ตอนที่ 8 : Chapter - 6 -
ตอนที่ 6
ซองยอล part’s
ตอนนี้บรรยากาศในงานวันเกิดไอ่แอล เต็มไปด้วยความสนุกสนานแต่ตอนนี้เองทุกคนในงานต่างลุ้นคำตอบที่มยองซูจะตอบยังไงไอ่ผมนี่ ลุ้นจริงๆๆแต่มีแต่ยัยวิคตอเรียนี่ล่ะ นี่ยืนดื่มเหล้าเฉยๆอย่าว่าแต่ยัยวิคตอเรียเลยไอ่โฮย่าดงอู ซองจงและยัยเบบี้ข้างผม ไม่ค่อยคาดหวังคำตอบไอ่มยองซูเท่าไร
“นี่ๆๆ บี1 คิดเหมือนบี2 มั้ย” โฮย่าสะกิดถามวิคตอเรีย
“บี2 เราก็รู้นิสัยมันเชื่อบี1 มันปรอทแหกมันต้องขอบคุณเรื่องงานวันเกิด”วิคตอเรียเอ่ยบอกโฮย่า
ผมว่ายัยวิคตอเรียนี่แม่-งเป็นหมอดูชัวร์เลย
“นินทาไร บี1 หน่ะซองยอล” จู่ๆๆดงอูเดินเข้ามาสกิดซองยอลที่มองวิคคตอเรียทำท่าคิด
“ป่าวนะ ผมป๊าววว” ผมตอบมันไปเสียงสูง
“เสียงสูงมักตอแห-ล” ผมหันมองยัยเสาไฟฟ้า
“นี่เธอ เราต้องเคลียร์กันก่อนนะ ตกลงยังไง” ผมมองยัยซอลลี่ที่ทำท่าคิดหนักเพราะผมให้ข้อเสนอเธอไป ทุกคนคงสงสัยว่าอะไร แต่ไม่ต้องรู้หรอกครับความลับ คิคิคิ
“ฉันจะได้อะไรจากการตอบแทน ถ้าฉันตกลง” ซอลลี่มองหน้าผมคืน
เพล้งงง!!!!
“กูขอขัด ตอนนี้พวกมึงไม่เด่น อย่าเสนอหน้าแย่งซีนกูสิ” มยองซูที่เดินเอาแก้วน้ำเค๊าะกับช้อนคั่นกลางระหว่างซอลลี่และซองยอล
“เอ่อ ฝากไว้ก่อนไอ่มยองซุ ตอนหน้ายังมี เพื่อนเลว” ดูมันมองหน้าคนหล่ออย่างผมสิ ฝากๆนะเดี๊ยวตอนต่อไปกูแย่งซีนแน่
End ซองยอล part’s
ตอนนี้ในงานวันเกิดมยองซูต่างสนุกสนาน รื่นเริงบันเทิง และพวกขี้เมาที่นอนเมาไม่ได้สติอย่างเมมเบอร์ อินฟินิทบางคน อย่างเช่น อี โฮวอน ที่เมาแล้วนอนกอดขวดเหล้าอยู่ ดงอูที่จากปกติ สติยังไม่มีเขาเมาแล้ว สติยิ่งหนักเข้าไปใหญ่เล่นไล่กัด ซองจงทำเอาซองจงหนีกลับบ้านแทบไม่ทัน
“แหมม อี โฮวอน ไอ่เพื่อนเลวทั้งที่เมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้วบอกจะไม่เมาๆๆนี่นอนแผ่เลยนะ” วิคตอเรียบ่นอุบอิบที่ต้องมาเก็บงานหลังปาร์ตี้ เพราะเจ้าของวันเกิดนี่ของตัวกลับบ้านกลับเพื่อนสาวเธอ
“ชิส์ ทำไมฉันต้องมาเก็บด้วยเนี๊ย” ลูน่าที่บ่นตามวิคตอเรียอีกคนหรืออาจจะเป็นเพราะ เธอสองคนอาจคอแข็งสุดๆไปเลยก็ได้คนอื่นนี่สติไม่มีเลย
“ย๊า ยัยผู้หญิงขี้เมา กลับบ้านได้แล้ว” ซองยอลมองซอลลี่ที่กอดคอร้องเพลงกับยูคยอมตอนนี้ทั้งสองคนเมาได้เรื่องเลยทีเดียว
“แย่แล้วๆๆ” วิคตอเรียที่หันไปมองเพื่อนตัวเองที่เมาอย่างห่วงๆ
“ตะโกนทำไม ยัยเพี้ยน” ซองกยูที่มองอูฮยอนที่ไม่ได้สติทำท่าน่ารักอย่างคนบ้าหันมองวิคตอเรีย
