แม่มดสาวหัวใจกุ๊กกิ๊ก ภาค2

ลำดับตอนที่ #11 : ความลับเล็กๆ

วันศุกร์

ตอนหลังเลิกเรียน

ที่บ้านของพวกคอฟฟี่

ติ๊งต่อง เสียงกริ่งหน้าบ้าน

คาราเมล " ค่า รอซักครู่คา "

เคียวน์ " ขอโทษด้วยนะครับ ที่เสียมารยาท ที่ไม่ได้บอกว่าจะมาที่บ้านน่ะครับ "

คอฟฟี่ " ไม่เป็นไรหรอกนะ เคียวน์คุง เข้ามาก่อนสิ "

บราวนี่ " เฮ้ ใครมาหรอ "

เคียวน์ " ว่าไง "

บราวนี่ " ว่าแต่นายมาทำอะไรที่บ้านพวกเราเนี่ย "

มาม่อน " คุณฮิตายะครับ น้ำชาครับ "

เคียวน " ขอบคุณนะครับ ที่ผมมาเพราะว่า จะบอกเรื่องให้เตรียมตัวการสอบระดับ3น่ะ "

ทั้ง4 " หา! ว่าไงนะ สอบระดับ3หรอ "

บราวนี่ " นายจะบ้ารึไงสอบระดับ3 แล้วระดับหนึ่งหายไปไหนล่ะ "

คอฟฟี่ " แหม พี่น่ะ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาบ้างเลยนะ "

บราวนี่ " เอ๋ ว่าไงนะ .

มาม่อน " ก็เขาจะเอาเลขสลับเปลี่ยนกันแล้ว 3คือเลข1ยังไงล่ะ แล้วก็ลดลงมาเป็น2 แล้วก็1 ยังไงล่ะ "

บราวนี่ก็น่าแตกน่ะสิ

คาราเมล " พี่บราวนี่คะ เป็นไรไปรึเปล่าคะ "

บราวนี่ " อ้อ ไม่มีไรหรอก "

ติ๊งต่อง เสียงกริ่งประตูหน้าบ้าน

มาม่อน " ครับ รอซักครู่ครับ "

ฮารุกะ " ไงจ๊ะ ขอโทษที่ไม่ได้บอกว่าจะมาที่บ้านของพวกเธอด้วยนะ "

คาราเมล " จ้าไม่เป็นไรหรอกนะ "

บราวนี่ " นี่ แม่คุณ มาทำไมให้เสียเวลา "

ฮารุกะ " ก็ฉันจะมาบอกเรื่องการสอบด้วยคนยังไงเล่า "

เคียวน์ " นี่ฮารุกะ อันที่จริงแล้วเธอไม่ต้องมาก็ได้นะ เพราะท่านโรบิ้นเขาสั่งให้ฉันมาเอง "

ฮารุกะ " ฉันก็ด้วยย่ะ ฮึ "

คอฟฟี่ " พอเถอนา เถียงกันอยู่ได้ ฉันรำคาญนะยะ จะบอกให้ "

ฮารุกะ/เคียวน์ " ขอโทษที่เสียมารยาทเพคะ/พะย่ะค่ะ องค์หญิง องค์ชาย "

มาม่อน " นี่ พวกคุณ2คนน่ะ เป็นองครักษ์รึเปล่านะเนี่ย น่าสงสัย "

เคียวน์ " อะไรกัน ไม่ใช่นะครับ "

ฮารุกะ " มั่วแล้วล่ะเนอะ เคียวน์ "

เคียวน์ " อื้อ ใช่ใช่ "

คาราเมล " ตอบมาแบบนั้นยิ่งน่าสงสัย "

ทั้ง2 " จึ๋ย "

คอฟฟี่ " บอกมาซะดีๆ "

บราวนี่ " ไม่งั้นจะส่งให้ไปประหารชีวิต "

ทั้ง2 " ยอมแพ้แล้ว ยกธงขาวจ้า "

มาม่อน " พอเถอะ มีใครจะรับน้ำชาเพิ่มอีกมั้ยครับ "

ทั้ง2 " พอเถอะ ข้ากินไม่ลง "

บราวนี่ " จะว่าไปแล้ว ทำไมคุณฮารุกะถึงไม่ปรากฏชุดเวทมนต์ให้เห็นล่ะ "

ฮารุกะ " จะบ้ารึไง ใครจะกล้าให้เห็นล่ะ เวลาฉันไปโลกเวทมนต์ ฉันก็ใส่ชุดที่เข้ากับงานตลอดย่ะ ไม่มีทาง ที่ฉันจะให้พวกนายเห็น "

คอฟฟี่ " ช่างเถอะนะ ช่วยอธิบายกรสอบให้เราฟังเร็วๆเข้า "

ฮารุกะ " การสอบนี้มีชื่อว่า ใจที่ส่องประกายนั่นเองจ๊ะ "

เคียวน์ " หมายความว่า ทำให้มนุษย์มีหัวใจสีรุ้งที่สวยงามปรากฏต่อหน้าของเรา "

คาราเมล " กติกามีอะไรบ้างคะ "

