INFINITE f(x) l BACK

ตอนที่ 3 : Chapter - 1

LT

ตอนที่ 1

                ห้องน้ำหญิง

        วิคตอเรียหลังจากเธอคุยโทรศัพท์กับโฮย่าเสร็จเธอเดินตรงไปเข้าห้องน้ำทันที ไม่ใช่อะไรหรอกเวลาผู้หญิงเขาจะเจอผู้ชายนี่ต้องเติมหน้ากันหน่อยไม่ใช่หรอ แต่เธอกับคิดผิดที่เดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอพบกับชาย-หญิงคู่หนึ่งที่ตอนนี้นัวเนียกันได้ที่เลยทีเดียว

  “น่าสมเพชกัน คนสมัยนี้” วิคตอเรียเดินเข้าไปในห้องน้ำและนั่งมองดูคู่รักนัวเนียกันตรงซิงค์น้ำแล้วเธอก็หยิบกระจกขึ้นมาดูหน้าเธอ แต่คนที่นัวเนียอยู่นั้นกับหยุดการกระทำแล้วมองดูเธอ

“นี่ เธอเป็นใครห๊ะ มารยาทอ่ะมีมั้ย” หญิงสาวหันมาว่าวิคตอเรียที่นั่งมองดูแบบไม่รู้หนาวรู้ร้อนเลยแม้แต่นิดเดียว

“มารยาทอ่ะมี แต่ฉันไม่ใช้กับเธออะมีปัญหาไรมั้ย” วิคตอเรียยกขาขึ้นมานั่งไขว้ห้าง

“อูฮยอนค่ะ ดูยัยนี่สิค่ะ”หล่อนเดินไปเขย่าแขนฝ่ายชายแต่ตอนนี้เขากลับไม่มองหล่อนเลยด้วยซ้ำมองแต่วิคตอเรีย

“ฉันบอกเธอแล้วให้ล็อคห้องน้ำให้ดี เธอผิดเองนะจะไปไหนก็ไป เวนดี้!!” อูฮยอนไล่เวนดี้แบบไม่รู้สึกอะไรเลย

“ชิส์!!”เวนดี้ทำท่าไม่พอใจก่อนจะเดินออกไปแต่โดยดีและไม่ลืมปิดประตูให้อีก

“อืมม นั้นขอตัวก่อนนะ”วิคตอเรียยิ้มให้อูฮยอนก่อนจะเดินหนีแต่ถูกอูฮยอนดึงแขนเอาไว้

“จะรีบไปไหน วิคตอเรีย ฉันยังไม่เคลียร์เรื่องที่เธอทำให้ฉันอารมณ์ค้างเลยนะ”อูฮยอนดันวิคตอเรียไปชิดกำแพง

“เสียมารยาทจริงๆเลยนะเราเคยรู้จักกันหรอ ช่วยปล่อยฉันด้วย” เธอพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากอูฮยอน

“ทำไมจะไม่รู้จัก วิคตอเรีย ซ่ง ลูกสาวนักธุรกิจจากจีนชื่อดัง เป็นลูกพี่ลูกน้องของ อนยูประธานคนใหม่อุลลิม จบการศึกษาจาก มหาลัย Sm เกียรตินิยมอันดับ1 เจ้าของแบนด์เสื้อผ้า สไตลิสคนใหม่ของ อินฟินิท แค่นี้ถือว่ารู้จักมั้ย”อูฮยอนทำหน้าทะเล้นและเอามือหมุนผมวิคตอเรียเล่น

“หรอ ปล่อยฉันได้รึยังห๊ะ นัม อูฮยอน ฉันไม่มีเวลามาคุยกับขยะๆอย่างนายหรอกนะ”วิคตอเรียดูเหมือนความอดทนเธอจะต่ำลงไปแทบลึกถึงเท้าเลยล่ะ

“ถ้าไม่ปล่อย จะทำไมหรอ”อูฮยอนเขยิบหน้าไปแนบแก้มวิคตอเรียทำเอาเธอตกใจเป็นอย่างมากช็อคค่ะช็อค

“นายทำ บะ.. อุ๊ป”คำพูดที่ยังเอ่ยไม่หมดของวิคตอเรียถูกกลืนลงคอทันทีที่อูฮยอนกดริมฝีปากลงมาที่เธอ ทำให้วิคตอเรียตอนนี้อึ้งไปสักพักก่อนจะค่อยเอามือทุบอกอูฮยอนอย่างแรกแต่ใช่ว่าเขาจะไม่เจ็บนะ

“อื้ออออ” เธอครางออกมาเมื่อเขาเริ่มเอามือซุกไปในเสื้อของเธอ แต่เธอเริ่มหมดความอดทนกับผู้ชายจาบจ้วงคนนี้แล้วเธอใช้เข่าของเธอไปที่เป้าเขาทันที่ ทำเอาอูฮยอนจุกไปเลย

