คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 สวัสดี เด็กใหม่
ตอนที่ 1
สวัสดี เด็กใหม่
“ไอ่เนม! เฮ่ยยยย เชี่ยผ่านไปปีเดียวกูเกือบจำมึงไม่ได้แหนะ หืยยย หล่อขึ้นนะมึง” เสียงไอ้โจทักทายผมในตอนเช้าวันเปิดเรียน เน้นนะครับว่าเช้า ตอนนี้เพิ่ง 6โมงครึ่ง วันนี้ตื่นเร็วครับ ผมก็ไม่รู้จะตื่นเร็วมาทำไก่ฟ้าพญาลออะไร สงสัยอยากมาโรงเรียน คิดถึงเพื่อนๆใจจะขาดครับ
“เชี่ยโจ มึงมาเร็วว่ะ ปกติแม่งมาสายทุกวัน ไอ่ห่า” ผมตอบมันโดยไม่ลืมที่จะด่ามันด้วย
“อ่าว พอกูมาเร็วก็ด่ากู มาช้าก็ด่ากู” มันทำหน้างอนแก้มป่อง แม่งไม่ดูหนังหน้ามันเลย
“มึงมาเหล่สาวใช่ป้ะอย่าคิดว่ากูไม่รู้ เห็นเขาว่าเด็กม.4ที่เข้ามาใหม่มีแต่คนน่ารักสัส กูก็อยากเห็นเหมือนกันว่าแม่งจะแจ่มสมคำล่ำลือกันมั้ย หึหึ” ผมทำหน้าเหมือนรู้ทันมันพร้อมทำตาวาวเป็นประกาย โหยนี่แค่นึกภาพนะครับ ขาวๆ สวยๆ เด็กม.ต้นตอนปลายที่เพิ่งขึ้นมาชั้นม.ปลาย กำลังโตเป็นสาว โหยยย กำลังเอ๊าะๆเลย น่ารักใสๆ >< แต่ไม่ใช่สเป็คผมครับ
“หึหึ” มันแค่หัวเราะหึหึ แล้วทำหน้าหื่นๆ ประมาณว่า ‘เสร็จกู’
ตอนนี้เรายืนอยู่หน้าโรงเรียนครับ ยังไม่เข้าโรงเรียนนะครับ เมื่อกี้ผมเดินมาจากหอพักใกล้โรงเรียน แล้วมันเดินมาจากบ้านมัน ไกลกว่าบ้านผมนิดหน่อยครับ มันอยู่อีกซอยนึง ผมอยู่อีกซอยนึง เรามาเจอกันตอนอยู่หน้าปากซอยหอผม ซึ่งผมกำลังออกมาพอดี
และตอนนี้หน้าโรงเรียนเงียบมาก มีนักเรียนแค่สองสามคน ก็แหงล่ะครับตอนนี้มัน 6 โมงครึ่งอยู่เลย ใครจะตื่นมาแต่ไก่โห่เหมือนโผ้มมม คิดแล้วก็อยากกลับไปนอนนะครับ -___-zZ ผมเดินจนมาหยุดที่ห้อง 5/3 ไม่ใช่ห้องผมหรอกครับ ห้องไอ้โจมัน ห้องมันรู้จักผมแทบทุกคน ผมกับไอ่โจน่ะซี้กัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม เพิ่งมาแยกกันก็ตอนม.ปลายนี่แหละครับ แต่ถึงจะแยกกัน ผมกับมันก็ไปมาหาสู่กันตลอด จนเหมือนไม่ได้แยกกัน
ในห้องมันตอนนี้ยังไม่มีใครมาเลยครับ ผมเลยไปห้องผมที่อยู่อีกฟากหนึ่งของอาคาร ผมก้าวเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจ
“เนมมมม” แพรวาทักทายผมด้วยท่าทางดีอกดีใจ
“อ้าว แพรวา” แพรวาแฟนผมเองแหละครับ แหม่ สงสัยมานั่งรอผม อิอิ แฟนใครหว่า น่ารักจัง มารอผมแต่เช้าเลย
แพรวาลุกจากที่นั่งที่ยังไม่ถูกจับจอง (แหงล่ะ ผมมาเป็นคนแรกของห้องหนิเนอะ แล้วเธอก็อยู่คนละห้องกับผมด้วย) เธอวิ่งเข้ามากอดผมอย่างรวดเร็ว โห เล่นเอาผมแทบจุก
