ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : 4-4
รออยู่ไม่นานพวกสาวม.1 สามคนก็วิ่งนำพาอาจารย์ปริญญา admin ฝ่ายอาจารย์ประจำห้องเรียนคอมฯ ผู้มีรูปร่างสูงโปร่ง อายุประมาณสี่สิบเศษแต่มีผมสีดอกเลา ใบหน้านั้นคล้ายกับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลามาถึงที่เกิดเหตุ ทุกคนคอยกันอีกประมาณห้านาที สองสาวในกลุ่มที่รับอาสาก็วิ่งกระหืดกระหอบนำป้าที่ทำความสะอาดห้องน้ำประจำตึกมาด้วยอีกคนพร้อมกับกุญแจประตูลูกบิดห้องน้ำพวงโต
เมื่อหญิงวัยกลางคนผู้ที่ถูกเรียกว่า “ป้าทำความสะอาด” มาถึง เธอก็จัดแจงใช้กุญแจไขลูกบิดประตูทันที จริงดังที่นายป๊อบและหิ่งห้อยว่า ประตูถูกลงกลอนจากด้านใน กลอนเหล็กเล็กๆ ที่ยามนี้มันเก็บงำปริศนาภายในห้องปิดตายอยู่...
“พังเข้าไปเลยดีมั้ยครับอาจารย์!!” บอยว่า เสียงเขาตอนนี้ดูร้อนรน
“อย่าเพิ่ง!! อย่าเพิ่ง!! ...นี่พวกเธอเคาะเรียกกันแล้วใช้มั้ย!?” อาจารย์ปริญญาว่า
“ครับ!! ตอนรออาจารย์กับป้า เราเคาะเรียกกันไปตั้งหลายครั้งแล้ว!!? ผมว่าพังประตูเข้าไปเลยดีกว่าครับ เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยกันได้ทัน!!” บอยยังรบเร้าให้พังประตูเช่นเคย
“นั้นสิครับอาจารย์!! ชักช้าจะไม่ทันการนะครับ” นายป๊อบพูดเสริม
อาจารย์ปริญญามีท่าทีออกลังเลเล็กน้อย ขณะคิดหาหนทางเขาขบกรามจนแน่น ก่อนที่จะอนุญาตตามที่สองหนุ่ม admin เสนอมา
“เอ้า...พังก็พัง ช่วยกันหน่อยก็แล้วกัน!!”
แล้วสี่ชายที่อยู่ข้างหน้าก็ลงมือถีบประตูกันเต็มแรง แต่ดูมันจะไม่ง่ายเหมือนที่พวกเขาคิด กลอนและลูกบิดประตูทำหน้าที่ของมันได้อย่างดี ทั้งหมดลองใหม่หลายสิบรอบ ไม่ว่าจะพลัดกันเอาส่วนหนากระแทกหรือรุมช่วยกันถีบ ...จนกระทั่งประตูเริ่มเผยอออกเล็กน้อย กลอนใกล้หลุดจากการยึดแน่นกับวงกบ และสุดท้ายประตูก็เปิดออกได้ด้วยแรงไหล่กระแทกของอาจารย์กับนายป๊อบ...!!
