คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : เหตุเกิดที่งานแต่ง
“อะไรนะ!! นายก็ถูกจับคลุมถึงชนเหมือนกันเหรอ กับใครอ่ะ?”
“ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน พอดีวันที่ไปลองชุดไม่ได้ไปด้วยกันหน่ะ รู้อีกทีก็วันแต่งเลย” เอ๊ะๆ เหตุการณ์นี้มันคุ้นๆนะ
“เดี๋ยวนะๆ ตอนที่ฉันไปลองชุด เจ้าบ่าวก็ไม่ได้มาลองพร้อมฉันเหมือนกัน หรือว่า….”
“ไม่ใช่ฉันแน่ๆ” อ้าว!
“ทำไมนายถึงมั่นใจล่ะ ไหนบอกว่ายังไม่เจอเจ้าสาวไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันบอกว่ายังไม่ได้เจออีกฝ่าย ไม่ได้บอกว่ายังไม่ได้เจอเจ้าสาวซักหน่อย”
“อ๊ะ! อยากบอกนะว่านาย… เป็นเจ้าสาว”
“อือ” เฮ้ย นี่มันเกิดอะไรกันขึ้นเนี่ยยยยยย
“แล้วนายแต่งวันไหน” ผมถามไว้เผื่อจะได้ไปร่วมงาน
……………… เอาของตัวเองให้รอดก่อนเถ๊อะ คุณบยอน
“อาทิตย์หน้าหน่ะ”
“ห๊ะ! อะไรนะ อาทิตย์หน้างั้นเหรอ” คงไม่ใช่ที่เดียวกันหรอกนะ…
“อืมใช่ ที่โรงแรม XXX ชั้น 5 แบคอย่าลืมไปล่ะ” ว่าแล้วววว
“ฉันก็อยากไปนะ แต่ว่า….” จะบอกยังไงดีนะ
“ทำไมเหรอ?”
“คือเราแต่งวันเดียวกัน สถานที่เดียวกัน แต่ของเราอยู่ชั้น 6 อ่ะ”
“เฮ้ย! จริงดิ งั้นค่อยสลับกันไปก็ได้เนอะ 55555”
“จะไหวเหรอดีโอ วิ่งขึ้นวิ่งลง 5555”
หลังจากผมคุยกับดีโอไปจนท้องฟ้าเริ่มจะมืดแล้ว
“อ่า แบค งั้นเดี๋ยวเรากลับก่อนนะ”
“อือ แล้วเจอกันวันแต่งนะ บาย ~”
หลังจากที่ดีโอกลับไปได้ไม่นาน
“อ้าวแม่ กลับมาแล้วเหรอ แล้วพ่อกับพี่มาพร้อมแม่ได้ยังไง”
“แม่ไปเจอพ่อกับพี่เค้าที่ซุปเปอร์มาเก็ตหน่ะ เลยพอกลับมาพร้อมกันเลย แล้วนี่กลับมานานแล้วเหรอ”
ผมพยักหน้าแทนคำตอบ
“เออนี่ แล้วเมื่อกี้รถใครหน่ะ เห็นเพิ่งออกมาจากบ้านเรา”
“อ๋อ ดีโอหน่ะแม่ เพิ่งกลับมาอเมริกา”
“อ้าว ทำไมดีโอรีบกลับล่ะ ว่าจะชวนทานข้าวที่บ้านซักหน่อย” เอ่อ… ผมชวนแล้วนะ …
“ดีโอเค้าต้องไปทำธุระต่อหน่ะครับ”
“งั้นวันหลังชวนดีโอมากินข้าวด้วยสิ ไม่เจอตั้งหลายปี”
อาทิตย์ต่อมา
“แบคฮยอนๆๆ ตื่นได้แล้วลูก” แม่มาปลุกผมแต่เช้าเลยยยยย
“คร้าบบบบบ ตื่นแล้วครับ”
จากนั้น…..