“โอ้ย! แพร เบาๆ เบาๆครับ” ผมบอกเธอพร้อมหัวเราะน้อยๆ เธอเป็นอย่างนี้แหละครับ อยากทำอะไรก็ทำ นึกจะกอดก็กอด นึกจะตบก็ตบครับ -___- เธอมือไวมากด้วย เวลาผมพูดอะไรไม่เข้าหูนิดหน่อยก็ตบ แล้วยกมือปิดปากตัวเอง ตกใจครับ เธอตกใจ แล้วยกมือขอโทษขอโพยตั้งนานสองนาน ถึงจะเบาๆก็เถอะ
“เจ็บหรอ ฮิฮิ” น่ะ ยังมีหน้ามาหัวเราะ ผมจึงทำหน้างอน ปากเป็นสระอิ แพรวาเลยหยิกแก้มผมทั้งสองข้างส่ายไปส่ายมา ทำเอาหัวผมส่ายไปตามแรง “โอ๋ ก็แพรคิดถึงเนมอ่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เนี่ย แพรมารอเนม กะว่าจะไปกินข้าวเช้าด้วยกัน นี่แพรอุตส่าห์ตื่นเช้ามารอเนมเลยนะ”
“ฮ่าๆๆ ก็ไปดิ เดี๋ยวเนมเก็บกระเป๋าก่อนนะ” พูดจบผมก็เดินไปที่โต๊ะ แพรจึงหลบให้ พร้อมบอกว่าเธอเลือกที่ให้แล้ว เป็นข้างหน้าครับ เพราะจะได้มองเห็นกระดานชัด แล้วเรียนหนังสือรู้เรื่องไม่มีอะไรมารบกวนสมาธิในการเรียน ตั้งใจเรียน โตขึ้นผมจะได้มีงานดีๆมาเลี้ยงเธอกับลูก เพราะเธอเรียนไม่เก่งจะอยู่บ้านทำงานบ้าน เลี้ยงลูก โห คิดไปไกลเลยครับ พอผมบอกผมไม่ค่อยทำการบ้านผมเลยเลือกที่ข้างหลังห้องเธอก็ไม่ยอม เถียงกันไปเถียงกันมา ผมได้นั่งอยู่แถวกลางๆครับ อย่างน้อยก็ยังดีกว่าข้างหน้าสุดแหละว้า
ตอนนี้ผมอยู่ตรงลานสนามหญ้าครับ มันจะมีโต๊ะหินอ่อนสามสี่ตัวตั้งอยู่ ผมกับแพรวาเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวหลังสุด กินไปก็คุยไป ผมกินแค่เค้กโรล แต่แพรวาเธอกินสารพัดขนมปังมากครับ ทั้งขนมปังแพ เค้กโรล ขนมปังหน้าสังขยา บลาๆๆ เธอกินไม่ห่วงอ้วนเลยครับ ฮ่าๆ นี่ก็อีกหนึ่งนิสัยที่ผมชอบเธอ ง่ายๆ สบายๆ ไม่ต้องเป๊ะ ไม่ต้องเนี้ยบ เวลาเธอตัดสินใจจะทำอะไร แต่เธอกลัวผมไม่ชอบ ผมก็มักจะบอกเธฮให้ทำตามที่ตัวเองชอบเถอะ เป็นตัวของตัวเองเถอะ จนตอนนี้เธอเหลิง ทำตัวสบายสุดๆ ก็ดีแล้วที่เธอไม่ต้องแอ๊บทำโลกสวย
“โอ้ย อิ่ม เนมกินน้อยจัง แพรจะตัวใหญ่กว่าแล้วนะ ตอนเช้าๆเค้าให้กินข้าวเยอะๆ รู้มั้ยว่ามันสำคัญที่สุด เดี๋ยวหิวตอนเรียนแล้วเรียนไม่รู้เรื่องก็อย่ามาโทษแพรนะ แล้วก็ไม่ต้องมาใช้ข้ออ้างว่ามัวแต่คิดถึงแพร จนไม่ตั้งใจเรียนนะ” เธอทำหน้าดุใส่ผม
“เนมไม่เคยใช้ซะหน่อย ไม่เคยบอกเลยด้วย” ผมพูดพลางยิ้มน่ารักๆ ให้ ฮ่าๆๆ เธอกล้าพูดเนอะ
