิตย์ เวลา2ทุ่มครึ่ง

โรบิ้น " เมื่อไหร่ เคียวน์ กับฮารุกะจะมาถึงล่ะเนี่ย จะสายเกินไปแล้วนะ "

คอฟฟี่ " ใจเย็นเถอะนะ เดี๋ยวเสียงกริ่งดังเมื่อไหร่ก็มาเมื่อนั้นล่ะ "

ติ๊งต่อง เสียงกริ่งหน้าบ้านประตูดัง

ฮารุกะ " ไงจ๊ะ ทุกคน "

เคียวน์ " ครับ ขอโทษที่มาช้านะครับ "

โรบิ้น " เร็วเข้า จะรีบประชุมกันแล้วนะ "

ร่ายเวทมนต์ในกระจกวิเศษ

คณะตุลาการพิพากษา " เอาล่ะ ว่าทีองค์ราชัน และ ราชินี ทั้งหมด4ท่าน ณ บัดนี้ พวกเราจะอธิบายการสอบระดับ3หรือ ครั้งที่1 ให้เข้าใจ และใช้ได้อย่างถูกต้องตามกติกา เชิญควีนช้อกโคล่ากล่าวรายงานครับ "

ช้อคโคล่า " ว่าไงจ๊ะ ทุกคน การสอบครั้งนี้น่ะ ทำให้เต็มที่ไปเลยนะ กติกาเนี่ย ฮารุกะจังกับฮิตายะคุงนั้นได้บอกไปแล้วอย่างถูกต้อง ว่าแต่ปัญหาในครั้งนี้คือ เมมเบิ้ลเขาไม่สบายน่ะ เลยขอลาป่วย ว่าแต่ ใครจะอาสาสมัครเป็นผู้คุมสอบล่ะ "

คาราเมล " เมมเบิ้ล ที่พูดถึงในที่นี้ คือผู้คุมสอบงั้นหรอ "

โรบิ้น "ใช่แล้วล่ะ   เรื่องนี้ ผมจะขอยกตำแหน่งมอบหมายน่าที่ ให้เป็น ชิฟฟอน ผู้ติดตามของคอฟฟี่ ซึ่ง งานนี้เขาจะต้องไม่ให้คำปรึกษาแก่คอฟฟี่และทุกคน "


ชิฟฟอน " ค่ะ คุณโรบิ้น "

ช้อคโคล่า " โอเค ตกลงเป็นไปตามนี้ มีใครคัดค้านหรือไม่ "

คณะตุลาการพิพากษา/ ทั้ง6คน "  ไม่มีขอรับ/ไม่มีครับ/ไม่มีค่ะ "

ช้อกโคล่า " แล้วไป ถ้ามีใครกล้าคัดค้าน ฉันจะชกให้กระเด็นเลย  พยายามเข้าน๊า ทุกคน แล้วเจอกันที่โลกเวทมนต์นะ "

ทั้ง4 " คา/ครับ "

เคียวน์ " ถ้างั้น ผมกับฮารุกะก็สบายน่ะสิ วันอังคารเนี่ย มีคุณชิฟฟอนเป็นผู้คุมสอบ แต่ครั้งต่อไป ไม่แน่ อาจจะได้เจอกับคุณโรบิ้นซะเองนะครับ "

ฮารุกะ " เตรียมแผนกันไว้ดีๆนะจ๊ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอกลับก่อนนะจ๊ะ "

โรบิ้น " เชิญ ทีหลังห้ามมาช้าล่ะ ไม่งั้น ฉันจะฟ้องน้าเธอนะ "

ฮารุกะ " จึ๋ย  ค่ะ รับทราบค่ะ "

เคียวน์ " ผมเองก็ต้องขอโทษเช่นกันครับ ขอตัวกลับก่อนนะครับ "

วันจันทร์ ที่ร.ร. ตอนพักกลางวัน

คอฟฟี่ " เฮ้อ จะทำยังไงดีนะ ที่จะทำให้หัวใจเป็นสีรุ้งที่ส่องประกาย "

บราวนี่ " ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยซักนิดอะ "

คาราเมล " ฉันนึกไอเดียอะไรเจ๋งออกแล้วค่ะ "

คอฟฟี่ " อะไรเหรอ "

คาราเมล " รีบไปที่ห้องดนตรีกันเถอะค่ะ "

ที่ห้องดนตรี

บราวนี่ " จะซ้อมกันงั้นเหรอ "

คาราเมล " เปล่าหรอก ฉันวางแผนไว้ที่นี่ล่ะ "

มาม่อน " พี่รู้นะ ว่าน้องจะทำอะไร แต่พี่อายนะ ที่จะประกาศหาแฟนคลับ แล้วให้เขามาที่ห้องชมรมเพื่อดูการแสดงของพวกเรา "

