คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : คลุมถุงชน
Baekhyun’ Part
06:30 น.
เอ้ก อิ เอ้ก เอ้ก ~
เสียงนี้เป็นเสียงที่บ่งบอกว่าถึงเวลาที่ต้องตื่นนอนแล้ว จริงๆแล้ว ไม่ใช่เสียงไก่ขันหรอกนะ แต่เป็นเสียงนาฬิกาปลุกของ ‘แบคฮยอน’ ต่างหากล่ะ ซึ่งวันนี้เป็นวันที่แบคฮยอนไม่อยากจะให้มาถึงมากที่สุดเลย เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เมื่อวานนี้แม่ของแบคฮยอนมาบอกว่า ‘วันพรุ่งนี้แกต้องไปลองชุดแต่งงาน และไม่ต้องถามมาก รู้แค่ว่าในพรุ่งนี้แกต้องอาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จภายในเจ็คโมงครึ่ง และที่สำคัญแกต้องไปเป็นเจ้าสาว’ เฮ้ยยยย เข้าใจป่ะ? แค่ถูกคลุมถุงชนนี่ก็จะบ้าตายแล้ว ต้องไปเป็นเจ้าสาวอีก ผมแมนทั้งแท่งนะเว้ย!! แต่จะทำไงได้ละ ในเมื่อเป็นพระบัญชาคำสั่งจากท่านแม่ ซึ่งทุกคนในบ้านย่อมรู้ดี ว่าถ้าทำให้ท่านแม่กริ้ว จะเกิดอะไรขึ้น….
09:00 น.
ณ ร้านพรีเวดดิ้ง
ในที่สุดผมก็มาถึงที่นี่จนได้ เฮ้ออออ เอาว่ะ!! ยังไงเดี๋ยวพอแต่งงานเสร็จผมจะลองไปคุยกับเจ้าบ่าวดูละกัน เพราะผมคิดว่าเขาน่าจะไม่ได้เต็มใจเหมือนกัน ถึงตอนนั้นก็คงจะแฮปปี้กันทั้งสองฝ่าย ตอนนี้ก็ทนๆไปก่อนละกัน
“แบคฮยอนนนนนนนนนนน!!!!” โอ๊ะ แม่ผมตะโกนดังมาก ดังถึงขนาดคนแถวนั้นหันมามองกันเป็นแถวเลยละครับ
“คร้าบบบบบบ ไปละคร้าบบบบบ” แล้วผมก็เดินตามแม่เข้าไปในร้านพรีเวดดิ้ง
พอผมกับแม่เดินเข้ามาในร้านแล้ว ก็มีพนักงานบอกให้ผมกับแม่ไปนั่งรอในห้องรับรองแขกก่อน ระหว่างนั่งรอ ผมคิดไปคิดมาหล่ะว่าจะหนีงานแต่งดีไหม แต่ถ้าไม่รุ่ง ค่อยใช้แผนเดิมที่วางไว้ล่ะกัน…
“เหม่ออะไรหน่ะแบค เมื่อกี้แม่เรียกเป็นสิบรอบแล้วไม่ยอมหัน อย่าบอกนะว่าคิดจะหนีงานแต่งหน่ะ!”
“ปะ…ป่าวนะครับ คะ..คือว่า…” เอาแล้วไง ซวยแล้วววว ผมเป็นคนโกหกไม่เก่งซะด้วยสิ จะโหกทีไรติดอ่างทุกทีและ…
“โกหกแม่เหรอแบค!!” ถูกจับได้ทุกทีครับ.. เฮ้อ ~ ผมว่าผมใช้แผนแรกเหมือนเดิมดีกว่านะ
ติ๊ด ติ๊ด ~
โทรศัพท์ของแม่ดัง นี่มันเป็นโทรศัพท์ที่ช่วยชิวิตผมไว้ชัดๆ
“ค่ะๆ อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ ค่ะ เข้าใจค่ะ ค่ะๆ งั้นแค่นี้นะค่ะ ค่ะ สวัสดีค่ะ” แม่คุยกับใครหน่ะ?
“นี่แบค” แม่เรียกชื่อผม
“ครับ มีอะไรรึเปล่าครับ แล้วเมื่อกี้แม่คุยกับใคร?”
