คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 1 แรกพบ (4)
“ไอ้บ้าเน
เ็แบบนี้ทำไมไม่บอแ่แร” ้าวฟ่าหัวเราะิั่อนยับท่าโพส์เบียิับศิลารินแถวราวสะพาน
เว้น่อให้เนิยาถ่ายิภาพหนุ่มรูปามที่ำลัเินมาทา้านหลั
“ถ้าบอแแ่แรเป้าหมาย็ไหวัวพอี”
เนิยาอารม์ีเมื่อไ้ำแหน่ที่้อาร
ทันทีที่เห็นเป้าหมายเินใล้เ้ามาเรื่อยๆ เนิยา็เริ่มนับ “โอเ เอาละนะ หนึ่
สอ แอั่น”
เป็นัหวะเียวับที่พิมประภาหันลับมาทาลุ่มเพื่อนที่มัวแ่ถ่ายภาพนเินไม่ถึไหน
ทั้ๆ ที่แในอนบ่ายร้อนอ้าวเสียยิ่ว่าอนเที่ยวัน
ไม่นึฝันว่าะหันมาประสานสายาับายหนุ่มเลือผสมที่ำลัเินผ่านมาทาลุ่มเพื่อน
หัวใอพิมประภาระุวาบ...
ยิ่เมื่อายหนุ่มยิ้มมุมปา พิมประภา็ยิ่หัวใหวิวโหวล้ายะเป็นลมอยู่รอมร่อ
หิสาวพยายามบอับัวเอว่าอาารแบบนี้เิึ้นเพราะเธอำลัหิว้าวนาลาย
แ่็ปิเสธไม่ไ้ว่าเาเป็นส่วนผสมที่ลัวระหว่าาวเอเียับาวะวัน
พิมประภาเลือะับไล่วามรู้สึัล่าวออไป้วยารละสายาาใบหน้าหล่อเหลาให้่ำลมา
ทว่าแผอแร่ที่มีไรนอ่อนๆ ประับอยู่รำไร็ทำให้เธอรู้สึเหมือนมีระแสไฟแรสูแล่นปลาบอยู่ามร่าาย
เลือสาวไหลสะเปะสะปะหลทิศหลทาอย่าไม่น่าเื่อ อิไม่ไ้ว่าถ้าหามีโอาสสัมผัสับแผอแ็แรุ่หินผาและล้ามท้อสีแทนอเา
เธออา้อาใายเพราะวามเร่าร้อนที่แผ่ระายอยู่ในร่าายอเธอเอเป็นแน่แท้
นัยน์าสีนิลหลุบมอามแนวไรนมานระทั่ถึอบาเว่ายน้ำอย่าลืมัว
ไม่อยาเื่อเลยว่าไ์เอ็์แอลอเาะส่ผลให้ใบหน้าาวนวลผันแปรเป็นสีแระเรื่อ
่อนที่หัวใและท้อไส้อเธอะหวิวไหว
ร่าายอ่อนเปลี้ยเหมือนนไร้แรทรัวึ้นมาะทันหัน
แ่ในระหว่าที่ร่าำลัะล้มลไปอับพื้นสะพาน
ายหนุ่มเ้าอิแพ็ระาวิา็้าวมาับ้นแนสอ้าอเธอ
ประอไว้ทันท่วที
“ไหวหรือเปล่า”
พิมประภาเยหน้าสบาับเ้าอำถาม
หัวใเ้นแรึ้นมาอีรั้นใบหน้าแ่านอย่าน่าละอาย
“ว...ไหวะ”
เสียหวานอึอั้วยวามประหม่า่อนะ่อยๆ ยับยืนเออีรั้
ความคิดเห็น