คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Return to ' สถานีรถไฟฟ้า '
o~ ตอนที่ 1 : Return to ' สถานีรถไฟฟ้า ' ~o
-- 12.00 น. --
"ฉันให้เวลาเธอ 10 นาที แต่ทำไมถึงได้ออกมาช้ายังงี้ล่ะ รู้มั้ยว่าฉันต้องทนกินกาแฟของล็อบบี้ตั้ง 2 แก้วเชียวนะ!! ในการรอเธอออกมาจากห้องพักน่ะ เธอเอาเวลาไปทำอะไรนักหนากันห่ะ แค่จัดของเข้าที่ทำไมถึงได้นานยังงี้" อ้อร่ายยาวเป็นชุดเมื่อฉันมาช้ากว่าที่เธอตั้งเวลาไว้
ฉันเลทเธอแค่นาทีเดียวเธอยังบ่นขนาดนี้ นี่ถ้าใครปล่อยให้เธอรอนานกว่านี้ไม่ต้องไปเปลี่ยนถ่ายหูตัวใหม่เลยหรอเนี่ย หูยยยยยย.... -__-;;;
"ค่ะๆ น้องพลอยขอโทษเด้อค่ะ (_ _)" มีคนที่ทนคบเธอเป็นเพื่อนได้เกินวันมั้งมั้ยเนี่ย??
"นี่พลอยแล้วฉันบอกให้เธอเปลี่ยนสรรพนามซะใหม่ทำไมไม่เปลี่ยนล่ะ เรียกแทนตัวเองยังงั้นใครฟังเขาก็รู้กันหมดสิว่าเธอน่ะเพิ่งเข้ามา แล้วก็สมัยนี้ไม่มีใครเขาเปิดเผยชื่อตัวเองขนาดนั้นหรอกนะ...... อ้ออีกอย่าง ฉันรุ่นเดียวกับเธอไม่ต้องพูดมีหางเสียงก็ได้ โอเค!" เธอว่าก่อนจะยื่นบัตรคล้ายๆ บัตรเติมเงินมือถือมาให้
เอามาให้ทำไมฟ่ะเนี่ย ?__? เอามาใช้เติมตังค์มือถืออ่ะเปล่าอ่ะ
"นี่!! รีบๆ เดินมาสิ" อ้อตะโกนเรียกจากอีกฝั่ง..... ใช่เลยอีกฝั่ง..... ตอนนี้เรา 2 คนอยู่คนละฝั่งโดยมีแผงอะไรซักอย่างกั้นอยู่ รูปร่างคล้ายประตูที่เดินไปชนแล้วมันจะเปิดให้เองอ่ะ (นึกภาพให้ออกนะ) มีอยู่ประมาณ 8 ช่อง มี 4 ช่องที่มีไฟสีเขียวๆ ขึ้นเครื่องหมายถูก อีก 4 ช่องไฟสีแดงขึ้นกากบาท.... แค่นี้ก็รู้แล้วว่าตอนนี้พวกฉันอยู่ที่ไหน.... บัตรเติมตังค์กับแผงกั้น.... สถานีรถไฟฟ้า!!
ประสบการณ์ครั้งแรกที่โหดร้าย~~~ TOT
"มัวแต่ยืนเอ๋ออยู่ทำไมล่ะพลอย รีบๆ มาสิฉันรออยู่นะ เราต้องซื้อของอีกเยอะ"
" T__T " ฉันได้แต่ทำหน้ายังงี้ส่งไปให้ มีบัตรเติมตังค์อยู่ในมือแล้วจะผ่านแผงกั้นนี่ไปยังไงล่ะเนี่ย เดินผ่านไปเลย ไอ้ใบพัดๆ สีม่วงๆ นี่ก็ไม่ยอมเปิดอีกอ่ะ...
คงงงใช่มั้ยล่ะว่าเคยผ่านมาแล้วครั้งนึง ทำไมผ่านไม่เป็น ฉันจะแฉให้ฟัง...
ตอนจะผ่านไอ้ใบพัดนี่ครั้งแรกพี่ไผ่แกดันหลังฉันให้เข้าไปในช่อง ไอ้เราก็ซื่อเข้าไปในช่องก็ช่องจริงๆ หน้าเชิด หลังตรง มองไปข้างหน้า รู้แต่เพียงว่าพี่ไผ่แกกระซิบบอกว่า
' นี่พลอย ถ้าประตูที่กั้นนี่เปิดออกแล้วเดินหน้าตรงไปเลยนะ '
แค่นั้นแหละค่ะ ประสบการณ์การผ่านไอ้ประตูกั้นที่พี่ไผ่เรียก...
