คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : FOOL LOVE : เพราะรัก...จึงยอม
FOOL LOVE
:: เพราะรั...ึยอม ::
“เนร! ให้ายเถอะไปไหนมา
รู้รึเปล่าว่าอนนี้ไอ้เนทร์เป็นบ้าแล้ว”
เนราวเลิิ้วเล็น้อยเมื่อเพื่อนสนิทอนรัเินรเ้ามาหา้วยสีหน้าร้อนใ
“เนร”
เ้าอร่าบาทำเพียถอนหายใออมาเบาๆแล้วไม่อบอะไร
ทำเอาภพรัเริ่มทำอะไรไม่ถู เมื่อเริ่มสัเเห็นอะไรบาอย่า
อบาแ้ำที่อนนี้แม้ว่าเาะไม่เห็นน้ำาแ่มอู็รู้ว่าเนราวผ่านารร้อไห้มาอย่าหนั และเาไม่อยาะเาเลยว่าสาเหุหนีไม่พ้นเพื่อน
ัวร้ายอเาเอ
“เนร...ไปไหนมา”
เาถาม้วยน้ำเสียเือบะเป็นระิบ
“เนทร์สนใ้วยรึไ”
“เนร...เอ่อ”
เป็นรั้แรที่เาเริ่มอยาหายไปารนี้ื้อๆเมื่อเห็นแววาที่เ็บปวอเนราวรั้แร
อย่าที่เาิว่าเธอ...ไม่ไ้ไม่รู้ว่าเนทร์มันทำอะไรบ้า
แ่เธอ...แ่ไม่พูเท่านั้นเอ
“ไอ้เนทร์มันรอเนรอยู่ที่ะั้แ่เย็น”
“แล้วไ”
“เนร”
“ที่ผ่านมาเนรยัรอเนทร์ไ้เลย...รอทั้ืนนเ้า็มี”
“เนร”
“เี๋ยวเนรโทรบอเนทร์เอ
ภพลับเถอะอบุที่มา” หิสาวยิ้มให้เา่อนะเินแยออไปเพื่อึ้นห้อพั
ภพรัสูลมหายใ่อนะเรียเธอเอาไว้...
“เนร...ไม่ไ้ไปับ...ไอ้ัรมาหรอใ่ไหม?”
สิ้นำถามร่าบา็ะั้า่อนหันลับมาสบาเาทันที
“หมายวามว่ายัไ”
เนรสบาเา่อนะเอ่ยประโยสุเยาออมา
“ือ...”
“ทำไมภพถามแบบนั้นล่ะ”
“เนร...ไม่ไ้...ำลั”
เป็นอย่าที่เาิและลัวหรอนะ
“บ้อนับัรน่ะหรือ”
“เนร!”
ภพรัเรียื่อหิสาว้วยวามใับประโยำถาม...เนราวเหยียยิ้มออมาเล็น้อย่อนะสบาเารๆ
“ทำอย่าับภพไม่รู้ว่าลับหลัเนร...เพื่อนภพทำอะไรไว้บ้า”
าู่หวานสบับเา้วยแววาที่เ็มไป้วยวามัพ้อ
เธอรู้ว่าเาเลือ้าเพื่อนรัอยู่แล้ว...รู้มาลอ
“เนร”
“รู้ไหมว่าารบับัรยัน้อยไป้วย้ำสำหรับที่เนทร์ทำไว้ับเนร”
ใบหน้าที่เาิว่าหวานและนิสัยหวานามเ้าอเิหน้าึ้น่อนเหยียยิ้มออมาพร้อมับแววาที่เ็มไป้วยวามเ็บปว
“เนร...บับ...”
“อย่ามอเนร้วยสายาแบบนั้นสิ...”
