คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เล่นพิเรนทร์.... [100%]
O~ ตอนที่ 2 : เล่นพิเรนทร์ (ที่คล้ายฉากหนังเอ๊กซ์) ~O
ปึง!! ปัง!! ................................... ซู่~~~~~~~~
เสียงสายน้ำเย็นๆ ไหลลงกระทบเรือนร่างของสาวตรงหน้าอย่างไม่ปราณี เป็นเพราะสาวน้อยเปิดซะสุดแรงเกิด จนถ้าฝักบัวมันพูดได้คงจะพูดว่า ' ไปจ้วงขันตักอาบจะสะใจคุณเธอมากกว่ามั้ย?? ' ผ่านไปหลายนาทีสาวน้อยตรงหน้าก็ยังไม่มีที่ท่าจะทำอะไรนอกเสียจากปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านตามลำตัวไปเฉยๆ
น้ำเย็นที่ไหลผ่านหวังจะทำให้จิตใจสงบซึ่งเป็นการยากนักสำหรับเวลาแบบนี้....
เนื้อแนบเนื้อ........... ภาพเมื่อหลายนาทีก่อนลอยเข้ามาคล้ายหนังฉายซ้ำในรอบหนึ่งวัน..... การนอนที่สุดแสนจะทรมาน.........
ชั่วอึดใจต่อมาสาวร่างบางก็ขยับข้อมือไปหมุนปิดฝักบัว สายน้ำขาดช่วงไปทำให้ร่างกายกลับมาร้อนรุ่นอีกครั้ง..... สัมผัสที่ปลุกอารมณ์เธอให้เตลิดเลยเถิดจนต้องมานั่งปรับสภาพอารมณ์ในห้องน้ำกับฝักบัวน้อย..... ทั้งๆ ที่ตัวต้นเหตุกลับนอนไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง ณ ที่เก่า!!!!
"แสบนักนะ... ทำเอาฉันนอนไม่หลับเลย เธอเป็นแบบนี้ประจำหรือเปล่าเนี่ย!!" เธอตั้งข้อสงสัยกับการนอนละเมอของรูมเมทคนใหม่ที่ดั้นด้นมาไกลจากเมืองเหนือ ทั้งๆ ที่ทำตัวเปิ่นซะขนาดนั้น... ทั้งๆ ที่ทำเธอขายหน้าซะจนอยากแทรกแผ่นดินหนี... แต่เธอกลับลืมสัมผัสโดยไม่ได้ตั้งใจของรูมเมทคนใหม่นั่นไม่ได้!!
"โอ๊ย!! อยากจะบ้าตาย ฉันจะมาหลงสัมผัสของยัยบ้านนอกคนนี้หรือไงกันเนี่ย!!" สาวน้อยบ่นอยู่พักใหญ่ๆ ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาห่อหุ้มร่างกายแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำส่วนตัวที่ทางมหาลัยได้ทุ่มทุนสร้างหอพักที่แต่ละห้องมีห้องน้ำ ห้องครัว และห้องนั่งเล่นพร้อมเฟอร์นิเจอร์ให้อย่างครบครัน แถมยังมาสร้างใกล้ๆ ย่านท่องเที่ยวเสียด้วย... ช่างเป็นที่ยั่วยวนใจเหล่า ' ว่าที่ ' นิสิตนักศึกษาเป็นอย่างยิ่ง
สาวน้อยเจ้าเก่าเดินไปที่เตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่สามารถบรรจุคนได้ถึง 3 คนโดยที่ไม่ต้องนอนเบียดเสียดกัน ก่อนจะนั่งลงข้างๆ เจ้าตัวต้นเหตุที่ก่ออารมณ์ร้อนให้เธอเมื่อครู่ พลันมือขาวก็เอือมไปปัดผมที่ลู่ลงมาปรกหน้าตาของคนที่นอนหลับลึก....