................... ?__? ...................
หรือต้องมีกดใส่รหัสผ่าน ไอ้ใบพัดกั้นๆ นี่ถึงจะเปิด.... *__* น่าลองๆ
คิดด้วยความมั่นใจอย่างแรง เดินเข้าไปด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม.... ' โฮะๆๆๆ น้องพลอยนี่ก็บ่โง่ทุกเฮื่องเด้อค่ะ ซะหลาดก็เป็น ' ใช่เลยมั่นใจอย่างแรง แต่พอเข้าไปอยู่ในช่องแผงกั้นเท่านั้นแหละ รอยยิ้มหุบเลย -.-
ในบัตรเติมตังค์ไม่มีรหัสผ่าน!!!!! O__O
ตรงแผงกั้นไม่มีที่ให้กรอก!!!!!! TOT
"แล้วน้องพลอยสิผ่านไป๊อีท่าไหนล่ะเนี่ย!" พึมพำกับตัวเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาขอความช่วยเหลือจากต้นอ้อ... ความหวังสุดท้าย... ความหวังสุดท้าย...
ความหวังสุดท้ายกำลังคุยโทรศัพท์ด้วยสีหน้าคล้ายจะไปฆ่าล้างแค้น!!! TT__TT
"นี่เธอ จะผ่านก็รีบผ่านไปสิยะ อย่ามาขว้างทางอย่างนี้ ฉันรีบ" ผู้หญิงที่ต่อหลังฉันพูดเร่ง คุณเธอไม่ได้แค่พูดเร่งอย่างเดียวนะ พี่แกเล่นตบหลังฉันดังป้าปเลย T^T
ฉันคิดถูกคิดผิดเนี่ยที่มาเอ็นท์เข้าเรียนในกรุงเทพฯ ..... แต่ตอนนี้เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา.... ปัญหาตอนนี้คือฉันจะผ่านไอ้แผงนรกนี่ยังไง -__-^^^
"โอ๊ยเธอ!! จะผ่านไม่ผ่าน ถ้าไม่ผ่านก็หลบฉันรีบ" ว่าเสร็จคุณป้าแกก็ดึงไหล่ฉันให้หลบพ้นทาง แต่ป้าดึงเบาๆ ก็ถอยให้อยู่แล้วไม่ต้องกระชากจนปลิวอย่างงี้ก็ได้......
ปึก!!!!! โครม!!!!!!
"โอ๊ย!! / ฮ่วย~ อีหยังเนี่ย~~" แค่ดูภาษาก็รู้แล้วใช่มั้ยค่ะว่าประโยคหน้าหรือหลังเป็นของฉัน
"นี่คุณเดินดูทางมั่งดิ ที่นี่สถานีรถไฟฟ้าคนแออัด! ไม่ใช่สวนสาธารณะที่จะได้เดินอย่างสบายใจน่ะ.... O__O? อ้าว? พลอย????" หาๆ ใครเรียกฉัน...
"อ้าว? เอื้อยไผ่!! เอื้อยไผ่มาเฮ็ดอีหยังที่นี่ค่ะ"
"มีธุระนิดหน่อย ว่าแต่ทำไมพลอยถึงได้กระเด็นออกมาอย่างนี้ล่ะ" พี่ไผ่ถามพลางมองไปยังที่ๆ ฉันถูกป้าแก่ดึงกระเด็นออกมา ง่ะ... เลยไม่ได้ดูเลยว่าจะผ่านไอ้แผงกั้นนี่ยังไง ถามพี่ไผ่ก็ได้ฟ่ะ... ยังไงพี่แกก็เห็นมาเยอะแล้ว T^T
"เอื้อยไผ่... เอื้อยไผ่พาน้องพลอยแล่นไปฝั่งนู้นหน่อยเด้อค่ะ นะๆๆ น้องพลอยไปบ่เป็นอ่ะ T__T มีแต่บัตรเติมตังค์บ่เห็นมีรหัสให้ใส่เลย" ฉันว่าพลางยื่นบัตรไปให้พี่ไผ่
" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >O< มันไม่ใช่บัตรเติมเงินนะพลอย ม่ะๆ เดี๋ยวพี่พาไป พี่ก็จะไปธุระพอดี ถือบัตรให้ดีล่ะ แล้วทำตามพี่" พี่แกเดินนำลิ่วไปฉันเกือบตามไม่ทัน
พอไปถึงพี่ไผ่ก็เอาบัตรของพี่แกที่คล้ายกับของฉันสอดเข้าไปในช่องเล็กๆ แคบๆ ด้านหน้า.... OoO โอ้โห! ไอ้ใบพัดมันเด้งออกให้พี่แกผ่านแล้วอ่ะ แล้วพี่ไผ่ก็กวักมือเรียกให้ฉันตามไป โกยสุดชีวิต!! เดี๋ยวลืมวิธีการเมื่อกี้
เดินไปที่ช่องเก่า (ที่คุณป้าแกดึงฉันออกมานั่นแหละ) กำลังจะสอดใส่บัตรด้วยใจเต้นระทึก... โอ้ๆๆ มันจะเด้งออกให้ฉันเหมือนอย่างพี่ไผ่หรือเปล่าเนี่ย *__*
"เดี๋ยวครับคุณ คุณกำลังจะใส่บัตรผิดด้านนะครับ" จู่ๆ ก่อนที่ฉันจะสอดบัตรก็มีเสียงๆ หนึ่งคล้ายเสียงผู้หญิงเรียกฉันไว้...
