Max the Hacker

ลำดับตอนที่ #7 : 2-3

แม็กซ์กึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างรีบเร่ง จนมาถึงบริเวณที่ว่างของชานพักบันได เลยชานพักนี้ไปอีกสองห้องก็จะถึงห้องของนายป๊อบแล้ว แต่ด้วยความไม่ระวัง แม็กซ์ก็พุ่งชนกับคนที่ขึ้นมาจากบันไดทางขวาเข้าโครมเบ้อเร่อ แรงปะทะทำให้ต่างคนต่างกระเด็นกันไปคนละทิศละทาง หนังสือของคนที่ถูกชนหล่นเกลื่อนไปหมด

    

“โอ้ยย...ย!! ...เดินยังไงของนายเนี่ย!?” เสียงแหลมๆ ของเด็กผู้หญิงร้องว่าเขา

    

เขาเงยมองไปที่ต้นเสียง ก็เห็นนักเรียนหญิงคนหนึ่งนั่งพับเพียบอยู่ มือข้างหนึ่งลูบๆ คลำๆ บริเวณดั้งจมูกซึ่งเป็นฐานของแว่นตาที่เธอใส่ ส่วนมืออีกข้างเอามาปิดกระโปรงด้านหน้าไว้

    

...ยายหิ่งห้อยนี่เอง... แม็กซ์เห็นก็จำได้ในทันที เพราะเด็กสาวหน้าหวาน ตาโต จัดได้ว่าเป็นคนน่ารักคนหนึ่งที่ชื่อหิ่งห้อยคนนี้ เป็นนักกิจกรรมตัวยง หล่อนเป็นสมาชิกชมรมประชาสัมพันธ์ชั้น ม. 3 ที่มีโอกาสได้จัดรายการวิทยุกระจายเสียงในโรงเรียนบ่อยที่สุด และเป็นนักข่าวที่หาข่าวภายในโรงเรียนที่เชื่อถือได้มาลงในกระดานข่าวของโรงเรียนมากที่สุด นอกจากนี้แล้วที่สำคัญ เธอคนนี้ยังเป็นหนึ่งในแฟนคลับพันธุ์แท้ของนายป๊อบที่เหนียวแน่นมากๆ อีกด้วย

    

แม็กซ์นึกฉุน กะจะว่าตอบยายหิ่งห้อยไปให้เจ็บๆ เสียหน่อย แต่ก็พลันฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ยายคนนี้ก็เรียนห้องเดียวกับไอ้ป๊อบด้วยเหมือนกัน เขาจึงหุบปากไว้แล้วทำทีไปช่วยหยิบหนังสือที่หล่นอยู่ข้างๆ คืนให้

    

“อะ...นี่ หนังสือเธอ ยัยห้อย...ไม่มีตังค์ซื้อกระเป๋าหรือไง ? ...ถึงได้ถือหนังสือมาเรียนเงี้ย!!” เขายื่นหนังสือคืนให้หญิงสาว แต่ไม่วายที่จะพูดเหน็บไปเสียหน่อยพอหอมปากหอมคอ

    

“ชั้นชื่อหิ่งห้อยยะ!! ...กรุณาเรียกให้เต็มด้วย!! นายคนไม่มีมารยาท!!” หิ่งห้อยตวาดกลับทันควัน หล่อนรีบยื่นมือไปคว้าหนังสือจากแม็กซ์แล้วดึงกลับทันที

    

“อ๊ะ!! นี่ชั้นอุตสาห์ช่วยเก็บหนังสือให้นะเนี่ย ...ไม่คิดจะขอบคุณบ้างหรือไง?” แม็กซ์ชักไม่พอใจ แต่จะทะเลาะกันไปก็ป่วยการเปล่า เขาจึงรีบตัดบทเข้าเรื่องทันที “เอาเถอะ ...ไม่เป็นไร!! แต่ชั้นขอถามอะไรเธออย่างได้มั้ย?”

    

“ต๊าย...ย...!! แผนห่วยๆ ของนายน่ะไม่ได้ผลหรอกย่ะ!!...”

