คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอน รักแรกเจอ
สวัสดี^^ฉันชื่อเฟลทุกๆคนอยากรู้ชื่อจริงของฉันมั้ย??? ฮั่นแน่....รู้นะว่าไม่อยากรู้แต่ว่าฉันจำเป็นต้องบอก^__^เพราะว่าพวกคุณต้องติดตามฉันไปตลอดทั้งเรื่องเลย!!!!!! (ฮิฮิ..สะจายยยยยยยย) อ่ะแฮ่มมมชื่อจริงของฉันก็คือ"พรรนิสา"ฉันเรียนอยู่โรงเรียน 'พันธนาวิทยาคม' ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่3คน(ที่ทนความแก่นของฉันได้จนทุกวันนี้) ได้แก่ แสตมป์ นัท แปน ก่อนจะออกทะเลอันใกล้โพ้นขอกลับเข้าเรื่อง
กริ้งงง >O< เสียงนาฬิกาปลุก ทำให้ฝันอันแสนหวานในค่ำคืนสุดท้ายแห่งการปิดเทอมต้องสิ้นสุด ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลยอ่ะฉันยังหาวอย่างกับปลาทองอยู่เลยไปอาบน้ำดีกว่าจะได้ไปเจอพวกนั้นเร็วๆ พอคิดถึงตอนเจอเพื่อนแล้วสมองก็สั่งการให้ฉันพุ่งเข้าห้องน้ำในบัดดลในที่สุด เด็กขี้เซ้าเมื่อกี้นี้ได้เปลี่ยนเป็น ยัย 'เฟล' ที่พร้อมรบกับเรื่องปวดหัวที่โรงเรียนแล้ว สู้ตายค่ะ!! ฉันตื้นเต้นมากเลย ไม่กินข้าวเช้าดีกว่า คนอย่างเฟลอยู่ในทะเลทรายก็ยังรอดได้ ^ ^
ณ โรงเรียน
หลังจากตอบสนองความต้องการของกระเพาะด้วย ขนนปังปิ้ง ก๋วยเตี๋ยวแห้งชาม น้ำชามและก็ไอติ๋ม2ถ้วย ในที่สุดฉันก็อิ่ม
"กินไรอยู่เพื่อนสาว"เสียงของนัททำให้ฉันหันขยับร่างกายหลังจากนั่งย่อย
"นัทแกมาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมฉันถึงไม่รู้??" พอฉันพูดเสร็จ นักก็ท้าวเอวก่อนพูดขึ้น
"ฉันมาตั้งนานแล้วย่ะคงเป็นเพราะ...แกตั้งใจนั่งกินมากกว่าจะหันมาดูคนรอบข้างอ่ะนะ0_0"
"เฮ้เพื่อนนนนนน"เสียงที่กวนประสาทหูของแสตมป์และแปนทำให้พวกเราหันไปพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายเลย..
