ลำดับตอนที่ #31
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : 7-4
“ช่องโหว่นั่นไม่มีในระบบ ...มันถูกปิด หรือไม่ก็ไม่มีตั้งแต่แรกแล้ว”
“งั้นก็แสดงว่าเมลนั่นหลอกเราน่ะสิ อาจจะเป็นใครปลอมอีเมล แล้วส่งมาหลอกก็ได้มั้ง” หิ่งห้อยซึ่งกำลังเคี้ยวแพนเค้กจนแก้มตุ่ยเอ่ยถาม
“ไม่!! เรายังคิดแบบนั้นไม่ได้ ...ตอนนี้มีสมมติฐานอยู่สองกรณี คือ อย่างแรกเมลนั่นไม่ได้หลอกเรา และอย่างที่สองเมลนั่นหลอกเรา”
แม็กซ์ใช้นิ้วชี้เขี่ยคางไปก็พูดไป เมื่อเหลือบเห็นหิ่งห้อยตั้งใจฟังดี เขาจึงร่ายต่อ
“...ถ้าเป็นอย่างแรก คือเมลนั่นไม่ได้หลอกเรา ก็แสดงว่าจะต้องมีคนปิดช่องโหว่นี้ไปแล้ว และต้องปิดหลังจากที่เมลนี้ถูกส่งมาแล้วด้วย ...แต่ถ้าเป็นอย่างที่สอง คือเมลนั่นหลอกเรา อืม...ใครเค้าจะทำอย่างนั้นไปทำไหมกัน? ที่สำคัญเขาใช้อีเมลแอดเดรสของพี่โจได้ไงเนี่ยสิ?”
“พี่บอยหรือพี่เบล อาจจะหลอกนายเล่นสนุกๆ ก็ได้”
“ไม่หรอก ชั้นว่านะ... พี่โจไม่น่าจะให้รหัสผ่านกับสองคนนั้นแน่ แล้วพี่เค้าก็ไม่น่าจะให้รหัสผ่านกับใครด้วย ถ้า...”
“ถ้าอะไรเหรอ?”
“ถ้าเขารู้ตัวว่าจะใช้อีเมลนั่นส่งมาหาชั้นไม่ได้น่ะสิ และเขาก็ต้องการใช้แอดเดรสนั่นส่งมาให้ชั้นในเวลานั้นด้วย ...ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ยังพออธิบายได้ว่า... พี่โจให้รหัสผ่านกับใครคนใดคนหนึ่ง และคนๆ นั้นส่งเมลนี่มาให้ชั้นในเวลาเดียวกับที่พี่โจตาย”
“นายนี่...ชอบคิดอะไรเป็นตุเป็นตะเรื่อยเลยนะ อืม...ถ้าสมมติว่าเป็นแบบนั้นจริงล่ะ นายจะทำไงต่อ?”
“เราต้องรู้ก่อนว่า เรื่องเมื่อวันศุกร์ตอนกลางวัน มีอะไรที่จริงและอะไรที่ไม่จริงบ้าง ...ในเมลนี่บอกว่าเรื่องการเจาะระบบเพื่อหวังขโมยข้อสอบเป็นเรื่องจริง และจากที่เธอรู้การจัดเก็บข้อสอบรวมไว้ในไฟล์เซิร์ฟเวอร์ก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน เพราะฉะนั้นก็จะเหลือ อืม...ชั้นว่าเราต้องลองมือสืบดูด้วยตัวเองแล้วล่ะว่าเรื่องการจัดเก็บข้อสอบนี่มันเป็นไงมาไงกันแน่”
ว่าแล้วแม็กซ์ก็นั่งมองหน้าหิ่งห้อยนิ่ง เธอเองเมื่อเห็นดวงตาคู่นั้นที่จ้องมา ก็รู้ในทีว่า...ถึงตาเธอต้องออกโรงอีกแล้ว ...ถึงแม้จะเต็มใจยิ่ง แต่สาวเจ้าก็ยังไม่ทิ้งฟอร์มให้เสียราคา เดี๋ยวเพื่อนหนุ่มคนใหม่เธอจะเห็นว่า กับหิ่งห้อยแล้วขออะไรก็ได้ง่ายๆ ไปหมดซะเปล่าๆ...
