คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กีฬาโรงเรียน...กีฬาโรงรัก
และฉันก็ค่อยๆเดินออกไป และฉันก็ถึงกับอึ้งเมื่อเจอกับ...ไผ่ยังยืนอยู่ ณ ที่เดิม ฉันกะจะตะโกนไปถามไถ่ แต่พอนึกขึ้นได้ นายไผ่ทำให้ฉันเสียหาย กอด(แรก) ของฉัน ฉันจึงหันหลังกลับไปและเดินไปที่โต๊ะอาหาร
“เฟลใครอยู่หน้าบ้านหล่ะลูก”ป๋าถาม
“เอ่อ อ่อ อ๋อ ไปรษณีย์อ่ะค่ะ”ฉันโกหกป๋าม๊า
“จริงหรอลูก”ม๊าถาม
“ค่ะ จริงค่ะ”ฉันบอก
“งั้นป๋าไปเอาจดหมายสิ เอ้อเฟลเรานี่เห็นว่าเป็นไปรษณีย์ก็แทนที่จะหยิบจดหมายกับดันเดินเข้ามา”ม๊าบ่นฉัน ผ่านไป 5 นาที แล้วทำไมป๋ายังไม่เข้ามาอีก เออออออออออออออหรือว่า ....
“เอ้าเข้ามาเลยลูก”เสียงป๋าคุยกับใครหน่ะ คงไม่ใช่นะ
“นี่ม๊า ป๋าเห็นหนุ่มที่เราเห็นว่ามากอดลูกสาวแล้ว”ป๋าบอกม๊า
“ห้ะ เข้ามาสิลูก นี่เฟล ไผ่ใช่มั้ยลูก”ม๊าถาม
“ใช่ค่ะ”ฉันตอบเสียงค่อย
“อ่าวนี่ลูกเฟล นี่ทำไมลูกไม่ชวนไผ่เข้ามาหล่ะลูก นิสัยแย่มากๆเลยนะ”ป๋าบ่นฉัน - -
“ขอโทษค่ะป๋า”ฉันบอกเสียงสลด
“ป๋าอย่าว่าเฟลเลยครับ”ไผ่ออกรับแทนฉัน
“อ่าๆ เห็นแก่ไผ่นะลูก งั้นปะลูกไปกินข้าวกัน”ป๋าชวนไผ่ โอ้โหไม่น่าเชื่อเลยอ่ะว่าป๋าของเฟลรักไผ่มากกว่าฉันหรอเนี่ย !!
“ครับผม”ไผ่ตอบ
...ณ ตอนกินข้าว
“นี่เฟลทำไมเราไม่คุยกันหล่ะลูกห้ะ ม๊าเห็นมองหน้ากันตั้งนานแล้วนะลูก เพื่อนกันคุยกันสิ ยกเว้นไม่ใช่เพื่อนกันห้ะลูกเฟลลูกไผ่”ม๊าถาม
“ไม่ใช่ค่ะ/ครับ”ฉันและไผ่พูดพร้อมกัน
“อ่าๆกินข้าวเถอะป๋าหิวแล้วน้า คุยกันอยู้ได้น่า ป๋าหิว”ป๋าพูดพร้อมกับทำหน้าเด็ก
“55555555555555”ฉัน ม๊า และไผ่หัวเราะพร้อมกัน
…ณ เวลากินข้าวเสร็จ
“ขอบคุณป๋า ม๊า มากนะครับที่ให้กินข้าวด้วยครับ”ไผ่พูด
“จ้า”ป๋าม๊าพูดพร้อมกัน
“งั้นผมไปละนะครับ สวัสดีครัยม๊า-ป๋า บายเฟลพรุ่งนี้เจอกันนะ”ไผ่พูด
“จะไผ่กลับบ้านดีๆนะลูก”ป๋าม๊าพูด
“คร้าบ”ไผ่
...ณ เวลาเข้านอน
“นี่ลูกเฟลชอบไผ่มั้ยลูก”ม๊าถาม
“เอ่อ ทำไมม๊าถามเฟลอย่างนั้นอ่ะ”ฉันถาม
“บอกม๊ามาสิ”ม๊าเค๊นให้ฉันบอก