“ลูน ตบซอลลี่เร็วยัยนั้นเมาไม่ได้นะ” ลูน่าที่มองวิคตอเรียอย่างงงและทำหน้าตกใจ
“อะไรของเธออะ วิคตอเรียทำไมยัยนี้เมาไม่ได้” ซองยอลที่ยื่นมองซอลลี่
“ยัยซอลลี่เป็นคนเมาแล้วอาละวาท รอบที่แล้วแม่-งเมาอ่า ห้องฉันเกื่อบไหม้ ถ้าไม่รีบเรียกให้เธอมีสติอ่า” วิคตอเรียอธิบาย
“ไม่ขนาดนั้นหรอก เชื่อฉันสิ” ซองยอลตบไปที่อกตัวเองให้มั่นใจ
“อาเมน ฉันขอให้จริงตามที่นายพูด”ลูน่าที่นึกเหตุการณ์นั้นแล้วเอ่ยเอาใจช่วยซองยอล
“เหอะๆๆ แล้วทำไงกับพวกไอ่บ้านี่ดี”ซองกยูชี้ไปทาง ก๊อตเซเว่นที่นอนอย่างหมดสภาพ และเมมเบอร์วงตัวเอง
“เอิ่ม กูบอกมึงเลย ตัวใครตัวมันขอตัวพายัยนี่กลับก่อนล่ะกัน ขนาดเจ้าของงานมันยังกลับบ้านไปเอากับเมียเลย อย่าสนปล่อยมันไป” ซองยอลที่อุ้มซอลลี่ท่าเจ้าสาวและมืออีกข้างถือกระเป๋าและรองเท้าเอ่ยบอกที่เหลือ
“เอ่อ กูว่างั้น ยัยเพี้ยนพาไอ่หมามันกลับด้วย”ซองกยูบอกวิคตอเรียที่ทำท่าเดินหนีออกจากคลับ
“เว๊!!! ไมเป็นฉัน”
“เธอมากับมันแล้ว พรุ่งนี้ตอนบ่ายมันมีงานเธอก็ไปกลับมัน จบนะฉันไปล่ะ” ซองกยูโบกมือบ๊ายบายวิคตอเรียที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ฉันเกลียดนายไอ่หมาบ้า” วิคอตเรียเดินเข้าไปหาอูฮยอน
“ย๊า ไอ่ผู้ชายจอมม่อ ตื่นเดี๊ยวนี้นะ” วิคตอเรียสะกิดอูฮยอนที่นอนอยู่แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นมาละยิ้มให้เธอ
“ฉันม่อแค่กับเธอคนเดียวนี่ล่ะ” อูฮยอนตอบวิคตอเรีย
“นายเมาก็กลับบ้านไปนอนสิ ดึกๆมันอันตรายนะ” เธอพูดเหมือนเป็นห่วงเขาทำเอาอูฮยอนจ้องเธอเลยก็ว่าได้
“เป็นห่วงล่ะสิ ตัวเอง!!” อูฮยอน
“ป่าวที่พูดมา ฉันตอแห-ลไปงั้นล่ะ นายกลับเองล่ะกัน” วิคตอเรียเดินออกที่จอดรถเพื่อจะเดินไปรถตัวเองแต่ถึงอูฮยอนดึงข้อมือไว้ทำให้เซไปชนกับอูฮยอนพอดีเลยก็ว่าได้
“ย๊า นัม อูฮยอน จะดึงทำไมเนี๊ย เมาก็เรียกแท็กซี่กลับบ้านไป” วิคตอเรียพูดในขณะที่เธอกำลังละหน้าออกจากหน้าอกเขา
“กลับด้วย อ่ะ นี่กุญแจรถใช่มั้ย นั้นรถเธอสินะ ป่ะ”อูฮยอนไม่รอให้เธอตอบเขาลากมือเธอไปเลยโดยไม่ถามเธอสักคำ
“นี่นาย / คอนโดเธอที่เดียวกับดงอูใช่มั้ย นั้นไป” อูฮยอนไม่รอให้เธอตอบสักคำทำเอาเธอมองเขาด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร
บ้าน คิม ซองกยู
คฤหาสน์คิม ซองกยูเจ้าเดิมที่ทำเอาลูน่าแทบอยากจะอ้วกเพราะ เธฮมานี่ทีไรนึกถึงเรื่องวันก่อนทันทีและข้อตกลงบ้าๆนั้น เธอสงสัยจริงว่าเขาต้องการไรจากเธอ และอีกใจหนึ่งเธออยากถีบผู้ชายตรงหน้ามาก จอมเผด็จการ
“มองไร เข้าห้องไปสิ” ซองกยูหันหน้ามาถามลูน่า