"ดูๆ ไปเธอก็น่ารักดีนะ" สาวน้อยพึมพำกับตัวเองเบาๆ ด้วยภาพที่เห็นตรงหน้าคล้ายภาพของจิตรกรที่ฝีมือยังไม่เข้าขั้นแต่มีพรสวรรค์วาดขึ้นสะเปะสะปะ แต่กลับสวยงามอย่างบอกไม่ถูก
ดวงหน้ารูปไข่ พวงแก้มสีชมพูระเรื่อ ปากอิ่มเอิบสีแดงอมชมพู จมูกนิดๆ ผมตรงดำขลับที่ชอบถักเป็นเปียกลางหลังแต่ตอนนี้กำลังสยายออกเพื่อผ่อนคลายหนังศีรษะที่รับบทหนักมาทั้งวัน ดวงตาที่แลดูสดใสอยู่ตลอดเวลา ยามที่ทอดมองสถานที่ภายในเมืองใหญ่กลับมีแต่ความสนเท่ห์อยู่เต็มไปหมด สงสัยไปซะทุกเรื่อง....
"คิกคิก.... ช่างสงสัยเป็นที่หนึ่ง... เฉิ่มเปิ่นก็ที่หนึ่ง... บ้านนอกก็ขั้นเซียนเล้ยยยยย~~ เฮ้ออออออ~~" สาวน้อยหัวเราะพลางกระแหนะกระแหนผู้ที่หลับลึกอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ และแล้วเปลือกตาทั้งสองข้างพลันจะหนักอึ้งไปหมด..... อาการง่วงนอนกลับมาเยือนเธออีกครั้ง.... ก็ตอนนี้เป็นเวลาของการพักผ่อน... เที่ยงคืนสี่สิบห้า.....!! สาวน้อยร่างบางในชุดผ้าคลุมไม่คิดที่จะลุกไปเปลี่ยนเสื้อแต่อย่างใด เพราะยังไงก็ไม่มีผู้ชายหน้าไหนบุกเข้ามาในยามวิกาลอย่างนี้ แม้แต่ชายร่วมมหาลัยยังไม่มี แล้วจะมีใครที่ไหนบุกเข้ามากันเล่า.....!!
................เพราะนี่คือมหาลัยหญิงล้วนแห่งเดียวในประเทศไทย และคงไม่มีผู้อำนวยการคนไหนกล้าทำเหมือนผู้อำนวยการมหาลัยแห่งนี้อีกแล้ว.....................
เธอซุกไซร้ตัวเบียดแทรกกับสาวที่หลับอยู่บนเตียง มือน้อยควานหาผ้าห่มก่อนจะดึงขึ้นมาปิดจนมิดหัว.... ตอนนอนเธอจะทำแบบนี้ทุกครั้งไปจนติดกลายเป็นนิสัย แต่คราวนี้ผ้าห่มที่เธอหวังจะปิดเฉพาะหัวเธอเองกลับไปปิดหัวคนที่นอนอยู่ข้างๆ ด้วย......!! แล้วเธอก็กลับไปเข้าเฝ้าเป็นสนมเอกของพระอินทร์ต่อไป................... z Z
-- 05.30 น. ณ ห้องพักหมายเลข 222 หอพุทธรักษ์ --
"ฮ้าวววววววววววว~~~~~ -O- อืมมมมมมมมมมมมม........" สาวน้อยที่แต่งองค์ทรงเครื่องซะนับชิ้นเสื้อผ้าที่ปกปิดร่างกายได้ กำลังลุกขึ้นมายืนบิดแขนไปมาอยู่บนเตียงต้อนรับวันเปิดเรียนวันแรกด้วยคำว่า......