“ก็ไม่แน่” เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็ยิ้มแบบมีชัย
“แพรวาาาา แหม มาถึงก็มาหาแฟนเลยนะ ไม่มาหาเพื่อนเลย หวัดดีเนม” เพื่อนของแพรวาทักทายพร้อมพูดเชิงน้อยใจแพรวา ค่อนไปทางแซวนิดนึง แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะทักทายผม พร้อมส่งยิ้มเป็นมิตรมาให้
“แหะๆ เดี๋ยวก็ว่าจะไปหาอยู่ พวกแกมาช้าอ่ะ ก็เลยมานั่งกับเนมก่อน เนม งั้นแพรไปนะ ฝากเก็บด้วย ฮ่าๆๆ บาย“ เธอแก้ตัวกับเพื่อนและประโยคหลังเธอหันมาพูดกับผม ก่อนที่เธอจะวิ่งไปกับเพื่อน ผมส่ายหน้าเอือมๆ ก่อนจะลุกขึ้นเก็บถุงขนม แล้วขึ้นห้องเรียน
"ฮึ่ย นายเด็กใหม่หรอ มาจากไหนอ่ะ? ต่างจังหวัดปะ? จังหวัดไรอ่ะ?" ผมเข้ามาในห้องที่ตอนนี้ทุกคนกำลังพุ่งความสนใจไปที่ไอ่หล่อ ไม่คุ้นหน้า คาดว่าน่าจะเป็นเด็กใหม่แหละครับ
"เฮ้ ไม่คิดจะถามชื่อเลยหรอ?" ไอ่เด็กใหม่ที่ทำตัวไม่เหมือนเด็กใหม่ถาม
"ฮ่าๆๆ เออ เอาใหม่นะๆ ฮึ่ย ไอ่เด็กใหม่ชื่อไรอ่ะ? เราฟ้านะ ยินดีที่ได้รู้จักเว้ย" ไอ่ฟ้าก็เล่นอยู่นั่นแหละ ต้องเข้าใจครับ ฟ้าเนี่ย สนิทกับคนเร็ว เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แต่อยู่ด้วยแล้วฮาดีนะครับ
"ฮะๆๆ ชื่อกัณณ์"ไอ่กัณณ์ตอบแล้วส่งยิ้มหวานๆ ให้พวกผู้หญิง ดูท่าจะเป็นคนเฟลนลี่นะเนี่ย รอยยิ้มไอ้กัณณ์ทำเอาพวกผู้หญิงตาวาวกันเป็นแถบ
“อ้าวเนม มาแล้วหรอวะ” ไอ่ฟ้ามันหันมาคุยกับผม ทำเอาเพื่อนๆรวมถึงไอ้กัณณ์มองผมเป็นตาเดียว
“เออ มึงจะนั่งก่อนก็ได้นะ แล้วเดี๋ยวกูนั่งที่มึงก็ได้” ผมบอกพร้อมชี้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง เพราะว่าไอ่ฟ้ากำลังนั่งที่ผม ที่อยู่ข้างๆกันกับโต๊ะกัณณ์ แต่มีช่องว่างทางเดินกั้น มองภาพออกไหมครับ
“เออ กูก็ไม่คิดจะคืนให้มึงอ่ะ เนอะกัณณ์เนอะ” ฟ้าพูดชวนตีนลุก อยากเตะก้านคอมันจังเลย หึยยย ประโยคแรกมันคุยกับผม ประโยคหลังมันหันไปคุยกับเด็กใหม่ ไอ่เด็กใหม่ก็แค่ยิ้มตอบ
“เออ” ผมตอบมันไป พวกมันก็นั่งคุยโม้กันต่อ จนอาจารย์เข้า ทุกอย่างในห้องเหมือนถูกคนเล่นพวกผมเป็นเดอะซิม (เกี่ยวไร) ผมกลับไปนั่งที่ผม ทุกคนนั่งที่ของตัวเอง ทุกคนนั่งเรียบร้อย ไม่ส่งเสียงโวยวาย คุยกันจุกจิกๆก็ไม่มี
“นักเรียนเคารพ” เสียงหัวหน้าห้องดังขึ้น
“สวาสดีค่ะ/ครับ”
“สวัสลูกก” อาจารย์ทักทายและแนะนำตัวให้นักเรียนรู้จัก อาจารย์ให้เรียกว่า ‘เพอร์รี่’ เป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษ จิงๆก็มีชื่อไทย แต่อยากให้เรียกภาษาอังกฤษ