“เอ่อ ก็ชอบนะคะ แต่ไผ่เค้าไม่ชอบความรักอ่ะค่ะ ”ฉันบอก
“ห้ะ เจ้าไผ่เนี่ยนะไม่ชอบความรัก”ม๊าถามแบบไม่เชื่อ
“ใช่ค่ะ ไผ่เนี่ยหล่ะไม่ชอบความรัก”ฉันพูด
“ตายละ แล้วลูกของม๊าจะทำยังไงดีหล่ะ เฮ้อม๊าอยากได้ไผ่มาเป็นลูกเขยด้วยหล่ะสิ”ม๊าฉันพูดพร้อมกับทำหน้าเหนื่อยใจ
“โหหหหหหหห ม๊าคะไม่มีทางหรอกไผ่เค้าไม่คิดเรื่องความรักเลยนะคะ”ฉันพูดให้ม๊าเข้าใจสักที
“เฟลไม่ต้องคิดมากลูก ยิ่งผู้ชายไม่ชอบความรักไม่เข้าหาความรักเราก็ต้องทำให้เค้าสนใจเรามากยิ่งขึ้นนะลูก”ม๊าฉันพูดอย่างเข้าอกเข้าใจในเรื่องความรัก
“เอิ่มมมม แต่ม๊าคะ เฟลว่าเฟลอยู่นิ่งๆดีกว่าเผื่อว่าไผ่ไม่ได้ชอบเฟลแล้วเฟลไปทำอย่างนั้นเฟลก็หน้าแตก แล้วก็ต้องอกหักสิคะ”ฉันพูดโดยเบี่ยงเบนความคิดเห็นของม๊า
“อืม ที่เฟลพูดก็ถูกนะ งั้นแล้วแต่ลูกก็แล้วกันนะ ม๊าคงช่วยได้แค่นี้”
“ค่ะม๊า ขอบคุณนะคะม๊า”ฉันพูดขอบคุณม๊าจากใจ
“จะลูก ฝันดีนะจ๊ะ”ม๊าพูด
“ค่ะม๊า ฝันดีเช่นกันนะคะม๊าฝากบอกป๋าด้วยนะคะ”ฉันพูดเสียงซลึมซลือ เพราว่า ณ ตอนนี้ฉันง่วงมาก
“จะ”แม่ฉันพูดแล้วก็ยิ้มให้ฉัน และแม่ฉันก็เดินออกไปจากห้องของฉัน แล้วหลังจากนั้นตาของฉันก็ปิดลงอย่างไว
...ณ เวลา 6.00 กับการซ้อมกีฬาโรงเรียน
“ฮ้าวววววว เช้าแล้วหรอเนี่ย”ฉันเอ่ย
กริ๊งๆ กริ๊งๆ เสียโทรศัพท์ดังขึ้นฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นไผ่ ฉันจึงวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม และไปอาบน้ำ เอาจริงๆมั้ย ฉันยังโกรธไผ่อยู่เลยหล่ะ ฉันว่านะฉันจะโกรธไปนานๆจนกว่าจะจบกีฬาเรียนเลยคอยดู
ผ่านไป 20 นาที
ฉันก็อาบน้ำเสร็จ แล้วก็แต่งตัวใกล้เสร็จละ
กริ๊งๆ กริ๊งๆ โทรศัพท์เข้าอีกแล้ว ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็เป็นไผ่อยู่ดีที่โทรเข้ามา แต่ฉันก็ต้อ
ตกใจเพราะไผ่โทรเข้ามาตั้ง 25 สายแต่ฉันก็เมิน() ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากระโปง และถือกระเป๋านักเรียนลงไปข้างล่าง และฉันก็เห็นว่าป๋ากับม๊ากำลังกินอาหารเช้าอยู่ ฉันจึงรีบลงไปหา
