แม่มดสาวหัวใจกุ๊กกิ๊ก ภาค2

ลำดับตอนที่ #112 : ตรวจสอบสถานการณ์ที่โลกมนุษย์ และจดหมายของแม่

ใกล้รุ่ง

เคียวน์เพิ่งตื่นได้ไม่กี่วิ ก็เปิดหน้าต่างออกมาดู ก็เห็นรอยยิ้ม สีสันความสุขของชาวบ้านอีกครั้ง

ลุงขายไอติม " เอาสักแท่งมั้ย หลานเอ๊ย "

เคียวน์ " เพิ่งตื่นก็ให้ผมกินไอติมเนี่ยนะลุง เฮ้อ เอาก็ได้ แท่งนึง "

ท๊อฟฟี่อยู่ด้านล่างก็ " ป๋าฮะ 3แท่ง 3แท่ง "

เคียวน์ " เอ่อ งั้นพ่อไม่กินละ ลูกอยากกินอะไรก็ตามสบาย "

โคล่า " 2แท่งค่ะคุณตา "

ลุงขายไอติม " กินให้อร่อยนะหลานเอ๊ยย "

เคียวน์ " จะว่าไปมันกี่โมงล่ะเนี่ย 6โมงเช้าเองเหรอ ยัยนี่คงจะยังไม่ยอมตื่นสินะ 55 ไม่เป็นไร วันนี้เราหนีไปกินเจ้าอื่นดี่กว่า เปลี่ยนบรรยกาศมั่ง "

เคียวน์อาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวใส่เสื้อคลุมแล้วลงมาจากหอคอย

เคียวน์ " ฝากดูแลแม่ กับหอคอยด้วยล่ะลูก อ้อ แล้วบอกแม่ว่าพ่อไปทำธุระนะ "

ทั้ง2คน " ครับ/ค่ะ "

เคียวน์ " ลงไปดูที่โลกมนุษย์ซะหน่อย เผื่อจะมีอะไรผิดปกติ "

ชิฟฟอนอยู่ตรงหน้าป้อมยามบนดวงจันทร์ ก็ทักแซวหลานชายว่า " ฮะแฮ่ม จะลงไปมีพระชายาน้อยบนโลกมนุษย์สิถ้า "

เคียวน์ " อะจึ๋ย รู้ทั้น แฮ่ๆ อ้อ เปล่าหรอกครับ เป็นหน้าที่ของหัวหน้าหมู่บ้านว่าจะลงไปสำรวจที่โลกมนุษย์ดูน่ะครับ ว่ามีอะไรผิดปกติรึเปล่า "

ชิฟฟอน " แหม พอดีเลย ฉันว่าจะ "

เคียวน์ " อะไรครับ จะฝากอะไรผมอีกล่ะ "

ชิฟฟอน " ซุบซิบ ซุบซิบ "

เคียวน์ " อ้อ โอเคครับ แต่มีข้อแม้ คุณต้องลงไปกับผม "

ชิฟฟอน " โธ่เอ๊ย ฉันขี้เกียจหาชุดนี่นา "

เคียวน์ " ไม่เห็นจะต้องเปลี่ยนเลย ไม่ได้ไปผับไปบาร์ซะหน่อย "

ชิฟฟอน " ก็ฉันจะไปบาร์สนุกเกอร์ด้วยน่ะสิ รอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวฉันมา รออยู่ตรงนี้ล่ะ "

เคียวน์ " เฮ้อ ผู้หญิงก็เป็นอย่างนี้ทุกคนล่ะ "

เรียว " นั่นสิครับเฮีย "

เลน " ผมเบื่อกับผู้หญิงก็ไอเรื่องเสื้อผ้า การแต่งหน้า ช้อปปิ้งอะไรพวกนี้ล่ะ "

