คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : \\ intro
ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยผู้คน เสียงดนตรีฮิปฮอปหนักๆ และกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่วแต่ไม่ได้ทำให้ร่างสูงนึกอยากจะดื่มขึ้นมาเลย เขามาที่นี่ก็เพียงแค่ตามหาคนของเขาเอง ขายาวก้าวเดินพลางสอดส่องไปทั่วร้านแต่ก็ไม่พบคนที่ตัวเองตามหา ก่อนที่สายตาคมจะไปหยุดที่หน้าห้องน้ำก็พบร่างบางที่ดูคุ้นเคยกำลังยืนจูบกับชายอีกคนอย่างดูดดื่ม ร่างสูงกำหมัดแน่นพลางตรงไปที่คนตรงหน้าอย่างไม่รีรอ เขากระชากคนที่ขโมยจูบจากคนของเขาออกอย่างไม่ใยดีก่อนจะต่อยลงบนใบหน้าขาวนั่นสองสามที
"จะ...จุนฮเว" ใบหน้าเล็กนั้นเริ่มซีดลงเล็กน้อยก่อนจะรีบเข้ามาห้ามแฟนของตนไม่ให้ต่อยอีกคน
"กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปยุ่งกับพวกมัน"ร่างสูงหันมามองคนเป็นแฟนด้วยความไม่พอใจ
"แฟนมึงแม่งหวานจริงๆด้วยว่ะ ถึงว่าทำไมมึงถึงติดใจ"คนที่เพิ่งโดนต่อยไปยังคงปากดีเรียกให้หมัดหนักๆของกูจุนฮเวลงไปกระแทกหน้าจนเห็นเลือดสีแดงไหลออกมาจากมุมปาก
"ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!" พอหันมาเห็นคนของตัวเองที่ยืนทำท่าเป็นห่วงเป็นยัยคนระยำที่นอนอยู่บนพื้นก็ทำให้เขาหมดความอดทนหันไปถีบลงที่หน้าท้องคนตรงหน้าอีกหลายทีก่อนจะลากแขนร่างบางให้เดินตามออกไป
"จุนฮเว เจ็บ~" ร่างบางร้องขึ้นเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ข้อมือจากแรงบีบของคนตัวโต
"ไหนบอกว่าอยู่บ้านไง"ร่างสูงหันมามองด้วยสายตาที่ไม่ดีนัก
"กะ...ก็วันนี้วันเกิดจินฮยอง แต่กูไม่อยากให้มึงเป็นห่วง"
"วันเกิดไอ้จินฮยอง แต่มึงไปยืนจูบกับไอ้ซึงฮุนเนี่ยนะ!!" ร่างสูงเริ่มขึ้นเสียงจนคนที่เดินผ่านไปมาเริ่มมอง
"กูขอโทษ กูควบคุมตัวเองไม่ไดั" ร่างบางได้แต่ก้มหน้าสำนึกผิด
"มึงไปโกหกเด็กสามขวบเถอะ"ร่างสูงพูดอย่างหัวเสียก่อนจะลากอีกคนไปขึ้นรถ
หลังจากพาคนตัวเล็กมาส่งถึงห้องร่างสูงก็เอ่ยถามอีกคนเสียงเรียบ
"นี่มันกี่ครั้งแล้ว มึงรู้มั้ยที่กูเห็นมึงไปกับคนอื่นน่ะ"
"เพิ่งครั้งเดียวเองนะ"
"ครั้งเดียวที่กูจับได้สินะ แต่ก่อนหน้านั้นกูก็รู้แต่กูรอให้มึงบอกกูเองแต่มึงก็ไม่บอก คนเป็นแฟนกันต้องปิดบังกันขนาดนี้เลยเหรอวะ คราวนี้มึงทำให้ความเชื่อใจในตัวมึงหายไปหมดแล้ว"
"ขอโทษ คราวหลังกูจะไม่.."
"ที่กูให้มึงมึงไม่พอใช่มั้ยถึงต้องแอบไปหาไอ้เวรนั่น ไหนจะไอ้มินโฮอีก"
"กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าไม่ได้ชอบมัน"
"แล้วรูปนี้มันอะไรวะ" ร่างสูงตวาดพลางโยนรูปถ่ายให้อีกคนดู ร่างบางหยิบรูปถ่ายขึ้นมาจากพื้นก่อนจะพบกับรูปที่เขากับชายที่ชื่อมินโฮกำลังจูบกันอยู่ ซึ่งตอนนั้นเขาพยายามขัดขืนแลัวแต่สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้เลยสักนิด
"ก..กูไม่ได้เต็มใจนะ"ร่างบางพยายามปฏิเสธแต่ก็ไม่เป็นผล
"ไม่เต็มใจ? หึ กูรู้ดีว่ามึงไม่ยอมใครง่ายๆหรอก ถ้ามึงไม่ยอมให้มันจูบซะอย่างมันจะได้จูบมึงมั้ย"
"แต่มันบังคับกู กูพยายามขัดขืนแล้ว แต่มันก็ได้แค่แตะปากเท่านั้นแหละ"
"มึงอยากเลิกกับกูมากขนาดนั้นเชียว ถึงต้องวิ่งไปหาพวกมันทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นศัตรูกับกู"
"ไม่ใช่.."
"ถ้ามึงอยากคบกันมันมากก็ไปเลย"
"มะ..มึงไล่กูทำไม มึงก็รู้ว่ากูรักมึง"
"มึงแม่งแรดว่ะดงฮยอก"
"กูขอโทษ ต่อไปนี้กูจะทำตัวใหม่แล้วมึงอย่าไล่กูไปจากชีวิตมึงเลย"ร่างบางเข้าสวมกอดคนเป็นแฟนแน่น แต่ร่างสูงกลับแกะมืออีกคนออก ก่อนจะพูดประโยคที่แทงใจอีกคนที่สุด
"กูเกลียดมึง คิมดงฮยอก!"
ปัง!! ประตูห้องนอนถูกปิดลงอย่างไม่ใยดีตามด้วยร่างบางที่ค่อยๆทรุดลงกับพื้น
จุนฮเวไม่เคยพูดแบบนั้นกับเขามาก่อน คำพูดนั้นแม้ไม่ได้บอกมาตรงๆเขาก็รับรู้ได้ ต่อไปนี้เขาคงไม่ได้อยู่เคียงข้างผู้ชายที่ชื่อจุนฮเวอีกแล้ว เรื่องทั้งหมดมันผิดที่เขาเองที่ไม่เชื่อคนเป็นแฟนให้ตีตัวออกห่างคนพวกนั้น จนคนพวกนั้นคิดใช้เขาเป็นเครื่องมือที่ทำให้จุนฮเวต้องเจ็บปวดเรื่องความรัก และเรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้นเพราะความดื้อของเขาแค่คนเดียว
ดงฮยอกไม่ใช่คนแรดเลยสักนิด เขาเป็นคนชอบเที่ยวซึ่งจุนฮเวเองก็รู้ดีตั้งแต่ก่อนคบกัน เขาพยายามเปลี่ยนตัวเองแต่สุดท้ายความรักของเขาก็ต้องมาจบลงแบบนี้...
ร่างบางนั่งชันเข่าขึ้นพลางมองคนตัวสูงที่กำลังเดินขึ้นรถก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว ดงฮยอกก้มหน้าซบลงที่เข่าทั้งสองข้างก่อนจะปล่อยให้น้ำตาอุ่นๆไหลลงมาอาบแก้ม
ความคิดเห็น