"ฮ่วยยยยยยยยยย~~~ ขี้เกียจหล๊ายยยยหลาย บ่แล่นไปมหาลัยได้บ่นี่" เธอว่าก่อนจะยันกลายลงจากเตียงนอนขนาดใหญ่ ที่บัดนี้รูมเมทที่ควรนอนอยู่ข้างๆ กันนั้นกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย พลันอวัยวะที่เรียกว่าหูกลับได้ยินเสียงน้ำไหลซู่ซ่าจากห้องน้ำ.... เธอเลยสรุปความคิดว่ารูมเมทคงกำลังอาบน้ำอยู่...... แล้วความคิดพิเรนทร์ก็แล่นวาบเข้าสู่สมองของเธออย่างแรง!!
"อิอิ อ้อจ้า ขอน้องพลอยเล่นซักวันเด้อ..." พลอยพึมพำกับตัวเองหมายมั่นปั้นมือว่าจะแกล้งต้นอ้อรูมเมทแสนน่ารัก.......
พลอยย่องลงจากเตียงนอนอย่างไร้ซุ่มเสียง พลางเคลื่อนกายเข้าไปใกล้ประตูห้องน้ำมากขึ้น... มากขึ้น... ใกล้ในระยะที่พอจะเอื้อมมือไปเปิดประตูได้........... พลอยเลื่อนประตูเปิดออกอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ถึงมันจะดังยังไงก็ดังสู้เสียงน้ำที่ไหลซู่ซ่าจากฝักบัวเจ้าเก่าไม่ได้ ต้นอ้อยังคงอาบน้ำต่อไปอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจเลยสักนิดว่าภัยกำลังจะใกล้ถึงตัว...!!!!
น้องพลอยตัวดียิ้มกริ่มก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจนหมดแล้วเดินไปเปิดม่านที่กั้นห้องน้ำออกจากห้องสุขา........
ฟึ่บ!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เสียงเปิดม่านดังขึ้นพร้อมๆ กับที่เสียงกรี๊ดแปดหลอดของต้นอ้อดังขึ้นเหมือนกัน เธอตกใจจนเอื้อมมือไปหยิบก้อนสบู่จากชั้นวางแล้วปาออกไปหมายมั่นว่าจะให้โดนหัวของไอ้บ้ากามที่กล้าบุกรุกมาถึงห้องน้ำ!!!
"โอ๊ยยย!! พอแล้ววววว~~~ น้องพลอยเองเด้ออ้อ หยู๊ดดดดดดด~~" ไอ้บ้ากามที่ถูกพลาดพิงร้องห้ามดังลั่นเพราะเกรงว่าหัวน้อยๆ ของตัวเองจะโนเท่าลูกบาสที่อัดลมเต็มแน่น แต่สาวน้อยผู้ถูกแกล้งก็ยังปาแบบไม่ลืมหูลืมตาว่าใครกันนะที่เข้ามาตอนนี้ เฮ้อออออ~~
น้องพลอยของเราคิดว่าแค่ห้ามแค่นี้คงห้ามไม่ไหว ดังนั้นจึงถลากายเข้าไปอ้อมกอดต้นอ้อจากทางด้านหลัง..... เนื้อแนบเนื้อ...... แค่นั้นเองต้นอ้อถึงกับชะงักหยุดกึกกับการปาข้าวของเครื่องอาบน้ำ....
เนื้อแนบเนื้อ...... ที่ทำเอาเธอนอนไม่หลับเกือบชั่วโมง....!! แล้วที่นี่ก็ยังมาทำให้ใจหวั่นอีกหร๊อออออ!!!!