เคียวน์ " ไอ้เรามันเกิดเป็นลูกผู้ชาย จะไปรู้ได้อย่างไรกัน ชาติหน้าแกลองร้องขอพระเจ้าให้เกิดเป็นแม่มดบ้างสิวะ จะได้รู้ "

เรียว/เลน " จะไปขอเดี๋ยวนี้ล่ะตัวเอง "

เคียวน์ " โห ไอบ้า แกเฝ้าเวรอยู่นะ เดี๊ยะๆ เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวตัดเงินเดือน "

เรียว/เลน " อะจึ๋ย รู้ทัน "

เคียวน์ " หึ ไม่เนียนเอาซะเลย อย่าให้มันมากนัก นาย2คนไม่ต้องเลียนแบบนิสัยฉันให้มากนัก ฮึฮึ เดี๋ยวจับต้มยำ "

ชิฟฟอน " มาแล้ว "

เรียว " โห่ มันก็ได้ต่างจากชุดเมื่อกี๊เล๊ยย แม่นาง "

ชิฟฟอน " เอ่อ ก็ชุดนั้นอั๊วยังไม่ได้ซักอะนะ "

ทั้ง3 " พิธ่อ นึกว่าอะไร "

เคียวน์ " ไปกันเถอะ รีบๆหน่อย ผมหิว "

ชิฟฟอน " ไวน์สักแก้วก่อนเป็นไง "

เคียวน์ " โธ่ น้าอะ ข้าวปลาผมยังไม่ได้กิน จะให้ผมล่อไวน์เลยรึไง พูดไม่เกรงใจกันเล๊ยย "

ชิฟฟอน " เจ้าไม่กิน แต่ข้าจะกิน ส่วนเจ้าไปรอข้าอยู่ที่บ้านเจ้าละกัน "

เคียวน์ " ครับ "

ที่โลกมนุษย์

เคียวน์ : คาถา ไหมลวงตาเปลี่ยนชุด :

เคียวน์ " ไขบ้านต่อ อิอิ "

เข้าไปในบ้าน

เคียวน์ " บ้าน รกหมดเลยแฮะ "

เคียวน์ : คาถารีไซต์ ฮารุโนะ :

เคียวน์ " ค่อยดูดีขึ้นมาหน่อย เฮ้อ เอ๊ะ นี่มัน จดหมายนี่ จากใครกันนะ ซองสีม่วงชมพูนี่มัน ท่านแม่ "

เคียวน์รีบเดินไปหยิบซองจดหมายสีชมพูม่วงบนโต๊ะนั่งเล่นนั่งอ่านหนังสือของเขา

แล้วเปิดซองจดหมาย

แม่ของเคียวน์ นางเคียวน์โกะ " เคียวน์ ลูกชายสุดที่รักคนเดียวของแม่ บัดนี้ พ่อและแม่ได้ร่วงเลยจากโลกนี้ไปเป็นเวลาเกือบ10ปีแล้ว ลูกรู้ความจริงแล้วรึยังว่า อันที่จริงแล้ว แม่ เป็นมนุษย์ วิญญาณจึงไม่สามารถไปที่โลกเวทมนต์ได้จ๊ะ "

เคียวน์อ่านข้อความประโยคนี้ก็ถึงกับอึ้ง " แล้วทำไม แม่ของเราถึงใช้คาถาได้คล่องแคล่ว เป็นถึงขั้นปรมาจารย์วิชาเวทย์เลยล่ะ แล้วทำไมเขาถึงตรวจสอบไม่ได้เลย ว่าแม่เป็นมนุษย์ "

เคียวน์โกะ " แม่เป็นนักมายากล มีจิตวิทยา ซึ่งสามารถสะกดจิตใจผู้คนและพ่อมดแม่มดได้ แต่ชื่อที่แท้จริงแล้ว แม่ไม่ได้ชื่อเคียวน์โกะหรอกจ๊ะ แต่แม่ชื่อ คิรินะ ส่วนพ่อของเจ้านั้น เป็นพ่อมดอย่างแท้จริง  "

