ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไปเรียนโรงเรียนที่โลกมนุษย์วันแรก
มาม่อน " นี่บราวนี่ เจ็ดโมง15แล้วนะ ตื่นสิ "
บราวนี่ลุกตื่นขึ้นมา แล้วหันไปดูนาฬิกา
บราวนี่ " แย่แล้ว ฉันตื่นสายนะเนี่ย แต่ช่างเหอะ ยังมีเวลาเตรียมตัวอีก45นาที เชอะ "
คอฟฟี่ " วันนี้พี่แพ้พวกเรานะ "
บราวนี่ " อย่ามากวนนา ฉันจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ล่ะ "
คอฟฟี่ " เอ๊ะ กลิ่นอะไรหอมๆล่ะเนี่ย เหมือนน้ำชาเลย "
ว่าเสร็จก็วิ่งไปที่ห้องครัว แล้วก็เห็นคาราเมลกำลังชงน้ำชาอยู่
คาราเมล " อ้าว มาช่วยกันสิจ๊ะ เช้านี้กินอะไรดีล่ะ "
คอฟฟี่ " อะไรดีล่ะ ซูชิดีมั้ย ง่ายดีนะมื้อเช้า "
มาม่อน " เห็นด้วยนะ มา เดี๋ยวช่วยทำอีกแรง "
คาราเมล " อื้ม ขอบคุณค่ะพี่ "
บราวนี่ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็มาสวนทางกับโรบิ้น
โรบิ้น " อ้าว บราวนี่ ไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านให้หน่อยสิ "
บราวนี่ " คร๊าบ อาจารย์ "
ว่าแล้วบราวนี่ก็ไปรดต้นน้ำด้วยความขี้เกียจ
คอฟฟี่ " เอ๊ะ บราวนี่อยู่ไหนล่ะเนี่ย แต่งตัวช้าจังเลยเนี่ย "
มาม่อน " ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าตื่นปุ๊บก็ทำความดีแต่เช้าเลย "
ว่าแล้วคอฟฟี่กับคาราเมลก็หันไปที่หน้าต่าง
คาราเมล " ฝันไปรึเปล่าน๊า "
คอฟฟี่ " 555 นั่นสิ "
โรบิ้น " เอาล่ะทั้ง4คน รีบกินข้าวกันสิ เราจะไปร.ร.กันตอน8โมงนะ "
ทั้ง4 " ครับ / ค่ะ "
ณ โรงเรียน
เผอิญ ไปเดินสวนทางกับ ฮารุกะ
ฮารุกะ " อ้าว ว่าที่องค์ราชันและราชินี มาแล้วหรอกเหรอเนี่ย "
คอฟฟี่ " เอ๋ เธอชื่ออะไร แล้วทำไมถึงรู้จักพวกเราได้ล่ะ "
โรบิ้น " ถ้าจำไม่ผิดเธอคงจะชื่อ ฟูจิวาระ ฮารุกะ สินะ "
มาม่อน " ใช่แล้วล่ะ ฉันสนิทกับเธอ "
ฮารุกะ " องค์หญิง ถ้าไม่รังเกียจ ตอนเที่ยงเราไปนั่งด้วยกันนะเพคะ บราวนี่ อย่ามาทำเป็นไก๋เลย ว่าไม่รู้จักฉัน "
บราวนี่ " แล้วทำไมฉันถึงต้องทักเธอด้วยล่ะ เชอะ "
ฮารุกะ " ฉันก็ไม่น่าทักเธอเลย เชอะ "
คาราเมล " ถ้างั้นพวกเรา2คนขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ "
โรบิ้น " นี่ ฮารุกะ เธออยู่ห้องไหนล่ะ "
ฮารุกะ " ห้อง3/3ค่ะ "
โรบิ้น " พอดีเลย ฝากองค์ชายทั้ง2ด้วยล่ะ "