“โธ่เอ้ย!! สุดท้ายก็ไม่พ้นชั้นอยู่ดี”
“อ้าว!! ก็เราเป็นทีมเดียวกันไม่ใช่หรือไง เรื่องอะไรที่ชั้นรู้ชั้นก็บอกเธอไปหมดแล้วนะ”
“มันก็ใช่ แต่ไหนว่าเห็นโม้ว่าจะแฮกเพื่อพิสูจน์เรื่องเมลเองไง”
“นี่มันเลยเรื่องเมลมาแล้วนะเธอ ตอนนี้เรื่องที่เราต้องรู้ก็คือ ความจริงต่างหาก เรากำลังจะหาความจริงกัน มันก็สโลแกนเธอไม่ใช่หรือไง ...ตีแผ่ความจริงอะไรนั่นนะ”
“อ่ะ อ่ะ ...ก็ได้ ก็ได้ แล้วเราจะเริ่มสืบเรื่องนี้ยังไงกันดีล่ะ?”
แม็กซ์ยิ้มทันที เขาลุกจากเก้าอี้มานั่งขัดสมาธิลงข้างๆ หิ่งห้อยแล้วบอกแผนการที่กำลังจะเริ่มขึ้น
“เอางี้ไง ...เธอก็อาศัยความเป็นนักข่าว ทำไงก็ได้ให้เราได้ไปสัมภาษณ์อาจารย์ที่ดูแลระบบเซิร์ฟเวอร์ของโรงเรียนในวันจันทร์ จากนั้นเธอก็ถามเรื่องเกี่ยวกับการค้นหาร่องรอยหากมีคนร้ายบุกรุกเข้ามา ส่วนชั้นซึ่งจะยืนถือกล้องถ่ายภาพอยู่จะเป็นคนเก็บรายละเอียดเรื่องนั้นเอง ...อ้อ แล้วอย่าลืมถามล่ะว่ามีการเลื่อนการจัดเก็บออกไปหรือเปล่า”
“แล้วถ้าอาจารย์เค้าไม่บอกความจริงล่ะ เค้าอาจจะปิดบางเรื่องที่เป็นความลับไว้ก็ได้นะ อย่างเรื่องการเลื่อนการจัดเก็บข้อสอบน่ะ ชั้นว่าอาจารย์เค้าไม่บอกหรอก”
“ไม่เป็นไร สิ่งสำคัญคือการค้นหาร่องรอยต่างหาก เธอต้องให้อาจารย์เปิดตัวอย่างของการหาร่องรอยเมื่อวันพฤหัสด้วยให้ได้!! อันนี้สำคัญมาก ...แล้วนอกนั้นชั้นจะเป็นคนจัดการเอง”
“นี่นายจะหาอะไรกันแน่?”
แม็กซ์ทำหน้าครุ่นคิดในที พลางตอบออกไปว่า
“หาความจริงตามสมมติฐานอีกอย่างของชั้นน่ะสิ!! ...สมมติฐานที่ว่านายป๊อบเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมดไง!!”
หิ่งห้อยมองหน้าแม็กซ์ทันทีที่ได้ยิน ...นี่เขายังไม่เลิกคิดว่าป๊อบเป็นคนร้ายอีกเหรอเนี่ย? สมมติฐานที่ว่านายป๊อบเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมดเหรอ? ทำเรื่องอะไรกัน? เรื่องของเขานี่รวมไปถึงการตายของพี่โจและโอ๋ที่ถูกทำร้ายด้วยหรือเปล่า? ...เอ แต่จะว่าไปก็ไม่น่าใช่ เพราะนายป๊อบเค้ามีพยานบุคคลตั้งเยอะแยะมายืนยัน ...เฮ้อ!! ไม่เข้าใจอีตานี่เลยจริงๆ ...
หญิงสาวส่ายหน้าแต่ไม่เอื้อนเอ่ยวาจาใดออกไป ส่วนเด็กหนุ่มได้แต่ยิ้มน้อยๆ อย่างผู้มีชัย ถ้าสมมติฐานของเขาถูกล่ะก็ ...ปริศนาที่คาใจทั้งหมดก็จะคลี่คลายลงเสียที!!!
