คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : จุดเริ่มต้น (100%)
แบฮยอนเินโัโเามผมมาเรื่อยๆ ผมำลัมุ่หน้าไปส่แบที่บ้าน ผมับมือออีฝ่ายไว้เพื่อไม่ให้เินหนีไปไหน
ให้ายเถอะ เหมือนูบีเิ้ลไม่มีผิ
"อื้อ~ านยอลิ~"
แบฮยอนับแนอผมเอาไว้่อนะเอาหน้าุที่แผ่นหลั เส้นผมนุ่มๆสัมผัสับแผ่นหลัให่ แบฮยอนถูไถเส้นผมไปมาอย่าอออ้อน
ถ้าารื่มเหล้าทำให้แบฮยอนเปลี่ยนไปนานี้ สสัย้อพาเพื่อนัวีไปมอมเหล้าทุวัน
นี่ผมิอุศลอีแล้วสินะ
"แบฮยอนอา นายอ้อนันทำไมห้ะ?"
"ันเมื่อยอ่ะ อุ้มันหน่อย"
ผมหันหลัไปเพื่อสบาับแบฮยอนสีหน้าอออ้อนับใบหน้าแ่ำทำให้ผมแทบลั่
ย่าห์! ทำไมนายถึน่ารันานี้นะ
ผมทนสายาเ้าัวแสบไม่ไหว ผมัสินใอุ้มแบฮยอนในท่าเ้าสาว น้ำหนััวอแบฮยอนไม่ไ้เินำลัายอสามสออย่าผม
ระหว่าที่ผมเินไปเรื่อยๆ เ้าัวเล็หลับาพร้อมับราเบาๆเหมือนลูหมา ผมเห็นหน้าแบฮยอนัึ้น
นายาว มูเล็ ปาอมมพู ใบหน้าแพร้อมับลิ่นเหล้าาๆ ยิ่น่าหลใหล ึ่ทำให้ผมสิแเป็นอย่ามา
"ย่าห์! นั้นเพื่อนนายนะ แบฮยอนไ!"
ผมพูับัวเอเพื่อยับยั้ิใอัน่ำ้าอน
ทุรั้ที่แบเมา ผมมัะเป็นแบบนี้เสมอ
ระหว่าที่ผมเิน เ้าัวเล็ยัหลับปุ๋ยในอ้อมอ ผมมอใบหน้าเ้าบีเิ้ลน้อยโยไม่รู้สึเบื่อ โีที่อนนี้่ำแล้ว ไม่มีนสัรไปมา ไม่ั้นนอื่น้อมอผมเป็นนโริแน่ๆ นอะไรยิ้มไม่ยอมหุบ
ในึ ผมอยาฟันในอ้อมอให้มันรู้แล้วรู้รอ
อ่า...ผมิอุศลอีแล้วสินะ
ผมหยุรหน้าบ้านั้นสอนาลาใ่รับนั่นือบ้านอแบฮยอน แ่ผมันเห็นสิ่ผิสัเนั่น็ือ....
ทำไมบ้านถึเปิไฟอยู่?
แบฮยอนเยบอับผมว่า ป๊าับม๊าไปทำาน่าประเทศ ไม่ลับบ้านมาหลายเือนแล้ว ันั้นวามเป็นไปไ้ว่าป๊าับม๊าอแบฮยอนอยู่ในบ้านเท่าับศูนย์
แล้วใรอยู่ในบ้านวะ?
ผมลืนน้ำลาย่อนะัสินใเปิประูเ้าไป......หวัว่าไม่ใ่โรหรอนะ!?
ผมเ้าไปในบ้าน่อนะพบายปริศนายืนรอใรสัน้วยท่าทีระวนระวาย เมื่อประูเปิ้วยฝีมือผม เาหันมามอผมอย่ารวเร็ว รอยยิ้มในใบหน้าหายไปแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าใและแน่นอน...ผม็เ่นัน
ผมและอีฝ่าย่า้อหน้าันสัพั ่อนะเห็นว่าายปริศนาอยู่มหาลัยเียวับผม
อ๋อ! นี่มันเ็ปี1ที่อยู่ะเียวันนี่หว่า เยเห็นหน้าเห็นามาบ้า แน่หละ...หมอนี่มันหน้าาโรี ไปไหนมาไหนมีแ่สาวรุม
แ่ผมหน้าาีว่านะ! 
"นายมาทำอะไรบ้านแบฮยอน?"
ผมถามออไปเมื่อพวเรายืน้อหน้าันสัพั
"ผม้อเป็นฝ่ายถามฮยอ่าหา......"
แหน่ะ! มีารมายอย้อน รุ่นน้อมอผมสลับับแบฮยอน(ในอ้อมอผม)่อนะมวิ้ว
อะไรอมัน ทำมาเป็นมวมวิ้ว ไม่พอใหรอวะ?