ฮารุกะ " ค่ะรับทราบ จะดูแลเป็นอย่างดี "
บราวนี่ " เชอะ ทำไมฉันต้องเรียนกับเธอด้วยล่ะ "
ฮารุกะ " เถอะนา นี่ก็ถึงเวลาเรียนแล้ว รีบไปห้องเถอะ นี่ แล้วห้ามทำพิรุธให้ใครจับได้ล่ะ ว่าเราเป็นพ่อมดแม่มดน่ะ "
บราวนี่ " รู้แล้วนา "
ฝั่งพวกคอฟฟี่
ห้อง 2/3
ครูประจำชั้น " เอาล่ะ วันนี้ เราขอแนะนำนักเรียนใหม่ทั้ง2คนนะจ๊ะ เชิญเข้าเลยจ้า "
คอฟฟี่ " สวัสดีค่ะ ทุกคน ดิฉันชื่อ คาโตะ คอฟฟี่ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มีพี่ชายชื่อว่า คาโตะ บราวนี่ ถ้าใครมาทำร้ายฉัน ฉันจะถีบให้กระเด็นเลย "
เด็กผู้ชายในห้อง " หยึย ตกใจหมด "
ทันใดนั้น มีหัวใจสีเหลืองปรากฏขึ้น
คอฟฟี่ : ชูการ์ ชูการ์รูน คอฟฟี่รูน คฑาเอ๋ย ฉันขอหัวใจ ของเธอนะ
คาราเมล " คอฟฟี่ สุดยอดไปเลย "
คอฟฟี่ " อื้ม " พร้อมยกนิ้ว
ครูประจำชั้น " เอาล่ะ คนต่อไปค่ะ "
คาราเมล " สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ ไอสึ คาราเมล มีพี่ชายชื่อ ไอสึ มาม่อน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ๊ะ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ "
ปรากฏมีหัวใจสีส้ม1ดวง
คาราเมล : ชูการ์ ชูการ์รูน คารารูน คฑาของฉัน ขอหัวใจเธอ ให้ฉันหน่อยนะ
คอฟฟี่ " เก่งจริงเลยนะ ได้หัวใจสีส้ม1ดวง ก็เป็น300แล้ว "
คาราเมล " ของเธอเองก็60เอคูลแล้วสิ ทุกคนตกใจกันทั้งห้องเลย แต่อย่าลืมนะ ว่าเราต้องแข่งอีก อย่าลืมล่ะ "
ข้ามฝั่งไปหาพวก บราวนี่
ฮารุกะ " เอาล่ะ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มา2คน
บราวนี่ " สวัสดีฮะ ผมชื่อ คาโตะ บราวนี่ มีน้องสาวชื่อคาโตะ คอฟฟี่ ฮะ ใครมาแกล้งน้องสาวผมล่ะก็ ระวังน้องสาวผมอัดเอานะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ "
เอ๊ะ ไม่มีหัวใจเลยแฮะ
ฮารุกะ " คนต่อไปจ้า "
มาม่อน " สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อ ไอ ไอ ไอสึ มา มะ มาม่อน มีน้องสาวชื่อว่า ไอสึ คา
คาราเมล ยินดีที่ได้รูกจักครับ "
มาม่อนพูดด้วยความไม่มั่นใจ
ปรากฎเป็นหัวใจสีส้มของนักเรียนหญิงเต็มห้องเรียนยกเว้นฮารุกะ เพราะเป้นเพื่อสนิทกันนานแล้ว
มาม่อน : ชูการ์ ชูการ์รูน มาม่อนรูน คฑาเอ๋ย ฉันขอหัวใจ เธอด้วยนะ
