ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การย้ายไปพบเธอ
"ฮือๆ แม่จะส่งหนูไปอยู่กับน้าโมเอะ แล้วแม่ก็จะไปทำงานต่างประเทศจริงๆหรอ"ฉันเซ้าซี้แม่อยู่หลายรอบ
"ใช่ แล้วลูกห้ามปฏิเสธเพราะแม่จะให้คนมาเช่าบ้านหลังนี้"แม่นี่เด็ดขาดจัง-_-^
"แล้วลูกก็ไปจัดกระเป๋าแล้วก็รีบๆนอน พรุ่งนี้จะได้รีบไป"แม่สั่ง
"ก็ได้ แม่ แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ"ฉันถามแม่ก่อนจะเดินไปจัดกระเป๋า
"อืม น้าโมเอะจัดการแล้วล่ะ ทีนี้ก็ไปจัดกะเป๋าซะไป"แม่สั่งเด็ดขาดอีกแล้ว
ตอนเช้าฉันรีบตื่นมาอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย แล้วรีบลงไปข้างล่าง รู้สึกใจหายจังพอจะย้ายบ้าน แล้วยังต้องย้ายโรงเรียนอีก เฮ้อ เบื่อจัง ฉันออกมารอแม่ข้างนอก อืม พอแม่มาเรานั่งรถไปบ้านน้าโมเอะด้วยกันโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา พอไปถึงบ้านน้าโมเอะแล้วคุณแม่เข้าไปทักทายคุณน้าโมเอะ
"สวัสดีจ๊ะโมเอะ นี่ลูกสาวฉันซากิ"แม่แนะนำตัวให้ฉันเรียบร้อยเลย
"สวัสดีค่ะน้าโมเอะ ฝากตัวด้วยนะคะ"ฉันฝากเนื้อฝากตัวเสร็จแม่ก็ลาน้าโมเอะเพื่อรีบไปสนามบิน คุณน้าโมเอะพาฉันไปดูห้องใหม่ที่ใหญ่มากๆ ห้องนี้น่ากลัวจัง
"เอ่อ หนูซากิจ๊ะ"น้าโมเอะเรียก
"มีอะไรหรอคะ"
"ชุดนักเรียนวนพรุ่งนี้น่ะ อยู่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วห้องน้ำมีอยู่ในตัวห้องนะจ๊ะ"
"ค่ะ..."
"แล้วพรุ่งนี้น่ะ ไปโรงเรียนแล้วเดี๋ยวก็เจอลูกชายฉันเองล่ะจ๊ะ อายุอานามก็เท่าๆหนูนี่แหละ"น้าโมเอะมีลูกชายด้วยหรอ อายุเท่าฉันด้วย
"เอ่อ ค่ะ ได้ค่ะ"ฉันรับคำ
ตอนเช้า ฉันรีบตื่นสุดฤทธิ์ แล้วลงไปกินข้าวกับน้าโมเอะ วันนี้มีสปาเก็ตตี้ฉันรีบเพื่อจะไปโรงเรียนให้ทันแล้วอะไรจะเกิดขึ้น ก็ซอสมันกระเด็นน่ะสิ ชุดนักเรียนอันน่ารักของฉัน แต่ทำไมไม่เห็นมันมีรอยอะไรเลย อ๊ะหรือว่า...
"ขอโทษค่ะคุณน้า"ฉันรีบขอโทษน้าโมเอะ
"ไม่เป็นไรจ๊ะ"
"เอ่องั้น อิ่มแล้วล่ะค่ะ"แล้วฉันก็รีบลุกไป
ฉันไปรอรถเมล์ที่ป้ายสักพักแล้วก็มีรถมาฉันจึงรีบขึ้นไปโรงเรียน พอฉันไปถึง ฉันรีบเก็บอาการเอ๋อไว้ แล้วฉันก็เดินไปสะดุด(ขี้มด)หินก้อนนึง แล้วล้ม...พลั่ก!!! ตุบ โอ๊ยเอ๋ออีกแล้ว เอ๋แล้วหนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นของฉันล่ะ อ๊ามันหายไปไหน
"นี่..เธอ"มีคนมาสะกิดที่หลังฉัน
"มีอะไรคะ"หาผมแดงหรอ?
"เธอใช่ไหม ที่เป็นคนปาไอ้หนังสือบ้าๆนี่ใส่หัวเพื่อนฉัน"อะไรนายหัวแดงมาหาว่าฉันเป็นคนปาหนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นของฉันใส่หัวเพื่อนนาย
"ขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันสะดุดล้มน่ะค่ะ แล้วหนังสือของฉันก็คงจะหลุดมือลอยไปโดนหัวเพื่อนคุณน่ะค่ะ"
"มันเป็นเหตุบังเอิญมากสินะยัยหน้าใหม่"อะไร มาด่าฉันยัยหน้าใหม่เหรอ
"ใช่ค่ะ"
"แล้วเธอ....."
"พอเถอะ สึคุโช"อ๊ะใครน่ะ หน้าตาหล่อจัง
"แต่ซาโตรุ...หัวนายน่ะ ยัยนี่..."