“คนอย่างนายมัน สกปรกเกินไปแล้วอูฮยอน โชคดีแล้วกัน” เธอรีบเร่งฝีเท้าออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แต่ถูกอูฮยอนพูดทิ้งท้ายไว้

“เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปงั้นหรอ ยังไงซะไม่เร็วไม่ช้านี้เธอจะต้องเป็นของฉํนแน่ แต่ในสถานะตัวจริงนะ ฉันไม่ปล่อยเธอไปหรอก”

“บ้าที่สุด” วิคตอเรียพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเดินไปแต่เจอกับ ดงอูซะก่อนที่ออกมาตามหาเธอแต่เมื่อกี้

“วิคตอเรียเธอไปไหนมา ตามหาซะทั่วเลย ปากไปโดนไรมาทำไมลิปสติกเธอเลอะอย่างงั้น”ดงอูถามคำถามรัวใส่เธอซะเธอตอบม่ถูกเลย เธอเลือกที่จะใช้มือเช็ดลิปออกก่อนจะเดินออกไป

“เพราะนายนั้นแท้ๆ ฉันกลับก่อนนะอยู่ต่อได้ฆ่าคนแน่ พรุ่งนี้เจอกันนะ มีไรโทรบอกด้วย”เธอทิ้งทายคำที่น่าสงสัยให้กับดงอูเป็นอย่างมาก

        ห้องซ้อม

“พี่อนยู ยัยน้องสาวของบอสกลับไปล่ะนะ เห็นอารมณ์เสียอะไรไม่รู้”ดงอูเอ่ยบอกคนที่อยู่ในห้องที่มีแค่ อินฟินิทกับอนยูคริสตัลที่ขอตัวกลับไปก่อนหน้านี้แล้ว

“อันยองทุกคนนนนน” อูฮยอนเดินเข้าไปในห้องซ้อมด้วยท่าทางปกติ

“ไอ่เ-หี้-ย มึงไปทำไรใครมาป่าวเนี๊ยรอยลิปนี่เลอะปากมึงอ่า”โฮย่าถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นรอยลิปสติก

“คงไม่ใช่อย่างที่กูคิดใช่มั้ย ผู้หญิงที่เดินออกจากห้องน้ำนั้น”ดงอูเอ่ยอย่างไข้ข้องข้องใจออกทีละอย่าง

“ใครว่ะ ผู้หญิงคนนั้น คงซวยมากแน่ๆ” ซองจงส่ายหัวไปมา

“เอ่อใช่ อันนี้ไอ่ซองจงพูดถูก ที่หลงสเนห์หมาๆอย่างอูฮยอน”ซองยอลสมทบกับซองจงอีก

“เท่าที่กูรู้สเปค กูว่าแม่-งต้องสวย”มยองซูเอ่ยอย่างใช่ความคิด

“ใช่ ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก เธอคืออ วะ.. วิค..ตะ..อุ๊บ”ดงอูถูกอูฮยอนเอามือปิดปากไว้ก่อนพูดชื่อน้องสาวประธานออกมา

“มึงพูดมึงตาย ดงอู” อูฮยอนกระซิบข้างหูดงอู

“ตกลงใครว่ะ”ซองกยูยังคงสงสัยไม่เลิก

“ช่างแม่-งละกัน เอ่อ ขอตัวไปดินเนอร์กับแม่ผู้บังเกิดเกล้าก่อนนะ โทรตามล่ะ”ซอลยอลเอ่ยแล้วโค้งให้อนยูแล้วเดินออกจากห้อง

“เอ่อ ซองกยูนายช่วยเอาเอกสารไปให้ลูน่าหน่อยสิ รู้จักใช่มั้ย”อนยูมองหน้าซองกยู

“ใครว่ะ ลูน่า”โฮย่าเอ่ยอย่างสงสัย

“ก็ น้องสาวพี่จงฮยอนไง”ซองจงอธิบาย

“จงฮยอนไหนว่ะ”โฮย่ายังถามต่ออีก

“เพื่อนพี่อนยูอ่า”ซองจงยังคงพูดต่อ

“ไอ่สั-ด เอาง่ายย เจ้าของร้านกาแฟ f(x)’coffee ที่คุณมึงชอบแดกไง เอาง่ายๆๆคือ ลูกสาวเจ้าของสถานี PSL ที่พี่ซองกยูเคยมีข่าวเดทด้วยอ่า” มยองซูอธิบายอย่างหมดเปลือก

“อ้ออออ ไอ่เตี้ยน้องพี่เป็ดจงนี่เอง โถว่คิดตั้งนาน”อนยูที่ยืนฟังอยู่นานถึงกับส่ายหน้าไปมา อย่างเอื่อมๆ ไม่รู้ อี จุงยอบทนได้ไง