ฮารุกะ " ในห้องมีนักเรียนหญิง20คน หัวใจ19ดวง 300x19= 5,700เอคูลแล้วสิ
บราวนี่ " เจ๋งเป้งเลย ฉันยังไม่ได้เลยซักดวง "
ฮารุกะ " อิจฉาล่ะสิ แหม "
บราวนี่อยากจะเถียงฮารุกะแต่ว่า ครูประจำชั้นมาซะก่อน
ครูประจำชั้น " นี่ เธอคงเป็น นักเรียนใหม่ล่ะสิถ้า เชิญนั่งที่สิ "
บราวนี่/มาม่อน " ครับอาจารย์ "
บราวนี่คิดในใจ " โด่ นึกว่าอาจารย์ห้องเราเป็นผู้หญิงซะอีกแฮะ "
ครูประจำชั้น " เอาล่ะ ครูชื่อ มานาเบะ ชินาดะ ยินดีที่ได้รู้จักทั้ง2คน เธอ2คนชื่อเหมือนขนมจริง
ครูอยากจะถามว่า ครอบครัวของเธอทำไมถึงแต่ชื่อขนมที่เกี่ยวกับน้ำชาและขนมปัง "
มาม่อน " ครับ ครอบครัวของเราชอบทำอาหารและขนมฮะ เราเลยไม่รู้จะตั้งชื่อว่าไรดี เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ "
ครูประจำชั้น " เอาล่ะ ได้เวลาเรียนแล้ว ฮารุกะ ครูวานเธอไปที่ห้องธุระการทีสิ "
ฮารุกะ " ค่ะ คุณครู "
พักเที่ยง ทุกคนมาตามนัด
คอฟฟี่ " ว่าไง ทุกคน เก็บหัวใจกันได้เท่าไหร่ล่ะ "
มาม่อน " ผมเก็บหัวใจสีส้มในห้องเรียนได้ 5,700เอคูลแล้วครับ "
คาราเมล " เก่งจังเลย หนูเก็บสีส้มได้ดวงเดียว 300 เอคูล แล้ว พี่บราวนี่ล่ะ "
ฮารุกะ " อ๋อ ตานี่น่ะ ซื่อบื้อจริง ไม่มีกลเล่ห์เหลี่ยมที่จะให้หัวใจปรากฏได้ ฮิฮิ "
บราวนี่ " นี่ ยัยบ๊อง แล้วเธอล่ะ เก็บได้เท่ากับมาม่อนรึเปล่าล่ะ "
ฮารุกะ " ไม่เท่าหรอกนะ แต่ฉันเก็บ หัวใจสีฟ้าได้1ดวงตอนเช้าที่ไปห้องธุระการ เผอิญไปเจอรุ่นน้องม.1เขาทักทายฉันด้วยความเคารพนับถือ ก็เป็น 3,000 เอคูลแล้ว "
บราวนี่หน้าแตก แล้วพูดแก้ตัวไปเปลี่ยนเรื่องว่า " แล้วคอฟฟี่ได้เท่าไหร่ล่ะ "
คอฟฟี่ " แพ้คาราเมล ฉันได้ 60 เอคูล เพราะได้แต่สีเหลืองจากเพื่อนในห้องทุกคน "
ฮารุกะ " ก็ดีกว่าใครบางคนที่ไม่ได้เลยซักดวง อ้อ จริงสิ ห้องม.2/3 มีทั้งหมด30คน "
คาราเมล " ใช่แล้วค่ะ ความจำดี เก่งคณิตด้วย สมกับเป็นสภานักเรียนนะเนี่ย "
มาม่อน " เคยเรียนที่โลกเวทมนต์ด้วยกัน นิสัยยังไม่เปลี่ยนเลยนะ ฮารุกะ "
ฮารุกะ " จ้า แน่นอน "
ตอน3ทุ่ม
โรบิ้น" เอาล่ะ มาชั่งหัวใจกันดีกว่า เริ่ม แรก ขอเป็นสร้อยขององค์หญิงทั้งสอง
สมกับเป็นลูกของวนิลา คาราเมล หนัก 300 เอคูล ได้หัวใจสีส้ม1ดวง คอฟฟี่ได้60เอคูล