“สวัสดีตอนเช้าค่ะ ป๋าม๊า”ฉันพูดพร้อมยกมือไหว้และวางกระเป๋าไว้ที่เก้าอี้แล้วโผเข้าไปกอดม๊ากับป๋า และฉันจึงนั่งละเลงข้าวต้มอุ่นๆที่อยู่ตรงหน้าฉัน พอฉันกินอาหารเสร็จแล้วฉันจึงลุกขึ้น
“ป๋าม๊าเฟลไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ เอ้อป๋าม๊าเฟลได้เป็นคฑากรแล้วก็หลีดของโรงเรียนในกีฬาสัมพัน 5 พัทนาด้วยหล่ะ”ฉันบอกป๋าม๊า แล้วก็เดินไปหยิบกระเป๋า พร้อมที่จะใส่รองเท้า
“จะลูก ตั้งใจเรียนตั้งใจซ้อมหล่ะลูก สู้ๆ”ม๊าพูดแล้วทำมือสองนิ้ว ป๋าก็ทำมือสองนิ้ว
“ค่ะ สู้ๆ”ฉันจึงทำมือสองนิ้วขึ้นตาม เรา 3 คนจึงขำกันอย่างพร้อมเพรียง แล้วฉันจึงเปิดประตูออกไปแล้วพอฉันกำลังเดินก็เจอกับไผ่
“เฟล เราโทรไปหาทำไมไม่รับหล่ะ รู้มั้ยเวลาเธอไม่รับอ่ะ เราเสียใจนะ”ไผ่พูดแบบออกอาการมากว่าเสียใจจริงๆ แต่ฉันก็ไม่ใจอ่อนหรอก ชิ *3* ฉันก็ยังไม่ตอบ
“นี่เฟล ตอบเราหน่อยได้ไหม”ไผ่พูดด้วยอาการขอร้อง แต่ฉันก็ยังเงียบ ไผ่พูดขอร้องกันจนมาถึงหน้าหมู่บ้าน เพื่อนทั้ง 3 ของฉันรออยู่พร้อมกับเพชร และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ไผ่มาคุกเข่าต่อหน้าฉัน ฉันตกใจมาก เพื่อนฉันรวมทั้งเพชรก็ยังตกใจ
“นี่ๆๆๆๆ ไผ่ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ ใครสั่งให้นายมาคุกเข้าอย่างนี้ ลุกขึ้นเร็ว”ฉันรีบจับแขนไผ่แล้วดึง แต่ไผ่ตัวหนักมากฉันเลยใช้แรงเยอะหน่อย
“ถ้าเธอไม่ยอมหายโกรธเราก็จะไม่ลุกขึ้น”ไผ่พูดด้วยความหนักแน่น
“ได้ อยากนั่งอยู่อย่างนี้ก็ตามใจ”ฉันพูดเสร็จแล้วฉันก็เดินไปโดยที่ไม่สนไผ่เลยด้วยซ้ำ ฉันต้องข่มใจตัวเองว่าอย่าหันไป แต่ฉันก็ต้องหัน พอฉันหันไปฉันเห็นเพชรคุยกับไผ่แล้วไผ่ก็ลุงขึ้น ส่วนเพื่อนของฉันก็วิ่งมาหาฉัน
“เห้ย เฟลถามจรองเถอะแกทำอย่างนี้เจ็บมั้ย”นัทถาม
“เอาจริงๆมั้ย”ฉันพูด
“อื้ม”เพื่อนฉันพูดพร้อมกัน
“เจ็บจนจะเจียนตายอยู่แล้วแก แต่ฉันก็ต้องข่มใจ ฉันจะโกรธจนกว่ากีฬาโรงเรียนจะจบ”ฉันพูด
