คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ :: พระชายาองค์ชายสาม [100%]
บทนำ
พระายาอ์ายสาม
เสียเาะนิ้วลับโ๊ะัวลมภายในห้อบรรทมปีวาอำหนัือหยวนยััึ้นเป็นัหวะอย่า่อเนื่อ้วยผู้ระทำนั้นถูับัอห้วภวั์อวามิึลให้อมมอยู่ับารใร่รวทุสิ่อย่าให้รอบอบ
วามเียบที่ยััินวามรู้สึอสรีหนึ่เียวที่ประทับอยู่ภายในห้อบรรทมปีวาอำหนัือหยวน...สถานที่ที่เป็นที่ประทับออ์ายสาม ‘อวิ้นหย่เล่อ’ พระโอรสอ์ที่สามอราวศ์ อวิ้นผู้ถือำเนิาฮอเฮาสุลว่าน
เ้าอใบหน้าาวนวลน่ามอยัามราวับภาพวาสมับที่ผู้นมัะล่าวานว่าเป็นหนึ่ในหิที่ามหาเทียบันับสรีที่ถือำเนิในรุ่นเียวัน แ่ระนั้นแม้ใบหน้าามนั้นะยัไร้ารแสออใทว่าภายในวาลับแสสิ่รัน้าม
นัยน์าลมโที่เยเรียบเยไร้วามรู้สึใยามนี้ลับเ็มไป้วยวามร้อนรนและัวลายัออมาให้ไ้เห็น แ่ในเมื่อสรีผู้เป็นเ้าอวาอันามนั่อยู่เพียลำพั...ผู้นที่เยิเสมอว่า ‘พระายาอ์ายสาม’ ที่แสนเย็นานั้นะสามารถแสอารม์อื่นใไ้
‘เายัมิลับมา’
สรีผู้มิเยอ่อนไหวับสถานาร์ใิอยู่ภายในใ้วยวามร้อนรนเมื่อมอผ่านวามมืมิในยามึผ่านบานหน้า่าภายในห้อบรรทมที่ยัเปิเอาไว้เพื่อรอให้เ้าอห้อนั้นปีนลับมา
เสียใบไม้ที่ลู่ไปามลมยััแว่วเ้ามาเมื่อภายในห้อบรรทมนั้นเียบไร้เสียอื่นใ...นาเป็นนไล่ันทีและนาำนันประำพระอ์ออ์ายสามให้ถอยออไปยัหน้าำหนั้วยนเอนับั้แ่นา้าวเ้ามายึรอห้อบรรทมอพระสวามี
แม้ะรู้ว่าารทำเ่นนี้อ์ายสามผู้มิื่นอบให้ผู้ใเ้ามา้าว่ายพื้นที่ส่วนพระอ์นั้นุ่นเือแ่นา็ไร้ทาเลือใ...
หาอ์ายสามิะ่อว่านา็่าเถิ...
นามิิะแยแสสิ่นั้นอยู่แล้ว
เสียเาะนิ้วลบนโ๊ะยััเป็นัหวะท่ามลาวามเียบภายในห้อบรรทม...นัยน์าลมวาามอเลยไปยัโ๊ะลมที่ยัมีอาหารเย็นาห้อเรื่อเรียรายอยู่เ็มโ๊ะ รวมถึสุรารสเลิศที่อ์ายเ้าอำหนันั้นแสนโปรปรานวาอยู่
นามออสุราที่ถูนำมารินื่มเอหลัานาัารทานอาหารเย็นเพียลำพัภายในำหนัปีวา...
ใ่แล้ว...
นับั้แ่อ์ายเส็ลับมา็ทรประทับอยู่ภายในำหนัปีวาโยมีพระายาอเ้าเฝ้า อย่าิว่าอ์ายสามนั้นเรียหานาเลย...เพราะนาเป็นฝ่ายอเ้าเฝ้าพร้อมับนำอาหารมา้วยนเอ่าหา
หึ...
เสียโวยวายที่ัแว่วเ้ามาให้ไ้ยินทำเอาผู้ที่ำลัอยู่ในภวั์อวามิหลุออมา... เสียร้อห้ามอนาำนัลและันทีที่ัึ้นท่ามลาวามเียบสบภายในำหนัยิ่ทำให้นัยน์าลมโอพระายายิ่เ็มไป้วยวามร้อนรนและเป็นัวล
ร่าบอบบาผุลุึ้นาที่นั่และเร่ฝีเท้าไปยัหน้า่าห้อบรรทมที่นายัเปิเอาไว้เพื่อรอให้เ้าอห้อบรรทมให้ปีนลับมา แ่นายัเินไปมิถึไหนเ้าอห้อบรรทมนั่น็ปีนหน้า่าห้อลับมายืนอย่ามั่น
“พระายา...” พระวรายสูออ์ายสามะัไปเล็น้อยเมื่อทอพระเนรเห็นผู้ที่มิิว่าะไ้เห็นภายในห้อบรรทมอนเอ
“มิมีเวลาแล้วเพะ” นาล่าวบ็ริ่เ้าไปลาร่าสูว่านเอให้เส็ไปยัแท่นบรรทมที่ั้อยู่้านในสุภายในห้อว้า...