ครอกฟี้ๆ ~
“แบคฮยอน!!!” ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา
“ครับแม่ๆ!” แต่งตัวเสร็จรึยัง นี่มันจะ 2 ชั่วโมงแล้วนะ
เฮ้ย! ว่าจะหลับต่ออีกสักแป๊บ ทำไมมันนานขนาดนี้เนี่ยยยย
“อ้อ! ครับๆ แต่งตัวอยู่ใกล้เสร็จแล้วครับ” แล้วผมก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
ฟิ้วววว ~
หลังจากนั้น 10 นาที…
“เสร็จแล้วครับแม่ แล้วนี่เราจะไปไหนกันเหรอครับ”
“แบค อย่าบอกนะว่าแกลืม”
“หื้มมม ลืมอะไรเหรอครับ” ผมจำได้ว่าเมื่อกี้ผมแปรงฟันแล้วนะ - -
“วันนี้แกต้องแต่งงานไง แล้วนี่มันก็จะเที่ยงแล้ว เริ่มไปที่งานกันได้แล้วไป เดี๋ยวไปแต่งหน้าแต่งตัวที่นู่นเลย”
เฮ้ย! ทำไมเวลามันช่างผ่านไปไวอย่างกับสายลมอย่างนี้นะ
เวลา 17:00 น.
ณ โรงแรม XXX
“ฮัลโหล ดีโอ นายอยู่ไหน” หลังจากผมแต่งหน้าแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมจึงรีบโทรหาดีโอทันที
“ฉันเข้าห้องน้ำอยู่หน่ะ แล้วตอนนี้แบคอยู่ไหนเหรอ”
“ตอนนี้เราอยู่ที่บันไดหนีไฟตรงระหว่างชั้น 5 กับชั้น 6 หน่ะ เออนี่! แล้วนายเจอเจ้าบ่าวหรือยัง” ผมรีบถามดีโอเรื่องนี้เลย
“อ๋อ เราเจอแล้วหน่ะ เรารู้สึกโชคดีจังแบค เพราะเค้าบอกกับเราว่าหลังจากแต่งงานกัน 3 เดือนแล้วจะหย่ากัน แสดงว่าเค้าต้องไม่อยากแต่งงานเหมือนกันแน่ๆเลย แล้วแบคล่ะ”
“ฉันยังไม่เจอเลย เมื่อกี้เกือบจะได้เจอแล้ว แต่ฉันยังทำใจไม่ได้เรื่องที่จะแต่งงานกับผู้ชายอ่ะ เลยหนีออกมาก่อน” คิดแล้วก็เศร้า TT
“ทำไมไม่ลองไปเจอก่อนละ บางที่เค้าอาจจะไม่อยากแต่งงานกับแบคเหมือนกันก็ได้นะ ลองไปคุยกับเค้าดูก่อนสิ”
ปู๊ดดดด ~
“โอ้โห นี่ดีโอ นายทำธุระของนายให้เสร็จก่อนก็ได้นะ ฉันจะรอนายอยู่ที่บันไดหนีไฟนี่แหละ ฉันให้เวลานายได้แค่ 15 นาทีนะ รีบๆมาล่ะ”
“อ่าๆโอเคแบค งั้นแค่นี้ก่อนนะ มันมาอีก…. ปู๊ดดดด”
“เอ่อ…พอเถอะดีโอ งั้นแค่นี่แหละ”
5 นาทีผ่านไป
แอ๊ดดดด ~
สงสัยดีโอมาแล้วแน่เลย เพราะผมได้ยินเสียงเปิดประตูจากด้านล่าง
“ดะ…” ผมกำลังจะตะโกนเรียกดีโอ แต่กลับได้ยินเสียง
“อืมๆ ตามนั้น”
เฮ้ย นั่นมันไอชาวดอยนี่หว่า แล้วมันคุยกับใคร? ทำไมต้องทำตัวลับๆล่อๆแบบนั้นด้วย ผมเห็นท่าไม่ดี จึงแอบถ่ายวิดีโอไว้
“จัดการส่งของที่ลูกค้าสั่งให้เรียบร้อยด้วย ล็อตนี้อย่าให้อีกพลาดล่ะ นี่เป็นลูกค้า VIP ของเราด้วย ถ้าพลาดอีกนะ ฉันไม่เอาแกไว้แน่!!” นั่นไง ว่าแล้ว มันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ อย่าบอกนะว่ามันขายยา!!!