ด้วยเพราะออกแรงพังกันสุดฤทธิ์ ครั้นประตูเปิดออกได้นายป๊อบก็ถลาล้ำเข้าห้องไปหัวทิ่มหัวตำทางด้านขวาและชนเข้ากับถังขยะโดยอัตโนมัติ ถังถูกชนล้มจนขยะเกลื่อน ...ส่วนอาจารย์ซึ่งอยู่ข้างกันโผผวาเข้าไปยืนทรงตัวได้อยู่ภายใน ตรงเข้าไปในห้องน้ำชาย รางปัสสาวะทอดตัวอยู่ทางด้านซ้าย ตรงข้ามกันห่างประมาณเมตรครึ่ง เป็นห้องถ่ายทุกข์หนักเจ็ดห้อง กระจกและอ่างล้างหน้าอยู่ทางขวาบริเวณที่ว่างใกล้ประตู บานเกล็ดระบายอากาศทอดตัวเรียงกันรอบห้องด้านบนยกเว้นผนังทางซ้ายที่ติดกับห้องน้ำหญิง
แสงในห้องส่องน้อยทำให้มองอะไรได้ไม่ถนัด ทว่ากระนั้นสายตาของทุกคู่ก็ยังพอจะเห็นของเหลวสะท้อนประกายดูคล้ายน้ำแต่หนืดข้นกว่า เจิ่งนองอยู่ประมาณหน้าห้องถ่ายทุกข์ที่สามจากด้านหลัง
เสียงกรี๊ดวี้ดว้ายด้วยตื่นตระหนกยามเห็นเลือดของสาวๆ บางคนดังขึ้น สองหนุ่มรุ่นพี่ปราดตรงเข้าไปด้านในทันที ทั้งคู่ตะโกนร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงหลง ประตูทุกห้องเปิดได้หมดยกเว้นห้องที่สามจากด้านหลัง เนื่องจากห้องถ่ายหนักมีลักษณะโปร่งโล่งทางด้านบน นายบอยจึงตัดสินใจกระโดดเกาะขอบห้องเพื่อส่องดูภายใน
“เหวอออ!!! ไอ้โจ!!” เสียงนายบอยลนลานหวาดหวั่น ดูท่าเหมือนแรงแขนเขาจะอ่อนล้าลงโดยพลันเมื่อส่องมองเข้าไปภายในห้อง รุ่นพี่ชายที่แม็กซ์คิดว่าแน่ มายามนี้ตาโตเบิกกว้าง ปากคอสั่นเทา นั่งงอตัวกอดอกแน่นอยู่ข้างรางปัสสาวะอย่างไม่กลัวความสกปรก หากนั่นเป็นการแสดงเขาก็สมควรจะได้รางวัลยอดเยี่ยมเป็นแน่แท้
“ป...เป็นอะไรไปวะ!!! อ...ไอ้บอย...ย!!?” เสียงสั่นเทาไม่แพ้กันจากนายเบลเอ่ยถาม พร้อมกับมาประคองตัวเพื่อนร่วมพรรค
“ไอ้โจ...ไอ้โจ...ก...กรีด...ข...” นั่นคือคำตอบที่ค่อยเบาของนายบอย
อาจารย์ปริญญาไม่รอช้ากระโดดเกาะขอบแล้วปีนขึ้นดูอีกคน เมื่อโผล่หน้าเข้าไปเห็น สีหน้าชายวัยสี่สิบก็ซีดเผือดลง แต่สติยังตั้งได้มั่นคงกว่าเด็กหนุ่ม เขาหันมาตะโกนร้องสั่งสาวๆ หลายสิบคนที่ยืนออไม่กล้าเข้าห้องกันภายนอก
“ใครก็ได้ ไปบอกยามเร็ว!! มีเด็กนักเรียนบาดเจ็บในนี้ ให้เรียกรถพยาบาล รถตำรวจ หรือรถอะไรก็เรียกมาให้หมด!! ...เร็วๆ เข้า!!!”
คราวนี้มีหญิงสาวหลายคนอาสา รวมทั้งป้าทำความสะอาดด้วย ทั้งหมดพากันวิ่งกรูเป็นกลุ่มใหญ่ไปในทันที จนรอบข้างของแม็กซ์เหลือสาวอยู่บางตาเพียงห้าหกคน จากที่มีกันหลายสิบคน ...สงสัยจะมีบางคนคงไม่อยากมาเกี่ยวกับเรื่องไม่คาดฝัน ก็เลยคิดไปตามแล้วชิงหนีกลับบ้านไปด้วยในตัว...
