ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : 4-3
แม็กซ์คิดไปเดินไป ...ในขณะนั้นเอง!! เสียงที่คุ้นหูเขาก็ดังขึ้นข้างหลัง เมื่อหันไปก็พบกับรุ่นพี่เบล หนึ่งใน admin ฝ่ายนักเรียนของห้องคอมฯ วิ่งเลี้ยวจากหัวมุมตึกมายังกลุ่มสาวๆ ที่กำลังจะสลายตัว พลางร้องตะโกนถามด้วยน้ำเสียงที่ลนลานและท่าทางที่ร้อนลนไม่แพ้กัน
“ทุกคนๆ เห็นป้าที่ทำความสะอาดห้องน้ำบ้างมั้ย!!?”
พวกสาวๆ ส่ายหน้ากันสลอน ...ก็จะไปเห็นอะไรได้ไงเล่า ในเมื่อทุกคนจับจ้องจดจ่ออยู่แต่ในห้องคอมฯ เท่านั้น... แม็กซ์คิดแล้วส่ายหน้าเช่นกันแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจ เขาสังหรณ์ใจวูบวาบพิกลจึงเดินกลับเข้าไปใกล้กลุ่มชนอีกครั้ง
“มีอะไร? ...ใครมีเรื่องอะไรกัน!?” เสียงรุ่นพี่บอยเดินออกมาถาม ...เมื่อเห็นเป็นเพื่อนร่วมแก๊งเข้าก็เลยถามไปอีกแบบ “เฮ้ย!! มีอะไรวะไอ้เบล ทำเสียงตกอกตกใจ ...แล้วจะหาป้าทำความสะอาดไปทำไมวะ?”
“กูจะให้ไปเปิดห้องน้ำชายให้หน่อย!! ก...กูคิดว่าไอ้โจมันอยู่ในนั้น”
“ใจเย็นๆ ...แต่นี่ยังไม่ห้าโมง ประตูห้องน้ำในตึกยังไม่ปิดนี่หว่า ...ใครเสือกไปปิดวะ?” บอยเอ่ยขึ้น ดูท่าไม่ทุกข์ร้อนเท่าไรที่เพื่อนตนถูกขังอยู่ในห้องน้ำ ...แต่ก็อย่างว่า อีตาคนนี้เก็บอารมณ์เก่งนัก แม็กซ์รู้ข้อนั้นดี...!!
“ก...กูว่า ม...ไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ...” เบลเอ่ยขึ้นด้วยอาการสั่นเทา “...กูโทรเข้ามือถือมันด้วย แต่ไม่มีคนรับสาย!!”
“ว่าไงนะ!! มึงโทรไปกี่รอบ...”
“ล...หลายรอบ ต...แต่ไม่มีคนรับสายเลย ล...แล้วกูก็ได้ยินเสียงเครื่องไอ้โจดังอยู่ในนั้น ด...ด้วยนะเว้ย!!”
เบลพูดอย่างลำบากอย่างเย็น ฟังจากน้ำเสียงที่ถ่ายทอดออกมาก็พอจะรู้แล้วว่าเขาคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ พวกสาวๆ ก็คงเข้าใจเช่นกัน เพราะเห็นพากันเกาะเป็นกลุ่มๆ เสียแน่น ...แต่เท่าที่แม็กซ์เห็น ดูจะมีคนเดียวที่ท่าทางกระตือรือร้นสุดๆ ในที่นี่ ...ก็จะใครซะอีกล่ะ ยายหิ่งห้อยนักข่าวสาวแสบประจำโรงเรียนนั่นเอง...!!
“ผมว่า...เราไปดูที่ห้องน้ำกันก่อนดีกว่ามั้ยครับ!?” เสียงทุ้มนุ่มหล่อโพล่งขึ้นมา ...สงสัยงานนี้ไอ้ป๊อบจะเป็นฮีโร่อีกซะล่ะมั้ง!!?...
