ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 2-5
เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้น บอกให้รู้ว่าถึงเวลาเปลี่ยนคาบเรียนแล้ว ชั่วโมงต่อไปสำหรับห้องแม็กซ์จะเรียนวิชาคอมพิวเตอร์กัน นักเรียนในห้องต่างเตรียมหนังสือเรียนเพื่อไปเรียนยังห้องคอมฯ ที่อยู่ยังอีกตึกหนึ่งซึ่งทอดตัวเป็นแนวตั้งฉากกับตึกนี้ ...ส่วนแม็กซ์ ...แน่นอนเขาเตรียมตัวเพื่อเข้าเรียนชั่วโมงนี้มากกว่านั้น...
ภายในห้องคอมพิวเตอร์ของโรงเรียนซึ่งติดเครื่องปรับอากาศเย็นเฉียบ บริเวณที่ว่างด้านหน้าของห้องมีจอทีวีขนาดใหญ่เครื่องหนึ่ง ตั้งอยู่บนที่วางเหล็กที่ทำไว้สูง เพื่อให้ทุกคนในห้องมองเห็นได้ ถัดไปอีกหน่อยมีเครื่องคอมฯ ซึ่งเป็นของอาจารย์วางอยู่บนโต๊ะ ทางด้านซ้ายซึ่งเป็นบริเวณส่วนใหญ่ของห้อง มีคอมพิวเตอร์วางเรียงรายกันเป็นแถว แถวละเจ็ดเครื่องแปดแถว แต่แถวสุดท้ายมีเพียงสี่ตัววางอยู่ เพราะนักเรียนของที่นี่มีไม่เกินห้าสิบคนต่อหนึ่งห้อง ส่วนอีกสามเครื่องสุดท้ายเป็นเครื่องของ admin ฝ่ายนักเรียนสี่คนกับอาจารย์ผู้สอนชั้น ม. ปลาย ที่จะมาร่วมกันตรวจสอบระบบของห้องเรียนคอมฯ ในเวลาหลังเลิกเรียน ว่ายังปกติอยู่ และไม่มีนักเรียนคนไหนในวันนั้นใช้คอมฯ ในช่วงเวลาเรียนไปในทางที่ผิด เช่น เปิดเว็บที่ไม่เหมาะสม เป็นต้น
แม็กซ์นั่งประจำที่ของตนในแถวที่สามตัวที่สามจากริมหน้าต่าง โก้นั่งแถวเดียวกับแม็กซ์แต่ถัดไปที่เครื่องสุดท้ายด้านติดฝั่งประตู ส่วนเจ๋งซึ่งบอกว่าเขานั่งเครื่องเดียวกับนายป๊อบนั้น นั่งอยู่ริมหน้าต่างในแถวที่สอง
เมื่อเริ่มชั่วโมง อาจารย์ที่สอนคอมฯ ก็ประกาศเรื่องที่นักเรียนส่วนใหญ่ทราบกันดีอยู่แล้วอีกครั้ง
“วันนี้ครูมีผู้ช่วยคนหนึ่งในโครงการ ‘พี่สอนน้อง เพื่อนแนะเพื่อน’ ที่จะมาช่วยแนะนำกับนักเรียนทุกคนในเรื่องเทคนิคการใช้โปรแกรมสร้างภาพสามมิติ ทุกคนคงจะรู้กันดีอยู่แล้วน่ะว่าเป็นใคร ...งั้นครึ่งชั่วโมงจากนี้ไปครูก็ขอเชิญนายธีรพล มาช่วยแนะนำเทคนิคดีๆ ให้กับเพื่อนๆ เลยก็แล้วกัน... เอ้า!! ทุกคนปรบมือให้หน่อย”
เสียงปรบมือดังลั่นคับห้อง ส่วนมากที่พากันปรบมือดังๆ ก็เป็นพวกสาวๆ นั่นเอง แถมยังมีเสียงวี๊ดว้ายเล็กๆ น้อยๆ ลอดออกมาด้วย
นายป๊อบขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้เกียรติ แล้วเริ่มแนะนำเทคนิคของตนเองโดยไม่รอช้า เขาบอกให้ทุกคนเปิดโปรแกรมสามมิติ และลองขึ้นโมเดลรูปรถตามเขาไปทีละขั้นตอนอย่างช้าๆ ระหว่างการขึ้นโมเดล ป๊อบก็อธิบายเทคนิคเล็กๆ น้อยๆ ให้กับทุกคนด้วย
ทางฝ่ายแม็กซ์ไม่ค่อยจะสนใจเท่าไรกับการขึ้นโมเดลสามมิติ เขาทำตามไปอย่างเสียไม่ได้ แต่ในระหว่างที่ทำตามอยู่นั้น เขาก็แอบก็อปปี้โปรแกรมสนิฟเฟอร์ซึ่งเขียนไว้จากแผ่นดิสก์ใส่ลงไปในเครื่องที่ใช้อยู่ด้วย
“ต้องลบร่องรอยการก็อป แล้วก็ซ่อนไฟล์ไว้ก่อน...”