ผู้ชายอะไรเสียงคล้ายผู้หญิงชะมัดเลยอ่ะ
"ค่ะๆ?? น้องพลอยเฮ็ดอีหยังผิดค่ะ" ฉันหันไปตามเสียงห้าม... ไม่ใช่แค่เสียงแล้วที่เหมือนผู้หญิง... ทั้งตัวเลย... ทั้งตัว...
ผมสั้นซอยรากไทรสีน้ำตาลแดง ตาสีดำโต โครงหน้าเรียวไข่ ผิวขาวอมชมพู รูปร่างสูงเพรียว... โอ้โห O///O อะไรจะสวยปานนี้... แต่ทำไมใช่หางเสียงว่า ' ครับ ' ฟ่ะ?
"ฮ่าๆๆ ชื่อพลอยใช่มั้ยครับ" เธอยิ้ม โอ้... นางฟ้ามาโปรดดดดดด~
" (_ _) (O.O) (_ _) (^__^;;) " ปรับสีหน้าแทบไม่ทัน
"ต้องเอาด้านนี้ใส่ครับ" เธอพูดก่อนจะจับมือฉันให้พลิกด้านบัตรแล้วสอดเข้าไปในช่อง... ไอ้ใบพัดเปิดแล้วววววว~~~~~~ >__<
"ขอบคุณหล๊ายยยย~หลายเด้อค่ะเอื้อย น้องพลอยไปล่ะค่ะ ^O^ " อิอิ..... โอ้เยสในที่สุดก็ผ่านไอ้แผงนรกได้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ >O<
"อ้อ~~~~ >O<....... ไปกันเตอะ"
"อะไรของเธอเนี่ยพลอย?? แล้วนี่จะลากฉันไปไหน!!" ฉันหันไปตะโกนเรียกต้นอ้อก่อนจะเข้าไปคล้องแขนเธอแล้วลากเธอไปทันที
โดยที่ไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนต่อ เป็นไปได้เนอะคนเรา........ ^////^
-- 20.00 น. ที่ห้างสยาม --
" -__-^^^ น้องพลอยอยากกลับหออ่ะอ้อ อยากอาบน้ำอาบท่ามันซิได้สบายโต๋ เนี่ย! มันเหนี๊ยววว~เหนียว" มาตั้งแต่เที่ยงยันห้าโมงเย็น ขามาสบ๊ายสบาย เดินแบบว่าผ้าถุงปลิ่วว่อนเลย แต่ว่าขาจะกลับดันมีถุงเถิงของอ้อเพิ่มมาอีกเต็มสองมือ
นี่โชคยังดีที่พี่ไผ่รู้จักกับอ้อ... เลยได้คนช่วยถือว่าอีกคน ไม่งั้นไม่อยากคิดสภาพแขนตัวเองเล๊ยยย~~
คงไม่คิดว่าฉันจะบ่นใช่มั้ยล่ะ จะไม่ให้บ่นได้ไงก็มาถึงเมืองกรุงลงที่บขส.ก็แปดโมงเช้า ไปเจอพี่ไผ่ช่วงประมาณแปดโมงครึ่ง และกว่าธุระของพี่ไผ่จะเสร็จก็เกือบๆ ห้าโมง สรุปคือฉันถึงหอประมาณ ห้าโมงสี่สิบนาที และออกจากหออีกทีห้าโมงห้าสิบเอ็ด! นาที ถึงสถานีรถไฟฟ้าเที่ยงตรง!!!! ฉันได้พักตอนหน่ายยยย~ T^T เวลาพักของฉันหายไปไหนโหม้ดดดดดด~~~~
