คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : SF - Bamx2 BDay (แก้บน) ♥ + อีไรท์คัมแบค
SF Bamx2 Bday..
อ่านด้วยเพราะมันสำคัญ!!
SF เรื่องนี้เกิดขึ้นมาได้เพราะการโดนแบนและเราได้บนเอาไว้นะคะ ถ้าอยากจะขอบคุณใครซักคนที่ทำให้เกิด sf เรื่องนี้ก็ขอบคุณคนที่แจ้งแบนฟิคเราละกันนะ อ้อ.. แล้วก็นะ.. คนที่แจ้งแบนฟิคเรากรุณาเข้าไปอ่านที่ไบโอในนกสีฟ้าของเราด้วยนะ เราเขียนจม.ถึงเธอด้วย รักและอยากเจอมาก จากคนเขียน #ฟิคมบพาเพลิน J
.........................................................................................................................................................
แชะๆๆๆ!!
เสียงแฟลชของกล้องดังขึ้นทั่วสนามบินอินชอลเพราะวันนี้มีกลุ่มไอดอลน้องใหม่มาแรงของเกาหลีใต้กำลังจะต้องบินไปทำงานที่ต่างประเทศ แฟนคลับทั้งหลายจึงตามมาเพื่อถ่ายรูปและอวยพรให้เค้าเดินทางถึงที่หมายอย่างปลอดภัย และกลุ่มไอดอลที่เดินทางมาสนามบินวันนี้คือ Got 7 บอยแบนด์หน้าใหม่ของเกาหลีใต้ที่เพิ่งเดบิวต์ได้ไม่ถึงสามปี แต่กลับสร้างชื่อเสียงมากมายเพราะความสามารถและหน้าตาของสมาชิกและยังเป็นวงบอยแบนด์นานาชาติอีกต่างหาก เริ่มจากคนแรก คือ มาร์ค อี้เอิน ต้วน หรือ มาร์ค ที่ทุกคนรู้จักกันในนามของ อิมเมจของ Got 7 และยังมีความสามารถด้าน Matrial Arts อีกด้วย มาร์คเป็นคนไต้หวันแต่ไปเกิดที่ประเทศแห่งเสรีภาพหรืออเมริกานั่นเอง และในที่สุดเค้าก็ได้มาเป็นสมาชิกอีกหนึ่งคนใน Got7 ต่อมาคือ หวัง แจ๊คสัน หรือว่าเราจะรู้จักเค้าในนามของ ไอดอลหน้าใหม่ที่มีความสามารถในการเอนเตอร์เทนคนดูนั่นเอง แจ๊คสันเป็นคนฮ่องกง สามารถพูดได้ทั้งหมดสี่ภาษา คือ จีนกวางตุ้ง จีนกลาง อังกฤษ และเกาหลี(แบบเด๋อๆ) และคนสุดท้ายอยู่ในมักเน่ไลน์ของ Got7 ซึ่งต่างจากสองคนแรกที่อยู่ในฮยองไลน์ นั่นก็คือ กันพิมุกต์ ภูวกุล หรือ แบมแบม นั่นเอง แบมแบมเป็นคนไทยแท้แต่กำเนิด เกิดที่ประเทศไทยและเรียนที่ไทยจนชีวิตเลือกเส้นทางที่จะเข้าวงการบันเทิงไทยจนออดิชั่นกับบริษัทเจวายพีจนตอนนี้ได้เป็นหนึ่งในสมาชิก Got7 แล้ว และนี่คือ สมาชิกต่างชาติทั้งหมดของ Got7 ที่มีสมาชิกเจ็ดคน และครึ่งหนึ่งก็เป็นคนต่างชาตินั่นเอง แต่ที่พูดไปข้างต้นไม่ได้สลักสำคัญอะไรเท่าไหร่หรอก ต่อไปนี้ต่างหากทีสำคัญ
“มาร์คโอป้า!! เดินทางโดยสวัสดิภาพนะค้า”
“ยูคยอมอา สูงจังเลยยย”
“เจบี!! คนชิคของเรา”
“ยองแจโอป้า ขาวจังเลยยยย”
“แบมแบม!! น่ารักจังเลยยยยย”
“จูเนียร์ อ๊ายยยยย”
…
..
.