กะแล้วว่าต้องได้สีเหลือง แต่ก็ยังดีกว่าแม่ของเธอ
คอฟฟี่ " แล้วแม่ของหนูได้เท่าไหร่เหรอะคะ อย่าบอกนะว่า 5 เอคูล "
โรบิ้น " แม่นแล้ว แต่ไม่น่าให้เป็นราชินีเลย เป็นเพราะความสงสารของวนิลาที่ช้อกโกล่าช่วยโลกเวทมนต์เอาไว้ "
คอฟฟี่ " นั่นสิเนอะ เอาล่ะ ตาพวกพี่แล้ว ไม่ต้องบอกก็รูหรอก "
โรบิ้น " โอ้ สมกับเป็นลูกของวนิลามากๆเลยล่ะ มาม่อนเธอได้ตั้ง5,700 เอคูล ราคานี้สามารถซื้อของในสมุดช้อปโลกเวทมนต์ได้หมดทุกรายการเลยนะเนี่ย แต่บราวนี่สมกับเป็นลูกของช้อกโกล่า เธอสอบตกตั้งแต่วันแรกเลยนะ เธอเก็บหัวใจไม่ได้เลยซักดวง "
บราวนี่ " ผมนี่มันแย่จริงๆเลย คอยดู พรุ่งนี้ผมจะเก็บให้ได้เลยคอยดู แต่พรุ่งนี้ผมขอแข่งกับ
คอฟฟี่นะ "
คอฟฟี่ " รับคำท้า "
โรบิ้น " เธอ3คนทำได้มากที่สุดเป็นอันดับ2ของประวติศาสตร์เชียวนะจะบอกให้ ต่อไปนี้ใครเก็บหัวใจได้น้อยที่ คนๆนั้นจะต้องตื่นเช้ากว่าเพื่อน แล้วก็รดน้ำต้นไม้ตอนเช้าทุกวัน ซึ่งพรุ่งนี้เช้า "
บราวนี่ " ผมต้องเป็นคนรดน้ำต้นไม้ "
คอฟฟี่ " รู้ตัวดีนี่ "
โรบิ้น " เอาล่ะ เข้านอนกันได้แล้ว ราตรีสวัสดิ์นะ เบบี๋ "
โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า
บราวนี่ลุกตื่นขึ้นมา แล้วหันไปดูนาฬิกา
บราวนี่ " แย่แล้ว ฉันตื่นสายนะเนี่ย แต่ช่างเหอะ ยังมีเวลาเตรียมตัวอีก45นาที เชอะ "
คอฟฟี่ " วันนี้พี่แพ้พวกเรานะ "
บราวนี่ " อย่ามากวนนา ฉันจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ล่ะ "
คอฟฟี่ " เอ๊ะ กลิ่นอะไรหอมๆล่ะเนี่ย เหมือนน้ำชาเลย "
ว่าเสร็จก็วิ่งไปที่ห้องครัว แล้วก็เห็นคาราเมลกำลังชงน้ำชาอยู่
คาราเมล " อ้าว มาช่วยกันสิจ๊ะ เช้านี้กินอะไรดีล่ะ "
คอฟฟี่ " อะไรดีล่ะ ซูชิดีมั้ย ง่ายดีนะมื้อเช้า "
มาม่อน " เห็นด้วยนะ มา เดี๋ยวช่วยทำอีกแรง "
คาราเมล " อื้ม ขอบคุณค่ะพี่ "
บราวนี่ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็มาสวนทางกับโรบิ้น
โรบิ้น " อ้าว บราวนี่ ไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านให้หน่อยสิ "
บราวนี่ " คร๊าบ อาจารย์ "
ว่าแล้วบราวนี่ก็ไปรดต้นน้ำด้วยความขี้เกียจ
คอฟฟี่ " เอ๊ะ บราวนี่อยู่ไหนล่ะเนี่ย แต่งตัวช้าจังเลยเนี่ย "