“โหยยยยย เล่นตัวว่ะ”เพื่อนพูดพร้อมกัน
“โห แกมันก็ต้องมีนิดนึงกันบ้าง”ฉันพูด
“เออแก อย่าเล่นตัวให้มันมากก็แล้วกัน”แสตมป์พูด
“เออ น่าฉันรู้”ฉันพูด
...ณ หน้าโรงเรียน
“แกไปหาครูเมย์กัน”แปนพูด
“เออๆๆ ไปกัน”ฉันแล้วนัทกับแสตมป์พูดพร้อมกัน
“เอ่อ สาวๆจะไปไหนกันอ่ะคร้าบ”เพชรถาม
“อ่อพอดีว่าเราจะไปหาครูเมย์อ่ะจะ”นัทพูด
“อ่องั้นก็สู้ๆนะสาวๆ นัทด้วยหล่ะสู้ๆ”เพชรพูดเน้นย้ำกับนัทมาก
“จ้า”นัทพูดพร้อมกับอาการเขิน
ระหว่างเดิน
“นี่ๆ สรุปว่าแกกับเพชร ยังไงๆกัน”แปนถาม
“เหยยยย แกฉันว่านะเพชรชอบแกแนเลย”แสตมป์พูด
“ใช่ๆ ฉันว่านะเพชรต้องชอบแกแล้วแกก็ชอบเพชรใช่มั้ยๆ”ฉันถาม
“เห้ย พวกแกฉันไม่ได้คิดอะไรกับเพชรเลยนะ”นัทพูดพรน้อมกับอาการหน้าแดง
“ถ้าไม่ได้คิดอะไร ทำไมต้องหน้าแดงอ้ะ”แปนพูด
“เออ ช่ายยยยยย”ฉันและแสตมป์พูด
“โอเคๆ ฉันชอบเพชร เข้าใจแล้วนะ”นัทพูด
“เอ้ยยยยยยยยยยยย แหม่รักกันชอบกันก็บอกสิ”พวกเราแซวนัทกัน
“เห้ย พวกแกพอก่อนเถอะ รีบๆไปหาครูเมย์ปะ”นัทพูด
“เออ ใช่ๆ ลืมเลยคุยเพลิน”พวกเราพูด พวกเราไปสนามหญ้าก็ยังไม่เห็นครูเมย์ แล้วในที่สุดเสียงนรกก็มา
ติ้งงงงงต่องงงงงติ้งงงงงต่องงงงง ได้เวลาขึ้นห้องไปพบคุณครูที่ปรึกษาแล้วค่ะ
และพวกเราก็ขึ้นไปที่ห้อง ฉันก็ต้องเจอกับคนที่ฉันไม่อยากเจอ(เฮ้อออ ทำไมชีวิตนางเอกของช้านนนน ต้องเป็นแบบนี้)
คุณครูที่ปรึกษาเข้ามา
“นักเรียนเคารพ”ฉัน
“สวัสดีครับ/ค่ะ”เพื่อนทั้งห้อง
“อ่ะจะ นักเรียนวันนี้ครูไม่มีอะไรพูดนะแต่ พรรนิสา เนตรนภา กรรนิกา แล้วก็ ภัศนิยา พวกเธอเป็นความหวังของโรงเรียนไม่ว่าจะเป็น เชียร์หลีด หรือ คฑากรก็ตาม ครูขอให้พวกเธอตั้งใจนะจ๊ะ แค่นี่หล่ะที่ครูจะพูด”
“ค่า”พวกเรา
“งั้นครูไปก่อนละนะ”คุณครู
“นักเรียนเคารพ”ฉัน
“ขอบคุณครับ/ค่ะ”เพื่อนทั้งห้อง
“จะ”คุณครู
ผ่านไป 3 ชั่วโมง
ณ เวลาพักเที่ยง
“นี่ พวกแกไปซ้อมกัน”แปน
“เออใช่วันนี้เราว่างเลยนี่ เพราะว่าวันนี้มีเรียน 3 คาบเช้าเอง”ฉัน
“เออ ใช่ๆ”แสตมป์ นัท
ณ เวลา 18.00 หน้าหมู่บ้าน