และอื่นๆอีกมากมาย เสียงของเด็กสาวหรือบางทีก็มีหนุ่มๆตะโกนออกมาบ้าง ส่วนมากก็จะขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพหรือไม่ก็ชมนู่นนี่อย่างที่เห็น แต่นั่นก็ถือเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของไอดอลล่ะมั้ง ก็มีคนมอบความรักให้มากมายขนาดนี้ และในที่สุดหนุ่มๆทั้งหลายก็จัดการกับเอกสารหรืออะไรก็ตามที่จำเป็นต้องใช้เพื่อเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อไปทำงานก็เสร็จสิ้นและได้มารอที่เกทเรียบร้อยแล้ว อีกไม่กี่นาทีเครื่องบินลำใหญ่ที่ตอนนี้กำลังถูกเช็คสภาพโดยรวมและความปลอดภัย เติมเชื้อเพลิงเพื่อเตรียมขึ้นก็จะพาเราข้ามน้ำข้ามทะเลไปอีกประเทศนึงที่อยู่ห่างไกลกันคนละซีกโลก นั่นก็คือ อเมริกานั่นเอง ที่แรกที่เราจะไปกันก็คือ ลอสเองเจอลิส หรือ แอลเอนั่นเองงง เรียกได้ว่าเป็นเมืองแห่งสีสันอีกเมืองหนึ่งของอเมริกาเลยก็ว่าได้ แถมยังเป็นบ้านเกิดของสมาชิกในวงอย่าง มาร์ค ต้วนอีกด้วย ทำให้ทุกๆคนตื่นเต้นกันใหญ่เพราะหลังจากงานแฟนมีทจบก็จะได้ไปพักผ่อนกันที่บ้านของเพื่อนร่วมวงด้วย สิ่งที่ทำให้วันนี้สดใสขึ้นมาอีก ก็เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของแบมแบม สมาชิกของวงด้วยน่ะสิ ทุกคนเลยยิ่งดีใจใหญ่เพราะเรามีแผนจะจัดงานเลี้ยงให้แบมแบมที่บ้านของมาร์คด้วย
ได้จัดงานวันเกิดคนรักที่บ้านเกิดตัวเอง มันดีมากเลยนะ J
งงหรอ? ไม่ต้อง งงหรอก ก็แค่มาร์คและแบมแบมคบกันนั่นเอง คบกันแบบคนรักน่ะ แต่ไม่มีใครรู้นอกจากสมาชิกในวงและผู้จัดการหรอกนะ ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอกให้คนอื่นรู้หรอกนะ แต่ถ้าพูดออกไป มันไม่สามารถรู้ได้เลยว่าข่าวและกระแสตอบรับที่จะได้กลับมานั้นจะไปด้านไหน ดีหรือไม่ดี ดังนั้น.. อย่าเสี่ยงเลยดีกว่า ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน ไปนู่นไปนี่ก็ไปด้วยกัน ถึงจะไม่มีเวลาส่วนตัวอยู่กันสองต่อสองซักเท่าไหร่ แต่มันก็ดีแล้ว
“พี่มาร์ค.. ดีใจมั้ย จะได้กลับบ้านแล้วนะ” แบมแบมที่ตอนแรกไปยืนถ่ายรูปอยู่ตรงกระจกของอาคารก็เดินกลับมาหามาร์คที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ที่สนามบินจัดไว้ให้
“ดีใจสิ ป๋ากับม๊าบ่นคิดถึงแบมด้วยนะ นี่ไง” มาร์คที่ตอนแรกกำลังส่งข้อความคุยกับครอบครัวที่อเมริกาก็ยื่นมาให้แบมแบมอ่าน ก่อนที่จะสร้างรอยยิ้มน้อยๆของคนรักได้
“ฮิๆ แบมก็คิดถึงป๋ากับม๊าเหมือนกัน คิดถึงโจอี้ด้วย” แบมแบมที่รู้ว่าคนรักที่เป็นจำพวกไม่พูดมากก็อยากจะแกล้งให้คนรักของตนหึงนิดหน่อย เพราะก่อนหน้านี้ที่ได้เจอกับครอบครัวมาร์ค คนรักก็บอกว่าอย่าเข้าใกล้โจอี้มาก เพราะโจอี้บอกว่าถ้าแบมแบมเป็นผู้หญิงจะจีบแล้ว เพราะชอบคนแก้มยุ้ยๆตัวเล็กๆแบบแบมแบม มาร์คก็เลยระวังโจอี้เป็นพิเศษ
“เดี๋ยวเถอะ.. เดี๋ยวก็ได้เดินแบบขัดๆแล้วเต้นแบบเจ็บๆที่ข้างหลังหรอก” มาร์คพูดพลางยิ้มมุมปากให้แบมแบมเล็กน้อย