พอความคิดเริ่มเตลิดต้นอ้อก็รีบสะบัดหัวไล่มารตัวน้อยออกจากไป แล้วเอาความเงียบเอาครอบคลุมแทน..... เงียบสยบการเคลื่อนไหว..... ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ ภายในห้องอาบน้ำเล็กๆ แห่งนี้ มีเพียงหญิงสาวสองคนในร่างกายเปลือยเปล่าที่กอดนิ่ง.... หากใครไม่รู้ถึงต้นสายปลายเหตุของเรื่องอาจกำลังคิดว่าเธอทั้งคู่กำลังจะเริ่มบทสวาทกันภายในห้องอาบน้ำแห่งนี้ก็ได้
"อืมมมมม..... ฮ่างกายของอ้อนี่นุ๊มนุ่มเด้อเนี่ย โห้... นุ่มหล๊ายหลาย" เจ้าบ้ากามตัวดีทนต่อความเงียบไม่ไหวเลยส่งเสียงทำลายความเงียบอันชวนหวาดเสียวนี้ ด้วยถ้อยคำที่ทำเอาต้นอ้อแทบจะผลักเจ้าของคำพูดแล้วตบสักฉาดสองฉาด แล้วเตะซ้ำอีกสักครึ่งโหล
"นี่พลอยไม่คิดกระดากอายเลยหรอไง... แก้ผ้าทั้งคู่เลยนะเนี่ย..." ต้นอ้อพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่นสะท้านด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะกระเจิง เพราะเจ้ารูมเมทตัวแสบดันมาหายใจรดต้นคอซะได้ จุดอ่อนเธอเลยนะนั้น
"อิอิ น้องพลอยบ่อายหรอกค่ะ น้อยพลอยเฮ็ดออกบ่อยกับทับทิม ทับทิมนี่น้องสาวน้องพลอยเองเด้อค่ะ น้องพลอยกับทิมอาบน้ำด้วยกันเกือบทุกวัน" เจ้าตัวดียิ้มโล่ ก่อนจะยกเอา ' ทับทิม ' น้องสาวสุดหวานแสนน่ารักที่ชอบมาอ้อนเธออยู่บ่อยๆ แต่รู้สึกเหมือนเจ้าพลอยจะลืมอะไรซักอย่างไป.... ลืมที่ว่าคนที่กอดอยู่นี่ไม่ใช่ทับทิมน้องสาวที่คลานตามกันมา.... แต่เป็นเพื่อนสาวประจำตำแหน่งรูมเมท ที่รู้จักกันเพียงแค่ 1 วัน....!!!!
"ง่าาาา..... ฉะ... ฉันวะ... ว่าพลอยคงอยากจะอาบน้ำใช่มั้ย ฉะ... ฉันอาบใกล้เสร็จแล้ว พลอยไปรอข้างนอกแปปนะ เดี๋ยวฉันออกไปเปลี่ยนให้....." ต้นอ้อตอนนี้ในสายตาพลอยนั้นช่างน่ารักเหลือหลาย.... ดวงหน้าที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ คาดว่าน่าจะเป็นอาการเขินอายก็เป็นได้ แต่จะอายไปทำไมกันนะทั้งๆ ที่เราทั้งคู่ก็ผู้หญิงเหมือนกัน???
แต่ที่สำคัญ.... ต้นอ้อผู้หยิ่งยโสชอบอวดดี บัญชาคำสั่งคนเดิมได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย....... เหลือเพียงแต่ต้นอ้อที่เขินอาย หายใจติดขัด และพูดติดอ่าง..... คิดแล้วก็ขำ พลอยคิดในใจพลางหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจที่ไม่คิดว่าตัวเองจะมาเจอจุดอ่อนของนางพญาง่ายขนาดนี้
"บ่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวน้องพลอยช่วยอาบเอาบ่ค่ะ จะได้เสร็จแล้วอ้อจะได้ช่วยพลอยอาบน้ำด้วยไง" เจ้าตัวดียิ้มเผล่ก่อนส่งเสียงถามเบาๆ ราวจงใจจะแกล้งให้ต้นอ้อสั่นยิ่งกว่าเดิม แล้วยิ่งหายใจรดต้นคอเป็นจังหวะแบบนี้อย่างกับรู้ถึงจุดอ่อนของเธองั้นแหละ!!
