ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Resent แค้นนี้ต้อง...ชำระ! Part 1
เอาล่ะ..วันนี้ไรเตอร์หยุดอ่านหลังสือเตรียมสอบกลางภาคในวันพรุ่งนี้ แต่!!! ขอพักสมองก่อนแล้วค่อยอ่านต่อ ไรเตอร์เลยขออัพฟิคลงเลยแล้วกัน
เริ่มกันเล๊ยยยยยยยยยย
.............................................................................................................................
"ทำไมรีบกลับจังค่ะ"มีนถามผม ดวงตาคู่สวยฉายแววความเศร้าอยู่ลึกๆ
"........"ผมไม่ตอบ เพราะผมรู้ว่าเธอรู้
"ต้องไปหาเขาสินะ....แล้วเจอกันค่ะ"ผมบอกแล้วว่าเธอรู้ มีนหอมแก้มผมเพื่อเป็นการบอกลา ผมเดินออกจากห้องก่อนที่ประตูจะปิดลง....
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � ��
�������������������������������������������
ผมเดินมายังลานจอดรถ BMWสีนิลคู่ใจจอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ผมรีบก้าวยาวๆเพื่อที่จะให้ถึงรถไวๆ ก่อนจะเข้าไปนั่งยังฝั่งคนขับ ผมยื่นมือไปเสียบกุญแจรถแล้วสตาทพร้อมกับเอนตัวให้ติดกับเบาะ เพื่อผ่อนคลายความคิดที่มะรุมมะตุ้มอยู่ในหัวของผม ผมมักจะตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่าสิ่งที่ผมทำ'มันถูกแล้วหรอ?' มือของผมเลื่อนขึ้นมาจับพวงมาลัยรถ ก่อนจะขับออกไปหาใครอีกคนที่ไม่ใช่มีนแต่เป็น..ฟางคู่หมั่นของผม
'ความรักมันต้องเกิดขึ้นกับคนสองคน'แต่สำหรับผมทำไมถึงเป็นสามล่ะ ผมรู้ว่ามีนต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน ผมรู้ว่ามีนต้องอดทนอดกลั้นมากแค่ไหน เพียงเพราะประโยคเดียวสั้นๆ'มาทีหลัง'
.
.
.
.
.
"มีน...ป๊อบขอโทษนะ"ผมพูดออกไปลอยๆ ขณะที่นั่งอยู่ในห้องของเธอ
"ขอโทษ?..เรื่องอะไรค่ะ"เะอหันมาถาม แต่ผมว่าเะอรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
"มีนจะไปก็ได้นะ..ป๊อปไม่รั้งมีนไว้หรอก"ผมพุด และผมก็รู้ดีด้วยว่าคำพุดของผมเหมือนกลับกำลังผลักไสเธอ
"ไม่ค่ะ..มีนไม่ไปไหนทั้งนั้น"เธอพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอรักผู้ชายอ่อนแอแบบผมมากขนาดนี้เลยหรอ ไม่ใช่ว่าผมไม่รักเธอแต่ตรงกันข้ามผมรักเธอมากจนไม่อยากให้เะอเอาชีวิตมาจมปลักกับคนอ่อนแอแบบผม
"แต่ป๊อปมี..."คำพูดของผมขาดหายไปในทันทีเมื่อริมฝีปากบางทาบลงมายังปากของผม
"ขอแค่มีนได่อยู่กับป๊อบก็พอ"เธอพูดพร้อมกับกอดผมแน่นก่อนจะค่ยๆผละออก เธอรั้งใบหน้าของผมให้โน้มลงไปหาเะอจนริมฝีปากของเราทั้งคู่แตะกันอีกครั้ง ผมค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปสำรวจในโพรงปากของเธอ ลิ้นชื้นๆของเราทั้งคู่เกี่ยวตวัดกันไปมาอย่างเนิ่นนาน ทั้งหวานทั้งลึกซึ้งและร้อนแรง ผมค่อยๆดันเธอลงไปสู่เตียงนุ่ม ก่อนที่บทรักของเราจะเริ่มต้นขึ้น....