เคียวน์ " แล้วทำไม พ่อกับแม่มาเจอกันได้อย่างไรล่ะเนี่ย ฉันชักจะงงไปหมดแล้ว อ่านต่อเหอะ "
เคียวน์โกะ " พ่อเองก็ยังไม่รู้เลย ว่าแม่เป็นมนุษย์ แต่แม่ได้ทดลองไม้กวาดวิเศษขึ้นมาด้ามหนึ่ง แล้วเหาะเหินขึ้นไปบนท้องฟ้า แต่แล้วกระแสลมก็พัดแม่ปลิวไปยังดวงจันทร์ และประตูไขออก แม่จึงขี่ไม้กวาดพลัดตกมายังพื้นที่โลกเวทมนต์ "

เคียวน์ " โห เราได้เลือดแม่เรื่องความอัจฉริยะมาโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย ปลื้มจริงๆ "

เคียวน์โกะ " ขณะที่พ่อเฝ้าเวรอยู่ เห็นแม่ขี่ไม้กวาดพลัดตกมาก็เข้าไปถามแม่ว่า เจ็บมากมั้ยครับ เอ๊ะ คุณทำสร้อยคุณตกอยู่ตรงนั้น "

เคียวน์ " อย่าบอกนะว่า "

เคียวน์โกะ " ซึ่งก็บังเอิญจริงๆ ฟ้าชะตาลิขิตให้แม่เป็นแม่มดไปซะงั้น เพราะสร้อยรูปวงกลมนั้น มันมีคุณสมบัติเดียวกันเหมือนแม่ทั้งหมด พ่อและทุกคนจึงไม่สงสัยเลยว่า แม่เป็นมนุษย์ "

เคียวน์ " ฮือๆ ถ้าไม่มีแม่ผมคงไม่ได้เกิดมามีปัญญาฉลาดเฉลียวอย่างนี้ "

เคียวน์โกะ " พ่อก็ถามแม่ว่า คุณชื่อเคียวน์โกะใช่มั้ย  แต่แม่ก็ไม่รู้ว่าจะตอบไปอย่างไง เลยตอบไปว่า ใช่จ๊ะ แล้วคุณล่ะ "

เคียวน์ " พ่อก็ตอบแม่ว่า ผมชื่อ คิน "

เคียวน์โกะ " แล้วพ่อก็ถามแม่ว่า บ้านของคุณอยู่ไหน แม่จึงตอบพ่อไปว่า ฉันหนีออกจากบ้านมาจ๊ะ ครอบครัวของฉันทะเลาะกันทุกวัน แล้วก็เป็นัวเกลียดชังของครอบครัว ฉันเสียใจมาก จึงไปเดินเล่นที่โลกมนุษย์ แต่แล้วก็ทนอยู่ไม่ได้ ฉันปรับสภาพให้เข้ากับโลกใบนั้นไม่ได้เลย "

เคียวน์ " แม่เรานี่ช่างมารยาเยอะจริงๆนะเนี่ย "

เคียวน์โกะ " พ่อจึงให้แม่อาศัยอยู่ที่บ้านพ่อ เมื่ออยู่นานเข้าไป เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น และพ่อก็ได้เลื่อนชั้นเป็นงถึงนายร้อย "

เคียวน์ " ภูมิใจในตัวพ่อมากๆ "

เคียวน์โกะ " และต่อมาไม่นาน แม่ก็ท้อง และให้กำเนิดลูกที่ต้นไม้สีม่วงหน้าบ้าน ซึ่งไม่ได้อยู่ในสวน "

เคียวน์ " ผมคลอดที่แปลกๆพิกลจังเลยแฮะ "

เคียวน์โกะ " พ่อจึงตั้งชื่อลูกชายคนนี้ให้ว่า เคียวน์ "