“ไอ้บ้า! ไม่คุยด้วยแล้ว! จะไปเล่นกับพี่แจ๊คสันแล้ว บู่วๆ” แบมแบมทำปากยื่นใส่คนรักก่อนจะเดินไปหาแจ๊คสันที่กำลังยื่นมองตัวเองอยู่ในกระจกของอาคารแล้วยกสองนิ้วขึ้นมาระดับอกพร้อมกับพูดคำว่า swag แล้วเปลี่ยนท่าทางไปเรื่อยๆ นี่ถ้าไม่รู้จักแจ๊คสันมาก่อนคนอื่นคงคิดว่าแจ๊คสันเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลบ้าแน่ๆ แต่จริงๆแล้วตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแจ๊คสันนั้นเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลบ้าจริงๆรึป่าว ฮ่าๆๆ
และในที่สุดดดด.. เราก็ได้มาเหยียบบ้านเกิดของมาร์ค ต้วน แอลเอจ๋าาาาาาา
พวกเรามาแล้ววววว
ดินแดนแห่งเสรีภาพพพพ ดินแดนที่เป็นความไฝ่ฝันของใครๆหลายๆคน
น้องแบมมาถึงละน้า อากาศบริสุทธิ์จริมๆ
“เอาล่ะทุกคน
เดี๋ยวเราจะเข้าไปพักที่โรงแรมก่อนนะ” เมเนเจอร์ฮยองพูดขึ้นก่อนที่เราจะนั่งรถไปถึงโรงแรมที่ได้ทำการจองห้องไว้เรียบร้อย
ห้องก็นอนกันเหมือนกับที่หอ ก็คือ เจบีฮยองนอนกับยองแจฮยอง
มาร์คฮยองนอนกับแจ๊คสันฮยอง ผมนอนกับยูคยอม และจูเนียร์ฮยองนอนกับเมเนเจอร์ฮยอง
เราทุกคนพอได้คีย์การ์ดก็เดินเข้าไปสำรวจห้อง ก็หรูหราสมราคาอ่ะนะ
แต่ก็ใช่ว่าเราจะได้ใช้เวลาเยอะแยะอะไรขนาดนั้นหรอก เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องไปงาน
KTMF แล้ววว จะได้เจอแฟนๆมากมายเลย ตื่นเต้นนน
แต่ก่อนจะไปคอนเสิร์ต มันมีเรื่องหน้าตื่นเต้นกว่านั้นน่ะสิ คุณ.. เคยไปบ้านแฟนมั้ย อ่า.. ไปบ้านแฟนเฉยๆอาจจะไม่มีอะไรนะ
แต่ถ้า.. คุณเคยเข้าไปเจอพ่อแม่ของแฟนในบ้านแฟนมั้ย..
นั่นแหละ เรื่องใหญ่.. คือจริงๆก็เคยเจอกับป๊าเรย์มอนด์แล้วนะ
แต่ไม่เคยไปบ้าน ไม่เคยเจอญาติคนอื่นหรือเพื่อนๆของมาร์คเลย โอยยยย กลุ้มคร้าบบบบบ
กลุ้มมมมมมมมม แล้วนี่อีกครึ่งชม.ก็ต้องไปบ้านมาร์คแล้ววววว
แม่เอ้ยยยยย กลุ้มครับกลุ้มมมม ฮืออออออ
และวันนี้
เราก็ได้มาอยู่ที่บ้านของมาร์ค อี้เอิน ต้วน กันแล้ว.. เย้..
“โอ้ว.. เข้ามาเลยๆ ยินดีต้อนรับสู่อเมริกานะทุกคน” ป๊าที่เป็นคนออกมาเปิดประตูบ้านพูดยิ้มๆแล้วตบไหล่เจบีที่ยืนอยู่ข้างหน้าสุดสองสามทีแล้วหลีกทางให้พวกเราเดินเข้าบ้านก่อนจะเข้าไปกอดคอลูกชายสุดที่รักของป๊านั่นก็คือ
แฟนแบมเองแหละ ฮื่ออออ
“มิสยูมากๆนะไอ้ลูกชายยยย”
“มิสยูทูแด้ด อ้อ..
นี่ ลูกสะไภ้ของป๊า” มาร์คพูดก่อนจะหันมาคว้ามือผมไปจับแล้วยื่นหน้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่ต่อหน้าป๊า..
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไม่ต้องออกตัวแรงขนาดนั้น..
มันอัดอั้นหรอฮะไอ้ลูกชายยยย” ป๊าว่าก่อนจะส่งมือมาโยกหัวของพี่มาร์คแรงๆ
“โห่.. ป๊าก็ดูดิ่ เวลาอยู่ข้างนอกไอ้แจ๊คมันเกาะแบมยังกะปลิง
มาร์คจะเข้าไปกระแซะแบมสร้างโมเม้นท์แต่ละทีนี่ต้องรอตอนมันเผลอ แม่ง..” นี่ก็ดูแค้นไอ้พี่แจ๊คเหลือเกินนะครับแฟน
ไม่ได้เข้าใจคำว่าเซอร์วิสแฟนเล้ยยย
“เอาน่า.. มาอยู่บ้านเราก็เอาให้เต็มที่ ป๊าเตรียมอุปกรณ์ไว้ให้หมดละ” เดี๋ยวนะ.. อุปกรณ์ที่ว่านี่คืออะไร?