"หวัดดี" เราสองสาวพูดพร้อมกัน
"อืม...พวกแกสองคนมานานยังอ่ะ""ก็ซักพักอ่ะนะ"
ฉันตอบ "แล้วพวกแกกินอะไรกันยัง "
"กินแย้วว" ฉัน
"ยางงงง" นัท
ติ้งงงงงต่องงงงงติ้งงงงงต่องงงงง ได้เวลาขึ้นห้องไปพบคุณครูที่ปรึกษาแล้วค่ะ
พอพวกเราถึงห้องเรียนพวกเราก็เลือกจับจองที่นั่งกันเลยยยยย
นัท----------แปน
แสตมป์-----ฉัน
ว่าง---------ว่าง
ทุกๆคนคุยกันเหมือนไม่ได้เจอกันนานมากๆอ่ะนะแต่ว่าฉันนั้นก็คุยเป็นตายเหมือนกัน
คุณครูที่ปรึกษาเดินเข้ามาในห้อง "สวัสดีจะนักเรียนคุณครูชื่อครู"เปลม"นะจ๊ะ ชื่อจริงคือ"เปลมรดา"นะจ๊ะ เดี๋ยวก่อนอื่นครูขอแนะนำเพื่อนใหม่ 2 คนก่อนนะจ๊ะ อ่ะจะคนแรกเธอชื่ออะไรจ๊ะ" คุณครูเปลมกล่าว
"สวัสดีครับ ผมชื่อ"ไผ่"ครับ ชื่อจริงคือ"พรรนกร"ครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"
"อ่ะตบมือให้ไผ่หน่อยจะ แปะๆๆๆๆๆ อ่ะจะคนต่อไปจะ" คุณครูเปลมพูด
"สวัสดีครับ ผมชื่อ"เพชร"ครับ ชื่อจริงคือ"เพชรธนา"ครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวเช่นกันนะครับ"
"อ่ะตบมือให้ทั้งไผ่และเพชรเลยนะจ๊ะ" คุณครูเปลมเอ่ย
"ขอบคุณครับ" ไผ่และเพชรพูดพร้อมกัน
"อ่ะงั้นพวกเธอทั้ง 2 คนนะไปนั่งตรงนู้นนะที่มีเก้าอี้ว่างอยู่ 2 ตัวพอดีเลยจะ" คุณครูเปลมแนะนำพวกเค้าทั้ง 2
"ครับ" ไผ่และเพชรพูดพร้อมกัน
"เดี๋ยวคุณครูจะแต่งตั้งหัวหน้าห้องกับรองหัวหน้านะจ๊ะ งั้นครูขอให้"พรรนิสา"เป็นหัวหน้าห้องนะจ๊ะ ส่วนรองหัวหน้าครูขอให้เป็น"พรรนกร"นะจ๊ะ ต่อจากนี้พวกเธอทั้ง 2 ต้องช่วยแบ่งเบางานครูและพัฒนาห้องเรียนและการเรียนของเพื่อนด้วยนะเข้าใจมั้ยจ๊ะ" คุณครูพูดโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว
"ครับ/ค่ะ" ฉันและไผ่พูดพร้อมกันเลย
ติ้งงงงต่องงงงต้ิงงงงต่องงงง
"อ่ะงั้นเดี๋ยวเราไว้เจอกันพรุ่งนี้นะจ๊ะ" คุณครูเปลมกล่าวจากลาพวกเรา ม.4/5
"นักเรียนเคารพ" ฉัน
"ขอบคุณครับ/ค่ะ" เพื่อทั้งห้อง
"จ้าาาา" คุณครู
พอคุณครูเปลมออกไปห้องก็กลับมาเหมือนตลาดแตกเลยอ่าาาาา T_T ฉันไม่ชอบเลยแบบนี้แต่ฉันนั้นก็ไม่น้อยเหมือนกันนะ 555+
ฉันหันหลังไปหาไผ่และเพชรเพื่อที่จะทักทายพวกเค้า
ฉัน "หวัดดี"
ไผ่และเพชร "หวัดดี"