เคียวน์ " ผมชื่อเพราะไม่ต่างจากแม่เลยนะฮะ "

เคียวน์โกะ " หลังจากที่ลูกอายุ10กว่าปีได้ ลูกคงจำได้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น "

เคียวน์ถึงกับร้องให้เลยว่า " ทำไม เราไปก่อกรรมไว้ให้ใคร พ่อถึงโดนใส่ร้าย ว่าไปฆ่าคนของเมืองอื่น จนสุดท้าย โดนต้อนจนมุม จึงถูกประหารชีวิต "

เคียวน์โกะ " และไม่นาน แม่เองก็โนข้อหาว่าเป็นมนุษย์ มิใช่แม่มด แม่ไม่มีทางเลือก แม่จึงตัดสินใจหนีลูก ไปฆ่าตัวตายที่บ้านเกิดของแม่ นั่นก็คือบ้านหลังนี้ "

เคียวน์ " หึ จริงสินะ ว่าแต่ศพแม่น่ะ มันสลายไปนานรึยังล่ะเนี่ย "

เคียวน์โกะ " หากลูกอ่านจดหมายฉบับนี้เสร็จแล้ว ขอให้ลูกได้ท่องคาถานี้ที่เป็นไม้ตายประจำตัวแม่ด้วยนะลูกรัก "

เคียวน์ " ยากจังแฮะ เอาฟะ คาถาของท่านแม่สุดที่รัก " : โอม มะลุกกุ๊กกิ๊ก จันทราประตู ชูการ์ เรคาณิ เอ๋ย จงเปิดแสงสว่างให้ข้าพเจ้า บัดนี้ด้วยเถิด :

เคียวน์โกะปรากฏตัวขึ้น " เคียวน์ ลูกแม่ "

เคียวน์ " แม่จ๋า "

เคียวน์โกะ " แม่ขึ้นไปที่นั่นไม่ได้อีกแล้ว ดูสิ ไม่นานแค่10กว่าปีเจ้าก็ได้ยศเป็นใหญ่เป็นโต เป็นถึงหัวหน้าใหญ่ ดูสิ แม่ภูมิใจในตัวเจ้าจริงๆ "

เคียวน์ " ครับ แต่ผมอยากให้แม่ไปที่โลกเวทมนต์อีกสักครั้ง ไปหาพ่อ ผมอยากจะเห็นหน้าเห็นตากันอีกสักครั้ง "

เคียวน์โกะ " ข้าคงทำอะไรตอนเช้แสกๆไม่ได้ เพราะข้าสามารถเข้าไปได้แค่ตอนกลางคืนเท่านั้น เพราะข้ามิได้เป็นแม่มด พ่อมดอย่างเจ้า "

เคียวน์ " ครับ ค่ำเมื่อไหร่ข้าจะกลับมารับท่าน แต่ตอนนี้ ข้าขอทำงานเพื่อชาติรับใช้ประชาชนเสียก่อน นะขอรับ ท่านปรมาจารย์ศาสตร์ด้านเวทย์ "

เคียวน์โกะ " แล้วข้าจะรอ "

เคียวน์ " ครับ " เคียวน์วิ่งออกจากบ้านแต่แล้วก็โดนท่านแม่แกล้งจนมุม

เคียวน์ สะดุดล้ม " เหวยยยยยยยย "

ชิฟฟอน " ให้ตายสิ หลานเอ๊ย ซุ่มซ่ามจริงๆ มาลุกขึ้นมา "

เคียวน์ " ขอบคุณครับ โอย "

ชิฟฟอนเห็นวิญญาณเคียวน์โกะอยู่ในบ้านเคียวน์

ชิฟฟอน " คุณเคียวน์โกะ ใช่มั้ย "

แล้ววิญญาณก็หายไป

เคียวน์ " ใช่แล้ว แม่ผมเอง "

ชิฟฟอน " ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ "

