คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Battle Game--[Ep1]
ตอนที่1
“ขอกล่าวสวัสดีคุณหญิงคุณชายทุกท่านและคุณหนูทั้งหลาย วันนี้ดิฉันเป็นตัวแทนมาเปิดงาน...”
ในที่สุดฉันก็ได้มานั่งอยู่ที่งานเต้นรำแก่ๆ แล้วให้ฉันแต่งตัวราวกับซินเดอเรร่ามาเกิดทำม้ายT_T แล้วยังไม่พอ ฉันยังต้องมานั่งฟังกล่าวเปิดงาน ตัดลิบบิ้น เต้นรำ บลาๆๆ แล้วแถม ยังไม่มีWIFI อย่างนี้ฉันก็เล่นไพ่ออนไลน์ไม่ได้อะดิ นัดสำคัญด้วยอะY__Y
“ข้าวฟางลูก...นี่เพื่อนแม่ คุณหญิงโหรพาจ้ะ” อุ๊ คุณหญิงผัก คิกๆ
“สวัสดีค่ะ คุณหญิงผะ...เอ้ย! คุณหญิงโหรพาJ”
“จ้ะ หนูข้าวฟาง หนูอายุเท่าไหร่แล้วจ้ะ?”
“เอ่อ...สิบเก้าใกล้ๆยี่สิบค่ะ”
“จ้ะ...อ่อนกว่าลูกป้า ปีสองปี” จะจับคู่ให้หนูเหรอ ไม่น้า(ไม่ปฏิเสธล่ะสิ)
“ข้าวฟางลูกจะไปไหนก็ไป”
“ค่ะ!!^0^”
“แต่ห้ามออกนอกงาน^^”
“ค่าT-T...”
ฮือๆ คุณแม่ใจร้าย! ไม่ให้หนูออกนอกงานแล้วจะให้หนูทำอะไรอ้ะ ฉันไม่รู้จะทำอะไรเลยเดินไปที่โซนอาหาร หือออ...อาหารคนเปล่าก็ไม่รู้ อี๋ๆๆ
ติ๊ดๆ ซ่าๆ
“ฮัลโหล เพลง ว่าไง?” เพื่อนฉันโทรมาเอง=w=
[เป็นไงงานที่แกได้ไปสนุกป่ะ?]
“สนุกบ้าไร ไม่มีอะไรเลย มีแต่คนแก่ๆ”
[งานฉันก็เหมือนกัน แก่แถมหัวงูด้วย!]
“ฮ่าๆ งั้นแค่นี้นะแก ฉันจะหาของกิน”
[อื้มๆบายยย]
ติ๊ด
เฮ้อออ เบื่อจังเล้ยยยT_Tทำไมงานนี้ไม่มีระเบิดตู้มๆ ยิงปืนปังๆ หรือแก๊งยากูซ่ามาบุกงาน ให้งานมันดูมีชีวิตชีวามั้งน้า
ปังๆๆ!!
เฮ้ย เสียงไรอะ?อย่างบอกนะว่า ยากูซ่าบุกจริงๆอะ หนูล้อเล่นน้าY___Y
“หนีเร็ว! แก๊งยางพวง มาก่อกวนอีกแล้ว”
อะไรว่ะ ยางพวง??? แก๊งไรล่ะนั่น!!
“เฮ้! ผู้หญิงตรงนั้นน่ะ ไม่หนีเดี๋ยวก็โดนมันจับทำเมียหรอก”
“หะ...ฮะ?”
“ยัยบ้า มานี่!!”
ตอนที่ฉันยืนเอ๋ออยู่นั้นก็มีผู้ชายหน้าตีดูดีมีชาติตะกูลตะโกนโหวกเหวก ฉันหัวไปมองแบบ งงๆ แล้วเหมือนกับว่าหมอนั่นโมโหอะไรซักอย่าง พ่อเล่นกระชากแขนฉันไปเลย โห! แมนมาก
“นี่นาย! เบาหน่อยสิเจ็บ!!”
“...”
“เฮ้! ได้ยินฉันไหม? ตอบเซ่”
“แม่ครับ!!” ใครแม่แก-_-?!?
“อ้าวลูก พาใครมาล่ะรีบๆขึ้นรถเร็วพวกแก๊งนั้นมันจะมาทางเราแล้วนะ”
“อ๊ะ...คุณหญิงโหรพา!!O_O”
“อ้าว! หนูข้าวฟาง แม่หนูไปไหนละลูก?”
“ไม่รู้ค่ะT__Tหนูเดินเล่นอยู่ในงานอยู่ดีๆเสียงปังๆก็ดังขึ้น แล้วผู้ชายคนนี้ก็ฉุดหนูมาค่ะ ฮือๆ” ว้าว สร้างภาพความเป็นคุณหนูที่บอบบางได้เก่งจริ๊งงงJ
“ใครฉุดเธอ! หรือเธออยากไปเป็นเมียหัวหน้าแก๊งนั่นล่ะ?” เขาพูดจบพลางชี้ไปที่ชายหนุ่มร่างเตี้ย! ดำ! หนวดเต็ม! ง่าTwT
“เอาล่ะๆ ไปได้แล้ว ออนนิกซ์ลูกขึ้นรถ หนูข้าวฟางด้วยนะเดี๋ยวป้าไปส่ง”
“อะ...เอ่อ”
“หึ...อยากเป็นเมียไอ้เตี้ยดำนั่นสินะ”
“ฮึ่ย นายเงียบไปเลยนะ หนูไปด้วยค่ะป้า!!”