มาม่อน " ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าตื่นปุ๊บก็ทำความดีแต่เช้าเลย "
ว่าแล้วคอฟฟี่กับคาราเมลก็หันไปที่หน้าต่าง
คาราเมล " ฝันไปรึเปล่าน๊า "
คอฟฟี่ " 555 นั่นสิ "
โรบิ้น " เอาล่ะทั้ง4คน รีบกินข้าวกันสิ เราจะไปร.ร.กันตอน8โมงนะ "
ทั้ง4 " ครับ / ค่ะ "
ณ โรงเรียน
เผอิญ ไปเดินสวนทางกับ ฮารุกะ
ฮารุกะ " อ้าว ว่าที่องค์ราชันและราชินี มาแล้วหรอกเหรอเนี่ย "
คอฟฟี่ " เอ๋ เธอชื่ออะไร แล้วทำไมถึงรู้จักพวกเราได้ล่ะ "
โรบิ้น " ถ้าจำไม่ผิดเธอคงจะชื่อ ฟูจิวาระ ฮารุกะ สินะ "
มาม่อน " ใช่แล้วล่ะ ฉันสนิทกับเธอ "
ฮารุกะ " องค์หญิง ถ้าไม่รังเกียจ ตอนเที่ยงเราไปนั่งด้วยกันนะเพคะ บราวนี่ อย่ามาทำเป็นไก๋เลย ว่าไม่รู้จักฉัน "
บราวนี่ " แล้วทำไมฉันถึงต้องทักเธอด้วยล่ะ เชอะ "
ฮารุกะ " ฉันก็ไม่น่าทักเธอเลย เชอะ "
คาราเมล " ถ้างั้นพวกเรา2คนขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ "
โรบิ้น " นี่ ฮารุกะ เธออยู่ห้องไหนล่ะ "
ฮารุกะ " ห้อง3/3ค่ะ "
โรบิ้น " พอดีเลย ฝากองค์ชายทั้ง2ด้วยล่ะ "
ฮารุกะ " ค่ะรับทราบ จะดูแลเป็นอย่างดี "
บราวนี่ " เชอะ ทำไมฉันต้องเรียนกับเธอด้วยล่ะ "
ฮารุกะ " เถอะนา นี่ก็ถึงเวลาเรียนแล้ว รีบไปห้องเถอะ นี่ แล้วห้ามทำพิรุธให้ใครจับได้ล่ะ ว่าเราเป็นพ่อมดแม่มดน่ะ "
บราวนี่ " รู้แล้วนา "
ฝั่งพวกคอฟฟี่
ห้อง 2/3
ครูประจำชั้น " เอาล่ะ วันนี้ เราขอแนะนำนักเรียนใหม่ทั้ง2คนนะจ๊ะ เชิญเข้าเลยจ้า "
คอฟฟี่ " สวัสดีค่ะ ทุกคน ดิฉันชื่อ คาโตะ คอฟฟี่ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มีพี่ชายชื่อว่า คาโตะ บราวนี่ ถ้าใครมาทำร้ายฉัน ฉันจะถีบให้กระเด็นเลย "
เด็กผู้ชายในห้อง " หยึย ตกใจหมด "
ทันใดนั้น มีหัวใจสีเหลืองปรากฏขึ้น
คอฟฟี่ : ชูการ์ ชูการ์รูน คอฟฟี่รูน คฑาเอ๋ย ฉันขอหัวใจ ของเธอนะ
คาราเมล " คอฟฟี่ สุดยอดไปเลย "
คอฟฟี่ " อื้ม " พร้อมยกนิ้ว
ครูประจำชั้น " เอาล่ะ คนต่อไปค่ะ "
คาราเมล " สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ ไอสึ คาราเมล มีพี่ชายชื่อ ไอสึ มาม่อน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ๊ะ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ "
ปรากฏมีหัวใจสีส้ม1ดวง