หิสาวบอเา้วยเสียเอื่อยๆไม่ไ้ทุ์ร้อนหรือร้อนรนับสิ่ที่เาำลััวลเลยสันิ
“่อให้เนรอยาทำแบบนั้นแ่ไหน...สบายใเถอะภพ
เนระไม่ถึใรเพื่อมาเป็นัวสำรออใรหรอ”
“เนร”
“เนระไม่ทำแบบเนทร์หรอ”
ร่าบาโลศีรษะพร้อมับยิ้มเหยียๆให้ับวามโ่อนเอ
เธอ...มัน็ยอมราเนทร์อยู่ร่ำไป
“แ่ภพ็รู้ใ่ไหมว่าบารั้นเราเมื่อถึุสิ้นสุวามอทนแล้ว...เราอาะบ้าไ้มาว่าที่ิ”
เธอบอนรหน้าเป็นประโยสุท้าย่อนเินามา
แล้วเธอ็บ้าไ้บ้าสมใเมื่อ้อื่นึ้นมาทะเลาะับราเนทร์ในอนึ...เนราวมอร่าสูที่เริ่มเินไม่รแ่มีวามพยายามเป็นอย่ามาในารับรถมาหาเรื่อเธอลาึ
หิสาวิว่าเนทร์ะนอนอยู่ห้อภพรัเสียอีเมื่อเธอโทรหาเาหลัาึ้นห้อแล้ว
“ไปไหนมา!!”
“เนทร์นี่ไปื่มมารึไ”
“ถ้าใ่แล้วะทำไม”
เสียทุ้มอบเธอ้วยน้ำเสียวนๆ
“เมาแล้ว็ไปนอน”
เนราวมอายหนุ่ม้วยวามเหนื่อยใ...
“มันไม่ยอมนอนที่ห้อ
โทษทีนะเนรที่้อื่นมาเปิประูลาึ” เพื่อนรัผู้เป็นนับรถามมาส่เพราะลัวว่านเมาะับรถไปนใรเ้าเอ่ยบอเธอ้วยน้ำเสียอ่อนใ
ไม่รู้ว่าเาเหนื่อยใับเพื่อนรัหรือเหนื่อยที่ะ้อเป็นนลาระหว่าราเนทร์ับเธอันแน่
“ภพลับเถอะ
ึแล้ว อบุที่มาส่นะ” เธอบอลาายหนุ่ม่อนะเ้าไปพยุนเมาที่อนนี้ยืนเไปเมาให้นอนลบนโฟาัวยาวลาห้อ
และราเนทร์ูเหมือนะเมานหลับไปแล้ว
“มันเมาเพราะเนร...เมานานี้แ่็อยาลับมาหาเนรให้ไ้”
อยามาทะเลาะันเธอมาว่า..หิสาวอบัวเออยู่ในใ
“เนรมีผลับเพื่อนอภพนานั้นเลยรึไ”
ภพรัมอมาที่เธอ่อนะถอนใออมาอีรั้เมื่อเห็นอะไรบาอย่าในแววาู่หวานที่มันำลัเปลี่ยน
และเาลัวารเปลี่ยนแปลนี้เหลือเิน
“เนร...ถึไอ้เนทร์มันะทำแบบนั้น
แ่เื่อเถอะว่ามันรัเนรริๆ”
“รัริอย่านั้นเหรอ
เนรว่าภพเริ่มเมาแล้วนะ”
“เนร”
“ถ้าเพื่อนภพรัเนรริ...ทำไมยัทำเหมือนเิม”
“เนร”
“เนรยอมปิหูปิามาลอห้าปีนะภพ...แ่วันนีู้เหมือนว่าวามอทนอเนรมันใล้ะสิ้นสุแล้วภพ
เนรเหนื่อยมาแล้ว”
“ไม่ใ่เพราะเนรำลัมีใรหรอเหรอ...ไอ้ัรเพื่อนภพน่ะ”