“แบค ไม่ต้องถามมาก แกไปลองชุดได้แล้วไป”
“อ้าว แล้วแม่ไม่รอเจ้าบ่าวแล้วเหรอครับ”
“พอดีทางนู้นเค้าติดธุระด่วนหน่ะ เค้าเลยจะตามมาทีหลัง และคงอีกนาน แล้วพอดีว่าเดี๋ยวแม่มีธุระเหมือนกัน เค้าบอกให้แกไปลองก่อนได้เลย แล้วค่อยให้พวกแกเจอกันอีกทีวันแต่งจริงเลย” ห๊ะ! อะไรนะ เจอกันวันแต่งเลยเหรอ นี่ไม่มีเวลาให้ผมได้ทำใจบ้างรึไงกัน ถ้าเกิดเจ้าบ่าวขี้เหร่ขึ้นมาแล้วผมรับไม่ได้ละ โอ๊ยยย ไม่อยากจะคิด
“คุณแบคฮยอนค่ะ….คุณแบคฮยอนค่ะ” ระหว่างที่ผมกำลังนึกถึงวันตายของตัวเองอยู่นั้น ผมรู้สึกเหมือนมีมือเล็กๆมากสะกิดผมอยู่
“ครับๆๆๆ ว่าไงครับ” อ๋อ สงสัยเธอจะเป็นพนักงานที่ร้านนี้หน่ะ สวยซะด้วย น่ารัก น่าฟัดชะมัด ><
“นี่ชุดเจ้าสาวของคุณค่ะ พอลองชุดเสร็จแล้วออกมาลองวิกผมที่ด้านซ้ายมือนี่ด้วยนะค่ะ” หมดกันๆๆๆ ว่าจะจีบสาวน้อยน่ารักคนนี้ซะหน่อย แต่เธอคงรู้แล้วว่าผมจะต้องไปเป็นเจ้าสาว เฮ้อ! เอาว่ะ ลองดูสักตั้ง เผื่อจะได้ ><
“ครับๆ ไม่ทราบว่าคุณ…?” ผมถามชื่อเธอ
“อ๋อ นาอึนค่ะ ฉันชื่อซน นาอึน” คนอะไรนอกจากจะน่าตาน่ารักแล้ว ยังชื่อน่ารักอีกด้วย ลองจีบดูล่ะกัน ด้านได้อายอดเว้ยไอ้แบค!!
“อ๋อครับ ไม่ทราบว่าคุณนาอึนมีฟะ..” ผมยังพูดไม่ทันจบก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามา และพูดว่า “ทำอะไรหน่ะที่รัก เอ่อ…แล้วนี่ใคร?” หื้มมมม ที่รักงั้นเหรอ?
เพล้ง ~
ไม่ต้องตกใจนะครับ เสียงหน้าผมเอง แตกไปกองอยู่กับพื้นแล้วครับเนี่ย เรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่า ‘ด้านได้อายอด แต่ถ้าด้านแล้วอด โคตรอายยยยยย’
“นี่คุณแบคฮยอนค่ะ เค้าเป็นลูกค้าร้านเรา คุณแบคฮยอนค่ะ นี่แทมินค่ะ สามีฉันเอง เมื่อกี้คุณแบคฮยอนจะถามอะไรนะคะ” ชัดๆเลย ‘สามี’
“อ๋อ ปะ..ป่าวครับ ผะ…ผม แค่จะถะ…ถามว่า…ห้องลองยะ…อยู่ทางหนะ..ไหนคะ..ครับ” คิดอ่างอีกแล้ววววว เค้าจะรู้ไหมเนี่ย …
“อ๋อ เดี๋ยวคุณแบคฮยอนเดินตรงไปเลยนะคะ ห้องลองอยู่ด้านขวามือค่ะ” แล้วผมก็รีบวิ่งไปทางห้องลองทันที ฟิ้วววว ~
“คุณแบคฮยอนค่ะ!” เสียงคุณนาอึนตามหลังผมมา หรือว่าเธอจะจับได้แล้วววว ไม่นะ “คุณลืมชุดค่ะ” เฮ้อออ โล่ง คิดว่าจะถูกจับได้ซะล่ะ ผมรีบรับชุดจากเธอแล้วรีบเข้าห้องลองแล้วปิดปรระตูอย่างรวดเร็ว
“เกือบไปแล้วไอ้แบค” ผมพึมพำกับตัวเอง แล้วก็รีบลองชุด เอ๊ะๆ เดี๋ยวนะ แล้วแม่ผมหายไปไหนแล้วเนี่ย เมื่อนึกได้ผมจึงคิดว่าจะถามคุณนาอึนดู “คุณนาอึน คุณนาอึนครับ คุณแทมิน มีใครอยู่ไหมครับ” แล้วผมจะออกไปยังไงเนี่ย ตอนนี้ผมถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว แล้วถ้าแม่ทิ้งผมไปแล้วละ ไม่นะ แล้วผมจะกลับบ้านยังไง ทำไงดีๆๆๆ อ๊ะ! นั่น ผมเห็นผ้าขนหนูแขวนอยู่ เลยเอามาห่มตัวเอาไว้ก่อน แล้วก็เปิดประตูออกไปด้านนอก
“คุณนาอึนนนน คุณแทมินนนน อยู่ไหมคร้าบบบบ” ผมตะโกนเรียกทั้งสองคน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา สงสัยคงไปรับลูกค้าอยู่
ตึก …ตึก …ตึก …
