คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro.
‘จะให้ผมเอาไปให้ตอนนี้จริงๆเหรอ’ ร่างสูงบ่นด้วยความไม่พอใจให้กับปลายสาย ทั้งๆที่เป็นวันหยุดแต่เขายังต้องเอาของไปให้พี่ชายสุดที่รักที่คอนโด
‘ก็ใครใช้ให้มึงยืมหนังสือกูไปล่ะ รีบเอามาคืนไม่ต้องบ่น’
‘เออๆ ใกล้ถึงละเนี่ย’
ร่างสูงก้าวลงมาจากรถสปอร์ตคันหรูแล้วรีบเดินตรงไปที่ทางเข้าคอนโดทันที
แต่สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นร่างบางที่กำลังนั่งคุยกับใครสักคน แต่พอเขามองดูชัดๆแล้วก็พบว่าเป็น แมว
‘หมอนั่นคุยกับแมวได้ด้วย?’ ร่างสูงคิดในใจ
“เหมียวๆ นายต้องกินเยอะๆนะจะได้โตไวๆ”
เหมี๊ยวว ~เจ้าแมวน้อยค่อยๆเลียนมจากถาดตรงหน้าจนหมด
“ดีมาก กินเสร็จแล้วก็ไปหาแม่ซะนะ ^^” ร่างบางว่าพลางลูบหัวแมวเบาๆ
เหมี๊ยววว ~ แมวน้อยยังคงใช้เท้าเขี่ยมือคนตรงหน้า จนเจ้าตัวอดยิ้มไม่ได้
“ฮ่าๆๆ อะไรเหรอ ฉันจะไปทำงานแล้วนะ”
เหมียวววว แมวน้อยได้แต่นั่งมองหน้า
“ฉันไปละ ^^” หลังจากคุยกับเจ้าแมวน้อยเสร็จร่างบางก็เดินออกไปโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่นึงกำลังจ้องมองเขาอยู่
ร่างสูงยืนมองปฏิกิริยาของคนตรงหน้าอยู่นานจนเขาเองก็ไม่รู้ตัว นานจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินเข้าร้านกาแฟที่อยู่ตรงหัวมุมไป
รอยยิ้มที่สดใสของอีกฝ่ายทำให้ร่างสูงไม่สามารถละสายตาได้เลย พอรู้ตัวอีกทีเท้าของเขาก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูร้านกาแฟที่หัวมุมซะแล้ว
“ยินดีต้อนรับครับ” พนักงานกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตร
ซึ่งพนักงานคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คนที่เขาเจอเมื่อสักครู่นั่นเอง ร่างบางสวมฮู้ดตัวหนาและหมวกไหมพรมสีแดงกำลังยืนยิ้มให้เขาอยู่ ร่างสูงเดินเข้าไปสั่งเครื่องดื่มก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะด้านในสุดติดหน้าต่าง
“ผมรอที่คาเฟ่แถวคอนโดพี่นะ” ร่างสูงโทรบอกผู้เป็นพี่
‘ ทำไมมึงไม่เอาขึ้นมาให้กูวะ’
“สั่งอะไรกินละ ฮยองรีบลงมาเหอะไม่งั้นกลับ”
‘เออๆ นี่กูให้มึงยืมแล้วต้องลงไปเอาอีกใช่ปะเนี่ย ไอ้น้องเ......’
ตู้ดดด ไม่ทันให้ปลายสายพูดจบร่างสูงก็กดวางสายทันที
ไม่นานโกโก้ปั่นแก้วใหญ่ก็ถูกนำมาวางที่โต๊ะโดยพนักงานหน้าตายิ้มแย้ม
“โก้โก้ปั่นได้แล้วครับ ^^”
“จะยิ้มอีกนานมั้ย” ร่างสูงเอ่ยปากถามคนตรงหน้าที่เอาแต่ยิ้มกว้าง
“เอ่อ..ขอโทษครับ” ร่างบางพูดแล้วรีบเดินกลับไปที่เค้าเตอร์ตามเดิม
‘กูจุนฮเว ทำไมมึงพูดแบบนั้นวะ’ ร่างสูงรู้สึกอยากจะทึ้งหัวตัวเองที่พูดอะไรแบบนั้นออกไป ทำให้ร่างบางกลัว
“เป็นไงวะมึง อ่านหนังสือถึงไหนแล้ว” พี่ฮันบินพอมาถึงก็ถามเรื่องสอบทันที
“พี่รอรับน้องผมที่คณะได้เลยหละ” ผมตอบด้วยความมั่นใจพลางยื่นหนังสือคืนให้พี่ชาย
“แหม ขี้โม้นะแก แล้วฉันจะคอยดู”
พี่ฮันบินเป็นพี่ชายแท้ๆของผมเองครับ เขาสอบติดมหาลัยชื่อดังเลยต้องย้ายมาอยู่ที่คอนโดใกล้ๆมหาลัย เขาคอยช่วยเหลือผมทุกอย่าง ทั้งให้ยืมหนังสือเตรียมสอบสารพัด ผมมั่นใจมากว่าต้องเข้าเรียนที่เดียวกันให้ได้ เห็นอย่างนี้แต่ผมมีความฝันที่ยิ่งใหญ่นะครับ
กูจุนฮเว ว่าที่นศ.ปีหนึ่ง คณะวิศวฯ เฮ้อ จุนฮเวนายนี่เก่งจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ (ยอตัวเองเข้าไป -.-)
“กาแฟเย็นได้แล้วครับ” สิ้นเสียงของพนักงานเสิร์ฟคนเดิม แก้วกาแฟเย็นก็ถูกวางลงบนโต๊ะอย่างเบามือก่อนจะเดินออกไป
แต่สายตาคู่หนึ่งก็ยังจ้องมองเขาโดยไม่ละสายตา
“ชอบเหรอวะ” พี่ฮันบินถามขึ้น ทำเอาผมสำลักโกโก้ที่เพิ่งดูดไป
“แค่กๆ พูดอะไรนะพี่”
“กูเห็นมึงมองตามพนักงานคนนั้นตาไม่กระพริบเลย”
“ไม่ใช่สักหน่อย”
“ชอบก็จีบดิวะ”
“ไม่ใช่เว้ย”
“โห่ มึงพูดไม่เพราะกับกูเลย”
“ผมไปละ เอออย่าลืมแวะไปบ้านบ้างแม่คิดถึง บาย” ผมโบกมือลาไอ้พี่ฮันบินก่อนจะรีบเดินออกมาจากร้าน
แต่คำพูดของคนเป็นพี่ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวผม
‘ชอบเหรอวะ’ ผมเพิ่งเจอเขาครั้งแรกเองนะครับจะไปชอบได้ไง ถึงแม้ว่าหมอนั่นจะน่ารักตอนยิ้มก็เถอะ
ความคิดเห็น