คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : INTRODUCTION
I N T R O D U C T I O N
ณ ห้องขนาดใหญ่ในกลางห้องนั้นมีโต๊ะสีแดงขอบสีทองคำประดับและมีเก้าอี้จำนวนมากที่มีคนนั่งอยู่เพื่อรอเวลาและนั่งสนทนากัน
“ลีน่า หยุดกินข้าวกล่องก่อนเถอะ มันเสียมารยาทนะ”มิคาริ ยูนะสาวน้อยผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีฟ้าเตือนสาวน้อยผมสีน้ำตาลที่กำลังหมกมุ่นกับการกินข้าวกล่องอยู่ “ขออีกนิดเถอะ ยูนะ”โรเซลีน ไฮเปอร์เรียล หรือ ลีน่า ตอบแบบตรงๆ
“ฮะๆ สงสารเธอจังนะที่มีคู่หูเป็นเจ๊ปลาทอง”มิเนียร่า เลนเนอร์ หรือ มินท์นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพูดและดูลีน่ากินข้าวกล่องต่อ “ถ้าเป็นฉันนะมินท์ ก่อนอื่นฉันจะฉีกหน้ากากบ้าๆของเธอออกก่อน”วาคาชินะ ฟุยุบอกห้วนๆ
“อ๊ะ โทษทีๆ”มินท์พูดกับฟุยุอย่างร่าเริงพร้อมฉีกหน้ากากบนหน้าของเธอทิ้งทำให้เห็นเรือนผมสีเหลืองของเธอ
อีกด้านหนึ่งของมุมโต๊ะริมเม ยูเรจูน หรือที่เรียกกันว่า ยูเร ลุกขึ้นอย่างร้อนรน “จะไปไหนน่ะยูเร”แคนบิน่า คุเรอิสาวตาสีแดง ผมสีน้ำตาลทวินเทลถามด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ยูเรแอบกลัวนิดๆ “ห ห ห้องน้ำน่ะ”เธอตอบเสียงสั่น
“งั้นฉันไปด้วย”คุเรอิพูด “ม ม ไม่ได้นะ”ยูเรห้าม
“ทำไมล่ะ”คุเรอิถาม “ก ก็”ยูเรพยายามหาคำตอบ “คงไม่ใช่จะแอบหนีไปดูคอนเสิร์ตวงexoสินะ”คุเรอิถามแต่เมื่อเห็นยูเรเหงื่อแตกพร่าก็รืทันทีว่าถูก
อีกด้านมุมห้องนั้นสาวผมสีครีมออกดำแพนโดร่า ไอร่า นั่งอยู่โดยมีสาวผมแกละสีชมพูมินเรีย นานายะ หรือ นานะ
“นี้ๆไอร่า ทำไมพวกเราต้องมานั่งกันอยู่มุมห้องด้วยหล่ะ”นานะถามเสียงใส “…”ไอร่าไม่ตอบแต่นานะรู้ได้ชัดเจนว่าเพื่อนสาวกำลังเก็บอารมณ์ไว้ไม่ให้ตะโกนด่าเธอว่า ยัยสมองกลวง “ฉัน…ไม่ชอบ…”ไอร่าพูดแต่ถูกนานะแทรกเสียก่อน “สุงสิงกับใคร โถ่ ไอร่าฉันจำประโยคนี้ของเธอจำได้ขึ้นใจแล้วน่ะ ไม่ต้องย้ำมากหรอก”นานะพูด
“ดี งั้นวันหลังก็อย่าถามอีกละกัน”ไอร่าพูดเสียงเบาเหมือนกระซิบแต่ก็สามารถทำให้นานะได้ยินชัดเจน
อีกด้านหนึ่ง… “ฉันสงสัยมานานแล้วนะ ไอนี้มันคืออะไร”ริมมะ มาเนเนีย หรือ ริม ถามอย่างสนอกสนใจเกี่ยวกับของเหลวสีเขียวที่ใส่แกลลอนตรงหน้า “สารInvisible*”พิมโรส นายาเซีย หรือ โรส ตอบแต่ยังไม่ทำให้ริมหายสงสัยง่ายๆ “อะไรคือสารเบิ้ลๆ”โรสถามใหม่ “อินวิซิเบิล”โรสแก้ใหม่ให้ถูก
(*สารสมมติ)
“นั้นแหละ”ริมพูด “มันคือสารล่องหน ถ้าทาตัวเราทั่วตัวจะทำให้เราล่องหนได้ภายใน3ชั่วโมง”โรสตอบ “เจ๋งแฮะ ฉันอยากเอาไปเป็นของรางวัลพนันบอลจริงๆ”