แม็กซ์พูดกับตัวเอง เมื่อลงโปรแกรมเสร็จเรียบร้อย เขาก็ไปเปิดล็อกไฟล์ของระบบปฏิบัติการ ที่เก็บเหตุการณ์การบันทึกไฟล์ใดๆ ลงในเครื่อง ต่อจากนั้นก็ไล่หาบรรทัดที่เกี่ยวข้องกับการลงโปรแกรมของเขาเมื่อครู่ เมื่อเจอแล้วก็ลบบรรทัดนั้นทิ้งซะ บันทึกเสียใหม่แล้วออกไปทำการซ่อนไฟล์โปรแกรมสนิฟเฟอร์ไว้ในที่ที่ไม่น่าจะมีใครเห็นในเครื่อง
“ต่อไปก็ไปเอาไอพีแอดเดรสของเครื่องที่ไอ้ป๊อบนั่งประจำ แล้วก็รันโปรแกรมได้เลย!!” แม็กซ์คิด เขาเหลือบมองไปหน้าจอเครื่องที่เจ๋งนั่งอยู่ บนจอเจ๋งกำลังขีดๆ เขียนๆ รูปอะไรบางอย่างอยู่กับโปรแกรมวาดรูปธรรมดาที่เป็นโปรแกรมพื้นฐานของระบบปฏิบัติการ แสดงว่าเจ๋งเองก็ไม่ได้ใส่ใจ เทคนิคโปรแกรมสามมิติที่ไอ้ป๊อบแนะนำเหมือนกัน ...แต่ทำไมมานั่งวาดรูปอะไรกับโปรแกรมเด็กๆ อย่างนี้น่ะ ?...
ที่จอของเจ๋ง เขากดปุ่มใช้เท็กซ์ที่ทูลบาร์แล้วมาคลิกบนจอที่มีเส้นขีดอย่างมั่วๆ ไปมาอยู่ จากนั้นก็ลากเมาส์ให้เป็นกรอบเพื่อพิมพ์ข้อความ กรอบที่เขาลากไว้เป็นสีดำทึบไปหมด เขาใส่ข้อความอะไรบางอย่างเข้าไป โดยสลับกับการก้มลงมองดูที่แป้นพิมพ์ ...เมื่อพิมพ์เสร็จเจ๋งกดปุ่ม Enter แล้วก็เปิดโปรแกรมสามมิติที่ถูกย่ออยู่บน Taskbar ขึ้นมา...
“มันทำอะไรของมันวะ ?” แม็กซ์พึมพำกับตัวเอง เขาไม่เข้าใจการกระทำเมื่อครู่ของเจ๋งเลย
ทว่าแม็กซ์ก็ไม่สนใจอะไรมาก ในตอนนี้เขาต้องการรู้ไอพีแอดเดรสของเครื่องที่เจ๋งนั่งอยู่เท่านั้น ...วิธีการก็มีอยู่สองวิธีคือ หากไม่ไปดูที่เครื่องนั้นโดยตรง เขาก็ต้องสืบหาไอพีเอาเองจากเครื่องที่เขาใช้ ซึ่งในสถานการณ์แบบนี้ แม็กซ์เลือกที่จะใช้วิธีหลังเสียมากกว่า เพราะหากลุกออกไปยังเครื่องนั้นสุ่มสี่สุ่มห้าแล้ว เดี๋ยวแผนก็แตกหมดว่าเขากำลังจะทำอะไร
ในการสืบหาไอพีแอดเดรสของเครื่องที่อยู่แลนเดียวกันนั้น สามารถทำได้โดยง่าย เพียงแค่รู้ชื่อของเครื่องเป้าหมายเท่านั้น ก็ใช้คำสั่งที่พื้นฐานที่สุดตรวจหาไอพีแอดเดรสได้แล้ว ส่วนชื่อของเครื่องที่แม็กซ์ต้องการจะรู้ไอพีแอดเดรสนั้นเขาแน่ใจว่ามันจะต้องเป็น “NO_08” อย่างแน่นอน