“ไหนใครเด็กใหม่? มีเด็กใหม่มั้ย?” ไอ่กัณณ์ไม่ยอมยกมือ เพื่อนๆ ก็พากันชี้ไปที่มัน รวมถึงผมด้วย
“ครับ ชื่อไรลูกชื่อเล่นพอนะ ครูจะเอาไว้เรียก” ครูพูดพร้อมยิ้มสวยๆแบบเป็นกันเอง
“ชื่อกัณณ์ครับ” ไอ่กัณณ์ตอบพร้อมยิ้มแฉ่ง เห็นฟันแทบทุกซี่ โห ไอ่เชี่ยนี่ยิ้มเก่งจังเลยเว้ย
"น่ารักๆๆ น่ารักดี ครูดีใจนะที่ห้องนี้จะมีคนหน้าตาดีซะที" ก็ผมไงครู หูย เส้นผมบังภูเขา เชอะ ยอมันเข้าไป มันก็ยิ้มภูมิใจ แหม่ ไอ่นี่ โดนชมนิดๆหน่อยๆก็เหลิง พวกผู้หญิงก็เห็นด้วยกับครู หัวเราะคิกคัก โด่วว
การเรียนวันนี้ผ่านไปด้วยดีครับ อาจารย์แต่ละคนมาก็ให้แนะนำตัวซะส่วนใหญ่ รู้ครับว่าอยากรู้จัก ครูอยากรู้จักแต่ผมไม่นะ โถ่วว ก็เรียนกันมาด้วยกันปีนึงแล้วนี่นา ก็รู้จักกันหมดแล้ว แต่ก็ดีที่ไม่ได้เรียน ฮ่าๆๆ *หัวเราะสะใจ* นิสัยไม่ดีเลยเนอะผม คาบเช้าวันนี้ผมก็โม้ภาษาผู้ชายกับไอ้เชนแหละครับ ในห้องเนี่ยผู้ชายอ่ะ เขาสนิทกับทุกคนหมดแหละ แต่พวกผู้หญิงจะแบ่งเป็นกลุ่มๆ กลุ่มนู้นนินทากลุ่มนี้ กลุ่มนี้นินทากลุ่มนู้นบ้าง ผมล่ะเนี่ยใจ
ผมสนิทกับไอ่เชนที่สุดแล้วล่ะครับ มันเป็นคนรักเพื่อน แต่มันนิ่งๆ เรียนเก่งครับไอ่เชี่ยเนี่ย มันเข้าใจผมทุกอย่าง เวลาผมอยากอยู่กับแฟนมันก็ไป แต่ถ้าอยู่กับแฟนแล้วผมมองมัน มันก็ช่วยลากผมออกครับ อ้างว่าครูเรียกบ้าง เพื่อนเรียกบ้าง ครูมอบหมายงานแล้วชวนผมไปเป็นเพื่อนบ้าง ฮ่าๆๆ เลวจังเลยครับผม มันก็ต้องอย่างนี้แหละครับ แบ่งเวลา อยู่กับเพื่อนบ้าง กับแฟนบ้าง
ช่วงเช้าเราก็ฟังอาจารย์บ้าง คุยโม้กันบ้าง มีความสุขกันทั่วห้องเลยครับ ที่ติดใจก็ไอ่เด็กใหม่ชื่อกัณณ์นี่แหละครับ แม่งพูดมากชิบหาย แต่โหมดเงียบก็มีนะครับ แต่ก็เงียบได้แปปๆ ก็มีคนมาชวนคุย ไอ่ฟ้านี่ก็จ้องไอ่กัณณ์จนแทบจะสิงมันอยู่แล้ว สงสัยติดใจของใหม่ เห่อไงครับ โด่วว
จนพักเที่ยงครับ ไอ่เด็กใหม่นั่งกินข้าวคนเดียวครับ!! ให้ตายเถอะ ผมไม่อยากจะเชื่อ แลดูเป็นคนมีเพื่อนฝูงเยอะนะครับ ผมกับไอ่เชนรวมถึงพวกไอ่โจก็เข้าไปนั่งกับมันครับ
"เฮ้ยย ทำไมนั่งกินข้าวคนเดียววะ" ไอ่เชนมันถามครับ มันยิ้มแห้งๆ ครับ สงสัยไม่อยากนั่งกับพวกผู้หญิง เพราะวันนี้ส่วนมากก็มีแต่พวกผู้หญิงมาชวนคุย
"เนมม" ผมนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆอยู่สักพัก แพรวาก็เดินมาหาผม "แพรวานั่งด้วย" เธอยิ้มแฉ่งนั่งข้างๆผม ไอ่โจก็เขยิบให้ ผมก็ทำอะไรไม่ได้