.
.
.
.
.
.
.
.
วันนี้ผมได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างเรื่องของผมกับมีนคงต้องจบลงเสียที ผมต้องไปทำงานที่ฝรั่งเศสแล้วพอผมกับมาผมต้องแต่งงานกับคู่หมั่นผมทันที ผมไม่กล้าแม้ที่จะขัดคำสั่งของพ่อและแม่ได้ และผมก็ไม่อยากหักหน้าครอบครัวของคู่หมั่นผม ใช่!!มันเป็นข้ออ้าง ผมแค่อ่อนแอแค่นั้นเอง ผมทำร้ายจิตใจเธอมามากแล้วถึงเวลาที่ผมจะต้องปล่อยเธอไปเสียที
ผมกดโทรศัพท์ไปหาเธอ เพียงไม่นานนักเะอก็รับสาย
(ค่ะป๊อป)เธอพูด
"คือ....ป๊อบอยากให้เรื่องของเราจบลงเพียงแค่นี้"ผมพูด แม้ในใจผมจะเจ็บมากก็ตาม
(ป๊อปทำไม??)เธอถาม ขอโทษนะผมจำเป็นต้องทำแบบนี้จริงๆ
"ป๊อบไม่ได้รักมีน คนที่ป๊อปรักจริงๆคือฟางไม่ใช่มีน!"เจ็บ...เจ็บที่ไม่สามารถพูดอะไรที่ตรงกับใจได้้ ขอโทษนะมีนผมจำเป็น..เพราะผมมันคนอ่อนแอ ผมกดตัดสายทิ้งไปซะดื้อๆน้ำตาของผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้...ทำถูกแล้วใช่มั้ยภาณุ
.
เริ่มกันเล๊ยยยยยยยยยย
.............................................................................................................................
(ป๊อป*มีน)
.
.
.
"มีนป๊อปกลับก่อนนะ"ผมบอกลา'แฟน'ของผม เพื่อไปหาผู้หญิงอีกคนที่เป็นคู่หมั่นของผม ผู้หญิงที่ผมคิดว่าต่อไปเราคงรักกัน ผมไม่กล้า...ไม่กล้าที่จะปฏิเสธในสิ่งที่ผู้ใหญ่คอยจัดการชีวิตผม� เพราะผมอ่อนแอเกินไปที่จะรัก ����.
.
.
"ทำไมรีบกลับจังค่ะ"มีนถามผม ดวงตาคู่สวยฉายแววความเศร้าอยู่ลึกๆ
"........"ผมไม่ตอบ เพราะผมรู้ว่าเธอรู้
"ต้องไปหาเขาสินะ....แล้วเจอกันค่ะ"ผมบอกแล้วว่าเธอรู้ มีนหอมแก้มผมเพื่อเป็นการบอกลา ผมเดินออกจากห้องก่อนที่ประตูจะปิดลง....
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � � ��
�������������������������������������������
ผมเดินมายังลานจอดรถ BMWสีนิลคู่ใจจอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ผมรีบก้าวยาวๆเพื่อที่จะให้ถึงรถไวๆ ก่อนจะเข้าไปนั่งยังฝั่งคนขับ ผมยื่นมือไปเสียบกุญแจรถแล้วสตาทพร้อมกับเอนตัวให้ติดกับเบาะ เพื่อผ่อนคลายความคิดที่มะรุมมะตุ้มอยู่ในหัวของผม ผมมักจะตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่าสิ่งที่ผมทำ'มันถูกแล้วหรอ?' มือของผมเลื่อนขึ้นมาจับพวงมาลัยรถ ก่อนจะขับออกไปหาใครอีกคนที่ไม่ใช่มีนแต่เป็น..ฟางคู่หมั่นของผม
'ความรักมันต้องเกิดขึ้นกับคนสองคน'แต่สำหรับผมทำไมถึงเป็นสามล่ะ ผมรู้ว่ามีนต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน ผมรู้ว่ามีนต้องอดทนอดกลั้นมากแค่ไหน เพียงเพราะประโยคเดียวสั้นๆ'มาทีหลัง'
.
