จนกว่าชีวาวาย [พีเรียดไทย]

จนกว่าชีวาวาย

โดย ปกเกศ

'พี่ขอสาบานต่อหน้าฟ้า...จะรักเจ้าบัวจนกว่าชีวาวาย'

'หากผิดคำสาบาน...ให้ฟ้าลงโทษ ถึงตายก็มิอาจมีแผ่นดินกลบฝัง'

'ผู้ใดเขาอยากได้ชีวิตของคุณพี่กันเล่าเจ้าคะ'

:: แนะนำเรื่อง ::

“แม่บัวช่างมีวาสนานัก มีท่านหมื่นพายเรือให้นั่ง”

คนมีวาสนายังคงชวนคุยพร้อมกับกล่าวล้อเลียนท่านหมื่นที่รับหน้าที่พายเรือให้คุณบัวนั่งในวันนี้...

ท่านหมื่นที่โดนล้อเลียนกระตุกยิ้มก่อนจะโต้กลับด้วยน้ำเสียงอ่อนลงยามทอดตามองใบหน้ากระจ่างใสของคนตรงหน้าที่ยังคงฉีกยิ้มเต็มใบหน้าจนดวงตากลมโตหยีลงเพราะความสุขใจ คนมองจึงได้เผลอยิ้มตามไปด้วย...

“พี่พายให้นั่งไปตลอดชีวิตย่อมได้”

คนฟังส่งเสียงหัวเราะก่อนจะเอ่ยถึงความเป็นไปได้อย่างคนไม่เชื่อถือ...

“เกรงแต่มีคุณหญิงของตัวเองแล้วจะลืมน้องมากกว่า”

คนถูกกล่าวหาว่ามีคุณหญิงเป็นของตนเองแล้วจะลืมน้องยังคงยกยิ้มเอ็นดูและไม่ลืมกล่าวสำทับเห็นด้วย

“พี่ก็ต้องพายให้คุณหญิงของพี่นั่งย่อมเป็นเรื่องถูกต้องแล้ว” คนฟังตาโตโดยไม่ทันได้คิดไตร่ตรองสิ่งใดและรีบโต้กลับ...

“เห็นไหมเล่าเจ้าคะ น้ำคำคุณพี่นี่เชื่อมิได้”

คนทำหน้าที่พายเรือให้คุณบัวนั่งยังคงทำหน้าที่ของตนเองได้ดีด้วยการพาเรือลำน้อยแล่นไปตามลำน้ำด้วยความมั่นคงทั้งยังไม่ละสายตาไปจากใบหน้าละมุนหวานที่ยามนี้ยกยิ้มเบ้หน้าเมื่อสิ่งที่คาดเดาไว้ถูกต้อง

คนถูกกล่าวหาว่าน้ำคำเชื่อถือไม่ได้กำไม้พายจ้วงลงสู่ลำน้ำด้วยความมั่นคงและเลือกจะแก้ต่างให้กับตนเองไปด้วยในขณะเดียวกัน

“น้ำคำพี่ย่อมเชื่อได้ แต่น้ำคำหลานสาวคุณหญิงดาวเรืองต่างหากที่เชื่อถือมิค่อยได้”

คราวนี้หลานสาวคุณหญิงดาวเรืองที่น้ำคำเชื่อถือมิค่อยได้จึงเบิกตากว้างเมื่อถูกกล่าวหา

“โอ๊ะ...เหตุใดคุณพี่เหมจึงได้มากล่าวหากันเช่นนี้เล่าเจ้าคะ”

:: คำเตือน ::

นิยายพีเรียดไทยเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง

ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ บุคคลสำคัญ หรือข้อมูลที่เกี่ยวข้องอื่นใด

ยุคสมัย คำแทนตัว ตำแหน่ง

หรือแม้กระทั่งชื่อเมืองเป็นเพียงนามสมมุติและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับประวัติศาสตร์ไทย

ผู้เขียนขออภัยหากมีสิ่งใดผิดพลาด

และฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ

ด้วยรัก

ปกเกศ