ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สารวัตรเศกสรรค์
ผ่านมาเกือบสามปีแล้ว หลังจากที่แม็กซ์ช่วยตำรวจคลี่คลายคดีฆาตกรรมในโรงเรียนไปได้ ขณะนี้ทั้งแม็กซ์และหิ่งห้อยกำลังเรียนอยู่ชั้น ม. 6 ที่โรงเรียนเดิม ซึ่งสำหรับหิ่งห้อย...นอกจากจะสวยขึ้นแล้ว เธอยังคงรั้งตำแหน่งนักข่าวมือหนึ่งของโรงเรียนไว้ได้อยู่อย่างเหนียวแน่น ส่วนแม็กซ์นั้นหลังจบเรื่อง เขาก็ค่อนข้างที่จะห่างเหินกับคอมพิวเตอร์ไปมาก ถึงแม้จะเคยถูกทาบทามจากอาจารย์ให้ไปเป็นแอดมินฝ่ายนักเรียนก็ตาม เขาก็ปฏิเสธโอกาสที่เคยอยากได้นั้นไปอย่างไม่ไยดี
ช่วงเวลาหลังจากปิดคดีก่อนไปแล้ว ชีวิตแม็กซ์ไม่มีอะไรหวือหวาหรือน่าตื่นเต้นเข้ามาเลย จนกระทั่งเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาหิ่งห้อยเอ่ยปากกับแม็กซ์ถึงการตั้งชมรมสืบสวน หลังจากนั้นเพียงสองสามวัน แม็กซ์ก็ตั้งโต๊ะรวบรวมคนมาได้สองคน นั้นก็คือเก่งและบี รุ่นน้องชั้น ม. 4 ผู้ที่มีความชื่นชอบในเรื่องสืบสวนซ่อนเงื่อน ซ้ำยังเคยอยู่ในเหตุการณ์ตอนที่ แม็กซ์ เดอะ แฮกเกอร์คลี่คลายคดีในห้องปิดตายอีกด้วย
ทว่าตามกฎของโรงเรียน ชมรมต้องมีห้าคนจึงจะตั้งได้ การจัดตั้งชมรมของพวกแม็กซ์จึงต้องเลื่อนออกไปอีกเป็นสัปดาห์เพื่อหาคนมาให้ครบ ช่วงนั้นหิ่งห้อยได้โควต้าไปทำข่าวเรื่องการเข้าค่ายแข่งขันคณิตศาสตร์ของทีมคณิตศาสตร์โรงเรียนที่จังหวัดสระบุรี และมีกำหนดกลับในวันนี้ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เก่งชวนเพื่อนร่วมห้องของเขามาเข้าร่วมชมรมได้พอดี...
แม็กซ์เดินเดี่ยวสะพายเป้ออกจากประตูรั้วโรงเรียน มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าสีหน้าท่าทางคิดหนัก ผ่านประตูรั้วมาได้ไม่เท่าไร เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เด็กหนุ่มรีบคว้าขึ้นมารับ
“ฮัลโหล!!”
“เอ่อ!! สวัสดี...น้องแม็กซ์หรือเปล่า?”
แม็กซ์นิ่งไปไม่ตอบ ดูเหมือนจะไม่ใช่เสียงที่เขาต้องการจะได้ยิน ทว่า...เสียงนั่นดูคุ้นๆ ชอบกล
“ฮัลโหล!! ได้ยินหรือเปล่า เบอร์น้องแม็กซ์รึเปล่าเนี่ย?” ปลายสายพูดซ้ำ
“เอ่อ...ครับๆ ผมแม็กซ์เอง ไม่ทราบว่า...”
“น้องแม็กซ์!! นี่พี่เองเศกไง ร้อยตำรวจเอกเศกสรรค์น่ะ ...จำได้มั้ย!!”
“ร้อยตำรวจเอกเศกสรรค์ ...อ...อ๋อ!!” เขาร้องอย่างนึกขึ้นได้ เมื่อได้ยินชื่อนี้ความทรงจำเก่าๆ ก็พรั่งพรูเข้ามา
“ใช่!! พี่เอง ...เอ่อนี่!! เย็นนี้น้องว่างมั้ย?”
“เอ่อ ครับ เย็นนี้...” แม็กซ์เงียบไปอีก เขายังไม่มีอารมณ์จะไปรื้อฟื้นเรื่องเก่าที่ไหนในตอนนี้ “...ไม่น่า...”
“เอาเป็นว่าว่างก็แล้วกันนะ!!” เสียงปลายสายตัดบท “มาหาพี่หน่อยสิ ที่ร้านไก่ในห้างใกล้ๆ โรงเรียนน้องก็แล้วกัน มีคนเค้าอยากจะเจอแม็กซ์ เดอะ แฮกเกอร์ ตัวเป็นๆ”
“ท...ที่ร้านไก่ในห้าง” แม็กซ์ปรับความคิดตามเสียงปลายสายไม่ค่อยทัน “...แล้วใครอยากเจอผมล่ะครับ?”