พอฉันพูดจบฉันก็ชิงปีนขึ้นรถตู้แล้วเข้าไปนั่งหลังสุด
“กระโปรงเธอเกะกะชะมัด”
“เรื่องของฉัน!”
ไม่เคยรู้จักกันมาเลยแม้แต่นิ๊ดเดียว แต่กลับคุยกันราวกับว่าเป็นศัตรูมาชาติปางก่อน=_=
“ข้าวฟางบ้านหนูอยู่ไหนจ้ะ?”
“อ๋อ บ้านหนูอยู่ถนนMค่ะ”
“โห เลยถนนนั้นมาไกลแล้วนะเนี่ยตอนนี้ก็อยู่ถนนKแล้วสิ”
“หา! ไกลขนาดเลยเหรอคะY0Yแล้วหนูจะกลับยังไงล่ะคะ?”
“โทรบอกแม่หนูก่อนดีมั้ย?”
“ดีค่ะ!” ฉันรีบหยิบโทรศัพท์โทรหาแม่ทันที
ตู๊ดๆๆ
“แม่คะแม่!แม่อยู่ไหน”
[อ๋อแม่อยู่บ้านจ้า...]
“ทำไมหนีหนูไปอย่างนั้นล่ะค่ะ?!?แม่ทิ้งหนู”
“หึหึ...โดนแม่ทิ้ง”
“นายเงียบไปเลย! แม่ตอนนี้หนูอยู่กับคุณหญิงโหรพาแม่มารับหนูหน่อยT___T”
[แม่ไม่รู้ที่อยู่ของคุณหญิงน่ะสิแล้วก็แม่ไม่รู้ว่าหนูอยู่ไหน หนูลองขอคุณหญิงค้างด้วยสิ]
“ไม่นะแม่! หนูเพิ่งรู้จักคุณหญิงได้ไม่นานเลยนะ”
“โอ้*0*ได้เลยจ้ะได้ มาค้างบ้านป้านะ” หือ ทำไมคุณหญิงผักรู้??
[นั่นไงคุณหญิงบอกว่าได้งั้นแค่นี้นะจ้ะ จุ๊บๆ ตู๊ดๆๆ]
เอ่อ=0= โดนสตั๊นสองวิ...
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!”
“หนูข้าวฟางเป็นอะไรลูกO_O”
“ฮือออY__Y”
“หนวกหูว่ะเงียบๆดิ๊ยัยฟู!!”
“ใครฟูย่ะ!ผมฉันเซ็ตมาอย่างดีT.T”
“ประโปรงเธอไง! ฟูบานจนจะทะลุออกนอกหน้าต่างละ”
ฮึกๆ ไอ้บ้าเอ้ย! T____T
“เอาเป็นว่าไปค้างบ้านป้านะ บ้านป้ามีห้องว่างอยู่เยอะเลย”
“น่ะ...หนู”
“ไม่ต้องห่วงจ้ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าป้าให้คนไปส่ง เสื้อผ้าไม่ต้องห่วงเดี๋ยวซื้อใหม่เอา”
“อ่า”
“เอาล่ะใกล้ถึงบ้านป้าแล้ว เดี๋ยวป้าจะให้คนเตรียมห้องให้เลยนะ”
“ค่ะ รบกวนด้วนนะคะ Y_Y”
ทำไมชีวิตฉันถึงต้องซวยๆๆแบบนี้ เจอไอ้บ้าที่ชอบว่าคนอื่น แถมยังกวนอีกด้วย แล้วไหนจะเรื่องบ้านล่ะ ต้องค้างคืนกับคนที่เพิ่งรู้จักเมื่อไม่กี่ ชม.ที่แล้ว อะไรมันจะบรรลัยโลกขนาดนเน้!
“ถึงแล้วจ้ะบ้านป้า ลงไปแล้วเดี๋ยวจะมีคนบอกห้องแล้วก็ชั้นนะจ้ะว่าอยู่ที่ไหน”
“ค่ะๆขอบคุณมากๆค่ะ”
และแล้วฉันก็ต้องมาเหยียบบ้านหลังใหญ่สไตล์เรียบๆแม่บ้านพ่อบ้านเยอะเยะไปหมด
“คุณข้าวฟางใช่ไหมคะ?”
“ใช่ค่ะฉันเอง”
“ห้องของคุณอยู่ชั้นสองห้องที่สามนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ส่วนเสื้อผ้าเดี๋ยวดิฉันนำขึ้นไปให้ค่ะ”
“ค่ะJ”
พอฉันได้รู้ที่อยู่(ชั่วคราว)ของฉันแล้วก็ตรงดิ่งไปที่บันไดทันที แล้วขึ้นไปที่ชั้นสอง พยายามนับว่าห้องไหนห้องที่สาม และแล้วฉันก็เจอห้อง ฉันไม่รอช้าเพราะชุดมันรุงรังมากกก อยากเข้าไปอาบน้ำแล้วเปลื่ยนเสื้อผ้าไวๆ
ผ่าง!!
“O_Oกะ...กรี๊ดดดดดดดด”
“เฮ้ยไอ้ อเม แกกรี๊ดทำไมว่ะ”
“ฉันเปล่าเว้ย แกนั่นแหละคาร์”
“หยุดๆไอ้ดอตแกกรี๊ดใช่มะ?”
เกิดอะไรขึ้นกับห้องช้านนนนนนนนนO____O;;
ความคิดเห็น