“อย่าเลยดีกว่า เพราะ มันยังไม่สมบูรณ์ ถึงล่องหนไปก็ยังเห็นเสื้อผ้าอยู่ดี ดังนั้นเธอคงไม่อยากแก้ผ้าเดินหรอกนะ”โรสตอบปนถามอย่างมีเจ้าเล่ห์
“ทุกคน ฉันมาแล้วจ้า”ทันใดนั้นสาวผมบลอนซ์วิ่งออกมาจากประตูมากระโดดทับลีน่า (“โอ้ย เจ็บนะริน”)
“ขอโทษที่ให้รอนะจ๊ะ”โซเลย์ เฮเรน่า หรือ ริน รองบอสขององค์กรณ์พูดอย่างร่าเริง “หึ”ไอร่าสบถออกมาแบบได้ยินทั้งห้อง “คำว่า หึ นี้คืออะไรเนี่ยไอร่าซัง”รินถามซื่อๆแม้ว่าเธอจะรู้คำตอบอยู่แล้วก็ตาม
“แหมๆ เขาก็ต้องหมายถึงเธอน่ะปล่อยให้พวกเรารอนานมากเลยไงจ๊ะ”ยูเรตอบแทน “นั้นสิริมไปขัดโถส้วมหรือไง ช้ามากเลย”ลีน่าถาม
“อุต๊ะ แรงอ่ะลีน่าToT”
“เลิกพล่ามอุต๊ะๆได้แล้วน่า เราเสียเวลานานแล้วนะ”มินท์พูดอย่างอารมณ์เสีย “ช่ายๆเดี่ยวไม่ทันคอนเสิร์ต >o<”ยูเรพูดอย่างอารมณ์ดี “ขอโทษนะยูเร…คอนเสิร์ตจบไปนานแล้วหล่ะ”คุเรอิขัดทำเอายูเรที่กระโดดดี๊ด๊าอยู่คนเดียวนอนลงไปกับพื้น
“เข้าเรื่องเลยนะ”รินพูด “เมื่ออาทิตย์ก่อนเราได้ข้อมูลเดี่ยวกับคดีนึงมาน่ะ”
“คดีอะไร”ไอร่าถามอย่างสนใจ
“คดีฆาตรกรรมธรรมดานี้แหละที่อิตาลีแต่ตอนนี้กำลังหาตัวคนร้ายอยู่”รินตอบ “แล้วทีนี้มีพยานคนนึงเป็นผู้หญิงน่ะพบเห็นคนน่าสงสัยอยู่ห้าคน มีถ่ายรูปมาให้ดูด้วย”รินพูดพร้อมยกภาพถ่ายห้าใบขึ้นมาทำเอาทุกคนอึ้งทันที
“นี้มัน…”ลีน่าพึมพำเบาๆ
“ใช่ นี้คือซาวาดะ สึนะโยชิ วองโกเล่ รุ่นที่สิบ กับผู้พิทักษ์แห่งวายุ พิรุณ เมษา และ สายหมอก”รินพูดต่อไปเรื่อยๆ “เดี๋ยวก่อนนะ”มินท์ขัด “แล้วถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนฆ่าเอง แล้วกล่าวหาพวกนั้นหล่ะ”
“ฉันถึงเรียกพวกเธอมาไงหล่ะ จะได้สืบดูว่าพวกวองโกเล่เป็นคนร้ายจริงหรือเปล่า”รินพูดอธิบาย “ปกติจะมีผู้พิทักษ์เจ็ดคนนะ…แล้วนี้ทำไมเหลือ4คน”โรสถามบ้าง “เพราะ ผู้พิทักษ์อรุณน่ะตอนนี้อยู่ต่างประเทศ ไปแข่งมวยที่ไทยตั้งแต่เดือนก่อนแล้วยังไม่กลับมาเลย ส่วนผู้พิทักษ์อัศนีน่ะยังเรียนหนังสืออยู่ที่ญี่ปุ่นที่โรงเรียนนามิโมริ”
“น่าสนใจดีนะ…”ไอร่าพึมพำเบาๆ “งั้นก็ช่วยไปสืบหน่อยละกัน…”รินพูดเบาๆ
“ค ค ค ค่าจ้างหล่ะ”ยูเรที่ยังช็อคไม่หายถาม “มีให้แน่นอนจ้า”รินตอบ
_____________________________________________
เอาบทนำมาส่งจ้า ผิดพลาดประการใดบอกมาได้เลยนะ ถ้าเกิดมันน้อยไปก็ขอโทษด้วยเพราะไรท์ไม่ค่อยว่างแต่ง อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะ
ความคิดเห็น