ฮารุกะ " เก่งดีนี่ ห้องดนตรีนี่ก็มีประโยชน์เยอะเหมือนนะ "

คอฟฟี่ " ฮารุกะจัง เธอรู้แผนด้วยงั้นหรอ "

ฮารุกะ " เกมพวกนี้น่ะ ฉันว่ามันแป๊กไปนานแล้ว ฉันผ่านน้ำลุยไฟมามากกว่าพวกเธอตั้ง6ปี "

บราวนี่ " ไม่น่าเชื่อว่ายัยนี่จะทนอยู่กับพวกมนุษย์งี่เง่าได้นานซะขนาดนี้ ก็ไม่เลวเหมือนกัน
แฮะ "

โดนัท " ว้าว ท่านคาราเมลของฉันนี่ฉลาดจริงๆเลยนะเนี่ย เหมือนกับท่านวนิลาไม่มีผิดเลยนะเหมียว "

เยลลี่ " ท่านมาม่อน ของฉันก็ด้วยนะเหมียว "

โดนัท " ก็ฉันยังพูดไม่จบนี่ เหมียว

ชิฟฟอน " พอกันที หนวกหูรำคาญเป็นบ้า ทะเลากันได้ทั้งวัน ฉันสั่งให้พวกเจ้า2คนอยู่เฝ้าบ้าน ทำไมถึงไม่อยู่ แล้วเจ้ากบบ๊องก็หลับอยู่ด้วย เยลลี่ กลับไปเฝ้าบ้านเดี๋ยวนี้ "

เยลลี่ " รับทราบขอรับ ท่านหัวหน้า "

เคียวน์ " หลุดมาจนได้ ว่าหัวหน้านะ "

โดนัท " ท่านองครักษ์เคียวน์ "

เคียวน์ " อดีตสาวใช้ในวังอย่างเธอ ก็รู้จักชื่อองครักษ์อย่างฉันด้วยงั้นเหรอ ไม่ธรรมดา "

ชิฟฟอน " ให้ตายสิ ความลับของพวกเราแตกจนได้ "

เคียวน์ " ว่าไง จะพูดออกมาทั้งหมด หรือจะให้ฉันเปิดเผยออกมาทั้งหมด "

เยลลี่ " ฮึ บอกให้ก็ได้นะเหมียว ยัยโดนัทน่ะ อดีตเป็นสาวใช้ในวังแต่พอลงที่โลกมนุษย์ก็แอบมีใจให้มนุษย์ จึงโดนสาป ส่วนฉัน เป็นอดีตพ่อบ้านในวัง แต่อยู่มาวันหนึ่ง ฉันร่ายเวทมนต์ผิด ฉันก็เลยเป็นเหมือนกับดุ๊กน่ะเหมียว ส่วนท่าน ชิฟฟอน "

ชิฟฟอน " เจ้าอย่าบอกเชียวนะ ข้าสั่งให้เจ้าไปเฝ้าบ้านนานแล้ว แต่ทำไมถึงยังไม่ไป "

เยลลี่ " เมี้ยว----------------0-0 "

เคียวน์ " บอกมาเถิด แม่นาง "

ชิฟฟอน " ข้าบอกให้ได้แค่นี้ ว่าอดีตของข้า ข้าเป็น หัวหน้าสาวใช้ ต่อมา โชคชะตาพลิกผัน ฉันได้ไปเป็นหน่วยกู้ชีพแพทย์ ที่กองทัพองครักษ์ และต่อมา เมื่อเป็นแพทย์ ฉันกลับลดตำแหน่งไปอยู่อยู่เป็น "

เคียวน์ " ผู้คุมนักโทษ ที่มีหัวใจให้แก่มนุษย์ และเธอเอง ก็เป็นคนสาปให้โดนัทเป็นแมวด้วย "

ชิฟฟอนทนไม่ไหว เวทมนต์จึงคลายร่างสมัยที่เป็นแม่มด แล้วเดินไปตบหน้าเคียวน์

โดนัท " อย่าทำเขานะ ชิฟฟอน ถึงเธอจะสาปให้ฉันเป็นแมว แต่ฉันก็ไม่ได้โกรธท่านเลยนะ
ชิฟฟอน "

ชิฟฟอน " พูดมามันก็เท่านั้นล่ะ "


ว่าแล้วชิฟฟอนก็วิ่งหนีไปตามเคยครั้งก่อน


มาม่อน " อย่างงี้นี่เอง เธอทนไม่ไหวจึงสาปให้ตนเองเป็นสุนัข แล้วแฝงตัวไปเป็นหน่วยผู้ติดตาม "


คาราเมล " น่าสงสารจัง "