ฉันไม่อยากจะบอกเลยนะว่าาาาา ไผ่น่ารักมาก เดี๋ยวฉันจะอธิบายลักษณะของไผ่น้าาาา >/////<
ลักษณะ คือ ตัวขาวไม่มากไม่น้อย ริมฝีปากชมพูอ่อนๆ แก้มอมชมพูนิด ผมสีดำยุ่งเหยิงแต่เท่ห์มากๆ หุ่นเนี่ยไม่อยากจะเอ่ยเพอร์เฟคมากๆเหมือนหลุดออกมาจากแมกกาซีนที่เพิ่งออกมาสดๆเลยอ่าาา ความสูงเนี่ยไม่สูงมากไม่เตี้ยมากกำลังพอดีๆ แล้วเวลายิ้มนั้นอื้มหืมมมมมมมมน่ารักมาก โอ๊ยใจละลาย
พอและๆมาเพชรกันบ้าง ลักษณะของเพชร คือ สีผิวสีน้ำผึ้ง ริมฝีปากชมพูนิดนึง ผมสีน้ำตาลเรียบๆ น่าขยำมากเลย หุ่นเนี่ยคล้ายๆไผ่นะ(แต่ไผ่โอกว่า)ความสูงเตี้ยกว่าไผ่นิดๆนะ เวลายิ้มเนี่ยมีเสน่ห์นะ
พอและๆเดี๋ยวไม่ได้คุยกันต่อเริ่มจะออกนอกเรื่องแล้วอ่ะ จบๆกับการอธิบาย
"พวกเธอชื่ออะไรกันบ้างหรอ" ไผ่ถาม
"มีนัท แสตมป์ แปน และ ฉันชื่อเฟลจ้ะ" ^/////^ ฉันพูด
"อ๋ออื้ม"ไผ่และเพชรพูด
ฉันอยากจะบอกพวกคุณทุกคนที่อ่านอยู่ตอนนี้ว่า ฉันชอบไผ่อ่ะ ฮิฮิ >///////< ฉันนั้นกะจะบอกพวกเพื่อนซี้ของฉันอ่ะเพราะฉันอึดอัดมากสุดจะบรรยาย เวลาที่พวกคุณชอบใครคุณก็จะอยากจะบอกใครๆใช่มั้ยโดยเฉพาะคนที่เราชอบ ความรู้สึกตอนนี้ของฉันเป็นอย่างนั้นแหละ ฉันเลยกะจะถือวิสาสะบอกเพื่อนในห้องนี้เลย แต่!!ฉันจะพูดเบาๆน่ะกลัวไผ่และเพชรจะได้ยิน
"เฮ้ยพวกแกฉันมีอะไรจะบอก" ฉัน
"อะไรอ่ะ" นัท แปน แสตมป์
"ฉันชอบไผ่ว่ะแก">///< ฉัน
"เฮ้ยจริงอ่ะตั้งแต่ตอนไหน อย่าบอกนะว่า......ตั้งแต่แรกพบ" แสตมป์พูด
"อืมใช่ มันเหมือนกับ!รักแรกพบ!แต่พวกแกทั้งหมดห้ามบอกไผ่นะเพชรด้วย" ฉัน
"แล้วเพชรเกี่ยวอะไรด้วยอ่ะ" นัทและแปนพูด
"ก็......เพชรเป็นเพื่อนกับไผ่ไงถ้าเราไปบอกเพชรเพชรอาจจะไปบอกไผ่ก็ได้นะแล้วต้องอยูห้องเดียวกันอ๊กมองหน้ากันไม่ติดอีก แย่เลยน้าาาาพวกแก" ฉันอธิบายอย่างยาวให้เพื่อนฉันฟัง
"ก็จริงอ่ะ โอเคพวกเราจะช่วยกันเก็บความลับนี้ไว้นะ"
ติ้งงงงต่องงงงติ้งงงงต่องงงง ได้เวลาพักกลางวันแล้วค่ะ เสียงกริ่งดัง
"ปะพวกแกไปกินข้าวกันฉันหิ๊วหิว" ฉันบอก
"เออ ใช่ฉันนะหิวมากเลยอ่ะรีบๆไปกันเถอะ" นัทและแปนพูดพร้อมกัน
"ไผ่เพชรไปด้วยกันมั้ย" แสตมป์ชวนทั้งๆที่รู้ว่าฉันชอบไผ่อ่ะ อย่างนี้แกล้งกันชัดๆอ่าาาา Y_Y