ใช่ยัยพลอยจอมเฉิ่ม เจ้าแม่ความเปิ่นเมื่อวานหรือเปล่าเนี๊ยะ!!!! ต้นอ้อคิดตั้งคำถามในใจ ก่อนจะส่งเสียงห้ามปรามพลอยที่ตอนนี้กำลังคลายอ้อมกอดแล้วเดินย้อนกลับไปที่ที่สบู่นอนสยบอยู่ หยิบมันขึ้นถูๆ กับฝ่ามือแล้วเดินตรงเข้ามา......... ดีที่ตอนนี้อาบน้ำร้อนเลยทำให้มีไอหมอกจางๆ คลายในละครคอยปิดบังบรรยากาศทำให้ทัศนียภาพขุ่นมัวไปเล็กน้อย ภาพตรงหน้าเลยไม่ค่อยแจ่มชัด ซึ่งส่งผลดีต่อแม่สาวน้อยที่ถูกกอดเป็นอย่างมาก..... เพราะตอนนี้เธอกำลังสงบจิตสงบใจสงบอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่านให้กลับเข้าร่องเข้ารอย
แต่ดูท่าจะยากเมื่อเจ้าแม่ความเปิ่นเดินตรงเข้ามาทางเธอแล้วเริ่มเปิดฝักบัวอีกครั้ง... สายน้ำอุ่นๆ ไหลผ่านเรือนร่างของทั้งสอง พลอยยกฝ่ามือที่เต็มที่ด้วยสบู่ขึ้นทาบกับหลังต้นอ้อแล้วเริ่มถูไปถูมาซ้ายขวาขึ้นลง.... เจ้าคนตัวดีที่ทาถูทาถูอยู่ตอนนี้ไม่ได้สนใจใส่อารมณ์เข้าไปมาก เพราะกำลังสนุกกับการได้แกล้งนางพญาที่ยอมกลายมาเป็นนางตุ๊กตาให้เธอลองอาบน้ำให้เล่นๆ
แต่นางตุ๊กตานั้นกลับตัวสั่นสะท้าน และพยายามสกัดกั้นอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่านให้กลับเข้าร่องเข้ารอย... แต่ดูท่าจะทำได้ยากเมื่อเจ้ารูมเมทตัวแสบเปลี่ยนการทาถูทาถูจากทางด้านหลัง เริ่มอ้อมมือมาทาถูแถวๆ หน้าท้องของเธอแล้ว.... อีกหนึ่งจุดอ่อนของเธอ... ตอนนี้เธอกำลังเสียวหวาบที่ไขสันหลังอย่างรุนแรง....
เสียหมด.... เสียทั้งหมดเลย!! มาดนางพญาอย่างฉันต้องมาเสียให้กับยัยบ้านนอกจอมเปิ่นนี่เนี่ยนะ หยุดคิดเลยยัยอ้อ หยุด!!!.... ต้นอ้อเตือนสติตัวเองให้กลับมาอีกครั้ง ก่อนที่จะดันเจ้าตัวดีที่ตอนนี้กำลังมันกับการอาบน้ำให้นางพญา ที่เจ้าตัวคิดว่าเป็นเพียงนางตุ๊กตาจอมเชื่อง.....
"พลอยอาบให้เค้าฝ่ายเดียวมันไม่ยุติธรรมนะว่ามั้ย?" ต้นอ้อเริ่มต้นหันมาสู่มาดนางพญาอีกครั้ง... แต่ไม่ใช่ในมาดหยิ่งยโส แต่เป็นมาดนางพญาจอมกะล่อน.... ตอนนี้นางพญาจะย้อนศรกลับคืนสู่ทรราชที่อาจหาญมาเปลี่ยนนางพญาเป็นนางตุ๊กตา
ทรราชเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าตุ๊กตานั้นกลับกลายเป็นนางพญาแล้ว ความรู้สึกสนุกหายไปฉับพลันแทนที่ด้วยความเสียวสันหลังกับการแก้เผ็ดของนางพญา
"อย่าเลย.... เกรงใจอ้อออกเนอะ เดี๋ยวน้องพลอยแล่นไปรอข้างนอกก่อนก็ได้เด้อ... น้องพลอยบ่แกล้งล่ะ.... แหะๆ" ว่าแล้วเจ้าคนจอมแกล้งก็ค่อยๆ ขยับออกห่างไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ทันเท่ากับคนที่เริ่มต้นจะแกล้ง..... ต้นอ้อเดินไปคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนของเหยื่อก่อนจะค่อยๆ ดึงเข้ามาใกล้ๆ พลางก้มลงไปหยิบสบู่จากพื้นห้องน้ำถูกับฝ่ามือแล้วถูไล่ขึ้นมาจากฝ่าเท้าขึ้นไปยังหัวเข่าก่อนจะขึ้นไปจนถึงขาอ่อน.....