“บาย นะแก ไผ่เพชรด้วย”เพื่อนฉัน
“จะ/คร้าบ”ฉัน ไผ่ เพชร
“เห้ยไผ่เราไปละ บาย เฟลด้วยนะ”
“เออ/จะเพชร”ไผ่ และ ฉัน
ความเงียบเริ่มเข้ามาครอบงำ แต่ในที่สุดความเงียบก็หายไป
เพราะป๋าฉัน
“เอ้า เฟลขึ้นมาสิลูก ไผ่ด้วย”ป๋า ฉันรีบขึ้นรถป๋าแล้วหวัดดีป๋าทันที
“เอ่อ ไม่เป็นไรดีกว่าครับเกรงใจ ผมเดินไปเรื่อยๆดีกว่า”ไผ่
“โถ่ขึ้นมาเถอะ เร็วๆ”ป๋าบังคับไผ่
“ครับขอบคุณครับ”ไผ่
ณ บ้านไผ่
“ขอบคุณป๋ามากนะครับ บายนะเฟล”ไผ่
“เอ้องั้นป๋าไปก่อนนะ”ป๋า
“ครับผม”ไผ่
ณ บ้านฉัน
“หวัดดีค่ะม๊า”ฉัน
“จะลูก หิวข้าวมั้ย”ม๊า
“ไม่อ่ะค่ะ”ฉัน
“งั้นกินขนมหวานไหมลูก”ม๊า
“ไม่ดีกว่าค่ะ”ฉัน
“เอ้าแล้วแต่นะ”ม๊า
“ค่ะ”ฉัน
ฉันและเพื่อนๆฝึกซ้อมกีฬาจนในวันนี้ก็ถึง
...ณ วันที่ 29 พฤศจิกายน
หน้างาน
“ค่ะ พวกเราโรงเรียนพันธนาวิทยาคม 1 ขอต้อนรับโรงเรียนพัธนาวิทยาคม 2โรงเรียนพัธนาวิทยาคม 3 โรงเรียนพัธนาวิทยาคม 4 และ โรงเรียนพัธนาวิทยาคม 5 ค่า ”พิธีกร
ไปๆมาๆฉันก็ตื่นเต้นนะ แต่ ณ ตอนนี้อ่ะโรงเรียนฉันเต็มไปหมดละ
ณ เวลาเริ่มงาน
“ค่ะ ณ ตอนนี้นะคะขบวนพาเหรดเริ่มเข้ามาในสนามที่ละบวนนะคะ ค่ะ ขบวนแรกนะคะได้แก่โรงเรียนพัธนาวิทยาคม 5 โรงเรียนพัธนาวิทยาคม 4โรงเรียนพัธนาวิทยาคม 3 โรงเรียนพัธนาวิทยาคม 2 และ โรงเรียนพัธนาวิทยาคม 1 ค่า”พิธีกร
...จบการเปิดงาน ณ เวลาพัก...
“โอ๊ยร้อนๆๆๆๆ”ฉัน
“ใช่ๆ โคตรร้อนเลย”เพื่อน
“สาวๆ เอาน้ำมาให้แล้ว”ไผ่ เพชร
“ขอบใจจะ”พวกเรา พวกเรานั่งคุยกันอยู่แล้วสักพักเราก็ต้องตกใจกันเพราะ
“นัท เป็นแฟนกับเรานะ”เพชรบอกรักนัท
“ห้ะ อะ........อะ.........อะไรนะ แฟนหรอ”นัทรู้สึกตกใจมาก
“ใช่ เป็นแฟนกับเรานะ นะๆๆๆๆๆๆ”เพชรจับมือนัทและคุกเข่าต่อหน้า
“เอ่อ คือ ตกลงจะ”นัทตอบตกลง
“เอ้ยจริงนะ ขอบคุณนัทมากนะ”เพชรพูดเสร็จก็ดึงนัทเข้าไปในอ้อมกอด เสมือนกับสาบานว่า เพชรจะดูและนัทเป็นอย่างดี
“โห กอดกันแน่นจังเลย ปล่อยได้แล้วม้าง เดี๋ยวนัทบุบหมด”แสตมป์
“โถ่ ก็คนมันรักกันง่ะให้ทำไงอ่า”เพชรพูดพร้อมกับทำหน้าเบ้