“งั้นก็แสดงว่าเมลนั่นหลอกเราน่ะสิ อาจจะเป็นใครปลอมอีเมล แล้วส่งมาหลอกก็ได้มั้ง” หิ่งห้อยซึ่งกำลังเคี้ยวแพนเค้กจนแก้มตุ่ยเอ่ยถาม
“ไม่!! เรายังคิดแบบนั้นไม่ได้ ...ตอนนี้มีสมมติฐานอยู่สองกรณี คือ อย่างแรกเมลนั่นไม่ได้หลอกเรา และอย่างที่สองเมลนั่นหลอกเรา”
แม็กซ์ใช้นิ้วชี้เขี่ยคางไปก็พูดไป เมื่อเหลือบเห็นหิ่งห้อยตั้งใจฟังดี เขาจึงร่ายต่อ
“...ถ้าเป็นอย่างแรก คือเมลนั่นไม่ได้หลอกเรา ก็แสดงว่าจะต้องมีคนปิดช่องโหว่นี้ไปแล้ว และต้องปิดหลังจากที่เมลนี้ถูกส่งมาแล้วด้วย ...แต่ถ้าเป็นอย่างที่สอง คือเมลนั่นหลอกเรา อืม...ใครเค้าจะทำอย่างนั้นไปทำไหมกัน? ที่สำคัญเขาใช้อีเมลแอดเดรสของพี่โจได้ไงเนี่ยสิ?”
“พี่บอยหรือพี่เบล อาจจะหลอกนายเล่นสนุกๆ ก็ได้”
“ไม่หรอก ชั้นว่านะ... พี่โจไม่น่าจะให้รหัสผ่านกับสองคนนั้นแน่ แล้วพี่เค้าก็ไม่น่าจะให้รหัสผ่านกับใครด้วย ถ้า...”
“ถ้าอะไรเหรอ?”
“ถ้าเขารู้ตัวว่าจะใช้อีเมลนั่นส่งมาหาชั้นไม่ได้น่ะสิ และเขาก็ต้องการใช้แอดเดรสนั่นส่งมาให้ชั้นในเวลานั้นด้วย ...ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ยังพออธิบายได้ว่า... พี่โจให้รหัสผ่านกับใครคนใดคนหนึ่ง และคนๆ นั้นส่งเมลนี่มาให้ชั้นในเวลาเดียวกับที่พี่โจตาย”
“นายนี่...ชอบคิดอะไรเป็นตุเป็นตะเรื่อยเลยนะ อืม...ถ้าสมมติว่าเป็นแบบนั้นจริงล่ะ นายจะทำไงต่อ?”
“เราต้องรู้ก่อนว่า เรื่องเมื่อวันศุกร์ตอนกลางวัน มีอะไรที่จริงและอะไรที่ไม่จริงบ้าง ...ในเมลนี่บอกว่าเรื่องการเจาะระบบเพื่อหวังขโมยข้อสอบเป็นเรื่องจริง และจากที่เธอรู้การจัดเก็บข้อสอบรวมไว้ในไฟล์เซิร์ฟเวอร์ก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน เพราะฉะนั้นก็จะเหลือ อืม...ชั้นว่าเราต้องลองมือสืบดูด้วยตัวเองแล้วล่ะว่าเรื่องการจัดเก็บข้อสอบนี่มันเป็นไงมาไงกันแน่”
ว่าแล้วแม็กซ์ก็นั่งมองหน้าหิ่งห้อยนิ่ง เธอเองเมื่อเห็นดวงตาคู่นั้นที่จ้องมา ก็รู้ในทีว่า...ถึงตาเธอต้องออกโรงอีกแล้ว ...ถึงแม้จะเต็มใจยิ่ง แต่สาวเจ้าก็ยังไม่ทิ้งฟอร์มให้เสียราคา เดี๋ยวเพื่อนหนุ่มคนใหม่เธอจะเห็นว่า กับหิ่งห้อยแล้วขออะไรก็ได้ง่ายๆ ไปหมดซะเปล่าๆ...