“โอ้ว.. อย่าทำหน้าเหวอแบบนั้นสิลูกสะไภ้
ป๊าหมายถึงอุปกรณ์ที่จะใช้ในงานปาร์ตี้วันเกิดของเราต่างหาก ฮ่าๆๆ” ขำมากเลยครับป๊า.. แบมนี่แทบจะบ้าตาย
“อ้อ.. ครับ แหะๆ” แต่ ณ
จุดๆนี้ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มแหยๆนี่แหละนะ เฮ้ออออ ผ่านด่านป๊าไปได้หนึ่งด้าน
เหลืออีกสองด่าน คือเพื่อนชาวเมกันของมาร์ค กับครอบครัวของมาร์คคคค ฮืออออออ
กลุ้มมมมม
“อย่าทำคิ้วขมวดแบบนั้นสิที่รัก”
เวลานี้ยังจะมาหวานอีกนะ อ้อ.. พวกคุณคงสงสัยใช่มั้ยว่าทำไมพี่มาร์คถึงเรียกผมว่าที่รัก
ตอนคบกันแรกๆก็ไม่ได้มีเรียกกันแบบนี้หรอกครับ ก็มาร์คแบมๆธรรมดาๆนี่แหละ
แต่พอวันนั้น เหตุการณ์วันนั้นมันเกิดขึ้น เพราะว่าวีฮยอง วงบังทันนั่นแหละ
จู่ๆก็วิ่งมากอดผมพร้อมกับเรียกว่าที่รักซะเต็มปากเต็มคำขนาดนั้น
ไอ้แฟนบ้านี่พอเห็นเทปนี้เท่านั้นแหละ เวลาอยู่กันแบบส่วนตัวๆก็จะเรียกว่าที่รักทุกที
ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีหรืออะไรหรอกนะ
แต่มันเขินไง ได้ยินทีไรหน้าก็ร้อนๆทุกที
“ที่รักไรเล่า ไปๆ
เดินเข้าบ้านไปเลย”
“โอ๋ๆ คร้าบๆ ที่ร้ากกก”
ว่าแล้วพี่มาร์คก็รีบวิ่งหนีเข้าไปในบ้านก่อนเลยครับ ให้ตายสิ
“เดี๋ยวเถอะนะไอ้บ้านี่..”
ฮึ่ยยยย เบื่อๆๆๆ
เบื่อพวกขี้แกล้ง แกล้งตั้งแต่คำนำหน้ายังเป็นเด็กชาจนตอนนี้นายแล้วครับผม จะยี่สิบแล้วนะ
ให้ตายยยยย
หลังจากที่เดินตามแบบทำใจๆตามมาร์คเข้ามาในบ้าน
ก็พบกับ.. ครอบครัวเครือญาติอันใหญ่โตมโหฬารของมาร์ค โอยยยย
พี่สาว น้องชาย พ่อ แม่ และคนอื่นๆอยู่เต็มห้องรับแขกไปหมดเลยยยยย เขินนนนนน
“อ้าว.. มาแล้วๆ เด็กน้อยคนสำคัญของวันนี้” ภาษาอังกฤษสำเนียงมะกันของป๊าดังแหวกอากาศออกมากลั้วหัวเราะ
คนอื่นๆก็มองตามแล้วยิ้มเอ็นดูมาทางผม แล้วไอ้แฟนตัวดีมันหายไปไหนล่ะฮะ!
“ไม่ต้องไปมองหามาร์คมันหรอก
มันไปเข้าห้องน้ำ” เสียงแจ๊คสันฮยองคนบ้าดังขึ้น ฮึ่ยยย ไอ้แฟนบ้า
เมื่อกี้แกล้งไปแล้วนี่ยังจะมาทิ้งไว้คนเดียวอีก ฮึ่ยยยย
“เอาล่ะๆ
แบมแบมมานั่งข้างป๊านี่มา” ป๊าเขยิบตัวนิดหน่อยเพื่อที่จะเว้นที่ไว้ให้ผมนั่ง
ระหว่าง ป๊า และ ม๊า..
ม๊า..
ซวยละ..
“เอ้า.. มัวทำหน้าเป็นไก่เห็นไข่ทองคำไปได้ มานั่งเร็วๆสิ” เมื่อป๊าเร่งมาเยี่ยงนี้
ไอ้เด็กไทยอย่างเราก็เลยได้แต่เดินเข้าไปนั่งโซฟาข้างๆป๊านั่นแหละนะ
“เอ้า.. ม๊า เลิกทำหน้าซีเรียสแกล้งลูกสะไภ้ได้แล้ว น้องแบมเกร็งหมดแล้วนะ”
ป๊าว่าเสียงเข้มแต่ติดหัวเราะเล็กน้อยบอกม๊า
และจากตอนแรกที่ม๊าทำหน้านิ่งก็เปลี่ยนมาเป็นยิ้มเอ็นดูเหมือคนอื่นแล้วรวบตัวผมเข้าไปกอด
“โอ๊ยยยยย
ตามาร์คนี่หาลูกสะไภ้ถูกใจแม่จริงๆ น่ารักจริงจริ๊งงง ลูกสะไภ้ของแม่” แม่ว่าพลางยื่นหน้ามาหอมแก้มผมดังฟอด
หลังจากนั้นทุกคนก็หัวเราะกันออกมาครืนใหญ่ แต่จู่ๆไฟก็ดับขึ้นมา
มันมืดจนผมมองไม่เห็นอะไรเลย แถมทุกอย่างมันยังเงียบไปหมด เงียบสงัด
ไม่มีแม้แต่เสียงแอร์เลย แต่จู่ๆก็มีแสงไฟสีส้มๆลอยออกมาจากมุมหนึ่งของห้อง..