ฮารุกะ " กติกาคือ ไม่มีข้อห้ามอะไรเลยล่ะ แค่ทำให้มนุษย์มีหัวใจสีรุ้งก็พอ แต่เธอไม่ต้องเก็บ เพราะผุ้คุมสอบจะเป็นคนนับจำนวนหัวใจเอง "

เคียวน์ " หากใครชนะเลิศ จะมีรางวัลด้วยนะ "

บราวนี่ " รางวัลคือ อะไรล่ะ "

เคียวน์ " ก่อนจะมาที่โลกเวทมนต์ จำที่ครูโรบิ้นพูดได้มั้ยล่ะ "

โรบิ้น " ไม้กวาดนั่นน่ะ จะได้กันต่อเมื่อตอนสอบระดับ3 รึไม่ก็2นะ "

คอฟฟี่ " อ๋อ ฉันจำได้ละ "

มาม่อน " แล้วสอบวันไหนล่ะครับ "


ฮารุกะ " วันอังคารนี้ล่ะนะ เตรียวตัวเตรียมใจวางแผนให้พร้อมล่ะ "

ทั้ง4 " อื้ม "

ฮารุกะ " ถ้าไม่รังเกียจ เรา2คน ขอพักที่นี่ด้วยละกันนะจ๊ะ "

บราวนี่ " เธอ2คนจะทำไมล่ะ "


เคียวน์ " ไม่อยากเล่นวิ่งไล่แปะบนฟ้าหรอ "

คอฟฟี่ " อยากสิ "


คาราเมล " ปฏิเศษไม่ได้อยู่แล้ว "

มาม่อน " งานนี้ผมเล่นด้วยคนฮะ "

บราวนี่ " ก็ช่วยไม่ได้สินะ "

ตอน1ทุ่ม

เมื่อทั้ง6ทานข้าวเสร็จ ก็เล่นวิ่งไล่แปะกันบนท้องฟ้าอย่างสนุกสนาน

ตอน3ทุ่ม

ที่ห้องนั่งเล่น

ฮารุกะ " สนุกจังเลยเนอะ "

มาม่อน " นั่นสิครับ "

คอฟฟี่ " หนุกมากๆ "

คาราเมล " แต่ก็เหนื่อยนะ "

บราวนี่ " แต่ผมไม่นะ "

เคียวน์ " เช่นกัน "

คอฟฟี่ " นี่ ทุกคน อย่าเผลอหลับสิ  เรายังไม่ได้อาบน้ำกันเลยนะ "

มาม่อน " จริงด้วย ผมขออาบก่อนนะ "

ฮารุกะ " พี่ขออาบก่อนนะคาราเมล คอฟฟี่ "

คอฟฟี่ " อ้าว เดี๋ยวสิ ฮารุกะจัง ห้องน้ำมี3ห้องจะวิ่งตามมาม่อนไปทำไมล่ะ "

ฮารุกะ " เอ่อ ลืม นึกว่าบ้านตัวเอง "

คาราเมล " คอฟฟี่จัง งั้นฉันให้เธออาบก่อนก็ได้นะ "

คอฟฟี่ " อืม  ใจนะ "

10นาที

มาม่อน " เฮ้ บราวนี่ ต่อผมสิ "

บราวนี่ " เออ "

ฮารุกะ " คาราเมลจัง รีบไปสิ ดึกแล้วนะ "

คาราเมล " ค่ะ "

คอฟฟี่ " เคียวน์คุง เร็วเข้าสิ ห้องว่างแล้วล่ะ "

เมื่อทุกคนอาบน้ำเสร็จ

บราวนี่ " ห้องนอนมีอยู่6ห้อง งั้นผมนอนห้องมาม่อนละกันนะ "

คาราเมล " เดี๋ยวฉันนอนกับคอฟฟี่จังแล้วกัน "

มาม่อน " งั้นคุณฮิตายะนอนห้องของเคียวน์ละกันครับ "

คอฟฟี่ " ฮารุกะ นอนห้องคาราเมลนะ "

ทั้ง6 " ตกลงตามนี้ "

3ทุ่มครึ่ง

คาราเมลนอนไม่หลับจึงลงไปที่ห้องครัวไปทำคุ๊กกี้เล่น  ส่วนอีกฝั่งนึงบราวนีก็นอนไม่หลับจึงลงไปที่ห้องนั่งเล่น แล้วก็ได้กลิ่นขนม

คาราเมลจะอื้มเอาของที่อยู่ด้านบน บราวนี่ผานมาพอดีเห็นเข้า จึงเดินเข้าไปหยิบของให้

คาราเมล " คุณนะ "

บราวนี่ " ไม่เป็นไร แล้วมาทำขนมทำไมดึกดื่นป่านนี้ล่ะ "

คาราเมล " ฉันนอนไม่หลับน่ะ "


คาราเมลเผลอสะดุด บราวนี่จึงคว้าตัวเอาไว้ทัน


คาราเมล " เอ่อ โทษทีนะ สงสัยฉันจะซุ่มซ่ามไปหน่อย "


บราวนี่ " ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา "


เกิดหัวใจสีส้มใสๆที่งดงามขึ้นมา