“ใช่ค่ะ!!” หิ่งห้อยสนับสนุนเสียงดัง
“ก็ดีเหมือนกัน ไปกันหมดนี่แหละ!! จะได้เป็นพยานด้วยกันหมด...เผื่อเกิดอะไรขึ้น!!?” บอยเห็นดีด้วย ทว่าไม่แม้แต่เหลือบเหลียวมองนายป๊อบ
“ผ...เผื่อจะเกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ?” เสียงหวาดๆ ของสาวคนหนึ่งในกลุ่มแฟนคลับดังขึ้น
เงียบ...!! ทุกคนมองหน้ากันไปมาไม่มีใครพูดอะไร ...ของมันก็รู้ๆ กันอยู่ในใจดีอยู่แล้ว!! พักหนึ่งนายบอยก็เดินเกาะบ่านายเบล นำทุกคนไปยังห้องน้ำชายชั้นเดียวกัน ทางมุมสุดด้านขวาของตึกเรียนที่ตั้งฉากเหลื่อมกันกับตึกนี้
ตึกเรียนทั้งสามตึกวางตัวเรียงกันเป็นรูปคล้ายตัว H โดยมีทางเดินขนาดสามเมตรเป็นตัวเชื่อม แต่ขีดกลางซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องคอมฯ นั้น ค่อนไปด้านบนเล็กน้อย ด้วยเพราะเวลานั้นเป็นเวลาเย็นที่นักเรียนจะลงไปอยู่ข้างล่างกันซะส่วนใหญ่ ทำให้หัวมุมตรงห้องน้ำชายและหญิงของตึกแรกนั่นเป็นมุมที่เปลี่ยวสงัดและปลอดสายตาผู้คนน่าดู...
เหล่านักเรียนสาวหลากชั้นต่างออกันอยู่ยี่สิบกว่าคนได้ อย่างน้อยก็ช่วยให้อุ่นใจได้บ้างว่ามีคนอยู่เยอะ ตอนนี้หน้าขบวนมีนายบอย นายเบล นายป๊อบ และยายหิ่งห้อย ยืนประจันหน้ากับประตูห้องน้ำชายสีฟ้าที่ปิดอยู่ ข้างๆ กัน ห่างเพียงเสากั้นมีห้องน้ำหญิงที่ทุกอย่างดูเป็นปกติ ช่องระบายอากาศบานเกล็ดเรียงตัวกันเป็นแนวเหนือวงกบประตูขึ้นไปทั้งสองห้อง สาวๆ เหล่าแฟนคลับระดับเอทั้งหลาย ร่วมล้อมวงเป็นกำลังใจอยู่ทางด้านหลัง ...ส่วนหนุ่มธรรมดาอย่างนายแม็กซ์นั้น ยืนรั้งอยู่หลังสุด ดูแทบจะไม่มีใครสนใจเขาเลย ยังดีที่สาวๆ ด้านหน้าตัวไม่สูงนัก ทำให้เขาพอเห็นเหตุการณ์อะไรได้บ้าง
“ประตูล๊อคไว้เปิดไม่ออก!!” นายเบลว่า พลางกดโทรศัพท์เรียกเข้าเครื่องเพื่อนไปอีกครั้ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องน้ำเหมือนอยู่ลึกเข้าไป ไม่มีเสียงอื่นใดสอดแทรกขึ้นมาเลย!!
นายป๊อบสุดหล่อทำท่าทางก้มๆ เงยๆ ตรงร่องเล็กๆ ระหว่างประตูกับวงกบไม้ สักพักเขาก็บอกว่า
“ถูกลงกลอนไว้ด้านในด้วย ถ้าไม่ใช่ฝีมือพี่โจ ก็ใครซักคนที่อยู่ด้านในนั่นแหละ...ที่ลงกลอนไว้”
คำพูดของป๊อบถูกยืนยันด้วยหิ่งห้อยนักข่าวสาวไฟแรง เธอเองก็เข้าไปตรวจดูเช่นกัน แถมยังเก็บหลักฐานเป็นภาพถ่ายตรงร่องประตูไว้อีกหลายรูป บอยจ้องมองดูสองคนนั้นทำตัวเป็นนักสืบด้วยท่าทีครุ่นคิด แล้วเขาก็หันหลังมาตะโกนกับพวกสาวๆ
“...ใครช่วยไปตามอาจารย์แถวนี้แล้วก็ป้าที่ทำความสะอาดมาทีได้มั้ย?”
“พวกหนูไปเองค่า...!!” เสียงเล็กๆ เสนอตัวดังขึ้นจากสาวน้อยกลุ่มหนึ่งห้าคน มองห่างๆ เหมือนจะเป็นเด็กชั้นม.1 ท่าทางทั้งหมดดูหวาดๆ คล้ายอยากจะออกไปจากมุมสงัดนี้ให้เร็วที่สุด
แม็กซ์มองตามสาวน้อยเหล่านั้นวิ่งไปก็พลางคิด ...ถึงแม้เมื่อครู่จะไม่เกิดคดีฆาตกรรมปริศนาหนุ่มธรรมดาตกตึกก็ตาม แต่ทว่าตอนนี้ก็ไม่แน่ซะแล้ว ว่าจะไม่เกิดคดีฆาตกรรมปริศนาในห้องปิดตายขึ้นมาแทน เขาล่ะหวั่นใจจริงๆ...!!