ไม่นะ..
กระสือ..!!!
“Happy Birthday to you Happy
Birthday to you Happy Birthday Happy Birthday Happy Birthday to youuuu.” เสียงร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ดังลั่นห้องรับแขกพร้อมกับมาร์คที่เป็นคนถือเค้กออกมา
ข้างๆก็มีป๊าและม๊า ส่วนข้างหลังก็เป็นพวกเมมเบอร์
ส่วนท้ายขบวนก็จะเป็นญาติๆของมาร์ค ฮื้อออออ ซึ้งงงง
“สุก สั๊น วั๋น เกิด
น่ะ ขรั่บ แบมแบม” พี่มาร์คพูดสุขสันต์วันเกิดเป็นภาษาไทยให้ผม
ถึงมันจะเพี้ยนๆไปหน่อย เอ่อ.. บางทีก็คงไม่หน่อยหรอก
งั้นเอาใหม่ๆ ถึงมันจะเพี้ยนไปมากๆ
แต่ผมก็ยังฟังรู้เรื่องและมีความสุขกับมันอยู่ดี
“ขอบคุณนะครับที่รัก
แล้วก็.. ขอบคุณทุกๆคนเลยนะครับ” ผมพูดก่อนจะยิ้มพร้อมน้ำตาคลอเบ้าไปให้ทุกๆคน
ฮืออออ ก็คนมันซึ้งนี่ ไม่ได้คิดว่าจะมีเซอร์ไพร์สอะไรแบบนี้ซักหน่อยย ฮืออออ
“ร้องทำไมล่ะครับเด็กดี
อธิษฐานแล้วเป่าเค้กได้แล้วนะ” พี่มาร์คว่ายิ้มๆผมจึงยกมือสองข้างขึ้นมากุมกันไว้บริเวณหน้าอกเพื่ออธิษฐาน
‘ขอให้ผมมีความสุขมากๆและขอให้ทุกๆคนรอบข้างของผมมีความสุข
ขอให้คุณแม่ที่อยู่เมืองไทยมีความสุข ขอให้อากาเซ่ทุกคนมีความสุข
ขอให้ผมได้อยู่กับเมมเบอร์ทุกๆคนไปนานๆ ขอให้ผมและพี่มาร์คอยู่ด้วยกันไปแบบนี้ตราบนานเท่านานเลย
สาธุ๊!!’
ผมอธิษฐานเสร็จจึงจัดการเป่าเทียนที่ปักอยู่บนเค้กประมาณยี่สิบเล่มได้
แต่เป่าเท่าไหร่มันก็ไม่หมดซักที
“เฮ้ยๆ เจ้าลูกชาย
ไปช่วยแฟนเป่าดิ เดี๋ยวป๊าถือเค้กเอง” ป๊าพูดพร้อมกับผลักไหล่พี่มาร์คให้ลงมานั่งที่โซฟากับผมแล้วมาช่วยผมเป่า
จากตอนแรกที่เป่าอยู่คนเดียวแล้วเทียนมันดับแค่สองสามเล่ม
พอพี่มาร์คมาช่วยก็เหลืออีกแค่ห้าหกเล่มก็จะหมดแล้ว แต่ว่า.. พี่มาร์คเลิกสนใจจะเป่าเทียนแล้ว
แต่ดันมาสนใจดูดปากผมแทนนี่ไง..!!
พี่มาร์คละออกมาจากการเป่าเทียนตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีท้ายทอยของผมก็โดนพี่มาร์คจับหันไปทางตัวเองแล้วฉกริมฝีปากลงมาประกบกับผมเรียบร้อยแล้วครับ โอ้มาล้อดดดดดดด ลอร์ดเวอร์โดมอลลลล มาร์คคคคคค มาร์คมันดูดปากผมต่อหน้าทุกคนคร้าบบบบบ ม้ายยยยยยยยยแล้วคืออะไร เสียงแฟลชพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักมากมายนี่มันหมายความว่ายังไงฮะ
จุ๊บ..