สาวเพียงคนเดียวที่กระฉับกระเฉงทะมัดทะแม่งอยู่ได้ ก็เห็นจะเป็นหิ่งห้อยยายตัวแสบของนายแม็กซ์ เธอระดมถ่ายรูปที่เกิดเหตุหลายจุด อีกทั้งกระทั่งพยายามจะปีนขึ้นไปถ่ายด้านในห้องที่โจอยู่ด้วย ทว่าอาจารย์ปริญญาห้ามไว้ซะก่อน เธอจึงเที่ยวถ่ายภาพจุดอื่นของเธอไปเรื่อย...
แม็กซ์สอดส่ายสายตาไปรอบๆ ห้องน้ำชาย แต่ว่าอยู่บริเวณที่ว่างตรงแถวอ่างล้างหน้าเท่านั้น ขณะที่สำรวจอยู่เสียงทุ้มหล่อก็ดังขึ้นข้างๆ
“นายเห็นอะไรผิดสังเกตบ้างหรือเปล่า?”
คำถามจากนายป๊อบนั่นเอง ...นี่ถือว่าเป็นการคุยกันครั้งแรกในชีวิตของทั้งเด็กหนุ่มทั้งคู่
“ไม่นี่ นอกจากขยะที่เกลื่อนอยู่” หนุ่มธรรมดาเอ่ยตอบไปห้วนๆ
“อ๋อ!! นั่นเราทำเองแหละ...” ป๊อบพูดพลางเอามือลูบหัวด้านหลัง “...เราพุ่งเข้ามาแล้วไปชนมันเข้า”
“ถ้างั้นก็ไม่มี”
“อืม...เหรอ!?...พี่โจตายด้วยการกรีดข้อมือ มันเหมือนการฆ่าตัวตายมาก แต่นี่เป็นการฆาตกรรมแน่นอน!!...ฆาตกรรมในห้องปิดตายสองชั้นเสียด้วย เพราะชั้นรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ!!” ป๊อบพูดขึ้นอีก มือทั้งสองข้างเขาล้วงกระเป๋า สายตาพุ่งมองไปยังรุ่นพี่สองคนที่นั่งปลอบประโลมกันอยู่...
...ฆาตกรรมในห้องปิดตายสองชั้น? ...รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ?... แม็กซ์นึกหมั่นไส้ในใจพลางเหล่ตามอง ...นี่อ่านการ์ตูนนักสืบจนคิดว่าตัวเองเป็นไอ้หนูยอดนักสืบไปแล้วหรือไงฟะ!?...นายป๊อบคุง...!!!
เมื่อหญิงวัยกลางคนผู้ที่ถูกเรียกว่า “ป้าทำความสะอาด” มาถึง เธอก็จัดแจงใช้กุญแจไขลูกบิดประตูทันที จริงดังที่นายป๊อบและหิ่งห้อยว่า ประตูถูกลงกลอนจากด้านใน กลอนเหล็กเล็กๆ ที่ยามนี้มันเก็บงำปริศนาภายในห้องปิดตายอยู่...
“พังเข้าไปเลยดีมั้ยครับอาจารย์!!” บอยว่า เสียงเขาตอนนี้ดูร้อนรน
“อย่าเพิ่ง!! อย่าเพิ่ง!! ...นี่พวกเธอเคาะเรียกกันแล้วใช้มั้ย!?” อาจารย์ปริญญาว่า
“ครับ!! ตอนรออาจารย์กับป้า เราเคาะเรียกกันไปตั้งหลายครั้งแล้ว!!? ผมว่าพังประตูเข้าไปเลยดีกว่าครับ เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยกันได้ทัน!!” บอยยังรบเร้าให้พังประตูเช่นเคย
“นั้นสิครับอาจารย์!! ชักช้าจะไม่ทันการนะครับ” นายป๊อบพูดเสริม
อาจารย์ปริญญามีท่าทีออกลังเลเล็กน้อย ขณะคิดหาหนทางเขาขบกรามจนแน่น ก่อนที่จะอนุญาตตามที่สองหนุ่ม admin เสนอมา
“เอ้า...พังก็พัง ช่วยกันหน่อยก็แล้วกัน!!”