"ฮั่นแน่ สองคนนี้ หวานไม่เลิกนะเว้ย" ไอ่แมนแซวครับ ผมยิ้มแห้งๆตอบ แพรวาก็เขินครับ ฮ่าๆๆ
เราก็ข้าวไปเรื่อยๆ จนไอ่กัณณ์ถามผม
"แฟนเนมหรอ?" ประโยคแรกที่มันถามผม
"ใช่ แล้วนี่ใคร เด็กใหม่หรอ?" แพรเป็นคนตอบครับ แล้วก็ถามกัณณ์ต่อ
"ครับ" มันตอบพร้อมส่งรอยยิ้มน่ารักๆสไตล์มันมา เชี่ย! แฟนกูนะ!
"น่ารักจัง ชื่อไรอ่ะ?" ผมถึงกับสำลักน้ำเลยครับ ทำไมแพรต้องชมมันด้วย ผมมองไอ่กัณณ์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมแบบไม่พอใจ
"กัณณ์ครับ" เอาแล้วครับๆ มันเกาท้ายทอยแก้เขินครับ แหม่ ทำท่าน่ารักจังนะมึงน่ะ
"อ๋อ เราแพรวานะ อยู่ 5/6 อ่ะ" แพรวาตอบพร้อมยิ้มใจดีๆ ไปให้ กินกันไปคุยโม้กันไปนานพอสมควร
"เนม! กินหกอีกแล้ว หึ่ย ข้าวแต่ละเม็ดกว่าจะได้นะ ดูๆ หมูก็ออกมานอกจานแล้ว หมูมันสละชีวิตเพื่อให้เรากินนะ เห็นคุณค่ามันหน่อยซิ" แพรวาเอ็ดผม พร้อมเอามือหยิบข้าวมาวางไว้ขอบจานผม
"หมูมันโดนฆ่าต่างหาก" ผมเถียง
"มันก็ตายให้เรากินนั่นแหละ" เธอทำหน้าหงุดหงิด ก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนๆ ผมต่อ หึยย หมั่นไส้ นี่ผมนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน ไอ่กัณณ์ก็คุยกันฮาเฮเหลือเกิน หมั่นไส้
แพรจะลุกขึ้นเก็บจาน โดยไม่ลืมกล่าวลา "แพรไปนะเนม บายเว้ยย" ประโยคแรกแพรพูดกับผมครับ แต่ประโยคหลังบอกพวกเพื่อนๆของผม
"ตอนเย็นเนมทำเวรนะ รอรถคนเดียวได้นะ"ผมบอกแพรวาก่อนเธอจะเดินไป เธอยิ้มพร้อมพยักหน้าตอบแล้วก็เดินออกไป
“เฮ้ยกัณณ์ เย็นนี้ไปเที่ยวกันปะ?” ฟ้าเดินมาถามกัณณ์จากโต๊ะไกลๆ ฟ้าแม่งคิดไม่ซื่อแน่ๆ
“เฮ้ย กูกับไอ่เนมนั่งอยู่นี่ทั้งคน ไม่เห็นชวนกูเลย” ไอ่โจมันทำหน้างอน
“เสือก” เจอเลยครับ โดนเลยครับ ไอ้โจ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า
“โหยยย แม่ง สองมาตรฐานว่ะ” ไอ้โจกอดอกทำหน้าหงอย
“จะไปหาเช่าหออ่ะ ไหนจะต้องจัดห้องอีก เย็นนี้คงไม่ว่างอ่ะ” ไอ่กัณณ์ตอบ
“อ๋อ อื้ม ไม่เป็นไร” ไอ่ฟ้ายิ้ม แต่ไม่แสดงออกว่าเสียดาย
“ไว้โอกาสหน้านะ” ไอ่เชี่ยกัณณ์ตอบพร้อมยกยิ้มมุมปาก ไอ่ฟ้าก็ดีใจ ยิ้มซะเหงือกแห้งแลย แล้วนางก็เดินจากไป
“มึงจะอยู่หอหรอวะ?” ไอ่แมนถาม แม่งสนิทกันเร็ว เปลี่ยนสรรพนามเมื่อไหร่วะ
“อื้อ พวกมึงพอรู้จักหอแถวนี้ปะ?”