ภพรัเห็นหิสาวะัไปเล็น้อย่อนะยิ้มหวานให้เาเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“ถ้าเนระบอว่าหวั่นไหวับัรมัน็ไม่ใ่เรื่อแปลไม่ใ่เหรอภพ”
เธอถามเา้วยประโยสุสะพรึ
“เนร”
ภพรัมอร่าบาอนที่เยิว่าเรียบร้อย้วยวามไม่แน่ใ...ปิเนราวเป็นผู้หิอ่อนหวาน
และอ่าน่าย
แ่อนนี้มันไม่ใ่...เาอ่านวามหมายอแววาู่หวานนั้นไม่ไ้
“เนทร์...ไม่เยสนใว่าเนระรู้สึยัไเวลาที่เาไปับผู้หินนั้นนนี้
แล้วมันะผิอะไรถ้าเนระหวั่นไหวับใรอีน”
หิสาวมอเานิ่่อนะเสาไปมอนเมาที่หลับไปแล้วเพราะฤทธิ์เหล้า
“ใรอีน...ที่ไม่เยทำให้เนร้อมานั่ร้อไห้เป็นบ้าเป็นหลัทุรั้เวลาที่เาหัหลัเนรไ้อย่าเลือเย็น”
“เนร...ไอ้เนทร์ไม่มีวันยอม”
เารู้เรื่อนี้ี...เพื่อนเามันเป็นนหวอ
แน่นอนว่าเนราวเป็นสิ่ที่ไอ้เนทร์หวมาที่สุ้วย
“นั่นมันไม่ใ่เรื่อที่ภพ้อัวล”
เธอบอเาเสียเรียบ
“เนร!”
“ึแล้ว
ับรถลับีๆนะ”
“เนร้อไม่บับไอ้ัร”
“ยัไม่ใ่อนนี้หรอภพ”
“เนร”
“มันยัไม่ใ่อนนี้หรอ...อย่าที่เนรบอไป
ารึเอาใรเ้ามาแทนที่ใร เนรไม่มีทาทำแบบนั้นหรอ
ลับไปเถอะภพ...ถ้ายัรู้สึผิับเนรบ้า ภพ็วรทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่อนี้่อไปเหมือนที่ผ่านมา”
เนราวสบาเา้วยแววาที่ว่าเปล่า...มันว่าเปล่าเสียนายหนุ่มลัว
หิสาวำลัะเปลี่ยนไป...อย่าที่เาเยิเอาไว้ว่านเรามันมีุที่หมวามอทน
เาหวัเหลือเินว่าเพื่อนรัอเามันะลับัวทัน...่อนที่ทุอย่ามันะสายเินไป
ารถูหัหลั้ำๆมันทำให้ผู้หินหนึ่ล้าที่ะทำอะไรเพื่ออบโ้นที่หัหลัเธอบ้า
และภพรัลัวที่สุือ...ไฟแ้นมันะเผาทุน
ไม่เว้นแม้ระทั่นุไฟ
“เหมือนรั้ที่ภพเห็นว่าเนทร์นอใเนร...แ่็ยัมอูอยู่เยๆยัไล่ะ”
ภพรัลับไปแล้ว
ลับไปพร้อมับแววาที่มอมาที่เธอ้วยวามผิหวั...หิสาวไม่รู้ว่าอะไรลใให้เธอพูแบบนั้นับภพรัไป
นาทีนั้น...เธอ็แ่อยาทำอะไรให้เารู้สึบ้าว่าเธอ็น
เธอเ็บไ้และร้อไห้เป็น!