"พลอย!! ฉันบอกเธอเป็นรอบที่ 108 ของวันแล้วนะว่าไม่ให้เรียกแทนตัวเองว่า น้องพลอย แล้วก็ไม่ให้พูดสำเนียงเหน่อกับภาษาบ้านเธอน่ะ เธอมาอยู่ที่นี่เธอต้องรู้จักปรับตัว เข้าใจมั้ย!! -__-^"
"จ้าๆ น้องพลอยซิปรับโตเสียใหม่ ยังไงตอนนี้กลับห้องกันดีกว่า แม่นบ่เอื้อยไผ่" ฉันหันไปหาเสียงสนับสนุนจากพี่ไผ่
"มันก็ถูกนะอ้อ กลับกันดีกว่า นี่ก็สองทุ่มแล้ว เรามาตั้งแต่เที่ยงนี่ก็หลายชั่วโมง พลอยคงเหนื่อยน่ะ.... ก็เล่นไม่ได้พักเลยนี่นา ^__^ " พี่ไผ่พูดกับอ้อ ก่อนที่ประโยคสุดท้ายจะหันมาทางฉัน
"ค่าๆ กลับก็กลับ แต่ก่อนกลับเราไปกิน MK กันดีกว่า นะๆ" ต้นอ้อหันเกาะแขนพี่ไผ่แล้วอ้อน ช่างเป็นผู้หญิงที่น่ารักเสียจริง ^^
"ก็ดีนะ พลอยจะได้หาอะไรกินด้วย ไปกันเถอะมื้อนี้เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง"
แล้วสองชีวิตก็เดินตามอีกหนึ่งชีวิตต้อยๆ เพื่อไปหาอะไรประทังท้องที่ส่งเสียงประท้วงอย่างหนัก (โดยเฉพาะฉัน T__T)
-- กินอะไร กินอะไร กินอะไร ไปกิน MK (ขำเปล่าๆ ช่วยกันฮาหน่อยดิ 555+) --
ง่ำๆๆๆ แจ๊บๆๆๆๆ ง่ำๆๆๆๆ แจ๊บๆๆๆๆ ...... -)O(- ฉันฉกฉวยทุกอย่างที่สามารถกินได้บนโต๊ะ ลวกๆ ต้มๆ แล้วยัดแล้วใส่ปากอย่างไม่มีการรอใคร โอ้~~~ หมูย่างที่นี่อร่อยโคตร (มันเรียกว่าหมูย่างเปล่าเนี่ย)
"พลอยค่อยๆ ทานก็ได้ ไม่มีใครแย่งเธอหรอก -__-;;; " ต้นอ้อพูดด้วยน้ำเสียงเอือมระอากับพฤติกรรมของฉัน
"อ้ออานแอ๊บ~~แอบอี่อ้อ >__< (ก็มันแซ๊บบบ~~ แซบนี่อ้อ) " และหลังจากที่อ้อและพี่ไผ่เอือมระอาจนสุดจะเอือมแล้วจึงได้ปล่อยฉันไว้ตามยถาชีวิตอันบ้านน๊อกกกก~~ บ้านนอกของตัวเอง
แต่ที่จริงฉันไม่ค่อยชอบที่จะใช้หรอกนะไอ้ช้อนเชิ้นเนี่ย แต่ว่ามันเป็นของร้อนไม่ใช้คงไม่ได้ แต่ถ้าเป็นข้าวเหนียวแกงส้มเมื่อไร เปิปมือเลยครับท่าน!! >O< ออกจะแซบ!!