    

หิ่งห้อยยืนกอดหนังสือแล้วพูดแบบเชิดหน้าเชิดตาใส่ ทำเอาแม็กซ์ถึงกับงงไปเลย ...ยายนี่รู้แผนการที่เราจะเจาะระบบห้องคอมฯ ด้วยหรือนี่!! เป็นไปได้ยังไงกัน!!?...

    

“...นายแกล้งทำเป็นมาเดินชนชั้น จะได้ถือโอกาสถามเบอร์โทรใช่มั้ยล่ะ ? ชั้นน่ะเจอคนมาจีบแบบนี้บ่อยแล้ว!! ...ฝันไปเถอะย่ะ!! ชั้นไม่หลงกลให้เบอร์ใครง่ายๆ หรอก!! ...โดยเฉพาะผู้ชายธรรมดาๆ อย่างนาย!!”

    

พูดจบหิ่งห้อยก็หันขวับไปเลย ทำเอาแม็กซ์ซึ่งกำลังอึ้งกับประโยคหลงตัวเองของหญิงสาวเมื่อครู่ไม่ทันได้ถามอะไร แต่เมื่อเขาเห็นหิ่งห้อยหันหลังให้แล้วพร้อมที่จะจากไป จิตใต้สำนึกก็สั่งให้ยื่นมือออกไปรั้งไว้ทันที

    

“เดี๋ยว!! ...อย่าเพิ่งไป!!”

    

“เอ๊ะ!! อะไรของนายเนี่ย !! นี่คิดจะแต๊ะอั๋งชั้นหรือไงยะ!! ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่ชอบผู้ชายธรรมดาๆ อย่างนาย!!”

    

หิ่งห้อยสะบัดแขนที่ถูกจับไว้แล้วหันมาว่าแม็กซ์เสียงดัง ถึงจะไม่ดังมาก แต่ก็ดังพอที่จะเรียกความสนใจจากนักเรียนที่อยู่แถวนั้นประมาณเจ็ดแปดคนให้หันมาดูได้...

    

แม็กซ์หน้าจ๋อยถึงกับทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้เขาอายผู้คนจนอยากจะมุดดินหนีไปเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะจากสายตาของนักเรียนบริเวณนั้นที่มองมา มันบ่งบอกว่าคนพวกนั้นเข้าใจแบบเดียวกับกันที่ยายหิ่งห้อยตัวแสบกำลังเข้าใจอยู่จริงๆ

    

“เธอ!!...” แต่เขาก็ตัดสินใจไม่พูดอะไรต่อ เดี๋ยวยายตัวแสบจะขยายความไปไกลอีก จากสถานการณ์ในขณะนั้นไม่มีทางอื่นให้เขาได้เลือกอีกเลย นอกจากก้มหน้ากัดฟันแล้วเดินหลีกหนีลงบันไดไปอย่างสงบ

    

ทางฝ่ายหิ่งห้อย... เมื่อเห็นนักเรียนชายที่เธอเพิ่งตวาดไปเมื่อครู่เดินลงบันไดไปแล้ว ก็นึกเสียใจกับการกระทำของตนขึ้นมานิดๆ ความจริงก็เพิ่งจะมีคนเมื่อครู่นี้แหละ ที่เข้ามาจีบเธอแบบนี้เป็นคนแรก แต่เธอไม่ชอบวิธีแบบนี้ซักเท่าไร เพราะมันทำให้เธอเจ็บตัวไม่น้อยเลยทีเดียว ก็เล่นชนกันซะแรงขนาดนั้นนี่น่า...

    

“โทษทีนะ...ที่ต้องพูดหักอกนายตั้งแต่แรก แต่นายมันธรรมดาเกินไปสำหรับคนอย่างชั้น... อย่างชั้นน่ะมันต้องนายป๊อบต่างหาก!!”

    

หิ่งห้อยพูดกับตัวเองพึมพำในขณะเดินไปที่ห้อง ...เธอเข้าใจของเธออย่างนั้นจริงๆ...