"อืม งั้นพวกเราไปด้วยก็ได้" เพชรพูด
หลังจากที่พวกเราปฎิบัติการรบกับความหิวนั้นเราก็ได้ชัยชนะมาอย่างสมบูรณ์อ่ะนะ พวกเราก็ไปซื้อขนม นม เนย กินแล้วก็จะเดินขึ้นห้องกัน
"พวกแกเราไปห้องสมุดกันมั้ย ฉันยังไม่อยากขึ้นห้องอ่าาาาา" นัท
"อืม เราก็ไม่อยากขึ้นเหมือนกันอ่ะไปอ่านหนังสือกันมั้ย หรือจะไปเล่นดนตรีกันอ่ะ" แสตมป์และแปนพูด
"ไปสิๆ ฉันอยากไปเล่นดนตรีอ่าาา" ฉัน
"ไผ่เพชรไม่ออกความคิดเห็นหน่อยหรอ??" ฉันถาม
"แล้วแต่พวกเธอเลย เรายังไงๆก็ได้" เพชรพูด
"แล้วไผ่หล่ะ" ฉัน
"ยังไงก็ได้เช่นกัน" ไผ่
ติ้งงงงต่องงงงติ้งงงงต่องงงง ได้เวลาขึ้นห้องเรียนแล้วค่ะ เสียงออดดังอีกแล้วฉันนั้นอยากจะไปทุบเจ้าเสียงออดนี้ให้พังไปเลยแต่ก็ทำมิได้ เพราะฉันความสามารถไม่พอ
หลังจากที่เราเรียนคาบบ่ายเสร็จแล้วนั้นฉันนั้นอยากจะรีบกลับบ้านมากเลยอ่ะ
ติ้งงงงต่องงงงติ้งงงงต่องงงง ได้เวลากลับบ้านแล้วค่ะ
คือไม่อยากจะบอกนะฉันนั้นรักออดมากเลยในตอนนี้(ไม่ใช่อะไรหรอกแค่ดีใจที่ได้ยินคำว่า กลับบ้าน ) โอ๊ยยยยยยยย ฉันบิดขี้เก๊ยจมากมายเลยจะบอกให้
"อ่ะจะนักเรียนวันนี้เราพอแค่นี้กันก่อนนะจ๊ะ หัวหน้าห้องบอกจะ" คุณครูสุภา(สอนศิลปะ)
"นักเรียนเคารพ" ฉัน
"ขอบคุณครับ/ค่ะ" เพื่อนทั้งห้อง
"จะๆ" คุณครูสุภา
แล้วคุณครูก็ออกจากห้อง และแล้วห้องก็กลับมาเป็นตลาดอย่างที่เคย
"พวกแกกลับบ้านกัน" ฉัน
"ไปดิฉันก็อยากจะกลับบ้านเหมือนกัน เบื่อมากเลยอ่ะวันนี้" นัท แสตมป์และแปนพูดพร้อมกันและพร้อมกันทำหน้าเบื่อหน่ายกัน-_-(เบื่อหน่ายหรือเบื่อโลกกันแน่)
"ไผ่เพชรบ้านอยู่ที่ไหนหรอ" แปนถาม
โอ๊ยยยยฉันนั้นอยากจะบอกว่าฉันนั้นโคตรรักแปนเลยอ่ะ ฉันเลยฟังอย่างใจจดใจจ่อ
"พวกเรา2คนอยู่ที่หมู่บ้าน แสงอรุณ วิลล์ อ่ะ" ไผ่บอก
"เฮ้ย!!อยู่หมู่บ้านเดียวกับพวกเรา 4 คนเลย งั้นปะกลับบ้านด้วยกันนะ" แสตมป์พูด
"โอเคคร้าบบบบบบบ" ไผ่และเพชรพูด
และพวกเราก็เดินกลับบ้านด้วยกัน และหลังจาก 2 ทุ่มฉันก็ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จแลัวฉันก็ท่องไปในราตรีและในความฝันจนสุดจะบรรยายเลยหล่ะ
เช้าวันต่อมา