“แหว่ะอยากจะอ้วก”พวกเราพูดพร้อมกันพร้อมทำท่าอ้วก
“เอ่อ เฟลเธอยังโกรธเราอยู่ป่าว”ไผ่พูดขัด ฉันจึงอธิบายให้ไผ่ฟัง
“เราไม่เคยโกรธไผ่เลย แต่ที่เราทำอ่ะเพราะให้ไผ่รู้ว่า ถ้าไผ่เย็นชากับความรู้สึกคนอื่นอ่ะไผ่จะรู้สึกยังไงเสียใจไหม แล้ว ณ ตอนที่เราไม่คุยกับไผ่ ไผ่รู้สึกยังไงหล่ะ”ฉันตักเตือนไผ่
“ก็รู้สึก เสียใจอ่ะแล้วก็รู้สึกว่าเราไม่สำคัญอ่ะ”ไผ่พูดเสียงสลด
“ใช่ แล้วต่อไปเนี๊ย ไผ่อ่ะเลิกเย็นชากับความรักความรู้สึกคนอื่นหน่อยนะ ถึงแม่ว่าไผ่จะไม่ชอบคนนี้ ไม่ชอบคนนั้นอ่ะ แต่เวลาเค้ามาบอกรัก บอกชอบหรือให้ของเรามา เราก็ควรรับไว้ไม่ใช่พูดเฉยชาแล้วก็เดินหนีไป เข้าใจมั้ย”ฉัน
“คร้าบๆ เข้าใจแล้วคร้าบ”ไผ่
...ณ เวลาปิดงาน...
“ค่ะ เราโรงเรียนพัธนาวิทยาคม 1 ขอขอบคุณโรงเรียนพัธนาวิทยาคมทุกๆโรงเรียนนะคะที่ร่วมมือกันเป็นอย่างดีในการแข่งกีฬาในครั้งนี้ค่ะ”พิธีกรได้กล่าวปิดงาน ส่วนนักเรียนโรงเรียนพัธนาวิทยาคม 1 พรุ่งนี้หยุดจนถึงวันที่ 10 ธันวาคม นะคะ ขอบคุณค่ะ
ณ เวลากลับบ้าน
“เฮ้อเหนื่อยจังเลยอ่ะ แหม่แต่ว่าคนแถวนี้คงไม่เหนื่อยหรอกมั้งมีกำลังใจอยู่ข้างๆ”ฉันพูดพร้อมหว่านสายตาไปทางนัทและเพชร ซึ่ง 2 คนนี้กำลังสวีทกัน (แหม่ อิจฉานะ)
“ละ....แล้ว.....แกจะอิจฉาชั้นทำไมหล่ะ เดี๋ยวแกก็มี”นัทพูดพร้อมกับเขินอายและหาข้ออ้าง
“เออ นี่พวกแกอย่าพึ่งทะเลาะกันเลยน่า รีบๆกลับบ้านเถอะ อยากนอนใจแทบขาดแล้ว”แปนพูด
“เออ ใช่อยากนอนนนนนนนนนนนนนนนน”แสตมป์พูดพร้อมกับทำท่าปิดตา
“งั้นขึ้นแท็กซี่กันได้กว่า เราเลี้ยงเอง”ไผ่พูดพร้อมกับควักตังค์ออกมา
“โอเค”พวกเราตอบกันเป็นเสียงเดียวกัน พวกเรามองซ้ายมองขวาผ่านมา 2 นาทีก็มีแท็กซี่มา พวกเราก็จึงโบก พวกเราขึ้นรถและอัดแน่นกันเป็นปลากระป๋อง ฉันนั่งข้างไผ่ซึ่งตอนนั้นฉันไม่รู้ตัวเลยฉันความรู้สึกเพลียมากจึงนอนบนไหล่ของไผ่ 20 นาทีก็ถึง ณ หมู่บ้านของเรา ฉันยังความรู้สึกว่ายังไม่อยากตื่นจึงหลับต่อ พอฉันตื่นขึ้นมาก็เข้ามาอยู่บนห้องนอนของฉันพร้อมกับชุดที่เปลี่ยนจากชุดนักเรียนก็กลายเป็นชุดนอนสีฟ้า กับลมเย็นๆที่มาจากเครื่องปรับอากาศ