“เชี่ยเนมรู้ มันอยู่หอ” อ่าวทำไมมึงทำร้ายกูแบบนี้ไอ่เชนกูอุตส่าห์เงียบแล้วนะ
ไอ่กัณณ์แม่งมองหน้าผม มึงไปหาเอาเองสิ กูไม่ให้มึงอยู่กับกู!! เข้าใจปะครับ ไม่ใช่รังเกียจ แต่มันไม่เป็นส่วนตัวน่ะครับ ถ้าวันใดวันนึง ผมทำอันนู้นอันนี้น่าขายหน้า แล้วมันมาแบล็คเมล์ผมล่ะ
“อือ”
ออออดดดดด
สวรรค์ ดีเลย เป็นการลบเลี่ยงที่น่ารักมุ้งมิ้งสุดๆ มันจะได้ไม่ต้องมาถามผมอีก ถ้ามันมาถามผมผมก็จะบอกว่าห้องเต็ม ไปหาหออื่นเถอะมึง ฮิๆๆ
ตอนนี้เลิกเรียนแล้วครับ ผมกำลังทำเวรกับไอซ์ เพื่อนผู้หญิงในห้องผมนี่แหละครับ เวรวันนึงมีแค่สองคนครับห้องผม ผลัดกัน ทุกคนจะได้ทำเต็มที่ คนเยอะก็ไม่เห็นจะช่วยกัน คือแม่งโดดครับ สองคนนี่แหละโอเค ถึงเหนื่อยหน่อยแต่ทำให้ไม่กล้าเอาเปรียบคนอื่น (y)
“เนม!!”
“เชี่ย!!!” ตกใจครับ ไอ่เชี่ยกัณณ์แม่งเล่นอะไรก็ไม่รู้ อยู่ดีๆก็โผล่มาจากประตู แล้วคือผมก็กวาดพื้นอยู่ตรงประตูนั้นพอดี
“พากูไปเช่าหอหน่อย หอที่มึงอยู่ก็ได้” มันพูดน้ำเสียงอ้อนวอน กระพริบตาปริบๆ น่ารักดีครับ ผมไม่ได้ชมมันนะ ผมชมขนตามัน น่ารักครับ
“กูไม่ว่าง” ผมตอบไปในขณะที่ผมก็กวาดพื้นอยู่
“รอมึงทำธุระมึงเสร็จก่อนก็ได้” ไอ่เชี่ยนี่ตื้อๆ
“อีกนาน”
“รอได้”
“มันเปลี่ยว”
“ก็อยู่ด้วยกันกลัวอะไร”
“มึงจะทำไม่ดีไม่ร้ายกู”
“กูเป็นผู้ชาย”
“กู..ช้า จิงๆมึง เดี๋ยวมันดึก”
“ไม่เป็นไร กูรอ”
“...” ผมได้แต่มองหน้ามันอย่างเหนื่อยใจ ไม่รู้จะสรรหาข้ออะไรมาอ้าง
“เนม แกพามันไปเถอะ สงสารมัน เดี๋ยวมันไม่มีที่ซุกหัวนอน” ไอซ์แม่งขอ เฮ้ออ กูจะทำไงดีเนี่ย
ผมชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนผมตอบมันไป
“เออๆ รอกูหน้าห้อง เดี๋ยวกูพาไป”
ผมกวาดพื้นเสร็จ ปิดหน้าต่าง ปิดประตูอะไรเสร็จ ก็เดินออกมา เจอไอ่เชี่ยกัณณ์กำลังกดไอโฟนเครื่องละหลายหมื่นของมันอยู่ ผมควรเดินไปเรียกมันใช่มั้ย? รึผมจะทำลืมม หรือไม่รู้ไม่ชี้ แล้วเดินลงจากอาคารไปเลย จะเลวไปมั้ยวะ