“ป่าว นายต้องการอะไร คิม ซองกยู นายพามาที่นี่ทำไม” เธอถามคำถามนี้ออกไปอีกแล้วสินะ ซองกยูถึงกลับส่ายหน้าไปมา
“ฉันบอกเธอไปแล้วนะ อย่าถามมากได้มั้ย ไปอาบน้ำซ่ะ” ซองกยูไล่เธอไปอาบน้ำแต่เธอยังจะรั้งถามเขาอีก
“แต่ฉันมะ...........” ไม่ทันที่ลูน่าจะเอ่ยคำถามต่อไปซองกยูกดริมฝีปากลูน่าทันทีโดยเธอแทบตั้งตัวไม่ทันก่อนที่เขาจะค่อยๆดันร่างบางลงเตียงอย่างช้าๆก่อนที่จะผละออกและกระซิบข้างหูของเธอ
“เด็กดื้ออย่างเธอต้องโดนลงโทษนะ และคืนนี้เธอเตรียมใจไว้ได้เลย!!” ซองกยูพูดจบและทาบริมฝีปากคู่สวยต่อ ร่างบางที่ยังคงอึ้งไม่หายเลยก็ว่าได้ คืนนี้คงอีกยาว~~~
คอนโด มยองซู
“อื้ออ มยองซูเหนื่อยแล้วนะ” ร่างบางหอบหายใจเมื่อเสร็จกิจกรรมรักที่ร้อนแรงไปเมื่อครู่แต่ดูเหมือนกับมันจะไม่จบลงง่ายๆหน่ะสิ เพราะตอนนี้ผู้ชายตรงหน้านี่มีข้ออ้างตลอด
“ไม่!! ของขวัญวันเกิดฉันล่ะ ไม่เห็นได้เลย” เขาเอาหน้าซุกคอเธอไปมาเหมือนแมวอย่างงั้นล่ะ
“กะ ก็จัดงานวันเกิดให้แล้วไง งื้อออ จั้กกะจี้นะ” แต่เจ้ากรรมมยองซูยังคงแกล้งเธอไม่เลิก
“แต่นายตอบฉันมาก่อนสิ คำตอบคืออะไร นายไม่ตอบฉันเลยนะ” คริสตัลถามมยองซูคืนบ้างแต่เขากลับทำเนียนก้มหน้าลงไปสูดกลิ่นหอมตรงคอเธอ ทำเอาคริสตัลต้องใช้มือทั้งสองข้างจับหน้าเขาให้มองตาเธอ
“ตอบมาสิ นายรู้สึกยังไง” เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาที่ลังเลและกลัวคำตอบที่ได้มามาก
“เอ่อ คืออ.........”มยองซูทำท่าอึกอัก
“ถ้านายยังไม่อยากตอบไม่เป็นไรนะ” คริสตัลปล่อยมือจากหน้าเขา มยองซูมองร่างบางที่เหมือนจะนอยด์กับเขามากเลยก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากเธอเบาๆก่อนที่จะเอ่ย
“ถ้าไม่รัก ไม่ชอบ ไม่เอาอย่างนี้หรอกนะ!!!”
“ห๊ะ!!!” คริสตัลหันขวับ
“คืนนี้เธออดนอนแน่ เธอมันผู้หญิงที่เดาอะไรไม่เก่งจริงเลยๆ”
................................................................................................
จบแล้วหายไปหลายวันเลย
ตอนหน้ามีวีรกรรมซอลลี่มาแน่ ยอลจะเป็นยังไง
อันยอง!!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เรามโนไกลมาก มยองนางทำแบบนี้เปนเรื่องปกติสินะ ถถถถถ
แปะกะลูนก้น่าดู-.,,-'
มาต่อไปไวๆนะคะ ซอลลี่จะทำวีรกรรมอะไรนะ รอค่ะ
เป็นกำลังใจให้ไรต์นะคะ^^
มาต่อไปไวๆนะคะ ซอลลี่จะทำวีรกรรมอะไรนะ รอค่ะ
เป็นกำลังใจให้ไรต์นะคะ^^
มาต่อไปไวๆนะคะ ซอลลี่จะทำวีรกรรมอะไรนะ รอค่ะ
เป็นกำลังใจให้ไรต์นะคะ^^