“โธ่เอ้ย!! สุดท้ายก็ไม่พ้นชั้นอยู่ดี”
“อ้าว!! ก็เราเป็นทีมเดียวกันไม่ใช่หรือไง เรื่องอะไรที่ชั้นรู้ชั้นก็บอกเธอไปหมดแล้วนะ”
“มันก็ใช่ แต่ไหนว่าเห็นโม้ว่าจะแฮกเพื่อพิสูจน์เรื่องเมลเองไง”
“นี่มันเลยเรื่องเมลมาแล้วนะเธอ ตอนนี้เรื่องที่เราต้องรู้ก็คือ ความจริงต่างหาก เรากำลังจะหาความจริงกัน มันก็สโลแกนเธอไม่ใช่หรือไง ...ตีแผ่ความจริงอะไรนั่นนะ”
“อ่ะ อ่ะ ...ก็ได้ ก็ได้ แล้วเราจะเริ่มสืบเรื่องนี้ยังไงกันดีล่ะ?”
แม็กซ์ยิ้มทันที เขาลุกจากเก้าอี้มานั่งขัดสมาธิลงข้างๆ หิ่งห้อยแล้วบอกแผนการที่กำลังจะเริ่มขึ้น
“เอางี้ไง ...เธอก็อาศัยความเป็นนักข่าว ทำไงก็ได้ให้เราได้ไปสัมภาษณ์อาจารย์ที่ดูแลระบบเซิร์ฟเวอร์ของโรงเรียนในวันจันทร์ จากนั้นเธอก็ถามเรื่องเกี่ยวกับการค้นหาร่องรอยหากมีคนร้ายบุกรุกเข้ามา ส่วนชั้นซึ่งจะยืนถือกล้องถ่ายภาพอยู่จะเป็นคนเก็บรายละเอียดเรื่องนั้นเอง ...อ้อ แล้วอย่าลืมถามล่ะว่ามีการเลื่อนการจัดเก็บออกไปหรือเปล่า”
“แล้วถ้าอาจารย์เค้าไม่บอกความจริงล่ะ เค้าอาจจะปิดบางเรื่องที่เป็นความลับไว้ก็ได้นะ อย่างเรื่องการเลื่อนการจัดเก็บข้อสอบน่ะ ชั้นว่าอาจารย์เค้าไม่บอกหรอก”
“ไม่เป็นไร สิ่งสำคัญคือการค้นหาร่องรอยต่างหาก เธอต้องให้อาจารย์เปิดตัวอย่างของการหาร่องรอยเมื่อวันพฤหัสด้วยให้ได้!! อันนี้สำคัญมาก ...แล้วนอกนั้นชั้นจะเป็นคนจัดการเอง”
“นี่นายจะหาอะไรกันแน่?”
แม็กซ์ทำหน้าครุ่นคิดในที พลางตอบออกไปว่า
“หาความจริงตามสมมติฐานอีกอย่างของชั้นน่ะสิ!! ...สมมติฐานที่ว่านายป๊อบเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมดไง!!”
หิ่งห้อยมองหน้าแม็กซ์ทันทีที่ได้ยิน ...นี่เขายังไม่เลิกคิดว่าป๊อบเป็นคนร้ายอีกเหรอเนี่ย? สมมติฐานที่ว่านายป๊อบเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ทั้งหมดเหรอ? ทำเรื่องอะไรกัน? เรื่องของเขานี่รวมไปถึงการตายของพี่โจและโอ๋ที่ถูกทำร้ายด้วยหรือเปล่า? ...เอ แต่จะว่าไปก็ไม่น่าใช่ เพราะนายป๊อบเค้ามีพยานบุคคลตั้งเยอะแยะมายืนยัน ...เฮ้อ!! ไม่เข้าใจอีตานี่เลยจริงๆ ...
หญิงสาวส่ายหน้าแต่ไม่เอื้อนเอ่ยวาจาใดออกไป ส่วนเด็กหนุ่มได้แต่ยิ้มน้อยๆ อย่างผู้มีชัย ถ้าสมมติฐานของเขาถูกล่ะก็ ...ปริศนาที่คาใจทั้งหมดก็จะคลี่คลายลงเสียที!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น