ผมตกใจนิดหน่อย แต่มือผมนี่สิ มันดันสั่น โทรศัพท์จึงหล่นลงไปด้านล่าง ไอ้คนที่กำลังเดินขึ้นมาด้านบนจึงก้มเก็บโทรศัพท์ แล้วเหมือนว่ามันกำลังจะมองมาด้านบน ผมจึงรีบหลบ จากนั้นนนน
“ไอ้เบค่อน!!! มึงถ่ายคลิปกูทำไม!!!” ชิ_หายแล้ววววว
“อะ..เอ่อ….” เฮ้ย อย่าเพิ่งติดอ่างดิวะ ถ้ามันรู้ว่าเรารู้เรื่องที่มันขายยา มันต้องฆ่าปิดปากเราแน่ๆเลย
“คะ..คือ เราจะถะ…ถ่ายรูปตะ…ตัวเองหน่ะ ตะ…แต่ว่ามือมันกดผิด ละ…เลยไปโดนตรงปะ…ปุ่มถ่าวิดีอะ…โอ” โอ๊ยยยย มันจับได้ไหมว่ะเนี่ย
“มึงแน่ใจนะ” ถ้าผมพูดตอต้องถูกมันจับได้แน่เลย ผมจึงพยายามเบี่ยงประเด็น เฮ้ย! เดี๋ยวนะ
“มึงใส่ชุดนี้มางานแต่งกูเหรอว่ะ หรือมึงเป็นเพื่อนกับเจ้าบ่าว”
“พูดงี้แสดงว่าถูกคลุมถุงชนสินะ ถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเจ้าบ่าวเลย” มันรู้ได้ไง
“ไอ้ชาวดอย มึงตอบคำถามกูมาก่อน ตกลงมึงเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวกูใช่ไหม”
“ป่าว กูมาเป็นเจ้าบ่าว” เฮ้ย ไม่นะ
“มะ…มึงอย่าบอกนะว่า….”
“มึงถูกคลุมถุงชน กูก็ถูกคลุมถุงชน มึงเป็นเจ้าสาว กูเป็นเจ้าบ่าว จบปริ๊งงง”
“เฮ้ย! ไม่จริง กูไม่เชื่อ กูต้องฝันไปแน่ๆเลย ไม่ๆๆๆๆ” ผมเอามือตบหน้าตัวเองแรงๆ ตบไปตบมาจนชาไปหมดแล้ว
“มึงจะทำร้ายตัวเองไปทำไมวะ ถ้าอยากรู้ว่าฝันรึเปล่าเดี๋ยวกูพิสูจน์ให้ก็ได้”
“มะ…มึงจะทำอะไร อย่าบอกนะว่ามึงจะต่อยกูอ่ะ เอาดิต่อยมาต่อยกลับ”
“เฮอะ ตัวเท่าลูกหมาอย่างมึงเนี่ยนะจะมาสู้กับกู ไอ้เบรกย้อน”
“เออ กูนี่แหละจะสู้กับมึง เข้ามาดิ!!”
