SPY Monster สายลับบยอน ChanBaek ft.HanTen

ลำดับตอนที่ #3 : Monster : SPY 1

SPY 1



 

"เป็นไงบ้างคยองได้ข่าวว่าอะไรบ้าง"
"อืม ได้มานะแบคเห็นเขาบอกกันว่าเป้าหมายจะมาตรวจห้างแถวใจกลางโซล"
"ขอบใจนะเว้ย ไม่ผิดหวังจริงๆ"

ตอนนี้ร่างบางทั้งสามกำลังรวบรวมข้อมูลที่ได้มาคราวๆว่า อีกไม่นานต่อจากนี้เป้าหมายหรือพ่อหนุ่มมาเฟียปาร์คชานยอลกลังจะลงมาที่โซลเพื่อตรวจห้างสรรพสินค้าอย่างไม่มีสาเหตุ นั้นดิโครตไม่มีสาเหตุเลยเพาะปกตินายชานยอลจะให้ลูกน้องคนสนิทลงมาตรวจแทน

"เห้ยยย อีแบคแกแน่ใจนะว่าจะทำเองแล้วให้พวกฉันช่วยอยู่ห่างๆอะ ให้ฉันทำแทนได้นะเว้ย ลู่โนวอรี่"
"เห้ยไม่หรอกไอลู่  แค่นี้แกก็ช่วยฉันได้มากและ"
"ลู่แบค จะเที่ยงแล้วนะพวกเราไปกันเลยดีกว่ามั้ย"
"ไปเลยก็ดี ปะๆเดี่ยวลู่พาซิ่งเอง"

ร่างบางทั้งสามเดินลงมาที่ลานจอดรถพร้อมกับถืออุปกรณ์ต่างลงมาเพื่อใช่ในแผนการ
ร่างบางของลู๋หานเดินนำลิ้วมาก่อนจะปลดล็อกประตูของรถยี่ห้อดังอย่างบีเอ็มดับบริวแล้วขึ้นประจำที่คนขับ เปิดประทุนด้านหลังให้โล่งตามด้วยร่างบางของแบคฮยอนซึ่งนั่งประจำข้างคนขับ และคยองซูนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เมื่อตัวรถค่อยๆแล่นออกมาถึงหน้าสำนักงานองค์กรก็เรียกสายตาหนุ่มหน้าตึกได้เป็นแถว บางคนถึงกับเหลี่ยวมองตามจนเดินชนเสาไฟฟ้าหรือประตูทางเข้ากันเลยทีเดียว เรียกเสียงหัวเราะขำขันจากลู่หานได้เป็นอย่างดี มือเรียวเอื้อมไปเปิดเพลงให้ดังกระหึ่มก่อนจะโยกย้ายร่างเพรียวไปตามจังหวะ คนั่งด้านหลังเห็นอย่างจึงพลอยร้องเพลงตามไปด้วยความน่ารัก ต่างจากร่างบางของคนข้างคนขับที่อมยิ้มน้อยๆก่อนจะท้าวแขนกับประตูรถแล้วมองออกไปที่วิวด้านนอก ร่างบางสามคนสามลักษณะอย่างนี้

จะไม่ให้คนอื่นสนใจได้ยังไงเล้า :)

"Are you coming crazyyyyy"

 

30%

 

"ท่านครับอีก15นาทีเครื่องจะออกเดินทางไปโซลครับ"
"อืม"
"เอ่อ แล้วท่านจะค้างคืนที่นั้นหรือจะกลับตอนเย็นดีครับ"
"กลับเลย เตรียมรถไว้ให้ฉันด้วยนะฮันโซล"
"ครับ ท่านชานยอล"


ร่างสูงนามว่าปาร์ค ชานยอล  ก้าวนำตัวเองเข้าไปในเครื่องบินส่วนตัวตามหลังด้วยบอดี้การ์ดคนสนิท หน้าคม จมูกเป็นสัน ตาที่ดูโฉบเฉียวมีเสน่ห์ดึงดูผู้คนมากมาย นั้นเข้ากับบุคลิกมาเฟียอย่างเขาได้ดิบดี  ชายหนุ่มผู้ไม่เคยรับความอบอุ่นจากครอบครัว พ่อก็เป็นมาเฟีย ผู็เป็นแม่ก็ไม่ค่อยจะสนใจใยดีสักเท่าไหร่ จะมีแค่พี่น้องอีก 3 คนเท่านั้นที่พอทำให้เขาเป็นคนขึ้นมาบ้างไม่งั้นป่านนี้คงเป็นหินดีๆนี้เอง แล้วถ้าถามถึงเรื่องความรัก หึ ไม่เคยมีไม่คิดจะมีด้วยซ้ำ คนที่เข้ามาก็มีแต่หาผลประโยชน์คนอื่นเขาจะรับได้กับการเอาชีวิตมาเสี่ยงกับมาดเฟียที่ทุกวันไม่รู้ว่าจะตายตอนไหน

ร่างสูงของชานยอลนั่งลงบนเบาะที่นั่งแล้วหลับตาลง ร่างสูงอีกร่างนามว่าแทยงมองเจ้านายตัวเองด้วยความสงสาร เขากับชานยอลรู้จักกันตั้งแต่ยังเล็กนับถือกันเหมือนพี่น้อง เขารู้ว่าร่างสูงคิดอะไร ต้องการอะไร

.