ผมได้ยินเสียงรองเท้า เหมือนกำลังเดินมาทางนี้ หรือว่าจะเป็นคุณนาอึนนะ แต่เอ๊ะ ผมว่านี่มันเสียงรองเท้าผู้ชายนะ หรือจะเป็นคุณแทมิน ผมกะว่าจะเดินออกไปดูให้ชัดๆ แต่ดันลืมไปว่าตัวเองกำลังใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวอยู่ จึงยืนคอยอยู่ที่เดิม
“เฮ้ย!! ทำไมนะ…นายยยย” เสียงนี่เป็นเสียงผู้ชาย ผมจึงหันกลับไปดู
“เฮ้ยยยยยยย!!!” ผมรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องลองทันที เกือบทำผ้าเช็ดตัวหลุดแล้วไหมล่ะ ดีนะที่กลับเข้าทันก่อน ไม่งั้นนะ… ฮึ่ย ไม่อยากจะพูด
“นี่นาย! ทำไมถึงใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาอย่างนั้นห๊ะ” เสียงผู้ชายคนนั้นตะโกนเข้ามา
“นี่!! ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของคนอื่นได้มะ?” ผมตะโกนตอบกลับไป
แล้วผมจะทำยังไงนี่เนี่ยยยยย ท่านแม่ คุณนาอึน คุณแทมิน หายไปไหนกันหมดดดดดด
Chanyeol’ Part
07:30 น.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ~
“ชานยอล! ชานยอล อาบน้ำแต่งตัวเสร็จรึยัง นี่มันเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ”
คลุมถุงชน ห๊ะ คลุมถุงชนนนน ไม่! ไม่มีวันเด็ดขาด ผมจะไม่ยอมถูกคลุมถุงชนอย่างแน่นอน ก็เมื่อคืนนะสิแม่มาบอกว่าผมจะต้องแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ และที่สำคัญเป็นผู้ชาย และแน่นอนว่าคนอย่าง ‘ปาร์ค ชานยอล’ จะไม่มีวันยอมเด็ดขาด!!!
“แม่ครับ ผมบอกแม่ไปหลายรอบแล้วนะ ว่าผมจะไม่ยอมถูกคลุมถุงชนเด็ดขาด แม่บังคับผมไม่ได้หรอก!!” ผมตะโกนผ่านประตูไป
“แกแน่ใจนะ ‘ปาร์ค ชานยอล’ ” เอาแล้วไง เวลาแม่พูดชื่อเต็มๆของผมทีไร มันฟังดูน่าขนลุกตลอดเลย นี่แสดงว่าแม่ต้องมีอะไรบังคับผมให้ได้จนแน่ และทุกๆครั้งที่แม่หมดทางที่จะบังคับผม ก็จะยกไม้ตายขึ้นมาใช้ นั่นก็คือ…
“ฉันให้เวลาแกครึ่งชั่วโมง อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย ไม่อย่างนั้นคุมะน้อยของแกยี่สิบกว่าตัวที่อยู่ในตู้ด้านล่าง อาจจะถูกย้ายไปอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ได้นะ” นั่งไง ไม้ตายของแม่… และผมก็ต้องยอมทุกที… สงสัยว่างๆผมคงต้องพาคุมะน้อยไปซ่อนตัวที่อื่นแล้วล่ะ เฮ้อ ~
09:20 น.
เนื่องจากผมใช้เวลาในการอาบน้ำนานไปหน่อย(ไม่หน่อยแล้วมั้ง) และเสริมหล่ออีกสักนิด แต่ไม่นานหรอก เพราะผมหล่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงทำให้เลยเวลานัดไป แม่ผมจึงบอกให้ฝ่ายนู้นไปลองก่อนได้เลย
09:45 น.
ณ ร้านพรีเวดดิ้ง
ในที่สุดผมก็มาอยู่ที่นี่จนได้สินะ …..
“นี่ชาน พอแกลองชุดเสร็จแล้วก็กลับบ้านไปได้เลยนะ เดี๋ยวแม่ต้องไปทำธุระแถวๆนี้หน่ะ คงจะอีกนานเลย และ ห้ามคิดหนีเด็ดขาด ไม่งั้นคุมะน้อยของแกไม่รอดแน่!!” อื้อหือ!! รีบดักทางไว้เลยนะครับแม่
“ครับๆ ผมไม่หนีอยู่แล้ว” ถึงในห้องของผมจะมีคุมะอยู่เป็นสิบตัวแล้วก็ตาม แต่ถ้าแม่เอาไปบริจาคทั้งยี่สิบกว่าตัวที่อยู่ในตู้นั่น ผมคงใจสลายพอดี
ผมจึงตัดสินใจเดิมเข้ามาในร้าน และเจอพนักงานสาวสวยคนหนึ่ง ..