สาเหตุที่เขาแน่ใจอย่างนั้น ก็เพราะเครื่องของเขามีชื่อว่า “NO_17” มันเป็นชื่อที่สอดคล้องกับเลขที่ของเขาในห้อง จากชื่อนี้เขาสามารถคาดเดาชื่อของเครื่องที่เจ๋งนั่งอยู่หรือทุกคนในห้องได้อย่างง่ายดาย เพราะมนุษย์นั้นปกติจะตั้งชื่อต่างๆ ในคอมพิวเตอร์ที่มีความหมายเด่นชัดไม่ไกลตัวแบบนี้ทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้กระทั่งรหัสผ่าน ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องการความปลอดภัยอย่างสูงก็ตาม
แม็กซ์ไม่รอช้า เขารีบหาไอพีแอดเดรสของเครื่องเป้าหมาย โดยพิมพ์คำสั่ง ping *(1)แล้วตามด้วยชื่อเครื่องเป้าหมายลงไปทันที เสี้ยววินาทีเขาก็ได้คำตอบออกมาสมใจไอพีแอดเดรสของเครื่องนั้นคือ 168.172.1.8
หลังจากได้ไอพีแอดเดรสของเครื่องเป้าหมายมาแล้ว แม็กซ์ก็ทำการรันโปรแกรมสนิฟเฟอร์ที่ไปไว้ยังเครื่องเป้าหมาย เขาตั้งให้โปรแกรมเริ่มขึ้นทุกครั้งเมื่อเปิดเครื่อง เพราะต้องรอถึงพรุ่งนี้กว่าเขาจะได้ข้อมูลที่ต้องการ และต้องรออีกจนถึงสัปดาห์หน้ากว่าเขาจะได้มาเปิดดูข้อมูลนั้น สุดท้ายแม็กซ์จัดการใส่ไอพีแอดเดรสปลอม เพื่อกลบเกลื่อนร่องรอยการส่งข้อมูลมายังเครื่องที่เขาใช้
“เอ... เอาเครื่องใครดีหว่า?“
แม็กซ์พูดเขามองซ้ายมองขวา เพื่อหาแพะรับบาป แต่ไม่มีใครเลยซักคนที่เขาอยากโยนความผิดให้ ครั้นจะเอาเครื่องที่เหลือซึ่งเป็นของ admin ก็ไม่รู้ทั้งชื่อและไอพีแอดเดรสเสียด้วย ...เขาคิดอยู่พักหนึ่งจึงจำใจต้องเลือกไอพีของคนใกล้ตัว
“เอาเครื่องของไอ้โก้ก็แล้วกัน ถึงจะตรวจเจอใครจะไปรู้วะว่าเป็นมัน”
...คิดได้ดังนั้น แม็กซ์จึงใส่ไอพีแอดเดรสของโก้ซึ่งหาได้ด้วยวิธีเดียวกันกับเครื่องของเจ๋งลงไป ที่เหลือต่อจากนี้ก็แค่รอข้อมูล คัดกรองส่วนที่น่าจะเป็นยูสเซอร์เนมและรหัสผ่าน จากนั้นก็เริ่มการสวมรอยเป็นนายป๊อบได้เลย!!
แม็กซ์คิดและฝันหวานถึงแผนการที่จะทำเมื่อได้รหัสผ่านมาแล้ว ตลอดทั้งวันเขาไม่มีกะจิตกะใจเรียนหนังสือหรือทำอะไรเลย เขาอยากจะให้เวลาแต่ละชั่วโมงจากนี้ผ่านไปเร็วๆ จนถึงสัปดาห์หน้าเสียที แต่ดูเหมือนยิ่งอยากให้เวลาผ่านไปเร็วเท่าใด มันก็ยิ่งดูช้าประชดเขามากขึ้นเท่านั้น...