เคียวน์ " เรื่องมันยาวน่ะครับ อะนี่ อ่านจดหมายนี่ดูสิ "

ชิฟฟอนอ่านจดหมายจบเล่ม ก็ " เฮ้อ ที่แท้ เรื่องราวก็เป็นแบบนี้นี่เอง "

เคียวน์ " น้า ดูสิ เริ่มมีหัวใจสีน้ำตาล สีดำ และที่แย่ไปกว่านั้น นัวร์ฮาร์ต "

ชิฟฟอน " ไม่ได้การเสียแล้วสิ พวกโอกูลมันจะป่วนกันไปถึงไหนนะ ฮึ "

เคียวน์ " สำรวจกันต่อเถอะครับ ไม่สิ หาข้าวกินก่อนเหอะ "

ชิฟฟอน " ชิ กินโออิชิกันก็ได้ "

เคียวน์ " เอาเป็นว่า มื้อนี้ผมเลี้ยงเองครับ "

ชิฟฟอน " ดูแลบุพการีให้ดีนะ 555555 "

เคียวน์ " ยอมรับด้วยว่าแก่ ฮะๆ "

ชิฟฟอน " เออ ย่ะ ฉันแก่แล้ว "

คนในบริเวณนั้น " ดูสิ แก่แล้วแต่ยังดูเด็กอยู่เลยเนอะ ส่วนนั่นก็หน้าตาดีดูดีมีฐานะ สงสัยเลี้ยงเด็กละมั้ง ฮิๆ "

ชิฟฟอน " หนอยแน่ หลานชายฉันเองย่ะ อย่ามาดูถูกดูหมิ่นกับฉันแบบนี้สิยะ "

คนในบริเวณนั้น " หยึย น่ากลัว ไปดีกว่า "

ชิฟฟอน " ไง อะจึ๋ยสวรรครำไรฉบับใหม่ล่าสุด "

เคียวน์ " ว้าวว โดนจายยยยย "

ชิฟฟอน " จากราเม็งน้ำซุบใส เป็นเยนตาโฟไปแล้วนะ "

เคียวน์ " สั่งใหม่ก็ได้วะ เฮ้อ เอามาล่อกันเฉย "

ทั้งคู่สำรวจกันมาหมดพื้นที่ในเมืองแล้ว เมื่อค่ำ ก็กลับไปที่บ้านของเคียวน์

เคียวน์ : โอม มะลุกกุ๊กกิ๊ก ดวงจัทรา ประตู ชูการ์ เรคาณิ เฮ่ย จงเปิดให้ข้าพเจ้าบัดนี้ด้วยเถิด :

ชิฟฟอน " ท่อง คาถาเชี่ย อะไรเนี่ย งง "

เคียวน์โกะ " ดูถูกคาถาฉันรึไง เดี๋ยวโดน "

ชิฟฟอน " ค่า คุณเคียวน์โกะ "

เคียวน์โกะ " หึ ฉันขอเวลาแปลงโฉมก่อนก็ละกัน และจะให้ทุกคนอึ้งไปเลย เพราะรุ่นเดียวๆกัน ก็ตายกันจะหมดอยู่แล้ว เรื่องความปลอดภัยน่ะไม่ต้องห่วง "

เคียวน์ " เอ่อ คุณแม่ทำไมถึงมีขาโผล่ออกมาแล้วล่ะ "

เคียวน์โกะ " ใครกัน ที่ใช้คาถาสัมพเวสีคืนชีพในทางถูกน่ะ "

ชิฟฟอน " แกนั่นล่ะ "

เคียวน์ " โห เปลี่ยนแปลงไปเยอะ ไม่เหมือนคุณแม่คนเดิมเลยนะ "

เคียวน์โกะ " เป็นไงบ้างยะ "

ชิฟฟอน " ชิ สวยตายล่ะ "

เคียวน์โกะ " หึ อิจฉาล่ะซิ "