.

.


"ลู่ๆเป้าหมายมาถึงแล้วอะ"
"เฮ้ยๆ อีแบคมันยังไม่กลับมาเลยอะ มันไม่ฉี่หรือปล่อยกองทัพกันแน่ว่ะ"
 

ร่างบางๆของสองสายสืบนะตอนนี้นั่งกระวนกระวายใจเพราะเป้าหมายหน่ะมาถึงแล้วแต่อันดับสามอะยังคงปลดทุกข์อยู่ในห้องน้ำของห้างอยู่เลย

 

 

ส่วนร่างบางอีกคนที่เพิ่งเดินมาจากห้องน้ำก็เดินตรงดิ่งมาตามทางเดินเพื่อที่จะกลับไปที่ร้านที่มีเพื่อนทั้งสองนั่งรออยู่ แต่เดินๆไปได้สักพักก็หยุดเดินแล้วเริ่มหันซ้ายหันขวา

เอ๊ะ?

"ร้านที่เราไปนั่งมันไปทางไหนนะ"

อืม ลืมร้านแล้วจะทำไงดีละเนี่ยโทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามา หันซ้ายหันขวาอยู่ดีก็เริ่มรู้สึกถึงสายตาแปลกๆของคนรอบข้างที่ส่งไปทางด้านหลังเขา  คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันก่อนจะหมุนตัวกลับไปทางด้านหลังของตัวเองว่า มันคืออะไร


"อะไรนักหนาว่ะ"

ปึก!!!!!

"อ้ะ"

ร่างบางรู้ตัวว่าหันไปกระแทกกับอะไรบางอย่าง อย่างจังจนตัวเองหงายหลังลงไป

แต่โชคช่วยที่มีมือปริศนามาคว้าหมับเข้าที่เอวคอดของร่างบาง แล้วกระชากเข้าหาตัวเอง ทำให้ตอนนี้หน้าของแบคฮยอนซบอยู่ตรงอกอุ่นของผู้ช่วยเขา และอยู่ในอ้อมกอดของคนที่ไม่รู้จักด้วยคิดได้เช่นนั้นร่างบางจึงค่อยๆเปิดเปลือกตาสีมุกขึ้น

ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือแผล่งอกที่ถูกปกปิดด้วยเสื้อเชิตสีดำยี้ห้อดังและสวมทับด้วยสูทสีดำเนื้อผ้าดี กลิ่นน้ำหอมแบรนเนมทำเอาร่างบางเผลอสูดลมหายใจเข้าไปหลายครั้ง


แต่มันใช่เรื่องที่จะมาดมกลิ่นตัวคนอื่นเขามั้ยละ!!!!


คิดอย่างนั้นร่างบางจึงเงยใบหน้าหวานๆของตัวเองขึ้นมองคนที่สูงกว่าตัวเองมากพอสมควรเพื่อที่จะกล่าวให้คนตัวสูงนี้ปล่อยมือจากเอวของเขาสักที แต่พอตาเรียวสบตากับร่างสูงเท่านั้นแหละ  คำพูดที่กำลังจะเอ่ยออกมาก็กลับเข้าลำคอไปหมด


เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนเลยนะ


แค่สบตาของร่างสูงนั้นหน่ะ



ใบหน้ารูปไข่  ปากหยักเป็นกระจับสีส้มนิดๆ  จมูกที่โด่งเป็นสัน  ผมสีดำคลับที่ถูกเซ็ตขึ้น
ทำให้ร่างสูงดูหล่อไม่น้อย


รวมถึงตาคมคู่สวยที่กำลังมองเข้าด้วยนะ


ใครคิดว่าร่างบางคิดไปเองคนเดียว ร่างสูงก็ดูเหมือนโลกของเขาจะหยุดหมุนแล้วเหมือนกัน


ตอนแรกกะจะตวาดให้ลั่นซะหน่อย ที่บังอาจมายืนขว้างทาง แถมยังหันมาชนเขาอีก
แต่พอเห็นดวงหน้าหวานนั้นแหละ  


หยุดความคิดนั้นไปโดยทันที


หน้าหวานคล้ายสตรี ปากบางสีอมชมพู  จมูกเล็กที่ปลายเชิดลั้นเล็กน้อย ตาเรียวสีน้ำตาลทอประกายสบตาเขาตอบกลับเช่นกัน แล้วกลิ่มหอมอ่อนๆเหมือนดอกไม้สักอย่าง ดอกอะไรนะ?