// อ้างอิงท้ายเรื่อง //-------------------------------------------------
*(1) ping (ปิง) คำสั่งพื้นฐานของระบบเครือข่าย ใช้สำหรับตรวจสอบเวลาเดินทางของข้อมูลระหว่างต้นทางและปลายทาง ผลพลอยได้จากคำสั่งนี้มีหลายอย่าง อย่างหนึ่งในท้องเรื่องก็คือ ไอพีแอดเดรสของเครื่องที่เราสนใจใคร่รู้ แต่หากใช้คำสั่งไปในทางที่ผิดก็จะเกิดความเสียหายขึ้นได้
ปล. การอ้างอิงอาจไม่สมบูรณ์เท่าใดนัก เพื่อความแจ่มชัดหากยังมีข้อคาใจ แนะนำให้ค้นคว้าเองจากตำราคอมพิวเตอร์ที่มีเกลื่อนเมืองครับ
ภายในห้องคอมพิวเตอร์ของโรงเรียนซึ่งติดเครื่องปรับอากาศเย็นเฉียบ บริเวณที่ว่างด้านหน้าของห้องมีจอทีวีขนาดใหญ่เครื่องหนึ่ง ตั้งอยู่บนที่วางเหล็กที่ทำไว้สูง เพื่อให้ทุกคนในห้องมองเห็นได้ ถัดไปอีกหน่อยมีเครื่องคอมฯ ซึ่งเป็นของอาจารย์วางอยู่บนโต๊ะ ทางด้านซ้ายซึ่งเป็นบริเวณส่วนใหญ่ของห้อง มีคอมพิวเตอร์วางเรียงรายกันเป็นแถว แถวละเจ็ดเครื่องแปดแถว แต่แถวสุดท้ายมีเพียงสี่ตัววางอยู่ เพราะนักเรียนของที่นี่มีไม่เกินห้าสิบคนต่อหนึ่งห้อง ส่วนอีกสามเครื่องสุดท้ายเป็นเครื่องของ admin ฝ่ายนักเรียนสี่คนกับอาจารย์ผู้สอนชั้น ม. ปลาย ที่จะมาร่วมกันตรวจสอบระบบของห้องเรียนคอมฯ ในเวลาหลังเลิกเรียน ว่ายังปกติอยู่ และไม่มีนักเรียนคนไหนในวันนั้นใช้คอมฯ ในช่วงเวลาเรียนไปในทางที่ผิด เช่น เปิดเว็บที่ไม่เหมาะสม เป็นต้น
แม็กซ์นั่งประจำที่ของตนในแถวที่สามตัวที่สามจากริมหน้าต่าง โก้นั่งแถวเดียวกับแม็กซ์แต่ถัดไปที่เครื่องสุดท้ายด้านติดฝั่งประตู ส่วนเจ๋งซึ่งบอกว่าเขานั่งเครื่องเดียวกับนายป๊อบนั้น นั่งอยู่ริมหน้าต่างในแถวที่สอง
เมื่อเริ่มชั่วโมง อาจารย์ที่สอนคอมฯ ก็ประกาศเรื่องที่นักเรียนส่วนใหญ่ทราบกันดีอยู่แล้วอีกครั้ง
“วันนี้ครูมีผู้ช่วยคนหนึ่งในโครงการ ‘พี่สอนน้อง เพื่อนแนะเพื่อน’ ที่จะมาช่วยแนะนำกับนักเรียนทุกคนในเรื่องเทคนิคการใช้โปรแกรมสร้างภาพสามมิติ ทุกคนคงจะรู้กันดีอยู่แล้วน่ะว่าเป็นใคร ...งั้นครึ่งชั่วโมงจากนี้ไปครูก็ขอเชิญนายธีรพล มาช่วยแนะนำเทคนิคดีๆ ให้กับเพื่อนๆ เลยก็แล้วกัน... เอ้า!! ทุกคนปรบมือให้หน่อย”
เสียงปรบมือดังลั่นคับห้อง ส่วนมากที่พากันปรบมือดังๆ ก็เป็นพวกสาวๆ นั่นเอง แถมยังมีเสียงวี๊ดว้ายเล็กๆ น้อยๆ ลอดออกมาด้วย
นายป๊อบขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้เกียรติ แล้วเริ่มแนะนำเทคนิคของตนเองโดยไม่รอช้า เขาบอกให้ทุกคนเปิดโปรแกรมสามมิติ และลองขึ้นโมเดลรูปรถตามเขาไปทีละขั้นตอนอย่างช้าๆ ระหว่างการขึ้นโมเดล ป๊อบก็อธิบายเทคนิคเล็กๆ น้อยๆ ให้กับทุกคนด้วย
ทางฝ่ายแม็กซ์ไม่ค่อยจะสนใจเท่าไรกับการขึ้นโมเดลสามมิติ เขาทำตามไปอย่างเสียไม่ได้ แต่ในระหว่างที่ทำตามอยู่นั้น เขาก็แอบก็อปปี้โปรแกรมสนิฟเฟอร์ซึ่งเขียนไว้จากแผ่นดิสก์ใส่ลงไปในเครื่องที่ใช้อยู่ด้วย
“ต้องลบร่องรอยการก็อป แล้วก็ซ่อนไฟล์ไว้ก่อน...”