“ห้าววววว เอ๊ะนี่มันห้องชั้นนี่นา มาได้ไง”ชั้นจึงรับลุกจากเตียงและรีบลงบันไดไปหาม๊า
“ม๊าคะ เฟลมาที่บ้านได้ยังไงคะ”ฉันถามม๊า
“อ่อ พอดีว่าไผ่เข้าอุ้มลูกมาส่งอ่ะจะ”ม๊าพูดพร้อมกับอมยิ้ม แล้วมองไปที่โซฟา ฉันก็เลยเดินไปตรงโซฟาแล้วฉันก็เห็น ไผ่
“ม๊าคะทำไมไผ่ยังไม่กลับบ้านกลับช่องอีกคะ”ฉันพูดกับม๊าพร้อมกับมองมาทางไผ่
“อ้อ ไผ่เค้าบอกว่าถ้าลูกตื่นแล้วให้ปลุกเค้าจะได้กลับบ้าน”ม๊าพูดพร้อมกับเงยหน้ามองนาฬิกา
“อุ้ยตายล่ะ ลูกปลุกไผ่เถอะ 1 ทุ่มแล้ว”ม๊าพูดพร้อมกับทำหน้าตาตกใจมาก ฉันจึงทำตามคำสั่งของม๊ารีบวิ่งไปหาไผ่แล้วเขย่าตัวไผ่จนตัวของฉันก็สั่นๆไปตามด้วย เขย่าไปซักพักก็ไม่ตื่นหลับเป็นตายเลยฉันจึงจะลุกขึ้นเพื่อไปเอาน้ำสาดไผ่เผื่อจะได้ตื่นสักที แต่ฉันลุกขึ้นยืน ก็มีมือๆหนึ่งดึงฉันลงไป จนปากฉันไปประกบกับปากไผ่ )ปากของไผ่นุ่มมากกกกกกกกกกกก เนียนไม่แห้งเกิน แต่ฉันต้องหลุดออกมาจากห้วงของความเพลิเพลินก่อน ฉันจึงดิ้นพอฉันดิ้นไผ่ก็มาโอบเอวฉันแน่นมากจนฉันดิ้นไม่ได้เลย พอแม่ฉันเห็นแม่ก็รีบวิ่งมาดึงแขนของไผ่(ลืมบอกไปว่าไผ่โอบฉันจนสุดแขนของเขาเลยล่ะ แขนยาวไปมั้ย??)แต่ไม่น่าเชื่อว่าแม่ของฉันดึงแขนไผ่ออกไม่ได้ แม่ฉันจึงพูดว่า
“ไผ่จ๊ะไผ่ ปรดแขนเดี๋ยวนี้นะ”แม่ฉันพูดปุ๊ปไผ่แขนหลุดปั๊ปฉันจึงรีบออกมาจากห้วงแขนและจากของไผ่พร้อมกับอาการงง ฉันงงสักพักไผ่ก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับมือทีสอดมือเข้าไปในผมพร้อมกับสะบัดผม จึงทำให้เค้าดู น่ารักมากกกกกก
“ฮ้าววววววววววววววว เอ่อ...ม๊าครับ กี่โมงแล้วหรอครับ”ไผ่พูดถามม๊าพร้อมกับทำตายี๋
“1 ทุ่ม 45 แล้วล่ะจะ”ม๊าพูด
“ห้ะจะ 2 ทุ่มแล้วงั้นผมหลับบ้านก่อนนะครับ สวัสดีครับม๊า ป๋า บายเฟลพรุ่งนี้เจอกันนะ เดี๋ยวเรามาหาที่บ้านนะ”ไผ่พูดพร้อมกับรีบวิ่งออกจากบ้านฉัน โดยที่ฉันยังไม่ได้ถามไผ่เรื่อง เม้าท์ทูเม้าท์เลย .......