ผมเดินไปหามันที่กำลังเล่นอิคุ้กกี้วิ่งได้อยู่ แหม่ส่งมาจังเลยไอ่เหร้ รู้ปะว่ากูรำคาญ กูขี้อยู่ก็ส่งมา กินข้าวก็ส่งมา วุ้วว ติดใจเชี่ยอะไรนักหนาวะ
“อ่าว เสร็จแล้วหรอ? ไปธุระไหนต่ออ่ะ?” มันพูดพลางมองนาฬิกาข้อมือสีดำของมัน แล้วเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าหมางงใส่ผม
“อือ ตามกูมาล่ะกัน” ผมเดินมั่นๆนำมันมาก่อนจนรู้สึกว่ามีอะไรหนักๆตรงไหล่ผม
“อ่ะ มึงลืมกระเป๋า” ผมรับกระเป๋านักเรียนผมจากมัน
... อาย ...
.... อายมากครับ ....
ผมรีบเดินลงบันได ไม่กล้ามองหน้ามันครับ มันก็หัวเราะ หึหึ ตามหลังผม เชี่ยยย อย่าตอกย้ำกูดิวะ ฮึ่ยย กูได้ยินนะโว้ยยย
ตอนนี้ผมกับไอ่กัณณ์อยู่หน้าหอครับ ผมเดินเข้าไปด้วยความเคยชินไปหยุดที่ฝ่ายติดต่อสอบถาม ผมหันไปมองไอ่กัณณ์ที่กำลังเดินมา หน้าตามันไม่ค่อยแจ่มใสครับ เป็นอะไรของมัน เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย ผมตามมันไม่ทันเลยจริงๆ
หลังจากเราจัดการอะไรให้มันเสร็จผมก็ขอขึ้นห้องก่อน น่าแปลกครับที่ไอ่กัณณ์แม่งไม่ยิ้มเหมือนทั้งวันที่ผ่านมา มันทำหน้านิ่งแล้วก็พยักหน้าเฉยๆ ผมก็ไม่สนใจอะไร แค่เอะใจนิดๆ ก็เดินออกมาเลย ส่วนไอ่กัณณ์ก็นั่งรอคนงานพ่อมันมาส่งของ แลดูเป็นคุณหนูแฮะ
แล้วผมไปยุ่งเรื่องมันทำไม
พอเริ่มเอามาลงก็รู้สึกปริ่มเลย ปริ่มโลโก้ กร้ากกกก ชอบบบ *0* ชมตัวเองได้ม้าา?
ตอนแรกก็...เรียกว่าเล่นไม่เป็นเลยเถอะ แต่ชีวิตมันก็ต้องเรียนรู้ไปทีละสเต็ปๆ
ตอนนี้ก็ ยังไม่เป็นอีกนั่นแหละ เดาๆเอาละกัน
# ตอนแรกที่เห็นว่ามีคนเข้ามาดู อั้ยย่ะ ตื่นเต้น
ยังไงก็ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนบ้านเหงาๆหลังนี้นะคะ ^^
พอดีมีคนมาถามว่า ฟ้าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เอิ่มม
ฟ้าเป็นผู้หญิงนะจย้าา ผู้หญิงห้าวๆ
เนื้อหาอาจจะไม่น่าสนใจ คำก็ยังไม่สวย
แต่เชื่อว่าต่อไปมันจะพัฒนาขึ้นดีกว่าเดิมแน่นอน เชื่อเถอะค่ะ :)
ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้หน่อยนะคะ *เลิ้บบบx1,000,000,000*
ความคิดเห็น