“ได้ครับ ว่างพอดี”ซองกยูเอ่ยอย่างสุภาพ

“เอางั้นแยกๆๆๆ เอ่อฉันจะบอกว่า ฉันไม่อยู่ บริษัท 6 เดือนนะ กะจะไปตามล่าหาฝันตัวเอง หลังจากนี้ พี่จุงยอบจะมาคุมงานแทน เคนะบาย” อนยูเอ่ยก่อนเดินออกไป

                ตุ๊บๆ

         สมาชิกอินฟินิททั้ง 6 คนที่เหลือกำลังจะแยกย้ายหันไปตามเสียงที่ประธานคนใหม่เดินชนประตูห้องซ้อมอย่างจัง พวกเขาส่ายหน้าไปมา กับความซุ่มซ่ามไม่รู้ บอสนิมเลือกมาให้ถือหุ้นในบริษัทได้ อาเมนน บริษัทจงปลอดภัยที

สถานี PSL

      ซองกยูเดินเข้าไปในสถานีอย่างคุ้นเคยกับสถานที่นี้มาก จะไม่คุ้นก็ไม่ได้สิ ประธานบริษัทคนใหม่อย่างอนยูแม่-งยิ่งขี้งกอยู่แค่เอกสารยังต้องให้ นักร้องชื่อดังใครค่ายมาส่ง เขาคิดไรอยู่เนี๊ย เขาเดินคิดไรไปมาจนมาถึงห้องของเธอ

        ก๊อกกกกๆๆๆ

“ลูน่า พี่อนยูให้เอาเอกสารมาให้” ซองกยูเดินเข้าไปในห้องเธอด้วยความชินนานแล้วที่เขาไม่ได้เจอเธอ เพราะเขาเองก็ติดทัวร์คอนเสิร์ตทำให้ไม่ได้เจอบ่อยนัก

“อ่า อ่อ ความจริงนายไม่จำเป็นมาเองเลยนะ ซองกยูอ่า” ลูน่ามองหน้าซองกยูด้วยความสงสัย

“ไม่ได้อยากมานักหรอก แต่ประธานสั่ง ว่าแต่เย็นนี้เธอไปงานมั้ย” ซองกยูเอ่ยและหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

“เสือ-กจัง คิม ซองกยู เรื่องของฉันและอีกอย่างนะอย่ามาสูบบุหรี่ที่นี่นะ” ลูน่าลุกขึ้นมองหน้าซองกยูที่พ่นควันบุหรี่ในห้องของเธอ

“คนกันเองน่า ลูน่า อ้อออ หรือจะต้องให้เป็น คยองซูไอ่เหลือกนั้นสูบล่ะ ถึงจะดีนะ อื้มมม แย่ยังได้ข่าวว่าไอ้นั้น มีคนอื่นนี่” ซองกยูพูดกระตุกต่อมลูน่าเพราะเขารู้ว่าเธอพึ่งเลิกกับคยองซู และเขาอาจจะเป็นโรคจิตก็ได้นะที่ดีใจเมื่อ สองคนนี้เลิกกัน

“หุบปากน่า ซองกยูออกไปได้แล้ว” จริงอย่างที่เขาต้องการตอนนี้ลูน่าเริ่มโมโหแล้ว แต่ใช่ว่าเขาจะเชื่อคำพูดเธอนี่

“ไม่ไป เธอจะทำไมห๊ะ” ซองกยูยิ้มมุมปาก

        เพียะ!!!

“ก็ไม่ทำไมหรอกนะ” ลูน่าตบหน้าซองกยูไปหนึ่งทีที่แก้มเขา ทำให้เขานี่ชาไปด้านหนึ่งเลยก็ว่าได้ใครจะไปรู้ละผู้หญิงคนนี้ที่ใครๆก็มองว่าเรียบร้อย แต่ก็มาพร้อมด้านมืดที่ไม่มีใครเคยเข้าไปถึงแม้แต่อดีตคนรัก อย่าง โด คยองซู

“เธอตบฉัน เธอจะรู้กันลูน่า” ซองกยูไม่พูดป่าวเขาจัดการดึงลูน่ามาหาเขาและดึงเธอไปนั่งตักเขา ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก

“นายจะทำบ้า ไรของนาย คิม ซองกยู นาย มะ…..” ซองกยูไม่รอให้ลูน่าด่าเขาฝ่ายเดียวหรอกคนเขามันต้องเท่าเทียมกันนะ ซองกยูจับท้ายทอยลูน่าแล้วเขาเริ่มจูบเธออย่างช้าๆ ทำให้เธอถึงกับเบิกตากว้าง เขามองเธอด้วยสีหน้าสะใจก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากเธอตอนเธอเผลอและสอดลิ้นเข้าไปอย่างชำนาน

“อื้ออออ” ลูน่าส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ซองกยูรู้สึกพอใจที่ลูน่าส่งเสียงนั้นออกมาไม่ว่าเปล่า เขาค่อยๆล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ และลูบต้นขาวของเธอแต่ลูน่าใช้มือเธอจับแขนเขาไว้เพื่อไม่ให้ทำอะไรไปมากกว่านี้

                ปึก ตึงงง!!!