“นี่ เฟลหมายความว่าไงลูกที่พรุ่งนี้ไผ่จะมาหาที่บ้าน ไม่ไปโรงเรียนหรอลูก”แม่ฉันถามพร้อมลูบหัวฉัน
“อ้อ พอดีว่าโรงเรียนให้หยุดจนถึงวันที่ 10 ธันวาคม อ่ะค่ะ”ฉันพูด
“งั้นเฟลขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”ฉันพูดพร้อมกับเดินขึ้นห้อง พอฉันขึ้นห้องมาซักพักก็มีเสียงเคาะประตู แล้วก็มีเสียงถามเข้ามาว่า
“เฟลลูกหนูนอนหรือยังลูก ถ้ายังไม่นอนป๋าขอเข้าไปคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ยลูก”เสียงนั้นก็คือเสียงของป๋าฉันจึงบอกว่า
“ค่ะป๋าเข้ามาได้ค่ะ เฟลยังไม่นอน”ฉันพูด พร้อมกับประตูที่เปิดเข้ามาพร้อมกับป๋า
“เฟลป๋าขอคุยเรื่องไผ่หน่อยนะลูก”ป๋าถามพร้อมกับทำหน้าจริงจัง
“อ่อ ได้ค่ะ”ฉันพูด
“เฟล หนูคิดยังไงกับไผ่”ป๋าถาม ฉันจึงเงียบไปซักพัก ป๋าจึงถามมาอีก
“เฟลคะ ป๋าถามเฟลนะ เฟลตอบป๋าหน่อยสิคะ ป๋าขอหล่ะ”ป๋าถาม ป๋าอย่าพูดคะ ขา เลย ฉันเป็นพวกแพ้ผู้ชายพูดคะ ขา ซะด้วย
“ค่า บอกก็ได้ค่ะ เฟลชอบไผ่ตั้งแต่หนูเจอเค้าวันแรกแล้วหล่ะค่ะ”ฉันพูดพร้อมกับอาการเขินๆ
“วันแรกนี่คือวันที่เปิดเทอมวันแรกเลยใช่มั้ยลูก”ป๋าถามฉัน
“ใช่ค่ะ”ฉันพูด
“อื้ม แล้วทำไมลูกถึงคิดว่าลูกรักไผ่ เอ้ยไม่ใช่สิ ชอบไผ่ล่ะ”พ่อถามฉัน
“อ่อ...คือ...วันแรกที่เฟลเห็นไผ่เฟลก็แค่คิดว่าเป็นผู้ชายที่น่ารักดี แต่เฟลก็ไม่คิดว่าจะเฟลจะเกิดอาการหลงรักไผ่ขึ้นมาได้ คงเป็นเพราะความใกล้ชิดล่ะมั้ง ที่ทำให้เฟลหวั่นไหวได้ง่าย แต่ป๋าก็รู้ไม่ใช่หรอว่าเฟลอ่ะชอบคนยากรักคนยากในชีวิตของเฟล ผู้ชายที่เฟลชอบก็ไม่มีเลยด้วยซ้ำ มีแต่ปลื้มที่นิสัยแต่ไม่หนักเท่าไผ่ขนาดนี้ ไม่เพ้อขนาดนี้ ในชีวิตป๋าก็รู้ว่าเฟลเป็นคนถูกรักแต่เฟลไม่ได้อยากรักกับคนที่เค้าเข้ามารักเฟลเลยนี่น่า ป๋าคะเฟลชอบไผ่เค้ามากจริงๆนะคะแต่เฟลไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีในเมื่อไผ่เค้าไม่สนใจในความรักเลย เค้าไม่ชอบเวลาที่ผู้หญิงไปอย่างนั้น อย่างโน้น กับเค้า ในสมองกับหัวใจขอเฟลก็มีแต่คำว่า ท้อ หมดหวัง ถอยเถอะ ไม่มีทางที่ไผ่เค้าจะมารักเฟลได้เลย”ฉันพูดพร้อมกับน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำใสๆไหลรินลงมาจากตา อาการเศร้าฉันเริ่มมากขึ้นพร้อมกับน้ำตาเริ่มไหลมาโดยไม่หยุด จนป๋าของฉันต้องขึ้นมานั่งบนเตียงและโอบกอดฉันด้วยความอบอุ่นแฝงกับความเศร้าที่ป๋าเห็นฉันร้องไห้
ความคิดเห็น