แม็กซ์พูดกับตัวเอง เมื่อลงโปรแกรมเสร็จเรียบร้อย เขาก็ไปเปิดล็อกไฟล์ของระบบปฏิบัติการ ที่เก็บเหตุการณ์การบันทึกไฟล์ใดๆ ลงในเครื่อง ต่อจากนั้นก็ไล่หาบรรทัดที่เกี่ยวข้องกับการลงโปรแกรมของเขาเมื่อครู่ เมื่อเจอแล้วก็ลบบรรทัดนั้นทิ้งซะ บันทึกเสียใหม่แล้วออกไปทำการซ่อนไฟล์โปรแกรมสนิฟเฟอร์ไว้ในที่ที่ไม่น่าจะมีใครเห็นในเครื่อง
“ต่อไปก็ไปเอาไอพีแอดเดรสของเครื่องที่ไอ้ป๊อบนั่งประจำ แล้วก็รันโปรแกรมได้เลย!!” แม็กซ์คิด เขาเหลือบมองไปหน้าจอเครื่องที่เจ๋งนั่งอยู่ บนจอเจ๋งกำลังขีดๆ เขียนๆ รูปอะไรบางอย่างอยู่กับโปรแกรมวาดรูปธรรมดาที่เป็นโปรแกรมพื้นฐานของระบบปฏิบัติการ แสดงว่าเจ๋งเองก็ไม่ได้ใส่ใจ เทคนิคโปรแกรมสามมิติที่ไอ้ป๊อบแนะนำเหมือนกัน ...แต่ทำไมมานั่งวาดรูปอะไรกับโปรแกรมเด็กๆ อย่างนี้น่ะ ?...
ที่จอของเจ๋ง เขากดปุ่มใช้เท็กซ์ที่ทูลบาร์แล้วมาคลิกบนจอที่มีเส้นขีดอย่างมั่วๆ ไปมาอยู่ จากนั้นก็ลากเมาส์ให้เป็นกรอบเพื่อพิมพ์ข้อความ กรอบที่เขาลากไว้เป็นสีดำทึบไปหมด เขาใส่ข้อความอะไรบางอย่างเข้าไป โดยสลับกับการก้มลงมองดูที่แป้นพิมพ์ ...เมื่อพิมพ์เสร็จเจ๋งกดปุ่ม Enter แล้วก็เปิดโปรแกรมสามมิติที่ถูกย่ออยู่บน Taskbar ขึ้นมา...
“มันทำอะไรของมันวะ ?” แม็กซ์พึมพำกับตัวเอง เขาไม่เข้าใจการกระทำเมื่อครู่ของเจ๋งเลย
ทว่าแม็กซ์ก็ไม่สนใจอะไรมาก ในตอนนี้เขาต้องการรู้ไอพีแอดเดรสของเครื่องที่เจ๋งนั่งอยู่เท่านั้น ...วิธีการก็มีอยู่สองวิธีคือ หากไม่ไปดูที่เครื่องนั้นโดยตรง เขาก็ต้องสืบหาไอพีเอาเองจากเครื่องที่เขาใช้ ซึ่งในสถานการณ์แบบนี้ แม็กซ์เลือกที่จะใช้วิธีหลังเสียมากกว่า เพราะหากลุกออกไปยังเครื่องนั้นสุ่มสี่สุ่มห้าแล้ว เดี๋ยวแผนก็แตกหมดว่าเขากำลังจะทำอะไร
ในการสืบหาไอพีแอดเดรสของเครื่องที่อยู่แลนเดียวกันนั้น สามารถทำได้โดยง่าย เพียงแค่รู้ชื่อของเครื่องเป้าหมายเท่านั้น ก็ใช้คำสั่งที่พื้นฐานที่สุดตรวจหาไอพีแอดเดรสได้แล้ว ส่วนชื่อของเครื่องที่แม็กซ์ต้องการจะรู้ไอพีแอดเดรสนั้นเขาแน่ใจว่ามันจะต้องเป็น “NO_08” อย่างแน่นอน
สาเหตุที่เขาแน่ใจอย่างนั้น ก็เพราะเครื่องของเขามีชื่อว่า “NO_17” มันเป็นชื่อที่สอดคล้องกับเลขที่ของเขาในห้อง จากชื่อนี้เขาสามารถคาดเดาชื่อของเครื่องที่เจ๋งนั่งอยู่หรือทุกคนในห้องได้อย่างง่ายดาย เพราะมนุษย์นั้นปกติจะตั้งชื่อต่างๆ ในคอมพิวเตอร์ที่มีความหมายเด่นชัดไม่ไกลตัวแบบนี้ทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้กระทั่งรหัสผ่าน ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องการความปลอดภัยอย่างสูงก็ตาม