ชิฟฟอน " โธ่เอ๊ย ฉันแค่ไม่ได้แต่งหน้าก็เท่านั้นเองล่ะ "

เคียวน์โกะ " หึ คนแต่งหน้าม่เป็นนี่มันช่างไร้น้ำยาจริงๆเลยนะ ถึงได้แต่งงานตอนแก่ "

ชิฟฟอน " หนอย แน่ "

ชิฟฟอนชักดาบออกมาระบายอารมณ์ แต่เคียวน์โกะก็ใช้ดาบประจำตัวมากั้นได้

เคียวน์โกะ " ฝีมือเธอน่ะ ห่วยลงไปเยอะเลยนะ "

ชิฟฟอน " อ๊ะ ดาบฉัน "

เคียวน์ " มันจริงๆ รักแม่ตายเลย "

เคียวน์โกะ " ไปกันเถอะ น่าเบื่อ รำคาญโลกมนุษย์จะแย่อยู่ละ ร้อนก็ร้อน "

เคียวน์ " แม่ฮะ จะขี่ไม้กวาดไปเหรอฮะ "

เคียวน์โกะ " ซ้อนท้ายแม่มา "

เคียวน์ " ไม่กล้าซ้อน "

เคียวน์โกะ " ซ้อนมาเดี๋ยวนี้ครับ "

เคียวน์ " บรื๋อ สก๊อยชัดๆเลย "

เคียวน์โกะขี่ไม้กวาดเลยประตูยามพรุ่งไปยันหอคอย

คอฟฟี่เปิดหน้าต่างทิ้งไว้ เคียวน์โกะก็ทะลุหน้าต่างมา

เคียวน์ " อิแม่ จอดๆๆๆ จ๊อดๆๆๆๆๆๆ "

คอฟฟี่ " นายหายไปไหนมาทั้งวัน หา เคียวน์ แล้วนั่ง เมียน้อยเหรอ "

เคียวน์โกะ " ตายจริง ถ้าเป็นเมียน้อยละก็ คงพอไหวอยู่มั้ง เธอคงจะเป็นลูกสะใภ้สินะ ฮิๆ "

คอฟฟี่ " เอ๋ ผู้หญิงคนนี้น่ะ ใครเหรอ "

เคียวน์ " แม่พี่เองจ๊ะ "

คอฟฟี่ " เอ๋ ตายไปแล้วนี่ "

เคียวน์ " คาถาสัมพเวสีคืนชีพ แม่เขาเป็นคนคิดขึ้นมาเอง "

คอฟฟี่ " สวัสดค่ะ คุณแม่ ยังสาวยังสวยอยู่เลยนะคะเนี่ย "

เคียวน์โกะ " ถ้าแต่งหน้าเป็น มันก็ช่วยได้จ๊ะ แต่งตัวเป็นมันช่วยได้เยอะเลยล่ะ เธอแต่งตัวแบบนั้นเป็นแม่ศรีเรือนนะเชยมากเลยนะ ควรจะแต่งซะให้มันดูเรียบร้อย ดูมียศมีตำแหน่งสมกับเป็นภรรยาของท่านเรคาเงะซะหน่อย "

คอฟฟี่ " สวยจังเลยค่ะ ช่วยได้จริงๆด้วย "

เคียวน์" แม่ครับ นั่นน่ะ หลานคุณแม่เลยนะครับ คนโต ลูกชายชื่อ ท๊อฟฟี่ คนเล็กลูกสาวชื่อ โคล่า "

คอฟฟี่ " หนูคอฟฟี่ค่ะ "

เคียวน์โกะ " ลูกสาวของช้อคโกล่า เมเยอร์สินะ ตายจริง ยุคสมัยบ้านเมืองมันเปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้แล้ว ช่างไฮเทคจริงๆ "

เคียวน์ " ครับ ท่านแม่ ช่วยเล่าความจริงให้เขาฟังหน่อยสิครับ "