"อ้าวเฮ้ยไอ้ไผ่ มาทำไรที่นี่วะเนี่ย" อยู่ๆ ก็มีเสียงเรียกทักพี่ไผ่ แต่ช่างมัน เธอไม่ได้เรียกฉันเพราะงั้นฉันไม่เกี่ยว ง่ำๆๆๆ แจ๊บๆๆๆ
"ทำการบ้านอยู่วะ" พี่ไผ่ตอบกลับ ว่าแต่ที่ MK นี่พี่แกก็ยังเอาการบ้านมาทำอีกเนอะ ง่ำๆๆๆๆ แจ๊บๆๆๆๆๆ
"แม่งกวนตี-น เลยนะมึง"
"มึงก็ถามกวนๆ เหมือนกันแหละ เอ้อ! มานั่งกินด้วยกันดิ กูจะได้แนะนำพลอยให้รู้จัก"
"ด้วยความยินดีเลยเพื่อน ไหนๆๆ"
"พลอย.... (ง่ำๆๆๆ แจ๊บๆๆๆๆ) พลอย..... -__-;; (ง่ำๆๆๆ แจ๊บๆๆๆ) น้องพลอย!!!!! -__-^^^ " เสียงในวงเล็บนั่นคือเสียงที่บรรยายการกินของฉันนั่นเอง
"ค... ค่ะๆ ??? -)O(- " พูดตอบรับทั้งๆ ที่หมูย่างยังเต็มปาก โห... พี่ไผ่อ่ะเรียกทำไม เดี๋ยวน้องพลอยกินไม่คุ้มกับเงินที่พี่ไผ่จ่ายไปนะเอ้อ
"นี่ ' กี้ ' เพื่อนพี่เอง เอ่อ.... ไอ้กี้ นี่น้องพลอย เพื่อนต้นอ้อเค้า เพิ่งเข้ากรุงเทพฯ วันนี้เอง -__-;;; "
"อ๋อ... คุณคนที่ใส่บัตรผิดด้านนั่นเอง จำได้ๆ ^__^ "
"สาหวาดดีเด้อค่ะพี่กี้ ต้องขอบคุณหลายๆ ที่ช่วยน้องพลอยที่สถานีรถไฟฟ้า (_ _) "
"ฮ่าๆๆๆๆ >O< ไม่เป็นไรหรอกน้องพลอย" หลังจากนั้นพี่กี้ก็เล่าประสบการณ์หน้าแตกของฉันให้ต้นอ้อและพี่ไผ่ฟัง
ประมาณสามทุ่มเกือบๆ สี่ทุ่ม ฉัน ต้นอ้อ พี่ไผ่ และพี่กี้ ก็กลับถึงหอนอน แบบว่าปุ๊ปปั๊ปพวกเราทั้งหมดอยู่มหาลัยเดียวกันแอนท์นอนหอเดียวกันอีกด้วย (อะไรจะบังเอิ๊ญญญญ~~ บังเอิญขนาดนั้น)
โอ้~~~ ชีวิตของพลอย ทำไมมีแต่เรื่องน่าอับอายเยี่ยงนี้~~~~~~~~~~~ >/////<
**************************************************************
15 ก.พ. 51 -- มาอัพให้แล้วนะค่ะ ^^ มีคนมาอ่านเยอะเกินคาดเลยอ่ะ พิมเป็นปลื้มมมมม >__<
มีข่าวมาบอกค่ะ แบบว่าสัปดาห์หน้าอาจจะไม่ได้มาอัพนะค่ะ เพราะต้องอ่านหนังสือ แบบว่าใกล้สอบแว้ววววว >O<
แต่ก้อแค่อาจจะค่ะ บางทีอาจดอดมาลงให้ได้ค่ะ แต่มานก้อม่ายแน่~~~
พิมขอบคุณทุกคนที่มาอ่านนิยายพิมนะค่า แล้วก้อขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะค่ะ ~~~~
21 ก.พ. 51 -- พิมมาแก้ไขชื่อตอนแอนท์แก้คำนิดๆ หน่อยๆ น่ะค่ะ ไม่มีไรมาก (_ _)
ตอบเม้นท์ค่ะ -------
คห. 1 -- คุณ chobitz : คุณเป็นคนแรกที่มาเม้นท์ให้พิม ขอบคุณมากๆ เลยนะค่ะ T^T (เป็นปลื้ม)
คห. 2 -- คุณ M!m!ck : ขอบคุณค่า~~~ แล้วอย่าลืมมาติดตามเรื่อยๆ นะ (อิอิ)
คห. 3 -- คุณ pal_m_Za : ใกล้สอบเหมือนพิมเลย อย่าลืมมาอ่านต่อหลังสอบเสร็จนะค่ะ (55+)
คห. 4 -- คุณ burgerz : พิมก้อไปดูมาแล้ว จิงๆ มันก้อวิทยาการคอมพิวเตอร์จิงๆ นั้นแหละค่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะค่ะ
ความคิดเห็น