คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โรงแรมของไพรซ์
2
โรงแรมของไพรซ์
……เวลา 23.30 ณ โรงแรมของไพรซ์
“อืมมมม ก็สวยใช้ได้นะเนี่ย ^^”
“เห็นมั๊ย ก็ฉันบอกแล้วไง เธออาจจะติดใจก็ได้”
“ฉันแค่ชมว่าโรงแรมสวย ยังไม่ได้บอกเลยนะว่าติดใจ อย่าคิดไปเอง -_-”
“ฮึ! เดี๋ยวเธอก็รู้ ~.~ “
“อ้าว!คุณไพรซ์ ไม่มานานเลยนะค่ะ”
“ครับ เปิดห้อง VIP ให้ผมสักห้องนะครับ” เฮ้ย! จะเปิดห้องทำไมกัน
“ได้เลยค่ะ รอสักครู่นะค่ะคุณไพรซ์” ว่าแล้วยัยพนักงานนั่นก็เดินไป ตกลงเค้าจะเปิดห้องทำไมกัน
“นี่นาย จะเปิดห้องทำไม ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันต้องรีบกลับบ้าน”
“ฉันจะพาเธอไปดูห้อง VIP ของโรงแรมฉันก่อน”
“หึ มันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ ฉันเห็นของเพื่อนฉันมาเยอะแล้ว นี่ พาฉันกลับบ้านได้แล้ว ฮ้าว… นี่ฉันก็ง่วงมากแล้ว
ด้วย พาฉันกลับเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“เดี๋ยวสิ ไปดูแป๊ปเดียว เดี๋ยวฉันก็พาเธอกลับแล้ว อ้อ จะกลับเลยก็ได้นะ ถ้าเธอป๊อด ฮ่าๆๆๆ”
“คนอย่างฉันเนี่ยนะจะกลัว คิดผิดคิดใหม่ได้นะจ๊ะ ไปสิ ไปเลย”
“ถ้าเก่งจริงก็ตามฉันมาเลย -_- ” โอ๊ย กลั๊วกลัว ว่าแล้วฉันก็ตามเค้าไป เมื่อขึ้นลิฟต์ เค้าก็กดไปที่ชั้น 25
โว๊ะ…ฉันไม่อยากจะยอมรับเลย แต่ว่า…ห้องนี้มันสวยมากจริงๆเลยนะ มองไปข้างจะเป็นระเบียง เมื่อเดินไปจะก็
จะเจอสระว่าน้ำ และเมื่อมองลงไปจะเห็นวิวทั่วกรุงเทพในยามราตรีเลยละ มันช่างสวยอะไรอย่างนี้ ฉันอยู่ที่นี่ตั้งแต่
เกิด แต่ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า เมืองที่ฉันอยู่มาตลอด 17 ปี จะสวยขนาดนี้ กิ๊ก! นั่นมันเสียงอะไรอ่า
ขวับ! ฉันหันไปมองแล้วก็พบว่า….ว่า….ว่า…..
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ทำไม ก็เธออยากนอนกับฉันไม่ใช่หรือไง ขึ้นมาเลยมาสิ ”
“กรี๊ดดด ไอบ้าฉันกลับบ้าน ป่านี้แม่ฉันเป็นห่วงแย่แล้ว โดนแม่ด่ายับแน่เลย”
“ฉันว่าถ้าเธอกลับไปตอนนี้ น่าจะโดนแม่ด่ามากกว่า….ที่เธอจะกลับพรุ่งนี้นะ เพราะถ้าเธอกลับตอนนี้มันก็ดึกมาก
แล้วถ้าเกิดมีโจรมาจับตัวไปเรียกค่าไถ่จะทำยังไง เอ่อ…ไม่ใช่ฉันหมายถึงว่า ถ้ามีโจรมาเห็นเธอแล้วมันวิ่งหนีเตลิด
เปิดเปิงไปทำไง โจรคงจับไข้หัวโกล๋นเลยมั้ง น่าสงสาร เอาเป็นว่าคืนนี้เธอนอนที่นี่ไปก่อนแล้วกันน่ะ”
“ไอบ้า ฉันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นนะ แล้วฉันก็จะไม่นอนที่นี่ด้วย!”
“ได้ ถ้าเธออยากจะโดนโจรจับไปก็ตามใจ”
“เฮอะ! คิดเหรอ ว่าใช้มุกนี้แล้วฉันจะกลัว ฉันไม่กลัวหรอกยะ”
“ตามใจ แต่ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอละก็… ฉันจะไม่ช่วยเด็ดขาด”
“ย่ะ”
ติ๊ด ติ๊ด ~
ตายแล้ววววว แม่โทรมา ทำไงดีเนี่ย ถ้าแม่รู้ว่าฉันอยู่ในโรงแรมกับผู้ชายสองต่อสองฉันตายแน่
“นี่ไพรซ์ ฉันขออะไรหน่อยสิ”
“ว่ามา”
“แม่ฉันโทรมาอ่ะ นายอยู่เงียบๆหน่อยนะ”
“ได้”
“ขอบใจมาก แปปนะ ขอตัวรับโทรศัพท์แม่ก่อน”
“อืม”
แล้วฉันก็เดินออกไปที่ระเบียงด้านนอก
“ค่ะแม่ อ๋อพอดีรถเสียนะค่ะ ตอนนี้หนูอยู่ที่ เอ่อ….. บ้านยัยฟ้านะค่ะ ค่ะ? อะไรนะค่ะ ค่ะๆ ก็ได้ค่ะ สวัสดีค่ะ”
ตายแล้วววววว แม่บอกว่าให้ฉันค้างที่บ้านยัยฟ้าไปก่อน เพราะตอนนี่ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว กลัวว่าจะขับรถ
ไม่ไหว หลับในซะก่อน เฮ้อ ทำยังไงดีละทีเนี่ย เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
“ไพรซ์”
“ว่าไง จะกลับแล้วเหรอ เชิญ”
“เอ่อ … คือว่า”
“ทำไม จะเปลี่ยนใจมาค้างกับฉันที่นี่เหรอ”
“บ้าเหรอ ฉันก็แค่มาขอค้างคนเดียว เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน นายรู้ได้ยังไง ว่าฉันจะขอค้างที่นี่ หรือว่า …”
“ฉันไม่ได้แอบฟังนะ ก็แค่จะไปเดินชมวิว แต่บังเอิญไปได้ยินมานะ” เหรอย่ะ
“เหรอออออ แต่ช่างมันเถอะ ยังไงฉันก็ต้องขอร้องนายอยู่ดี”
“ไม่ต้องขอหรอก ฉันอนุญาตอยู่แล้ว ขึ้นมาสิ มาเร็วๆๆ” เข้าพูดพร้อมตบเตียงที่ว่างข้างๆ เหมือนเรียกให้ฉันไปนอน
ด้วย
“นายเข้าใจอะไรผิดไปป่ะเนี่ย ฉันหมายถึง เปิดห้องใหม่ให้ฉันหน่อย”
“อ้าว! เหรอ แล้วก็ไม่บอก แต่จะเปิดทำไม เปลืองเงินเปล่าๆ”
“ชิ! ไม่ต้องห่วงหรอกย่ะ ฉันรวย”
“อ๋อเหรอ แต่ถึงจะรวยยังไงก็ไม่ได้อยู่ดี”
“ทำไมจะไม่ได้!”
“ห้องเต็ม!”
ความคิดเห็น