จู่ๆไอ้ชาวดอยมันก็จับท้ายทอยผมแล้วมันก็เอาริมฝีปากของมันมาประกบกับริมฝีปากของผม ผมพยายามดิ้น ทั้งทุบ ทั้งหยิก ทั้งตี มันก็ยังไม่ยอมปล่อย แถมมันยังเอาลิ้นสอดเค้ามาในปากของผมด้วย หลังจากที่ผมทุกตีบมันไปสักพัก ผมก็เริ่มรรู้สึกอ่อ่นข้อกับมัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ผมก็รู้สึกดีที่มันจูบ เฮ้ย! มันจูบผม ไม่นะ จูบแรกของผมมมม ในเมื่อผมทั้งทุบ ดี หยิก มันแล้วมันก็ยังไม่ยอมปล่อย สงสัยต้องใช้ไม้แข็งซะแล้ว ในขณะที่มันกำลังเอาลิ้นของมันมากวาดไปทั่วปากของผม และผมก็รู้สึกดี… เอ้ย! ไม่ใช่ ผมจึงใช้จังหวะนี้ กัดปากของมัน
“โอ๊ยยยยย” ได้ผลจริงๆด้วย
“สมน้ำหน้า มึงอยากเล่นสกปรกกับกูดีนัก”
“เอาว่ะ ยังไงก็ถือว่าคุ้ม นี่คงเป็นจูบแรกของมึงสินะ กูว่ามึงยังต้องฝึกอีกเยอะ แต่อารมณ์มึงอ่ะ พอใช้ได้นะ” ไอ้หื่นเอ้ยยยยย
ผลั๊ว!!!
ผมต่อยหน้ามันไปหนึ่งที จากนั้นมันทำท่าจะจูบผมอีกรอบ แต่….
“แบคฮยอนนนนน” ดีโอมาแล้ว ช่วยชีวิตผมไว้แท้ๆเลย
“ดีโอ ฉันอยู่ตรงนี้” ผมทำหน้าแลบลิ้นใส่มัน
“แบครอนานไหม อ้าว! ชานยอล รู้จักแบคด้วยเหรอ” หื้มมมม
“อืม เคยเจอกันตอนไปลองชุดหน่ะ งั้นดีโอคุยกับไอ้เบรก..เอ้ย แบคฮยอนไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวผมรับแขกพลางๆ” ว่าแล้วมันก็เดินลงไปที่ชั้น 5 เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ ชั้น 5 มันงานแต่งของดีโอนิ
“ไอ้ชาวดอยนั้นเจ้าบ่าวแกเหรอ?”
“อือ ใจดีมากเลยนะ ชานยอลน่ารักมากกกก เดี๋ยว! เมื่อกี้แกเรียกชานยอลว่าอะไรนะ”
“อ๋อ! เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก”
ถือว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายแท้ๆเลย ที่ทำให้ผมไม่ต้องแต่งงานกับไอ้ชาวดอยนั่น
ติ๊ด ติ๊ด ~
“อ๊ะ! แม่โทรมาตามแล้ว นายมาช้ามากเลยนะดีโอ”
“อ่า โทดทีนะ พอดีเราทำธุระนานไปหน่อยหน่ะ”
“อ่ะๆ ไม่เป็นไร ครั้งนี้ยกโทษให้ก็ได้ แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ”
“อ่าๆ ขอบใจนะ แบคไปเข้างานได้แล้วไป เดี๋ยวแม่ก็ด่าอีกหรอก”
“อือๆ งั้นว่างๆนายไปบ้านฉันบ้างก็ได้นะ แม่ฉันหน่ะ บ่นคิดถึงฝีมือทำกับข้าวนายทุกวันเลย พอฉันทำให้ก็ไม่กิน”
“ก็แหงอยู่แล้วสิ ฝีมือแบคฮยอน 55555”
“โถ่ ดีโออ่า เราไปดีกว่า เชอะ!” ผมจึงรีบวิ่งไปเข้างานก่อนโดนเด็จแม่ดุ
……… จริงๆแล้วที่ดีโอมาช้าไม่ใช่เพราะเข้าห้องน้ำนานหรอก แต่เพราะเค้าเจอใครบางคน…..
พูดคุยกันหน่อยยยยย
จบไปอีกหนึ่งตอนแล้วววว ตอนหน้าเป็นไคโด้น๊า ฝากติดตามกันด้วยยยย
TW : @Pim_Supatcha
ฝากติดแท็ก #ฟิคแต่งงาน #ฟิคความรักลิขิต ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น