เ้าอร่าบาเสยผม้วยวามลัลุ้ม
เอาเถอะเธอย้อนเวลาไม่ไ้ และสิ่ที่พูไป็เอาลับมาไม่ไ้เ่นัน
เธอไม่รู้ว่าภพรัรู้เรื่อเธอับรัรไ้อย่าไร
ไม่้อมอมาที่เธอ้วยแววาสสัย...เธอไม่ไ้แอบบ้อนับัรอย่าที่ทุนลัวหรอ
รัรีับเธอนเธอทำับเาไม่ไ้...ใรบ้าที่อยาเป็นัวสำรอ
ใรบ้าที่ไม่อยาไ้รับวามรัอบ...โลนี้น่ะ
ไม่มีหรอนที่รันอื่นแล้วะมีวามสุยามที่นที่ัวเอรัำลัรัใรอีน
รัรไม่วร้อมาเ็บปวเพราะเธอ
“เนร”
เสียเรียที่แผ่วเบาอนที่เธอิว่าหลับไปแล้วทำเธอหลุออาวามิ...ราเนทร์พยายามยันัวลุึ้นาโฟาเพื่อลุมาหาเธอ
“เนร”
มือให่ยื่นมาหาเธอลาอาาศ...เธอมอนที่ัวเอรัมาลอ้วยวามรู้สึสับสน
เธอำลัลัเลว่าเาวรที่ะไ้รับโอาสอีรั้หรือไม่...แล้วเธอะ้อมานั่ร้อไห้อีรั้เพราะารยอมรัเาอีรึเปล่า
“เนทร์นอนเถอะ”
“ไม่เอา
มานอน้วยัน”
ายหนุ่มรีบว้า้อมือเธอเอาไว้เมื่อเห็นว่าเธอำลัะเินลับเ้าห้อไปนอนโยไม่สนในเมาอี
“นะ”
“เหม็นเหล้า”
“เี๋ยวไปอาบน้ำ่อน็ไ้”
“เนทร์...เนรเหนื่อย”
“หื้ม?”
ายหนุ่มที่ยัเรียสิลับมาไม่เ็มร้อยานรับ้วยวามุน...เนราวไม่พูอะไรแ่ลัวลมานั่ับเาที่โฟาทั้ที่้อมือเล็ยัถูเาะุมาเา
“เหนื่อย...เหนื่อยที่้อร้อไห้อี”
ายหนุ่มัวแ็้าเมื่อร่านุ่มนิ่มยับเ้ามาอเาแบบไม่ทันให้ั้ัว...ราเนทร์ที่ยัไม่สามารถับ้นนปลายไ้ึทำเพียอร่าบาเอาไว้เมื่อวามรู้สึบาอย่าแล่นึ้นมาในอ
เนราว...ไม่เยเป็นแบบนี้
ห้าปีที่บันมาเธอไม่เยบอเาว่าเธอเหนื่อย...ะว่าเาเห็นแ่ัว็ไ้เพราะเายัทำอะไรลับหลัเธอเสมอ
“เนรเหนื่อยแล้วเนทร์...เนทร์รัแ่เนรนเียวไ้ไหม”
เธอเหนื่อยที่้อวิ่ามเาแล้ว...ห้าปีที่ผ่านมามีแ่เธอที่เป็นฝ่ายรัและทนมาลอ
และเนราวรู้ีว่านับวันวามอทนอเธอมันำลัะหมล
วามเ็บปวมันอาะผลัให้เธอทำในสิ่ที่เธอไม่อยาทำ
และเธอไม่อยาลายเป็นนแบบนั้น เธอรัราเนทร์
และเา...ะรัแ่เธอไ้รึเปล่า?
“เนร”
“เรื่อที่แล้วมาเราลืมให้หม
แ่หลัานี้ไป...เนทร์มีแ่เนรนเียวเถอะนะ เพราะเนรเหนื่อยแล้วเนทร์
ารรัเนทร์อยู่ฝ่ายเียวมันเหนื่อยเินไปแล้ว...นะ”
หิสาวพู้วยน้ำเสียอู้อี้เพราะในใมันำลัสับสนอย่าหนั...เธอะให้โอาสเาอีรั้
รั้สุท้ายแล้วริๆ
มารอูัน่ะว่าุราเนทร์เธอะลับใไ้รึเปล่า
เพราะเนรยอมให้โอาสสุท้ายสำหรับเนทร์แล้ว
าม่อไ้ในอนหน้านะะ
ระิบนินึว่าเปลือทุเรียนไ้ใ้แน่นอน
ฮ่า
-ปเศ-
ความคิดเห็น