โดนัท " นี่ พวกท่านน่ะ อย่ามัวแต่ห่วงเรื่องนี้เลยนะ เรื่องการสอบล่ะ จะว่ายังไง "


ฮารุกะ " ลองเล่นเพลงนี้กันมั้ย งานนี้ผลัดกันร้องคนละ5เพลงเลยมั้ย "


เคียวน์ " แหม ไม่ชวนผมเลยน๊า "


ฮารุกะ " ก็นายมีหน้าที่ตีกลองนี่นา "


เคียวน์ " แต่คุณก็ตีเป็นนี่ "


ฮารุกะ " ก็ได้ ก็ได้ 6เพลง "


มาม่อน " ขอค้าน ต้องเป็น5เพลง "


ฮารุกะ " เธอจะไม่ให้เคียวน์เขามีโอกาสมีท่อนเด็ดโชว์บ้างเลยหรอ "


มาม่อน " ใครบอกล่ะ ผมจะไม่ร้องต่างหาก ถ้าเกิดว่าเล่นดนตรีกันทุกคน ใครจะเป็นคนบริการเครื่องดื่มล่ะ "


คอฟฟี่ " จริงด้วย ผลัดกันเสิร์ฟน้ำชานะ "

คาราเมล " ฉันขอร้องเพลง Holy shine นะจ๊ะ อย่าแย่งนะ ฉันเป็นคนคิดไอเดีย "


คอฟฟี่ " หัวสูงเหมือนพ่อเธอไม่มีผิดเลยนะ "


บราวนี่ " ฉันร้องเพลงนี้นะ  R.P.G. ~Rockin' Playing Game "

ฮารุกะ " ยากไปหน่อยมั้ง เอาเพลงนี้ดีกว่า Haruka Kanata ดีกว่า เพลงนั้นน่ะ คอร์ดกีตาร์ยากไปนะ "

คอฟฟี่ " นั่นสิ เพลงที่ฮารุกะเลือกให้ก็ง่ายกว่านะ "

บราวนี่ " ก็ได้ "

เคียวน์ " เพลงนี้ฉันจองนะ Rocks เรื่องนารูโตะ เหมือนกันนะ "

ฮารุกะ " จัดให้ แล้วคอฟฟี่ล่ะ "

คอฟฟี่ " Goa nkow จ้า "

ฮารุกะ " งั้นพี่ขอ No, thank you นะ คาราเมล กรุณาเลือกเพลงใหม่ให้เข้ากับคนอื่นหน่อยได้มั้ย "

คาราเมล " ก็ได้ ก็ได้ lost my music "

คอฟฟี่ " เอาตามฉันนี่นา "

บราวนี่ " เฮ้ มาม่อน ส่วยนายน่ะถ้าไม่ได้อยากได้หัวใจเยอะเหมือนคนอื่นเขา ก็ตามใจนะ "

มาม่อน  " อืม "

เคียวน์ "วางแผนกันต่อเถอะ "

คอฟฟี่ " ฉันกับพี่บราวนี่เล่นกีตาร์เหมือนเดิม คุณฮารุกะ คุณเล่นเบสนะ ส่วนคาราเมลจัง มือคีย์บอร์ด เพื่อคอยสลับกับมาม่อนตอนเสิร์ฟน้ำชา ส่วนพี่มาม่อน พี่คอยสลับเล่นคีย์บอร์ดกับคาราเมลจังนะ "

ทุกคนเห็นด้วยจึงตบมือกับความคิดเห็น

บราวนี่ " ถึงเธอจะเปิ่นแต่ว่า เธอก็ความคิดเยี่ยใจริงเลยนะ "

เคียวน์ " นี่ เวลาฉันร้องน่ะ ฮารุกะ เธอไปตีกลองชุด ฉันจะเล่นเบสแทนเธอแล้วก็ร้องไปด้วย โอเคนะ "

ฮารุกะ " ได้สิ ว่าแต่ ตอนฉันร้องน่ะ คาราเมล เธอห้ามไปเข้าห้องน้ำทำโน่ทำนี่ เด็ดขาดเลยนะ เพราะฉันว่าเธอเล่นคีย์บอร์ดเข้าหูฉัน "

คอฟฟี่ " พูดไม่เกรงใจมือเปียโนเลยนะ "

ฮารุกะ " เหอะนะ "

บราวนี่ " แล้วเวลาผมร้องล่ะ ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเลยหรอ "

คอฟฟี่ " อย่าบอกนะ ว่าพี่ดีดกีตาร์แล้วร้องเพลงไปด้วยไม่ได้งั้นหรอ "

บราวนี่ " ทำได้สิ ฉันพูดเล่นไปงั้นล่ะ "

ฮารุกะ " ก็ไม่ต้องเปลี่ยนไง เอาล่ะ เริ่มซ้อมกัน "

ทุกคน " อื้อ "