        เสียงประตูและเก้าอี้ที่ถูกผลักตามแรกของคนที่เข้ามาใหม่ ทำให้เขาทั้งคู่ละตัวออกจากกันและมองไปทางประตูด้วยสายตาเดียวกัน แต่คนที่มาใหม่ทำให้ลูน่าตกใจไม่น้อย ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคยองซูที่เธอนัดเขามาเอาของที่เคยให้กับเธอคืนไป

“หึ เธอเรียกฉันมาเพื่ออยากให้ฉันเห็นเธอจะเอากับไอ่นี่หรอ”คยองซูเอ่ยอย่างเดือดเขารู้สึกเหมือนโดนเหยียบไงไม่รู้เพราะเขาคบกับลูน่ามาทำอย่างมากแค่จูบปากเตะปาก เขามองมาที่เธออย่างโมโห

“โทษทีนะ คยองซูของที่นายให้ฉันอยู่บนโต๊ะหน่ะ หยิบไปสิ ปล่อยน่าซองกยู”ลูน่าเอ่ยอย่างรำคาญเขาจริงเพราะตอนนี้เขาเอาหน้ามาซบกับคอของเธอและถูไปมา

“เหอะ อย่าเจอกันอีกเลยนะ ผู้หหญิงอย่างเธอหน่ะ”คยองซูเดินหยิบของและเดินออกไป

“ส่วนนายออกไปได้แล้ว น่ารำคาญจริงๆเลย ปล่อย” ลูน่าสะบัดตัวและเดินหนีจากซองกยูและออกไปข้างนอก ซองกยูยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินตามเธอออกไป

                        ณ     ร้านอาหารแคระทั้ง 7

        ร้านอาหารนี้เป็นร้านอาหารชือดังมาก เลยก็ว่าได้ อาหารอร่อย ผู้ชายหรอต้องร้านแคระ7 หญิงสาวหน้าตาน่ารักอ่านคำคมประจำร้านอย่างมึน ไม่ค่อยเข้าใจโลกสักเท่าไร

“ซอลลี่ แม่ขอให้ลูกไปอยู่กับซองยอลช่วงที่แม่ไม่อยู่นะ” คุณนายชเวเอ่ยปากขอลูก

“นั้นสิหนูซอลป้าว่าไปอยู่กับลูกชายป้าอ่ะดีแล้ว” คุณนายลี พูดอย่างเอ็นดูซอลลี่

“เอ่อ ซอลเกรงใจค่ะ” ซอลลี่ยิ้ม

“ขอโทษครับที่มาช้า รถติดหน่ะครับ” ซองยอลเดินมานั่งที่โต๊ะ

“หล่ออออออ”ซอลลี่อุทานออกมา

“เป็นผูหญิงต้องเล่นตัวหน่อยนะซอลลี่” ฮีชอลกระซิบข้างหูซอลลี่ให้น้องสาวตัวเองเก็อาการดี๊ด๊าผู้ชายหน่อย

“ซอลอย่าเลยค่ะ รบกวนซองยอลเปล่าๆ” ซอลลี่ยิ้มให้ผู้ใหญ่

“เชื่อป้าเถอะ ซอลลี่ไปอยู่กับลูกป้า จริงมั้ย”

“อื้ม ใช่ฉันจะได้มีเพื่อน ไหนๆครอบครัวเราจะปรองดองกันแล้วหนิ” ซองยอลยิ้มให้ซอลลี่อย่างน่ารัก

“เอ่อ คือฉันน……” ซอลลี่กำลังจะเอ่ยแต่ฮีชอล

“ระวังนะเล่นตัวมากไม่ดี” ฮีชอลยิ้มให้ซอลลี่

“ตกลงค่ะ คุณป้า คุณแม่ ซองยอล” ซอลลี่ยิ้มแบบมีเลสนัย ประมาณยังไงซะผู้ชายตรงหน้าเธอตรงนี้เสร็จเธอแน่นอนไม่มีไรมาก

“อ่อ ครับผมจะดูแลเธอ” ซองยอลพูดยิ้มแต่ในใจเขากลับกลัวผู้หยิงคนนั้คนอะไรน่ากลัวจัง เขาจะโดนเธองาบเมื่อไรก็ไม่รู้ คุณพระ ของให้ซองงยอลคนนี้รอดน้ำมือ คนอย่าง ชเว ซอลลี่ทีเถิอออ ออมอออออออ