คอฟฟี่ " เรื่องเป็นอย่างงี้นี่เอง เข้าใจแล้วล่ะคะ ฉันสงสารนายจริงๆเลยนะเคียวน์ "

เคียวน์ " แม่ครับ ตอนนี้เกิด "

เคียวน์โกะ " สงครามโอกูลครั้งที่5 สินะ "

เคียวน์ " ครับ "

เคียวน์โกะ " ถ้าเรื่องการวางแผนล่ะก็ แม่จะช่วยเต็มที่เลยล่ะ "

เคียวน์ " คอฟฟี่ ผมไปโลกมนุษย์มา ก็ไปสืบมานิดๆหน่อยๆล่ะว่า มีหัวใจสีดำ น้ำตาล เพียบเลย
"

คอฟฟี่ " แย่จริงเลยนะ ช่วยไม่ได้ล่ะ "

เคียวน์โกะ " ฉันขอข้าวมื้อเย็นอร่อยๆละกัน อะไรก็ได้ แล้วก็กาแฟแก้วนึง เข้มหน่อยนะจ๊ะ "

ทานข้าวเสร็จ

เคียวน์โกะ " อร่อยดีนะจ๊ะ ฝีมือใช้ได้เลยล่ะ ฉันขอตัวอาบน้ำก่อนล่ะ "

คอฟฟี่ " ค่ะ "

เสร็จ

เคียวน์โกะ " ห้องนี้ของฉันสินะ "

คอฟฟี่ " ค่ะ "

เคียวน์โกะ " ราตรีสวัสดิ์จ๊ะ "

คอฟฟี่ " เคียวน์ เคียวน์ "

เคียวน์นั่งเฉย พร้อมอ่านอะจึ๋ยเล่มใหม่

คอฟฟี่ " อิตาบ้า อ่านแต่หนังสือโป๊ บ้าที่สุด เรียกไม่ได้ยินเลยนะ เดี๋ยวลูกเห็นเข้ามันจะไม่ดี "

เคียวน์ " จ้า ยอมแล้ว "

คอฟฟี่ " ทำไมตระกูลนาย ถึงดูดี มีเสน่ห์เย้ายวนกันจังเลยนะ ไม่เว้นแม้กระทั่งแม่นาย ฉันละอยากรู้จังว่า พ่อนายจะเจ้าชู้ขนาดไหน "

เคียวน์ " พ่อฉันน่ะไม่เท่าไหร่ แต่แม่ฉันนี่สิ แกเอาเรื่องเลยล่ะ อันที่จริงแล้ว ก็นิสัยคล้ายๆแม่นางชิฟฟอนนะ  แต่แกไม่ยอมเปิดเผย แต่แม่แกสิ ทั้งสวยทั้งเปรี้ยวทั้งเผ็ดแบบนี้เนี่ย ฉันกลัวคนเดียว 555 แกเจ้าชู้เอาเรื่องเลยล่ะ "

คอฟฟี่ " เหรอ แต่ตระกูลนายนี่ทำอะไรก็ดูดีไปหมดเลยนะ ฉันละอยากเห็นตอนที่นายยังเด็กจังเลย ว่าครอบครัวจะชุลมุนว้าวุ่นขนาดไหน "

เคียวน์ " หึๆ เมื่อคืนมันยังไม่ออกเดชเลยรึไง "

คอฟฟี่ " แหม เปลี่ยนเรื่องเร็วจังนะ "

เคียวน์ " สงสัยจะต้องขอใหม่แล้วล่ะ "

คอฟฟี่ " ไม่เอาแฝดน๊า ไม่อ๊าววว "

เคียวน์ " รอบนี้ไม่ใช่แฝดแน่นอน "

เคียวน์โกะแอบฟังอยู่ก็ " ฮิๆ เลือดแม่ทั้งน้านนนน โปรดติดตามกันต่อไปนะคะ ท่านผู้ชม "