“เพื่อนพี่เอง เป็นนักสืบ... แค่นี้ก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน”
เด็กหนุ่มไม่ทันจะพูดอะไรต่อสัญญาณก็ถูกตัดไป
“นักสืบ?” แม็กซ์ทวนคำที่ได้ยินซ้ำอีกครั้ง แล้วลางสังหรณ์ก็สะกิดใจเขาให้รู้สึกอยู่ลึกๆ ว่า อาจจะมีเรื่องร้ายแรงอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับคนรอบๆ ตัวเขาอีกก็เป็นได้!!
ช่วงเวลาหลังจากปิดคดีก่อนไปแล้ว ชีวิตแม็กซ์ไม่มีอะไรหวือหวาหรือน่าตื่นเต้นเข้ามาเลย จนกระทั่งเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาหิ่งห้อยเอ่ยปากกับแม็กซ์ถึงการตั้งชมรมสืบสวน หลังจากนั้นเพียงสองสามวัน แม็กซ์ก็ตั้งโต๊ะรวบรวมคนมาได้สองคน นั้นก็คือเก่งและบี รุ่นน้องชั้น ม. 4 ผู้ที่มีความชื่นชอบในเรื่องสืบสวนซ่อนเงื่อน ซ้ำยังเคยอยู่ในเหตุการณ์ตอนที่ แม็กซ์ เดอะ แฮกเกอร์คลี่คลายคดีในห้องปิดตายอีกด้วย
ทว่าตามกฎของโรงเรียน ชมรมต้องมีห้าคนจึงจะตั้งได้ การจัดตั้งชมรมของพวกแม็กซ์จึงต้องเลื่อนออกไปอีกเป็นสัปดาห์เพื่อหาคนมาให้ครบ ช่วงนั้นหิ่งห้อยได้โควต้าไปทำข่าวเรื่องการเข้าค่ายแข่งขันคณิตศาสตร์ของทีมคณิตศาสตร์โรงเรียนที่จังหวัดสระบุรี และมีกำหนดกลับในวันนี้ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เก่งชวนเพื่อนร่วมห้องของเขามาเข้าร่วมชมรมได้พอดี...
แม็กซ์เดินเดี่ยวสะพายเป้ออกจากประตูรั้วโรงเรียน มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าสีหน้าท่าทางคิดหนัก ผ่านประตูรั้วมาได้ไม่เท่าไร เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เด็กหนุ่มรีบคว้าขึ้นมารับ
“ฮัลโหล!!”
“เอ่อ!! สวัสดี...น้องแม็กซ์หรือเปล่า?”
แม็กซ์นิ่งไปไม่ตอบ ดูเหมือนจะไม่ใช่เสียงที่เขาต้องการจะได้ยิน ทว่า...เสียงนั่นดูคุ้นๆ ชอบกล
“ฮัลโหล!! ได้ยินหรือเปล่า เบอร์น้องแม็กซ์รึเปล่าเนี่ย?” ปลายสายพูดซ้ำ
“เอ่อ...ครับๆ ผมแม็กซ์เอง ไม่ทราบว่า...”
“น้องแม็กซ์!! นี่พี่เองเศกไง ร้อยตำรวจเอกเศกสรรค์น่ะ ...จำได้มั้ย!!”
“ร้อยตำรวจเอกเศกสรรค์ ...อ...อ๋อ!!” เขาร้องอย่างนึกขึ้นได้ เมื่อได้ยินชื่อนี้ความทรงจำเก่าๆ ก็พรั่งพรูเข้ามา
“ใช่!! พี่เอง ...เอ่อนี่!! เย็นนี้น้องว่างมั้ย?”
“เอ่อ ครับ เย็นนี้...” แม็กซ์เงียบไปอีก เขายังไม่มีอารมณ์จะไปรื้อฟื้นเรื่องเก่าที่ไหนในตอนนี้ “...ไม่น่า...”
“เอาเป็นว่าว่างก็แล้วกันนะ!!” เสียงปลายสายตัดบท “มาหาพี่หน่อยสิ ที่ร้านไก่ในห้างใกล้ๆ โรงเรียนน้องก็แล้วกัน มีคนเค้าอยากจะเจอแม็กซ์ เดอะ แฮกเกอร์ ตัวเป็นๆ”
“ท...ที่ร้านไก่ในห้าง” แม็กซ์ปรับความคิดตามเสียงปลายสายไม่ค่อยทัน “...แล้วใครอยากเจอผมล่ะครับ?”
“เพื่อนพี่เอง เป็นนักสืบ... แค่นี้ก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน”
เด็กหนุ่มไม่ทันจะพูดอะไรต่อสัญญาณก็ถูกตัดไป
“นักสืบ?” แม็กซ์ทวนคำที่ได้ยินซ้ำอีกครั้ง แล้วลางสังหรณ์ก็สะกิดใจเขาให้รู้สึกอยู่ลึกๆ ว่า อาจจะมีเรื่องร้ายแรงอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับคนรอบๆ ตัวเขาอีกก็เป็นได้!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น