"เออน่า ช่างเหอะ เอาหนังสือมา...นี่ครับ"อุ๊ยหล่อแล้วยังใจดี อย่างนี้เจ้าชายของฉัน
"ใช่ แล้วลูกห้ามปฏิเสธเพราะแม่จะให้คนมาเช่าบ้านหลังนี้"แม่นี่เด็ดขาดจัง-_-^
"แล้วลูกก็ไปจัดกระเป๋าแล้วก็รีบๆนอน พรุ่งนี้จะได้รีบไป"แม่สั่ง
"ก็ได้ แม่ แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ"ฉันถามแม่ก่อนจะเดินไปจัดกระเป๋า
"อืม น้าโมเอะจัดการแล้วล่ะ ทีนี้ก็ไปจัดกะเป๋าซะไป"แม่สั่งเด็ดขาดอีกแล้ว
ตอนเช้าฉันรีบตื่นมาอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย แล้วรีบลงไปข้างล่าง รู้สึกใจหายจังพอจะย้ายบ้าน แล้วยังต้องย้ายโรงเรียนอีก เฮ้อ เบื่อจัง ฉันออกมารอแม่ข้างนอก อืม พอแม่มาเรานั่งรถไปบ้านน้าโมเอะด้วยกันโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา พอไปถึงบ้านน้าโมเอะแล้วคุณแม่เข้าไปทักทายคุณน้าโมเอะ
"สวัสดีจ๊ะโมเอะ นี่ลูกสาวฉันซากิ"แม่แนะนำตัวให้ฉันเรียบร้อยเลย
"สวัสดีค่ะน้าโมเอะ ฝากตัวด้วยนะคะ"ฉันฝากเนื้อฝากตัวเสร็จแม่ก็ลาน้าโมเอะเพื่อรีบไปสนามบิน คุณน้าโมเอะพาฉันไปดูห้องใหม่ที่ใหญ่มากๆ ห้องนี้น่ากลัวจัง
"เอ่อ หนูซากิจ๊ะ"น้าโมเอะเรียก
"มีอะไรหรอคะ"
"ชุดนักเรียนวนพรุ่งนี้น่ะ อยู่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วห้องน้ำมีอยู่ในตัวห้องนะจ๊ะ"
"ค่ะ..."
"แล้วพรุ่งนี้น่ะ ไปโรงเรียนแล้วเดี๋ยวก็เจอลูกชายฉันเองล่ะจ๊ะ อายุอานามก็เท่าๆหนูนี่แหละ"น้าโมเอะมีลูกชายด้วยหรอ อายุเท่าฉันด้วย
"เอ่อ ค่ะ ได้ค่ะ"ฉันรับคำ
ตอนเช้า ฉันรีบตื่นสุดฤทธิ์ แล้วลงไปกินข้าวกับน้าโมเอะ วันนี้มีสปาเก็ตตี้ฉันรีบเพื่อจะไปโรงเรียนให้ทันแล้วอะไรจะเกิดขึ้น ก็ซอสมันกระเด็นน่ะสิ ชุดนักเรียนอันน่ารักของฉัน แต่ทำไมไม่เห็นมันมีรอยอะไรเลย อ๊ะหรือว่า...
"ขอโทษค่ะคุณน้า"ฉันรีบขอโทษน้าโมเอะ
"ไม่เป็นไรจ๊ะ"
"เอ่องั้น อิ่มแล้วล่ะค่ะ"แล้วฉันก็รีบลุกไป
ฉันไปรอรถเมล์ที่ป้ายสักพักแล้วก็มีรถมาฉันจึงรีบขึ้นไปโรงเรียน พอฉันไปถึง ฉันรีบเก็บอาการเอ๋อไว้ แล้วฉันก็เดินไปสะดุด(ขี้มด)หินก้อนนึง แล้วล้ม...พลั่ก!!! ตุบ โอ๊ยเอ๋ออีกแล้ว เอ๋แล้วหนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นของฉันล่ะ อ๊ามันหายไปไหน
"นี่..เธอ"มีคนมาสะกิดที่หลังฉัน
"มีอะไรคะ"หาผมแดงหรอ?
"เธอใช่ไหม ที่เป็นคนปาไอ้หนังสือบ้าๆนี่ใส่หัวเพื่อนฉัน"อะไรนายหัวแดงมาหาว่าฉันเป็นคนปาหนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นของฉันใส่หัวเพื่อนนาย
"ขอโทษนะ เมื่อกี้ฉันสะดุดล้มน่ะค่ะ แล้วหนังสือของฉันก็คงจะหลุดมือลอยไปโดนหัวเพื่อนคุณน่ะค่ะ"
"มันเป็นเหตุบังเอิญมากสินะยัยหน้าใหม่"อะไร มาด่าฉันยัยหน้าใหม่เหรอ
"ใช่ค่ะ"
"แล้วเธอ....."
"พอเถอะ สึคุโช"อ๊ะใครน่ะ หน้าตาหล่อจัง
"แต่ซาโตรุ...หัวนายน่ะ ยัยนี่..."
"เออน่า ช่างเหอะ เอาหนังสือมา...นี่ครับ"อุ๊ยหล่อแล้วยังใจดี อย่างนี้เจ้าชายของฉัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น