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะครับแฟน
ขอให้แฟนมีความสุขมากๆ แล้วก็อยู่กับมาร์คแบบนี้ไปนานๆตลอดไปเลยนะ” พี่มาร์คยิ้มหวานส่งมาให้ผมก่อนจะจุ๊บลงมาที่หน้าผากของผมอีกหนึ่งที
โอ๊ยยยย อยากจะห้ามหรอกนะ แต่แพ้เขี้ยวอ่ะ เข้าใจคำว่าแพ้เขี้ยวป้ะ งื้อออออออออออ
“อืม..” ไม่มีสติสตังจะตอบอะไรนอกจากนี้จริงๆครับ ฮ่าๆๆ
หลังจากนั้นพวกเราก็อยู่พูดคุยกินเค้กกันไปเพลินๆซักพักพวกผมก็มีคิวงานที่จะต้องขึ้นคอนเสิร์ตต่อจึงต้องกลับไปเตรียมตัวที่โรงแรมก่อน
และระหว่างทางนั่งรถ
พี่เจบีกับจูเนียร์คู่ผัวเมียมหาประลัยก็เปิดคลิปตอนที่โดนเซอร์ไพร์สวันเกิดเมื่อกี้มา
มีตั้งแต่ตอนที่ไฟดับ ตอนที่ร้องเพลงตอนที่พี่มาร์คช่วยลงมาเป่าเค้ก
และตอนที่พี่มาร์คจับผมไปดูปากจนถึงตอนจูบหน้าผาก ในคลิปนี่หน้าผมแดงมากๆเลยอ่ะ
แล้วนี่ตอนนั้นเค้าเปิดไฟกันตอนไหนผมก็ไม่รู้เหมือนกัน กรรม
แต่พอเมเนเจอร์ฮยองเห็นเค้าก็บอกว่าจะเก็บก็เก็บไว้ได้คลิปน่ะ
แต่ว่าอย่าให้หลุดเด็ดขาด ไม่งั้นมีเฮแน่ๆ
คู่ผัวเมียมหาประลัยก็เลยจัดการเก็บวีดีโอไว้แล้วล็อกโทรศัพท์อย่างดี
แต่ตอนนี้พวกผมก็กำลังมาอาบน้ำแต่งตัวอยู่ที่โรงแรมครับ
เดี๋ยววันนี้เราจะไปฉลองปาร์ตี้วันเกิดของผมกันที่บ้านมาร์คครับ
แต่ว่ามาอาบน้ำแต่งตัวกันที่ห้องก่อน ผมซึ่งชิงอาบน้ำก่อนไอ้ยูคตอนนี้ก็กำลังจัดระเบียบให้เสื้อผ้าตัวเองอยู่ครับ
วันนี้ต้องดูดีหน่อย ถึงจะต้องหน้าสดงดคอนเทคยังไง เราก็จะขาดบีบีและลิปมันไม่ได้
และในที่สุดผมก็กลับมาเหยียบที่บ้านของมาร์คอีกครั้ง
มองเข้าไปเห็นในห้องรับแขกก็รู้สึกเขินอะเกน แล้วก็เกร็งๆนิดหน่อยเพราะ.. เพื่อนเมกันบอยของมาร์คเต็มไปหมดเลยยยย
โอ้มายล็อดดดดดดด ฮื่อออออออ แต่มาร์คบอกว่าไม่ต้องเกร็ง
เพราะพวกที่มาร์คเชิญมางานคือพวกที่สนิทกันจริงๆ
มาร์คบอกเราจะได้สนุกแบบไม่ต้องกังวลมากมายนัก และตอนนี้เราก็ได้มานั่งจุมปุ๊กกันอยู่ที่โต๊ะอาหารข้างสระว่ายน้ำของบ้านมาร์คเรียบร้อยแล้ววว
และผมนั่งหัวโต๊ะ คู่กับป๊า ฮ่าๆๆ และพี่มาร์คก็นั่งข้างๆผมนั่นแหละ
แค่ไม่ใช่หัวโต๊ะด้วยกันแค่นั้น แต่ตลอดงานก็สนุกดี ทุกคนคุยสรวญเสเฮฮากันตลอด
อาหารก็อร่อยมากกกกก ทุกคนชมป๊ากันใหญ่
พอคุยกันไปกินกันไปจนอิ่มหนำผมก็ได้กินเห็นเค้กวันเกิดอีกครั้ง
ทำไมหนอทำไมวันนี้รู้สึกเอียนเค้กแปลกๆ แต่ช่างเถอะครับ ก้อนนี้ใหญ่ดี
จะรับไว้พิจารณา ฮ่าๆๆ แต่ผมก็นึกว่าเซอร์ไพร์สครั้งนี้ก็คงจะซึ้งเหมือนเมื่อตอนกลางวัน
แต่ที่ไหนได้ พออธิษฐานแล้วเป่าเสร็จปุ๊บ
โดนหิ้วทั้งตัวแถมเสื้อยังโดนถอดโดยสามีของตนเอง แล้วแค่นั้นยังไม่พอ โดนโยนลงน้ำอีก