คาราเมล : ชูการ์ ชูการ์รูน คารารูน คฑาของฉัน ขอหัวใจเธอ ให้ฉันหน่อยนะ
คอฟฟี่ " เก่งจริงเลยนะ ได้หัวใจสีส้ม1ดวง ก็เป็น300แล้ว "
คาราเมล " ของเธอเองก็60เอคูลแล้วสิ ทุกคนตกใจกันทั้งห้องเลย แต่อย่าลืมนะ ว่าเราต้องแข่งอีก อย่าลืมล่ะ "
ข้ามฝั่งไปหาพวก บราวนี่
ฮารุกะ " เอาล่ะ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มา2คน
บราวนี่ " สวัสดีฮะ ผมชื่อ คาโตะ บราวนี่ มีน้องสาวชื่อคาโตะ คอฟฟี่ ฮะ ใครมาแกล้งน้องสาวผมล่ะก็ ระวังน้องสาวผมอัดเอานะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ "
เอ๊ะ ไม่มีหัวใจเลยแฮะ
ฮารุกะ " คนต่อไปจ้า "
มาม่อน " สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อ ไอ ไอ ไอสึ มา มะ มาม่อน มีน้องสาวชื่อว่า ไอสึ คา
คาราเมล ยินดีที่ได้รูกจักครับ "
มาม่อนพูดด้วยความไม่มั่นใจ
ปรากฎเป็นหัวใจสีส้มของนักเรียนหญิงเต็มห้องเรียนยกเว้นฮารุกะ เพราะเป้นเพื่อสนิทกันนานแล้ว
มาม่อน : ชูการ์ ชูการ์รูน มาม่อนรูน คฑาเอ๋ย ฉันขอหัวใจ เธอด้วยนะ
ฮารุกะ " ในห้องมีนักเรียนหญิง20คน หัวใจ19ดวง 300x19= 5,700เอคูลแล้วสิ
บราวนี่ " เจ๋งเป้งเลย ฉันยังไม่ได้เลยซักดวง "
ฮารุกะ " อิจฉาล่ะสิ แหม "
บราวนี่อยากจะเถียงฮารุกะแต่ว่า ครูประจำชั้นมาซะก่อน
ครูประจำชั้น " นี่ เธอคงเป็น นักเรียนใหม่ล่ะสิถ้า เชิญนั่งที่สิ "
บราวนี่/มาม่อน " ครับอาจารย์ "
บราวนี่คิดในใจ " โด่ นึกว่าอาจารย์ห้องเราเป็นผู้หญิงซะอีกแฮะ "
ครูประจำชั้น " เอาล่ะ ครูชื่อ มานาเบะ ชินาดะ ยินดีที่ได้รู้จักทั้ง2คน เธอ2คนชื่อเหมือนขนมจริง
ครูอยากจะถามว่า ครอบครัวของเธอทำไมถึงแต่ชื่อขนมที่เกี่ยวกับน้ำชาและขนมปัง "
มาม่อน " ครับ ครอบครัวของเราชอบทำอาหารและขนมฮะ เราเลยไม่รู้จะตั้งชื่อว่าไรดี เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ล่ะครับ "
ครูประจำชั้น " เอาล่ะ ได้เวลาเรียนแล้ว ฮารุกะ ครูวานเธอไปที่ห้องธุระการทีสิ "
ฮารุกะ " ค่ะ คุณครู "
พักเที่ยง ทุกคนมาตามนัด
คอฟฟี่ " ว่าไง ทุกคน เก็บหัวใจกันได้เท่าไหร่ล่ะ "
มาม่อน " ผมเก็บหัวใจสีส้มในห้องเรียนได้ 5,700เอคูลแล้วครับ "
คาราเมล " เก่งจังเลย หนูเก็บสีส้มได้ดวงเดียว 300 เอคูล แล้ว พี่บราวนี่ล่ะ "