"ันมาส่แบที่บ้าน มันเมา"
"หรอรับ"
มีารเล่นหูเล่นาเบ้ปาใส่ นีู่เป็นรุ่นพี่มึนะ?! ถ้ามันเป็นแฟนแบแล้วเห็นายอื่นอุ้มแฟนัวเอ่อยว่าไปอย่า แ่นี่อะไรอมัน เเฟนเฟิน็ไม่ใ่
หรือใ่?
"อบุที่มาส่แบฮยอนฮยอรับ"
เ้ารุ่นน้อัวีเินเ้ามาหาผม ่อนะยื่นมือสอ้าออมาเป็นเิ 'ส่ัวแบฮยอนมา'
"แล้วนายเป็นใรไม่ทราบ?"
ผมเยิบัวออห่าเมื่อเห็นอีฝ่าย้อารเอาัวแบฮยอนไป
ไม่บอว่าัวเอเป็นใร เรื่ออะไระส่ัวเพื่อนให้นแปลหน้าวะ ปราแม่เป็นนโริึ้นมาะทำไ
"........"
รุ่นน้อไม่ไ้โ้อบอะไร เพียแ่ยัิ้วึ้นพร้อมับหัวเราะในลำอ
ไอ้ท่าทาอวีแบบนี้ืออะไรวะ ถ้าไม่ิว่าอุ้มแบฮยอนอยู่ ผมระาอเสื้อมันไปแล้ว ิริยาไม่เารพรุ่นพี่แบบนี้ทำให้ผมโมโหที่สุอที่สุ
"อ..อือ."
ร่าเล็ราึ้นมา่อนะยับัวหลัาหลับไปนาน เมื่อเห็นว่าแบฮยอนื่นแล้วผมเลย่อยๆวาร่าบาลอย่าเบามือ
"..เฮุนนา~~"
หลัาที่ผมวาแบฮยอนล ร่าเล็วิ่โผอรุ่นน้อที่ื่อเฮุนอย่ารวเร็ว.....เหมือนสุนัเอเ้าอ
"ฮยอเมาใ่ไหมเนี่ย?"
เฮุนพยายามันหัวแบฮยอนออาัว....ไอ้ภาพมุ้มิ้แบบนี้ืออะไรวะ
ไม่ใ่ว่าแบฮยอนทำแบบนี้ับผมนเียวหรอหรอ
ผมยืนมอภาพรหน้า้วยวามโมโห..ทำไม้อโมโห ผม็ไม่รู้เหมือนัน บาทีแบฮยอนเป็นแฟนับไอ้เ็นี่มานานแล้ว็ไ้..แ่แ่ผมไม่รู้เท่านั้นเอ
เท่านั้นเอ...
"ที่เหลือผมัารเอ ฮยอลับไปเถอะ"
"ัารอะไรอนาย เป็นอะไรับแบฮยอนไม่ทราบ?"
ไอ้ำพูโอ้อวว่าัวเอัารแบฮยอนไ้ เหมือนัวเอรู้ัแบฮยอนีว่าผม ยิ่ทำให้อารม์ุนมาึ้น ผมพยายามำำปั้นแน่นเพื่อระบายอารม์
"เฮ้อ"
เฮุนลอาพร้อมับพ่นลมหายใ อาเป็นเพราะผมื้อ้านไม่ยอมเื่อใรุ่นน้อมันะที เมื่อเห็นันั้นรุ่นน้อึเลิ้านแรแบฮยอนเพื่อให้ร่าเล็อนไ้อิสระ พร้อมับสวมอแบฮยอนอบ
"แบฮยอนฮยอเป็นนอผม ผมูแลเอไ้"
ภาพรหน้าับำพูอเฮุนทำให้ผมรู้สึโรธ...ไม่สิ...รู้สึเ็บ เฮุน้อหน้าผมพร้อมับสวมอแบฮยอน่อไป ยิ่ทำให้ผมรู้สึัวว่า
ที่นี่ไม่ใ่ที่อผม
ผมหันหลัออาบ้านอแบฮยอนอย่ารวเร็ว..ผมทนูภาพบาในั่น่อไม่ไ้ ผมรู้สึสมเพัวเอเหลือเิน แบฮยอนเป็นเพียเพื่อนเท่านั้น แ่ิมาว่านั้น็ผิแล้ว
นที่วรูแลแบฮยอนวรเป็นผมไม่ใ่หรอ? ไหลายเป็นรุ่นน้อในะที่แบฮยอนไม่เยพูถึไปไ้
ผมพยายามปิเสธโยลอว่าผมอบแบฮยอน
พยายามหลอัวเอว่าวามรู้สึ่าๆเป็นเรื่อไม่ริ
แ่ผม็ิผิ
ผมอบ 'บยอน แบฮยอน'
ความคิดเห็น