ให้ตายเถอะครับจอร์จ.. เป็นวันเกิดที่เหนื่อยและยาวนานมากจริงๆ
เฮ้อออ
“เอาล่ะๆทุกคน
เล่นน้ำพอแล้วนะ ขึ้นมาอาบน้ำอาบท่าได้แล้วว” เสียงพี่แทมพี่สาวของมาร์คดังขึ้นเพื่อเรียกพวกผมขึ้นจากน้ำ
คือตั้งแต่ผลักผมตกลงมาก็โดนดึงขึ้นไปครั้งนึงเพื่อถ่ายรูปแล้วจากนั้นทุกคนก็ถอดเสื้อตามผมแล้วกระโดดลงมาเล่นน้ำกัน
ทั้งเพื่อนๆมาร์คแล้วก็เมมเบอร์ทุกคนลงมาว่ายน้ำเล่นกัน
จนตอนนี้ชั่วโมงนึงได้แล้วมั้ง พวกเราก็เลยรีบเดินตามพี่แทมมี่เข้าไปในบ้านเพราะเริ่มหนาวแล้ว
ทุกคนก่อนจะเข้าบ้านจะได้ผ้าเช็ดตัวจากพี่แทมมี่คนละผืน แล้วพี่แทมมี่ก็ชี้ให้ไปใช้ห้องน้ำข้างล่างที่มันมีสองห้อง
พวกเพื่อนๆมาร์คก็กระจายกันไป พวกเมมเบอร์คนอื่นๆก็ด้วย
แต่พอผมจะเดินตามเข้าไปในห้องน้ำข้างล่าง
พี่มาร์คกลับคว้ามือผมพร้อมลากผมขึ้นไปชั้นบนของบ้านก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องๆนึงแล้วกดล็อกเรียบร้อยเสร็จสรรพ
“มาร์ค.. ทำไรเนี่ย แบมหนาวนะ” ผมบอกก่อนจะกระชับผ้าเช็ดตัวให้แน่นขึ้น
“ก็จะพามาอบอุ่นร่างกายนี่ไง”
“อบอุ่นอะไรเล่า
ก็ไปอาบน้ำแต่งตัวก็หายหนาวแล้ว” ผมเถียง
“มันมีวิธีที่ดีกว่าอาบน้ำประปานะ”
มาร์คพูดพลางยิ้มมุมปาก
“ถ้าไม่อาบน้ำประปาแล้วจะอาบน้ำอะไร?”
ผมถามพลางขมวดคิ้วมุ่น มาร์คนี่พูดแปลกๆ
“ก็อาบน้ำกามไง”
โนวคอมเม้นท์ครับ ณ จุดๆนี้..
พอพี่มาร์คพูดจบ ผมนี่อึ้งเลยครับ
เฮ้ยยย อาบน้ำกามคือไร
“พะ..พี่มาร์ค พรุ่งนี้ต้องไปงานแฟนมีทอีกนะ.. ดะ..เดี๋ยวค่อย..”
“ชู่ว.. ไม่เอาสิครับ พี่กำลังจะให้ของขวัญวันเกิดแบมอีกชิ้นนึงไง
ผ่อนคลายนะครับคนดี เดี๋ยวพี่มาร์คจะช่วยเอง” พี่มาร์คว่าพลางโน้มตัวลงมาใกล้ผมแล้วดันผมนั่งลงบนเตียงช้าๆก่อนจะดันให้ผมนอนลงบนเตียงนุ่มของตัวเองเบาๆแล้วตามขึ้นมาคร่อมร่างของผมทันที
ผมที่ตอนนี้ยังคงเบลอๆงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพอรู้ตัวอีกทีก็โดนจับจูบไปแล้ว
ลิ้นหนาของพี่มาร์คดุนดันเข้ามาในโพรงปากของผมเพื่อเกี่ยวกระวัดลิ้นเล็กของผมเพื่อหาความหวานภายใน
ผมที่ตอนนี้หายเบลอแล้วจึงส่งลิ้นเล็กของตัวเองไปเพื่อหยอกล้อกับลิ้นหนาของพี่มาร์คคืน
ถือว่านี่เป็นของตอบแทนที่พี่มาร์คทำเซอร์ไพร์สมากมายให้ในวันนี้ละกันนะ
แต่เผลอคิดอะไรแปปเดียวก็กลายเป็นว่าผมที่ตอนแรกใส่กางเกงยีนขายาวอยู่ตอนนี้เหลือแค่กางเกงในสีขาวบางๆตัวเดียว
ส่วนผ้าเช็ดตัวที่เอามาคลุมกายตอนแรกก็กระเด็นหายไปตอนไหนแล้วก็ไม่รู้
ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าผมแทบจะเปลือยกายต่อหน้าพี่มาร์คแล้วนะ..