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงกริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงนาฬิกาดังขึ้นฉันจึงตื่นและโกรธแค้นมากที่มันมาปลุกในห้วงแห่งความฝันของช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน แต่ยังไงก็ต้องตื่อนอยูดีอ่ะแหล่ะวันนี้เป็นวันที่10ที่ไปโรงเรียนและได้เจอไผ่(เพ้ออีกและช้านนนนนนนน) พอและๆเดี๋ยวต้องไปทำภารกิจจำเป็น ณ บัดnow ก่อนแว้วเดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายอดเจอไผ่เพราะต้องถูกทำโทษหน้าเสาธงอีก
และหลังจากนั้นฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำเฉียดตายมากๆแต่ก็ต้องอดทนเพราะ"ไผ่"(มาอีกแล้ว) และฉันก็เริ่มขัดตัวอย่างทะนุถถนอม(ขัดอย่างเร็วไว ผิวหนังจะถลอกแล้วววววว)พอทำภารกิจในห้องน้ำได้ประมาณครึ่งชั่วโมง(เข้าไปอาบน้ำหรือเข้าไปนอนวะเนี่ย)ฉันก็รีบแต่งตัวอย่างรวดเร็วพอแต่งตัวได้ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น"คนสวยจ๋ารับโทรศัพท์หน่อยสิจ๊ะ"แล้วฉันก็รีบไสลด์หน้าจอโทรศัพท์อย่างเร็วไวเพราะบนหน้าจอนั้นมันได้ขึ้นชื่อว่า....ไผ่....ฉันนั้นลืมบอกคุณใช่ไหมว่าไผ่มาขอเบอร์ฉันประมาณวันที่7อ่าาาา>///<ฉันตื่นเต้นนะแต่ก็ต้องทำตัวปกติอ่าาาาT_T เดี๋ยวไผ่จับได้ว่าเราชอบ ฮิฮิ อุ๊ยลืมไปเลยว่าเรากดรับโทรศัพท์ไผ่อ่ะไม่ได้การและต้องคุยก่อนเดี๋ยวไผ่วางสาย
"หวัดดีจะไผ่" ฉันพูดพร้อมกับบิดเนื้อบิดตัวเพราะความเขิน
"หวัดดีเช่นกัน เฟลเธอตื่นยังหรอ จะไปโรงเรียนกี่โมง จะกินอาหารเช้าที่โรงเรียนหรือที่บ้านเธอหล่ะ จะให้เรารอหน้าหมู่บ้านหรือว่าให้ไปหาที่บ้านเธอหล่ะ" ไผ่พูดเหมือนเป็นห่วงฉัน(คิดไปเองเฉยเลย)
“อ๋อ ฉันตื่นแล้วหล่ะ จะไปโรงเรียนประมาณ 6 โมงครึ่งอ่ะจะ เราคิดว่าเราจะไปกินอาหารเช้าที่โรงเรียนดีกว่า เราคิดว่าให้เธอรอเราที่หน้าหมู่บ้านดีกว่าเพราะตรงนั้นมีสวนหย่อมอยู่อ่ะจะเดี๋วเราจะโทรไปหาพวกนั้นด้วย เอ้อแล้วเพชรหล่ะไผ่” ฉันถามไผ่ ที่ฉันพูดฉันก็ไม่รู้นะว่าจำได้ยังไง ช่างมันเถอะเนาะ
“เพชรน่ะหรอเดี๋ยวเราโทรไปหาเพชรเองเธอโทรไปหาพวกนั้นเถอะ” เพชรพูดพร้อมกับเสียงที่เหมือนกับบอกว่าช่วยเหลือเราอย่างเต็มใจ
“ได้จะ” ฉันพูด