“ทุกคนๆ เห็นป้าที่ทำความสะอาดห้องน้ำบ้างมั้ย!!?”
พวกสาวๆ ส่ายหน้ากันสลอน ...ก็จะไปเห็นอะไรได้ไงเล่า ในเมื่อทุกคนจับจ้องจดจ่ออยู่แต่ในห้องคอมฯ เท่านั้น... แม็กซ์คิดแล้วส่ายหน้าเช่นกันแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจ เขาสังหรณ์ใจวูบวาบพิกลจึงเดินกลับเข้าไปใกล้กลุ่มชนอีกครั้ง
“มีอะไร? ...ใครมีเรื่องอะไรกัน!?” เสียงรุ่นพี่บอยเดินออกมาถาม ...เมื่อเห็นเป็นเพื่อนร่วมแก๊งเข้าก็เลยถามไปอีกแบบ “เฮ้ย!! มีอะไรวะไอ้เบล ทำเสียงตกอกตกใจ ...แล้วจะหาป้าทำความสะอาดไปทำไมวะ?”
“กูจะให้ไปเปิดห้องน้ำชายให้หน่อย!! ก...กูคิดว่าไอ้โจมันอยู่ในนั้น”
“ใจเย็นๆ ...แต่นี่ยังไม่ห้าโมง ประตูห้องน้ำในตึกยังไม่ปิดนี่หว่า ...ใครเสือกไปปิดวะ?” บอยเอ่ยขึ้น ดูท่าไม่ทุกข์ร้อนเท่าไรที่เพื่อนตนถูกขังอยู่ในห้องน้ำ ...แต่ก็อย่างว่า อีตาคนนี้เก็บอารมณ์เก่งนัก แม็กซ์รู้ข้อนั้นดี...!!
“ก...กูว่า ม...ไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ...” เบลเอ่ยขึ้นด้วยอาการสั่นเทา “...กูโทรเข้ามือถือมันด้วย แต่ไม่มีคนรับสาย!!”
“ว่าไงนะ!! มึงโทรไปกี่รอบ...”
“ล...หลายรอบ ต...แต่ไม่มีคนรับสายเลย ล...แล้วกูก็ได้ยินเสียงเครื่องไอ้โจดังอยู่ในนั้น ด...ด้วยนะเว้ย!!”
เบลพูดอย่างลำบากอย่างเย็น ฟังจากน้ำเสียงที่ถ่ายทอดออกมาก็พอจะรู้แล้วว่าเขาคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ พวกสาวๆ ก็คงเข้าใจเช่นกัน เพราะเห็นพากันเกาะเป็นกลุ่มๆ เสียแน่น ...แต่เท่าที่แม็กซ์เห็น ดูจะมีคนเดียวที่ท่าทางกระตือรือร้นสุดๆ ในที่นี่ ...ก็จะใครซะอีกล่ะ ยายหิ่งห้อยนักข่าวสาวแสบประจำโรงเรียนนั่นเอง...!!
“ผมว่า...เราไปดูที่ห้องน้ำกันก่อนดีกว่ามั้ยครับ!?” เสียงทุ้มนุ่มหล่อโพล่งขึ้นมา ...สงสัยงานนี้ไอ้ป๊อบจะเป็นฮีโร่อีกซะล่ะมั้ง!!?...
“ใช่ค่ะ!!” หิ่งห้อยสนับสนุนเสียงดัง
“ก็ดีเหมือนกัน ไปกันหมดนี่แหละ!! จะได้เป็นพยานด้วยกันหมด...เผื่อเกิดอะไรขึ้น!!?” บอยเห็นดีด้วย ทว่าไม่แม้แต่เหลือบเหลียวมองนายป๊อบ
“ผ...เผื่อจะเกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ?” เสียงหวาดๆ ของสาวคนหนึ่งในกลุ่มแฟนคลับดังขึ้น
เงียบ...!! ทุกคนมองหน้ากันไปมาไม่มีใครพูดอะไร ...ของมันก็รู้ๆ กันอยู่ในใจดีอยู่แล้ว!! พักหนึ่งนายบอยก็เดินเกาะบ่านายเบล นำทุกคนไปยังห้องน้ำชายชั้นเดียวกัน ทางมุมสุดด้านขวาของตึกเรียนที่ตั้งฉากเหลื่อมกันกับตึกนี้
ตึกเรียนทั้งสามตึกวางตัวเรียงกันเป็นรูปคล้ายตัว H โดยมีทางเดินขนาดสามเมตรเป็นตัวเชื่อม แต่ขีดกลางซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องคอมฯ นั้น ค่อนไปด้านบนเล็กน้อย ด้วยเพราะเวลานั้นเป็นเวลาเย็นที่นักเรียนจะลงไปอยู่ข้างล่างกันซะส่วนใหญ่ ทำให้หัวมุมตรงห้องน้ำชายและหญิงของตึกแรกนั่นเป็นมุมที่เปลี่ยวสงัดและปลอดสายตาผู้คนน่าดู...