"อะ... โอ๊ยๆ พอแล้วๆ เดี๋ยวน้องพลอยอาบเองได้เด้อ... น้องพลอยเกรงใจ๊เกรงใจอ้อหล๊ายหลาย แหะๆ" ว่าแล้วเจ้าคนชอบแกล้งที่บัดนี้กลับกลายมาเป็นคนถูกแกล้งออกตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพยายามปัดมือต้นอ้อออก แล้ววิ่งปู๊ดออกจากห้องอาบน้ำไป....
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ โอ๊ย! ขำ!" ต้นอ้อหัวเราะลั่นพักใหญ่ๆ ก่อนจะรำพึงกับตัวเองเบาๆ เกี่ยวกับอดีตคนรักเก่าที่ร้างรากันไปนาน.... แต่ก็ยังสร้างแผลในใจที่หยั่งรากลึกที่ถอนยังไงก็ยังไม่หมดไปจากใจเสียที
"ฝ้าย... ตอนนี้ถึงอ้อจะยังลืมฝ้ายได้ไม่หมด... แต่ได้โปรดเถอะนะ อย่าโกรธอ้อนะ อย่าเกลียดอ้อนะ ถ้าอ้อขอรักใครคนใหม่... รับคนอื่นเข้ามาในหัวใจแทนที่ฝ้าย.... อ้อไม่เคยคิดจะรับใครเข้ามาเลยหลังจากที่ฝ้ายบอกเลิกอ้อในวันนั้น... แต่ตอนนี้อ้อรู้สึกประหลาด... อบอุ่นอย่างแปลกประหลาด... มีความสุขอย่างแปลกประหลาด... ที่ได้อยู่กับใครคนนั้น... ใครที่อ้อเพิ่งรู้จักเพียงแค่วันเดียว เพิ่งผ่านมาแค่คืนเดียว.... แต่ตอนนี้อ้อรู้สึกกับใครคนนั้นเหมือนกับที่อ้อรู้สึกกับฝ้าย... ถึงมันจะไม่มากเท่ากับที่อ้อมีต่อฝ้าย... แต่อ้อขอเถอะนะ... ขอคนมาสมานแผลใจที่ฝ้ายเป็นคนฝากทิ้งไว้... ขออ้อผิดสัญญาที่อ้อเคยให้ไว้ในตอนที่เราทั้งคู่ยังคบกันใหม่ๆ... ขอเถอะนะ............"
ขอเถอะนะ.... ขอรับคนใหม่เข้ามา.. ขอผิดสัญญาจากหัวใจที่เราเคยสัญญาไว้ให้กัน.. ขอผิดเหมือนกับที่ฝ้ายเคยผิด............
---------------------------------**************************------------------------------------------------
9 มี.ค. 51 -- ขอเปลี่ยนเนื้อหาในตอนนะค่ะ ^^ แบบว่าจะเฉลยหมดมันก้อกระไรอยู่ ดังนั้นค่อยๆ อ่านไป
เดี๋ยวบทเฉลยก็จะค่อยๆ ออกมาเองน่ะค่ะ ขอบคุณทุกๆ คนที่คอยมาอ่านนิยายของพิมนะเนี๊ยะ!! อิอิ
ปล. ร๊ากกกกกกกกกกก~~ ทู๊กกกกกกกกกกคนเย้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ >__<
ความคิดเห็น