ฮารุกะ " อ๋อ ตานี่น่ะ ซื่อบื้อจริง ไม่มีกลเล่ห์เหลี่ยมที่จะให้หัวใจปรากฏได้ ฮิฮิ "
บราวนี่ " นี่ ยัยบ๊อง แล้วเธอล่ะ เก็บได้เท่ากับมาม่อนรึเปล่าล่ะ "
ฮารุกะ " ไม่เท่าหรอกนะ แต่ฉันเก็บ หัวใจสีฟ้าได้1ดวงตอนเช้าที่ไปห้องธุระการ เผอิญไปเจอรุ่นน้องม.1เขาทักทายฉันด้วยความเคารพนับถือ ก็เป็น 3,000 เอคูลแล้ว "
บราวนี่หน้าแตก แล้วพูดแก้ตัวไปเปลี่ยนเรื่องว่า " แล้วคอฟฟี่ได้เท่าไหร่ล่ะ "
คอฟฟี่ " แพ้คาราเมล ฉันได้ 60 เอคูล เพราะได้แต่สีเหลืองจากเพื่อนในห้องทุกคน "
ฮารุกะ " ก็ดีกว่าใครบางคนที่ไม่ได้เลยซักดวง อ้อ จริงสิ ห้องม.2/3 มีทั้งหมด30คน "
คาราเมล " ใช่แล้วค่ะ ความจำดี เก่งคณิตด้วย สมกับเป็นสภานักเรียนนะเนี่ย "
มาม่อน " เคยเรียนที่โลกเวทมนต์ด้วยกัน นิสัยยังไม่เปลี่ยนเลยนะ ฮารุกะ "
ฮารุกะ " จ้า แน่นอน "
ตอน3ทุ่ม
โรบิ้น" เอาล่ะ มาชั่งหัวใจกันดีกว่า เริ่ม แรก ขอเป็นสร้อยขององค์หญิงทั้งสอง
สมกับเป็นลูกของวนิลา คาราเมล หนัก 300 เอคูล ได้หัวใจสีส้ม1ดวง คอฟฟี่ได้60เอคูล
กะแล้วว่าต้องได้สีเหลือง แต่ก็ยังดีกว่าแม่ของเธอ
คอฟฟี่ " แล้วแม่ของหนูได้เท่าไหร่เหรอะคะ อย่าบอกนะว่า 5 เอคูล "
โรบิ้น " แม่นแล้ว แต่ไม่น่าให้เป็นราชินีเลย เป็นเพราะความสงสารของวนิลาที่ช้อกโกล่าช่วยโลกเวทมนต์เอาไว้ "
คอฟฟี่ " นั่นสิเนอะ เอาล่ะ ตาพวกพี่แล้ว ไม่ต้องบอกก็รูหรอก "
โรบิ้น " โอ้ สมกับเป็นลูกของวนิลามากๆเลยล่ะ มาม่อนเธอได้ตั้ง5,700 เอคูล ราคานี้สามารถซื้อของในสมุดช้อปโลกเวทมนต์ได้หมดทุกรายการเลยนะเนี่ย แต่บราวนี่สมกับเป็นลูกของช้อกโกล่า เธอสอบตกตั้งแต่วันแรกเลยนะ เธอเก็บหัวใจไม่ได้เลยซักดวง "
บราวนี่ " ผมนี่มันแย่จริงๆเลย คอยดู พรุ่งนี้ผมจะเก็บให้ได้เลยคอยดู แต่พรุ่งนี้ผมขอแข่งกับ
คอฟฟี่นะ "
คอฟฟี่ " รับคำท้า "
โรบิ้น " เธอ3คนทำได้มากที่สุดเป็นอันดับ2ของประวติศาสตร์เชียวนะจะบอกให้ ต่อไปนี้ใครเก็บหัวใจได้น้อยที่ คนๆนั้นจะต้องตื่นเช้ากว่าเพื่อน แล้วก็รดน้ำต้นไม้ตอนเช้าทุกวัน ซึ่งพรุ่งนี้เช้า "
บราวนี่ " ผมต้องเป็นคนรดน้ำต้นไม้ "
คอฟฟี่ " รู้ตัวดีนี่ "
โรบิ้น " เอาล่ะ เข้านอนกันได้แล้ว ราตรีสวัสดิ์นะ เบบี๋ "
โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น