เหล่านักเรียนสาวหลากชั้นต่างออกันอยู่ยี่สิบกว่าคนได้ อย่างน้อยก็ช่วยให้อุ่นใจได้บ้างว่ามีคนอยู่เยอะ ตอนนี้หน้าขบวนมีนายบอย นายเบล นายป๊อบ และยายหิ่งห้อย ยืนประจันหน้ากับประตูห้องน้ำชายสีฟ้าที่ปิดอยู่ ข้างๆ กัน ห่างเพียงเสากั้นมีห้องน้ำหญิงที่ทุกอย่างดูเป็นปกติ ช่องระบายอากาศบานเกล็ดเรียงตัวกันเป็นแนวเหนือวงกบประตูขึ้นไปทั้งสองห้อง สาวๆ เหล่าแฟนคลับระดับเอทั้งหลาย ร่วมล้อมวงเป็นกำลังใจอยู่ทางด้านหลัง ...ส่วนหนุ่มธรรมดาอย่างนายแม็กซ์นั้น ยืนรั้งอยู่หลังสุด ดูแทบจะไม่มีใครสนใจเขาเลย ยังดีที่สาวๆ ด้านหน้าตัวไม่สูงนัก ทำให้เขาพอเห็นเหตุการณ์อะไรได้บ้าง
“ประตูล๊อคไว้เปิดไม่ออก!!” นายเบลว่า พลางกดโทรศัพท์เรียกเข้าเครื่องเพื่อนไปอีกครั้ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องน้ำเหมือนอยู่ลึกเข้าไป ไม่มีเสียงอื่นใดสอดแทรกขึ้นมาเลย!!
นายป๊อบสุดหล่อทำท่าทางก้มๆ เงยๆ ตรงร่องเล็กๆ ระหว่างประตูกับวงกบไม้ สักพักเขาก็บอกว่า
“ถูกลงกลอนไว้ด้านในด้วย ถ้าไม่ใช่ฝีมือพี่โจ ก็ใครซักคนที่อยู่ด้านในนั่นแหละ...ที่ลงกลอนไว้”
คำพูดของป๊อบถูกยืนยันด้วยหิ่งห้อยนักข่าวสาวไฟแรง เธอเองก็เข้าไปตรวจดูเช่นกัน แถมยังเก็บหลักฐานเป็นภาพถ่ายตรงร่องประตูไว้อีกหลายรูป บอยจ้องมองดูสองคนนั้นทำตัวเป็นนักสืบด้วยท่าทีครุ่นคิด แล้วเขาก็หันหลังมาตะโกนกับพวกสาวๆ
“...ใครช่วยไปตามอาจารย์แถวนี้แล้วก็ป้าที่ทำความสะอาดมาทีได้มั้ย?”
“พวกหนูไปเองค่า...!!” เสียงเล็กๆ เสนอตัวดังขึ้นจากสาวน้อยกลุ่มหนึ่งห้าคน มองห่างๆ เหมือนจะเป็นเด็กชั้นม.1 ท่าทางทั้งหมดดูหวาดๆ คล้ายอยากจะออกไปจากมุมสงัดนี้ให้เร็วที่สุด
แม็กซ์มองตามสาวน้อยเหล่านั้นวิ่งไปก็พลางคิด ...ถึงแม้เมื่อครู่จะไม่เกิดคดีฆาตกรรมปริศนาหนุ่มธรรมดาตกตึกก็ตาม แต่ทว่าตอนนี้ก็ไม่แน่ซะแล้ว ว่าจะไม่เกิดคดีฆาตกรรมปริศนาในห้องปิดตายขึ้นมาแทน เขาล่ะหวั่นใจจริงๆ...!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น