แม็กซ์ไม่รอช้า เขารีบหาไอพีแอดเดรสของเครื่องเป้าหมาย โดยพิมพ์คำสั่ง ping *(1)แล้วตามด้วยชื่อเครื่องเป้าหมายลงไปทันที เสี้ยววินาทีเขาก็ได้คำตอบออกมาสมใจไอพีแอดเดรสของเครื่องนั้นคือ 168.172.1.8
หลังจากได้ไอพีแอดเดรสของเครื่องเป้าหมายมาแล้ว แม็กซ์ก็ทำการรันโปรแกรมสนิฟเฟอร์ที่ไปไว้ยังเครื่องเป้าหมาย เขาตั้งให้โปรแกรมเริ่มขึ้นทุกครั้งเมื่อเปิดเครื่อง เพราะต้องรอถึงพรุ่งนี้กว่าเขาจะได้ข้อมูลที่ต้องการ และต้องรออีกจนถึงสัปดาห์หน้ากว่าเขาจะได้มาเปิดดูข้อมูลนั้น สุดท้ายแม็กซ์จัดการใส่ไอพีแอดเดรสปลอม เพื่อกลบเกลื่อนร่องรอยการส่งข้อมูลมายังเครื่องที่เขาใช้
“เอ... เอาเครื่องใครดีหว่า?“
แม็กซ์พูดเขามองซ้ายมองขวา เพื่อหาแพะรับบาป แต่ไม่มีใครเลยซักคนที่เขาอยากโยนความผิดให้ ครั้นจะเอาเครื่องที่เหลือซึ่งเป็นของ admin ก็ไม่รู้ทั้งชื่อและไอพีแอดเดรสเสียด้วย ...เขาคิดอยู่พักหนึ่งจึงจำใจต้องเลือกไอพีของคนใกล้ตัว
“เอาเครื่องของไอ้โก้ก็แล้วกัน ถึงจะตรวจเจอใครจะไปรู้วะว่าเป็นมัน”
...คิดได้ดังนั้น แม็กซ์จึงใส่ไอพีแอดเดรสของโก้ซึ่งหาได้ด้วยวิธีเดียวกันกับเครื่องของเจ๋งลงไป ที่เหลือต่อจากนี้ก็แค่รอข้อมูล คัดกรองส่วนที่น่าจะเป็นยูสเซอร์เนมและรหัสผ่าน จากนั้นก็เริ่มการสวมรอยเป็นนายป๊อบได้เลย!!
แม็กซ์คิดและฝันหวานถึงแผนการที่จะทำเมื่อได้รหัสผ่านมาแล้ว ตลอดทั้งวันเขาไม่มีกะจิตกะใจเรียนหนังสือหรือทำอะไรเลย เขาอยากจะให้เวลาแต่ละชั่วโมงจากนี้ผ่านไปเร็วๆ จนถึงสัปดาห์หน้าเสียที แต่ดูเหมือนยิ่งอยากให้เวลาผ่านไปเร็วเท่าใด มันก็ยิ่งดูช้าประชดเขามากขึ้นเท่านั้น...
// อ้างอิงท้ายเรื่อง //-------------------------------------------------
*(1) ping (ปิง) คำสั่งพื้นฐานของระบบเครือข่าย ใช้สำหรับตรวจสอบเวลาเดินทางของข้อมูลระหว่างต้นทางและปลายทาง ผลพลอยได้จากคำสั่งนี้มีหลายอย่าง อย่างหนึ่งในท้องเรื่องก็คือ ไอพีแอดเดรสของเครื่องที่เราสนใจใคร่รู้ แต่หากใช้คำสั่งไปในทางที่ผิดก็จะเกิดความเสียหายขึ้นได้
ปล. การอ้างอิงอาจไม่สมบูรณ์เท่าใดนัก เพื่อความแจ่มชัดหากยังมีข้อคาใจ แนะนำให้ค้นคว้าเองจากตำราคอมพิวเตอร์ที่มีเกลื่อนเมืองครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น