และแล้วก็ 6.30 น. ฉันก็เลยเดินไปที่สวนหย่อมที่หน้าหมู่บ้าน ฉันเห็นแผ่นหลังกว้งกำลังพอดี กับความสูงไม่มากไม่น้อยจนเกินไป ฉันนั้นรับรู้ได้เลยว่านั่นคือ”ไผ่”อย่างแน่นอนฉันเลยเดินไปหาไผ่
“ไผ่มานานยังเอ่ย” ฉันพูดเพราะความอยากรู้อยากเห็นและความเป็นห่วง
“อ๋อเราออกมาแป๊ปนึงแล้วอ่ะ” ไผ่พูด
“อ๋อ อื้ม” ฉันพูดพร้อมกับความกังวลก็หายไป และอยู่ดีๆฉันก็ได้ยินเสียงคนคุยกันเสียงดังมากต้องไม่น้อยกว่า2คนแน่นอน หมอเฟลฟันธงค่ะ
“เฮ้ เฟลไผ่รอนานมากมั้ย” ฉันนั้นได้ยินเสียงนี้รับรู้ได้เลยว่าคืเสียงของแปน ฉันเลยหันหลังไปดูแล้วก็ใช่ด้วย
“อ๋อ ก็แป๊ปๆแล้วอ่ะ” ฉันและไผ่พูดพร้อมกันเลยอ่า(เนื้อคู่กันป่าวน๊า เพ้ออีกและช้านนนนนนนนนนน)
“ปะไปโรงเรียนกัน” แสตมป์ นัท แปน และ ฉันพูดพร้อมกันเลยทำให้ 2 หนุ่ม 2 มุมหันมาทางพวกเราโดยมิได้นัดหมาย
และแล้วพวกเราก็ถึงโรงเรียนกันและเริ่มเลงเป้าหมายไปที่โรงอาหารที่สงบเพราะมีคนมาน้อยมาก(โรงเรียนหรือป่าช้ากันแน่) พวกเราคุยกันว่าจะกินอะไรกันดีเราจึงได้ว่าจะกิน โจ๊กอุ่นๆสักชามนึง พวกเราจึงสั่งเหมือนกัน
“ป้าครับเอาโจ๊กหมู 6 ชามครับ” เพชรพูด และป้าคนนั้นก็มองมาที่ 2 หนุ่ม 2 มุมของพวกเรา และก็หน้าแดงแต่ทีท่าว่าจะเร่งรีบทำไปหน่อยจึงทำให้ถ้วย 4 ชามคือจของพวกเราเละไม่เป็นท่าแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะยังไงวันนี้พวกเรา 4 สาวก็ต้องละเลงโจ๊กหมูอุ่นๆนี้ให้หมดชามนี้ให้ได้ พอเราเลือกโต๊ะที่จะนั่งได้หลายคนแล้วพวกเรา 6 คนก็เริ่มละเลงโจ๊กกันอย่างเร็ว แต่ฉันนั้นเอะใจนะว่าทำไมโจ๊กของ 2 หนุ่มนี้ทำไมดูไม่เละแบบพวกเรา 4 สาวเลยอ่ะ ฉันเลยพดูดออกไปว่า
“เฮ้ยพวกแก 4 คนดูโจ๊กของ 2 หนุ่มนี้สิทำไมมันดูน่ากินกว่าของพวกเราจังเนาะ” ฉันพูด แล้วเพื่อนๆก็หันไปมองโจ๊กในชามพวกนั้นแล้วแสตมป์ก็พูดว่า
“โห ยัยป้าคนนี้นี่ 2 มาตรฐานนี่นา เห็นหนุ่มหล่อนิดหล่อหน่อยทำเป็นไม่ได้ นักการเมืองเข้าสิงเชียว” พวกเราขำกันลั่นโรงอาหารเพราะมุกแป้กๆของแสตมป์แต่พวกเราก็ขำกันจนทุกคนที่นั่งอยู่ในโรงอาหารหันมากัน ขวับๆและจ้องมาที่โต๊ะพวกเราอย่างงงว่าอะไรเนี่ยพวกนี้ พวกเราจึงหยุดขำและลงไปละเลงโจ๊กหมูต่อ
ความคิดเห็น