ดอกเลซี่

ปลายจมูกที่เฉียดกันเล็กน้อยทำให้ทั้งสองชะงักออกจากกัน ก่อนร่างบางจะขืนตัวน้อยๆออกจากร่างสูงที่ยอมปล่อยมือแต่โดยดี ผละออกมายืนได้ก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคน
จนร่างโปร่งของบอดี้การ์ดเพียงคนเดียวนะตรงนั้นเอ่ยออกมาซะก่อน


"ท่านครับได้เวลาแล้วครับ"


ร่างสูงพยักหน้าน้อยๆก่อนจะหันมาสบตากับร่างบางข้างหน้าและเสสายตาเลยหัวร่างบางไป
มือหยาบจับเข้าที่ตัวร่างบางก่อนจะออกแรงดันน้อยๆให้ร่างบางถ่อยออกไป เพื่อที่เขาจะได้เดินต่อไป ที่จริงเขาสามารถพลักร่างบางให้กระเด็นออกไปไกลๆเลยก็ได้


แต่ตัวเล็กแค่นั้นน่ารัก น่าถะนุดถะหนอมมากกว่าจะรังแก


ร่างบางเหมือนได้รับสัมผัสที่อ่อนโยนก็พลันใจเต็นแรงจน รู้สึกว่าไกลพอเว้นระยะจึงเงยหน้ามาก็เจอคุณบอดี้การ์ดหน้าคมยืนอมยิ้มน้อยให้แบคฮยอนก่อนจะเดินตามร่างเจ้านายไป


ร่างบางเรียกสติเล็กน้อยก่อนจะออกเดินไปตามทางข้างหน้า และหยุดฝีเท้าแล้วหันหลังกับไปมองแผ่นหลังกว้างของอีกคน นึกขึ้นได้ตาเรียวก็เบิกกว้าง

มะ..เมื่อกี้

ร่างสูงนั้น

เขาคนนั้นปาร์คชานยอล!!!!!


เมื่อคิดได้ร่างบางก็ออกแรงวิ่งตามร่างสูงไปเหมือนกับวิ่งจับผู้ร้ายซะอย่างนั้น

ร่างบางตามร่างสูงลงมาจนถึงชั้นจอดรถระดับ A1 ของห้างชื่อดังจังหวะที่ร่างบางกำลังวิ่งเข้าไป
ร่างสูงก็หันกลับพอดี พร้อมกับวิ่งเข้ามากระชากร่างบางเข้าหาและหมุนตัวเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังเสา

ปัง!!!


ถ้าช้ากว่ากระสุนนั้นคงทะลุหัวใจร่างบาง

ชานยอลชักปืนที่ข้างเอวหนาออกมาก่อนจะกระหน่ำยิงสาดกลับไปที่คนยิง หลบกระสุนกันไปมา
ร่างสูงที่โอบร่างบางไว้อยู่ก็ดผล่พ้นออกมาจากเสาประมาณครึ่งตัว ด้านหน้าของร่างสูงคือคนที่เล็งปืนมาทางเขาและร่างบาง ทำให้ร่างสูงมีสมาธิอยู่กับด้านหน้ามากกว่าเพราะว่าถ้ามันยิงเมื่อไหร่นั้นเท่ากับร่างบางต้องได้รับบาดเจ็บก่อน ซึ่งนั้นเป็นการเปิดโอกาศให้คนร้ายด้านหลังร่างสูง
เล็งปืนมาที่ร่างสูงเหมือนกัน แต่ดูเหมือนร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดจะเห็นซะก่อนจึงชักปืนที่อยู๋ตรงเอวบางออกมาก่อนจะสอดแขนเล็กไปใต้วงแขนใหญ่ก่อนจะเล็งปืนไปทางคนร้าย
ในของคนทั้งคู่ภาวนาเป็นเสียงเดียวกัน


เขาต้องรอดทั้งคู่


ปัง!!!!


กระสุนจากกระบอกปืนของร่างบางและร่างสูงยิงตัดขั่วหัวใจของคนร้ายทั้งสอง

เมื่อตั้งสติได้ร่างบางก็ขืนตัวออกก่อนจะวิ่งหนีหายไป เหลือทิ้งไว้แต่สร้อยจี้ดอกเลซี่ที่ทำตกไว้ข้างหน้าร่างสูง




 

........................................

ไม่ต้องบอกมาหรอกนะ
ไม่ต้องเอากระดาษมาเขียน
เพราะแววตาเธอเป็นเหมือนเทียน
คอยส่องใจเธอให้ฉันดู

#ficspymonster
.............................................

โหววววว กว่าไรท์จะเจียดเวลามาแต่งได้แต่ละนาทีนะลูกเอ้ยยยยย
เอาละถึงไรท์จะมาไม่บ่อยแต่ไม่ทั้งนะจ้ะ
ใครรอทูมูนอยู่สาบานเลยจ้ะครั้งหน้าจะมาต่อให้ละ
คอมเม้นกันด้วยน้าาาาา



 

 

 

 

© themy  butter