.
.
.
.
"มีน...ป๊อบขอโทษนะ"ผมพูดออกไปลอยๆ ขณะที่นั่งอยู่ในห้องของเธอ
"ขอโทษ?..เรื่องอะไรค่ะ"เะอหันมาถาม แต่ผมว่าเะอรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
"มีนจะไปก็ได้นะ..ป๊อปไม่รั้งมีนไว้หรอก"ผมพุด และผมก็รู้ดีด้วยว่าคำพุดของผมเหมือนกลับกำลังผลักไสเธอ
"ไม่ค่ะ..มีนไม่ไปไหนทั้งนั้น"เธอพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอรักผู้ชายอ่อนแอแบบผมมากขนาดนี้เลยหรอ ไม่ใช่ว่าผมไม่รักเธอแต่ตรงกันข้ามผมรักเธอมากจนไม่อยากให้เะอเอาชีวิตมาจมปลักกับคนอ่อนแอแบบผม
"แต่ป๊อปมี..."คำพูดของผมขาดหายไปในทันทีเมื่อริมฝีปากบางทาบลงมายังปากของผม
"ขอแค่มีนได่อยู่กับป๊อบก็พอ"เธอพูดพร้อมกับกอดผมแน่นก่อนจะค่ยๆผละออก เธอรั้งใบหน้าของผมให้โน้มลงไปหาเะอจนริมฝีปากของเราทั้งคู่แตะกันอีกครั้ง ผมค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปสำรวจในโพรงปากของเธอ ลิ้นชื้นๆของเราทั้งคู่เกี่ยวตวัดกันไปมาอย่างเนิ่นนาน ทั้งหวานทั้งลึกซึ้งและร้อนแรง ผมค่อยๆดันเธอลงไปสู่เตียงนุ่ม ก่อนที่บทรักของเราจะเริ่มต้นขึ้น....
.
.
.
.
.
.
.
.
วันนี้ผมได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างเรื่องของผมกับมีนคงต้องจบลงเสียที ผมต้องไปทำงานที่ฝรั่งเศสแล้วพอผมกับมาผมต้องแต่งงานกับคู่หมั่นผมทันที ผมไม่กล้าแม้ที่จะขัดคำสั่งของพ่อและแม่ได้ และผมก็ไม่อยากหักหน้าครอบครัวของคู่หมั่นผม ใช่!!มันเป็นข้ออ้าง ผมแค่อ่อนแอแค่นั้นเอง ผมทำร้ายจิตใจเธอมามากแล้วถึงเวลาที่ผมจะต้องปล่อยเธอไปเสียที
ผมกดโทรศัพท์ไปหาเธอ เพียงไม่นานนักเะอก็รับสาย
(ค่ะป๊อป)เธอพูด
"คือ....ป๊อบอยากให้เรื่องของเราจบลงเพียงแค่นี้"ผมพูด แม้ในใจผมจะเจ็บมากก็ตาม
(ป๊อปทำไม??)เธอถาม ขอโทษนะผมจำเป็นต้องทำแบบนี้จริงๆ
"ป๊อบไม่ได้รักมีน คนที่ป๊อปรักจริงๆคือฟางไม่ใช่มีน!"เจ็บ...เจ็บที่ไม่สามารถพูดอะไรที่ตรงกับใจได้้ ขอโทษนะมีนผมจำเป็น..เพราะผมมันคนอ่อนแอ ผมกดตัดสายทิ้งไปซะดื้อๆน้ำตาของผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้...ทำถูกแล้วใช่มั้ยภาณุ
.
.
.
.
.
TBC.Resent แค้นี้....ต้องชำระ! Part 2
.................................................................................................................................
ต่อไปเป็นพาร์ทของฟางแล้วววววว ฝากติดตามด้วย
ใครแค้นใครู้ตอนหน้าครับ นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นหรือฉนวนแห่งความแค้นนั่นเอง
10เม้นเช่นเดิมครับ
และขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น