“อย่าเอามือปิดหน้าแบบนั้นสิครับคนดี”
ผมที่พอนึกได้ว่าตัวเองกำลังทำเรื่องน่าอายขนาดนั้นจึงได้แต่เอามือมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้
ฮื้อออออ เขินนนน
“อะไยเย่า” ผมตอบทั้งๆที่ยังเอามือปิดหน้าตัวเองอยู่ ไม่กล้ามองหน้ามาร์คแย้วววว
“โอ๊ยยยย มุ้งมิ้งจังครับแฟนนน เปิดหน้าหน่อยเร็ววว”
“งื้อออ ไม่เยา”
ไม่เอาอ่า เขินนน
“ถ้าเอามือออกจะมีของขวัญให้นะ
เป็นของที่แบมอยากได้มากๆเลยแหละ”
“พี่มาร์ค.. อย่าแกล้งนะ” เอาจริงๆนะ
วันเกิดนี่ได้ของขวัญจากทุกคนเลยนะ ที่เป็นชิ้นเป็นอันอ่ะ นอกจากของพี่มาร์คอ่ะ
เข้าใจป้ะ ก็อยากได้แต่ก็กลัวโดนแกล้งไงงง
“ไม่แกล้งแล้วครับ
เร็วๆสิ เอามือออกหน่อยยย”
มาร์คคะยั้นคะยอต่อจนผมยอมเปิดหน้าออกมา แล้วก็เจอแหวนครับ.. มาร์คกำลังถือแหวนวงนึงอยู่ในมือ เป็นแหวนสีเงินเรียบๆไม่โดดเด่นอะไร
แต่ผมเห็นอะไรแวบๆนะ
“นี่ไง
ถึงมันจะไม่ได้อลังการอะไร แต่งมาร์คสลักตัว MB ไว้ข้างในด้วยนะ”
มาร์คว่าพลางยื่นมาให้ผมดูแล้วยิ้มหวานโชว์เขี้ยวให้ผมอีกรอบ โอ้ยยย
มาร์คคค แบมจะละลายละนะ
“..” ณ
จุดๆนี้พูดอะไรไม่ออกเลยครับ อึ้งมาก
“ขอมือหน่อยเร็ว”
มาร์คว่าพลางแบมือขอ
“บ้า เราไม่ใช่หมานะ”
ผมแหวใส่
“ใครว่าแฟนมาร์คเป็นหมาเล่า
เอามือมาเร็วครับ” สุดท้ายผมตัดสินใจยอมเอามือตัวเองไปวางบนมือมาร์ค
เอ่อ.. ว่าแต่ข้างไหนล่ะ?
“เอาข้างขวามาก่อนนะครับคนดี
เมื่อไหร่ที่พี่พร้อมกว่านี้ แหวนวงนี้จะไปอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเราแน่นอน”
มาร์คพพูดพลางสวมแหวนใส่นิ้วนางข้างขวาของผมแล้วก้มลงไปจูบเบาๆที่แหวน
“ขอบคุณนะมาร์ค”
ผมว่าแล้วยิ้มตาหยีให้กับมาร์ค
แต่.. ผมลืมไปรึป่าวนะว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในสภาพไหน?
“เอาล่ะครับแฟน
ตอนนี้ก็ผ่านช่วงซึ้งไปละเนอะ เรามาต่อด้วยช่วงกามกันดีกว่า”
“ฮะ..เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ เดี๋ยวมาร์ค.. อ๊า.. อ๊ะ มาร์คคคค เดี๋ยววววว”
นี่ช่วงซึ้งมีถึง 5 นาทีมั้ยเนี่ยยย?
จบ.. 555555555555555555555555555555555555
……………………………………………………………….
อิไรท์คัมแบคคคคค <3
โห่ววววววว หายหน้าหายตามากกก ไรท์ยังไม่ตายนะคะเอฟฟ แค่เกือบตายเฉยๆค่ะ ในเมื่อปิดเทอมเวียนมาบรรจบ
ก็ถึงเวลาที่เรากลับมาพบกันอีกครั้งนะคะ5555 รู้สึกดีที่ได้พบปะกับทุกคนอีกครั้งนะคะ จะมาต่อละนะ
แต่ NC ตอนนี้เราเปลี่ยนใจไม่เอาละค่ะ ขอให้เรื่องมันใสๆต่อไปให้ทุกคนไปจินเอาเอง5555 รักทุกคนเสมอแม้ห่างไกลกัน
ฝากติดตามมม #ฟิคมบพาเพลิน เจ้าเก่าของเราด้วยนะคะะะ รุดที่สักกก <3
#ฟิคมบพาเพลิน
twitter: pimhzthun
ความคิดเห็น