แล้วสี่ชายที่อยู่ข้างหน้าก็ลงมือถีบประตูกันเต็มแรง แต่ดูมันจะไม่ง่ายเหมือนที่พวกเขาคิด กลอนและลูกบิดประตูทำหน้าที่ของมันได้อย่างดี ทั้งหมดลองใหม่หลายสิบรอบ ไม่ว่าจะพลัดกันเอาส่วนหนากระแทกหรือรุมช่วยกันถีบ ...จนกระทั่งประตูเริ่มเผยอออกเล็กน้อย กลอนใกล้หลุดจากการยึดแน่นกับวงกบ และสุดท้ายประตูก็เปิดออกได้ด้วยแรงไหล่กระแทกของอาจารย์กับนายป๊อบ...!!
ด้วยเพราะออกแรงพังกันสุดฤทธิ์ ครั้นประตูเปิดออกได้นายป๊อบก็ถลาล้ำเข้าห้องไปหัวทิ่มหัวตำทางด้านขวาและชนเข้ากับถังขยะโดยอัตโนมัติ ถังถูกชนล้มจนขยะเกลื่อน ...ส่วนอาจารย์ซึ่งอยู่ข้างกันโผผวาเข้าไปยืนทรงตัวได้อยู่ภายใน ตรงเข้าไปในห้องน้ำชาย รางปัสสาวะทอดตัวอยู่ทางด้านซ้าย ตรงข้ามกันห่างประมาณเมตรครึ่ง เป็นห้องถ่ายทุกข์หนักเจ็ดห้อง กระจกและอ่างล้างหน้าอยู่ทางขวาบริเวณที่ว่างใกล้ประตู บานเกล็ดระบายอากาศทอดตัวเรียงกันรอบห้องด้านบนยกเว้นผนังทางซ้ายที่ติดกับห้องน้ำหญิง
แสงในห้องส่องน้อยทำให้มองอะไรได้ไม่ถนัด ทว่ากระนั้นสายตาของทุกคู่ก็ยังพอจะเห็นของเหลวสะท้อนประกายดูคล้ายน้ำแต่หนืดข้นกว่า เจิ่งนองอยู่ประมาณหน้าห้องถ่ายทุกข์ที่สามจากด้านหลัง
เสียงกรี๊ดวี้ดว้ายด้วยตื่นตระหนกยามเห็นเลือดของสาวๆ บางคนดังขึ้น สองหนุ่มรุ่นพี่ปราดตรงเข้าไปด้านในทันที ทั้งคู่ตะโกนร้องเรียกชื่อเพื่อนเสียงหลง ประตูทุกห้องเปิดได้หมดยกเว้นห้องที่สามจากด้านหลัง เนื่องจากห้องถ่ายหนักมีลักษณะโปร่งโล่งทางด้านบน นายบอยจึงตัดสินใจกระโดดเกาะขอบห้องเพื่อส่องดูภายใน
“เหวอออ!!! ไอ้โจ!!” เสียงนายบอยลนลานหวาดหวั่น ดูท่าเหมือนแรงแขนเขาจะอ่อนล้าลงโดยพลันเมื่อส่องมองเข้าไปภายในห้อง รุ่นพี่ชายที่แม็กซ์คิดว่าแน่ มายามนี้ตาโตเบิกกว้าง ปากคอสั่นเทา นั่งงอตัวกอดอกแน่นอยู่ข้างรางปัสสาวะอย่างไม่กลัวความสกปรก หากนั่นเป็นการแสดงเขาก็สมควรจะได้รางวัลยอดเยี่ยมเป็นแน่แท้
“ป...เป็นอะไรไปวะ!!! อ...ไอ้บอย...ย!!?” เสียงสั่นเทาไม่แพ้กันจากนายเบลเอ่ยถาม พร้อมกับมาประคองตัวเพื่อนร่วมพรรค
“ไอ้โจ...ไอ้โจ...ก...กรีด...ข...” นั่นคือคำตอบที่ค่อยเบาของนายบอย
อาจารย์ปริญญาไม่รอช้ากระโดดเกาะขอบแล้วปีนขึ้นดูอีกคน เมื่อโผล่หน้าเข้าไปเห็น สีหน้าชายวัยสี่สิบก็ซีดเผือดลง แต่สติยังตั้งได้มั่นคงกว่าเด็กหนุ่ม เขาหันมาตะโกนร้องสั่งสาวๆ หลายสิบคนที่ยืนออไม่กล้าเข้าห้องกันภายนอก
“ใครก็ได้ ไปบอกยามเร็ว!! มีเด็กนักเรียนบาดเจ็บในนี้ ให้เรียกรถพยาบาล รถตำรวจ หรือรถอะไรก็เรียกมาให้หมด!! ...เร็วๆ เข้า!!!”