.
.
.
.
.
.
แต่เธออยู่กับ ‘สามี’ ของเธอ ….
“หวัดดีนาอึน” ผมทักเธอไป
“อ้าว ชาน ไม่เจอกันนานเลย แล้วนี่มาหาเราเหรอ?” เธอถามผม
“ป่าว” ดูเหมือนเธอจะงงกับคำตอบของผม
“ใครหน่ะนาอึน” สามีของเธอถาม
“อ๋อ นี่ชานยอล เอ่อ… เพื่อนสมัยเรียนหน่ะ”
“เฮ้ย! นี่อย่าบอกนะว่า…..ชานจะแต่งงานแล้วเหรอ?” เธอเดาถูก
“อืม ใช่”
“จริงอ่ะ เราดีใจด้วยนะ ที่ชานจะได้แต่งงานแล้ว แสดงว่าชานทำใจเรื่องของระ…” เธอหยุดคำพูดไว้แค่นั้น เพราะสามีของเธอหันไปมองเธอ พร้อมบอกว่า
“งั้นเดี๋ยวคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปเดินรอด้านนอก”
“ค่ะ เดี๋ยวฉันคุยกับชานเสร็จแล้วจะตามออกไปนะค่ะ” เธอยิ้ม ยิ้มให้กับ ‘สามี’ ของเธอ ยิ้มแบบที่เคยทำให้โลกทั้งใบของผมสดใส ยิ้มแบบนั้น สมัยเรายังเป็น ‘แฟน’ กัน แต่ก็อย่างว่า ตอนนี้เธอมีสามีใหม่ไปแล้ว เรื่องของเรา จึงกลายเป็นเพียง ‘อดีต’
“ชานๆๆๆ” เธอเรียกพร้อมเขย่าตัวผม “เหม่ออะไรหน่ะ? แล้วไหนภรรยาของชานล่ะ?”
“พอดีวันนี้ผมตื่นสายหน่ะ เลยไม่ได้มาพร้อมกัน”
“ชานนี่ตื่นสายตลอดเลยนะ เมื่อก่อนอึนต้องโทรไปปลุกทุกเช้าเลย ไม่งั้นก็คงตื่นเที่ยงนั่นแหละ 5555” เธอพูดถึงเรื่องราว ‘เก่าๆ’ ของเราสองคน
“เอ่อ…อึน ขอลองชุดหน่อยสิ ขอแบบหล่อๆเลยนะ” ผมพยายามเบี่ยงประเด็น
“ได้สิ งั้นเดี๋ยวรอแป๊บนึงนะ” สักพักเธอก็กลับมาพร้อมกับชุดเจ้าบ่าวชุดหนึ่ง
“อ่ะนี่ ชุดนี้เหมาะกับชานมากเลย ใส่แล้วต้องหล่อมากแน่ๆ เดี๋ยวชานตรงไปเลยนะ ห้องอยู่ซ้ายมือ เดี๋ยวเราไปหาแทมก่อน” พอเธอพูดจบก็เดินออกไปเลย
ผมจึงเดินตรงไปที่ห้องลองชุด
“คุณนาอึนนนน คุณแทมินนนน อยู่ไหมคร้าบบบบ” ผมได้ยินเสียงของผู้ชายคนนึง จะเดินเข้าไปดู
แต่ภาพที่ผมเห็นคือผู้ชายคนนึง ตัวเล็ก น่ารัก เหมือนผู้หญิง นุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ผืนเดียว เผยให้เห็นขาอ่อนที่ขาว เนียน เฮ้ย! นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย
“เฮ้ย!! ทำไมนะ…นายยยย” ผมจึงตะโกนออกไปด้วยความตกใจ
“เฮ้ยยยยยยย!!!” นายคนนั้นรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องลองทันที
“นี่นาย! ทำไมถึงใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาอย่างนั้นห๊ะ” ผมจึงตะโกนกลับเข้าไปในห้องลอง
“นี่!! นายไม่ต้องมายุ่งเรื่องของคนอื่นได้มะ?” นายคนนั้นตะโกนด่าผมกลับออกมา
ฮี!! เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่ !!
พูดคุยกันหน่อยยยยย
เป็นยังไงกันบ้างค่ะกับตอนแรก ถ้าอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปก็ฝากติดตามกันด้วยน๊า
TW : @Pim_Supatcha
ฝากติดแท็ก #ฟิคแต่งงาน #ฟิคความรักลิขิต ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น