“อ์ายสาม้อรีบถอลอพระอ์แล้ว”
อ์ายสามยัมอร่าบอบบาที่เินลิ่วไปหยิบอสุราบนโ๊ะเินลับมาพร้อมับนำมาถวายให้รหน้า แม้ะยัแปลพระทัยับสิ่ที่พระายาอนทำแ่เสียวามเลื่อนไหวา้านนอ็ทำให้ทุอย่าถูลี่ลาย
พระายาอ์ายสามมีสีหน้าพึพอใเมื่อพระสวามีรับอสุราไปื่มโยมิิัืน...นัยน์าลมวาามอไปทั่วพระวรายสูภายใ้อาภร์สีำสนิทเพื่อมอหาร่อรอยบาอย่าเมื่อมิพบ็ลมือปลเปลื้ออาภร์ให้ับพระสวามี้วยนเอ
มือเล็ที่อ์ายสามิเสมอว่ามันเย็นเียบมิแพ้นิสัยอเ้าอสามารถลมือเปลื้อายอาภร์ให้ับพระสวามีไ้อย่าล่อแล่วเพียมินานพระวรายท่อนบนออ์าย็เปลือยเปล่า...
พระวรายสมส่วนออ์ายสามถูผลัให้ประทับลยัแท่นบรรทมพร้อมับที่อาภร์สีำสนิทออ์ายถูพระายาปาออไปราวับสิ่เหล่านั้นไร้วามำเป็น
มือเล็ที่เยปลเปลื้ออาภร์อพระสวามีึไ้เริ่มลมือปลเปลื้ออาภร์ัวนออนเอ้วยวามรวเร็ว ทว่ายิ่รีบมืออนาลับยิ่สั่นว่าะถอายอาภร์ัวนออนเอไ้็ทำเอาเ้าอร่าเหื่อ้วยวามหวั่นวิ...
เสียร้อห้ามที่ัแว่วเ้ามาให้ไ้ยินทำเอาผู้ที่ิว่านเอสามารถรอสิอนเอไ้ีเริ่มสิหลุลอย อ์ายสามทอพระเนรมอพระายาที่ยืนะัอยู่รหน้าแล้ว็ผ่อนลมหายใ่อนะึร่าบอบบาอพระายาให้นั่ลบนัอนเอ
“มิ้อลัว...” เสียทุ้มอพระสวามีปลอบผู้ที่ำลััวสั่น่อนะเป็นผู้ลมือปลเรื่อประับผมอพระายาให้ลุ่มผมยาวสลวยสีำสนิทไ้เป็นอิสระ
มือให่อนที่ับาบับธนูเลื่อนไปลูบแผ่นหลัเล็ให้ลายวามัวลอนเอล่อนที่ใบหน้ามายะโน้มเ้าไปใล้และรริมฝีปาอนเอลยัริมฝีปาสีสอ่อนนุ่มอพระายา...
“อื้อ...” ใบหน้าามถูประอเพื่อให้สามารถเยหน้ารับารุมพิไ้ถนั...มือให่ที่ยัลูบไล้แผ่นหลับอบบาผ่านอาภร์ัวในที่ยัมิถูปลออ
“เ้าไปมิไ้อรับ! อ์ายและพระายา...”
“้ามาพร้อมับราโอารรวสอบ เหุใึะเ้าไปมิไ้” เสียทุ่มเถียันที่ัเ้ามาเรื่อยๆ พร้อมับเสียฝีเท้าที่ย่ำเ้ามาใล้ับประูทาเ้าสู่ห้อบรรทมออ์ายสาม...
“ใ้เท้าวรไ้รับพระราทานอนุาาอ์ายสาม่อน...”
“้าไ้รับราโอาราำหนัในเพื่อรวสอบ...” เสียผู้ล่าววาาโอหััึ้น้วยวามมั่นใ่อนที่ห้อบรรทมออ์ายสามะถูบุรุาผู้ที่รับอ้าราโอาราฝ่ายใน...
“!!” อ์ายสามที่ยั่วิมวามหอมหวานาริมฝีปาอพระายาถอนูบออพร้อมสบถึ้นมาท่ามลาวามื่นะลึอผู้บุรุ
เสียหวีร้ออพระายาทำเอา้ารับใ้่า้มหน้าและรีบเ็บสายา...
“บัอา!” เสียวาออ์ายพร้อมับที่ผ้าห่มถูึเ้ามาลุมร่าอรรที่มีเพียเสื้อัวนอและวแนแร่อพระสวามีปปิ...
มือให่ระับผ้าลุมให้ับนเอและพระายาให้เรียบร้อย่อนที่ะใ้มือลูบลุ่มผมนุ่มอสรีผู้ำลััวสั่นบนัอนเอให้สบล...
“ห้อนอนอเปิ่นหวาใ่ที่ที่เ้าะเ้ามาเมื่อใ็ไ้อย่านั้นหรือ!”
พระเนรวาวโรน์อเ้าอห้อบรรทมวัไปมอผู้บุรุที่ทิ้ัวลุเ่าพร้อมับเ็บสายาอนเอเรียบร้อยโยมิ้อให้ผู้ใเือน...
“อพระราทานอ์าย...ระหม่อมไ้รับราโอาร...” อ์ายสามระุยิ้มร้ายทอพระเนรมอัว้นเรื่อแล้ว็มีรับสั่...
“เปิ่นหวาะให้อภัย็่อเมื่อเ้าเอาีวิอเ้ามาถวายแ่เราและพระายาเท่านั้น”
ความคิดเห็น