คราวนี้มีหญิงสาวหลายคนอาสา รวมทั้งป้าทำความสะอาดด้วย ทั้งหมดพากันวิ่งกรูเป็นกลุ่มใหญ่ไปในทันที จนรอบข้างของแม็กซ์เหลือสาวอยู่บางตาเพียงห้าหกคน จากที่มีกันหลายสิบคน ...สงสัยจะมีบางคนคงไม่อยากมาเกี่ยวกับเรื่องไม่คาดฝัน ก็เลยคิดไปตามแล้วชิงหนีกลับบ้านไปด้วยในตัว...
สาวเพียงคนเดียวที่กระฉับกระเฉงทะมัดทะแม่งอยู่ได้ ก็เห็นจะเป็นหิ่งห้อยยายตัวแสบของนายแม็กซ์ เธอระดมถ่ายรูปที่เกิดเหตุหลายจุด อีกทั้งกระทั่งพยายามจะปีนขึ้นไปถ่ายด้านในห้องที่โจอยู่ด้วย ทว่าอาจารย์ปริญญาห้ามไว้ซะก่อน เธอจึงเที่ยวถ่ายภาพจุดอื่นของเธอไปเรื่อย...
แม็กซ์สอดส่ายสายตาไปรอบๆ ห้องน้ำชาย แต่ว่าอยู่บริเวณที่ว่างตรงแถวอ่างล้างหน้าเท่านั้น ขณะที่สำรวจอยู่เสียงทุ้มหล่อก็ดังขึ้นข้างๆ
“นายเห็นอะไรผิดสังเกตบ้างหรือเปล่า?”
คำถามจากนายป๊อบนั่นเอง ...นี่ถือว่าเป็นการคุยกันครั้งแรกในชีวิตของทั้งเด็กหนุ่มทั้งคู่
“ไม่นี่ นอกจากขยะที่เกลื่อนอยู่” หนุ่มธรรมดาเอ่ยตอบไปห้วนๆ
“อ๋อ!! นั่นเราทำเองแหละ...” ป๊อบพูดพลางเอามือลูบหัวด้านหลัง “...เราพุ่งเข้ามาแล้วไปชนมันเข้า”
“ถ้างั้นก็ไม่มี”
“อืม...เหรอ!?...พี่โจตายด้วยการกรีดข้อมือ มันเหมือนการฆ่าตัวตายมาก แต่นี่เป็นการฆาตกรรมแน่นอน!!...ฆาตกรรมในห้องปิดตายสองชั้นเสียด้วย เพราะชั้นรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ!!” ป๊อบพูดขึ้นอีก มือทั้งสองข้างเขาล้วงกระเป๋า สายตาพุ่งมองไปยังรุ่นพี่สองคนที่นั่งปลอบประโลมกันอยู่...
...ฆาตกรรมในห้องปิดตายสองชั้น? ...รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ?... แม็กซ์นึกหมั่นไส้ในใจพลางเหล่ตามอง ...นี่อ่านการ์ตูนนักสืบจนคิดว่าตัวเองเป็นไอ้หนูยอดนักสืบไปแล้วหรือไงฟะ!?...นายป๊อบคุง...!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น