ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 4-2
หนุ่มน้อยธรรมดาที่ไม่มีผู้ใดสนใจเดินผ่านหลังกลุ่มสาวๆ ไปคล้ายดั่งอากาศธาตุ แต่ชะรอยเวรกรรมเก่าที่ยังใช้ไม่หมดจะส่งผลขึ้นมาอีก ทำให้สาวน้อยนางหนึ่งที่ในมือถือกล้องดิจิตอลสีดำแบบมืออาชีพ พลันก้าวเท้าถอยหลังมาชนเขาเข้าอย่างจัง แม็กซ์เอียงเซไปตามแรงกระแทกชนเข้ากับราวปูนที่กั้นไว้ หัวใจหล่นวูบไปที่ตาตุ่ม มือสองข้างรั้งยึดราวปูนไว้แน่น เพราะเบื้องล่างตรงหน้าเขาคือทิวทัศน์ของสนามปูนที่ผู้คนดูตัวเล็กกว่าปกติ กั้นสาดเพียงเมตรเดียวที่ยื่นออกไปจากอาคาร ดูท่าจะช่วยอะไรคนตกตึกมิได้แน่นอน...!!
ทว่าดวงเขาคงยังไม่ถึงฆาต ด้วยระบบประสาทอัตโนมัติอันชาญฉลาดของร่างกาย ส่งผลให้นายแม็กซ์ย่อตัวลงทันควัน ...ไม่เช่นนั้นคงจะเกิดคดีฆาตกรรมปริศนาหนุ่มธรรมดาตกตึก ให้เหล่านักสืบจำเป็นทั้งหลายได้ค่อนแคะแกะรอยกันอย่างสนุกสนานกันไปแล้วเป็นแน่!!
ครั้นสติมั่นคงดีแล้ว เขาก็มองไปยังผู้ที่เกือบตกเป็นฆาตกร ...โอ้ มายก้าดด!! ยายหิ่งห้อยจอมแสบนี่เอง!!...
“อูย!! ทำไมหมู่นี้ชนคนบ่อยจังนะเรา?” สาวหิ่งห้อยเอ่ยปากบ่น พลางลูบมือไปมาที่ก้นกบส่วนอีกข้างจับยกกล้องไว้มั่น หล่อนเองก็ล้มก้นจ้ำเบ้าเข้ากับราวปูนด้วยเช่นกัน ...ดูท่าสาวน้อยจะยังไม่รู้ว่าคนที่เธอถอยมาชนเป็นใคร เธอจึงเอ่ยขอโทษขอโพยพลางก้มหัวหงึกหงักแบบธรรมเนียมคนญี่ปุ่น
“...เป็นไงบ้างค่ะ ขอโทษจริงๆ นะค่ะเผอิญไม่ได้มองน่ะค่ะ ขอโทษด้วย นะค...!!!”
ไม่ทันจบประโยค หญิงสาวก็หยุดเสียกลางคัน แล้วส่งเสียงพูดด้วยระดับความดังที่มากขึ้นกว่าเดิม
“นี่นายอีกแล้วเหรอเนี่ย!!!”
สาวๆ ที่เกาะกลุ่มกันอยู่รอบนอกหันมามองสองคนที่นั่งจุมปุ๊กกันอยู่ หิ่งห้อยทำท่าเหมือนนึกได้ว่าเสียงเธอเรียกร้องความสนใจเกินไปหน่อย จึงโปรยยิ้มให้กับพวกที่หันมองมาพร้อมกับบอกว่าไม่มีอะไร... เมื่อทุกคนไม่สนใจพวกเขาแล้ว เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงบึ้งๆ ที่เค้นลอดซี่ฟันออกมา
“นาย... ทำไมชั้นถึงต้องมาชนกับนายอยู่เรื่อยนะ!?”
“ชั้นต่างหากล่ะที่ต้องถามคำถามนั่นกับเธอ ชั้นเดินของชั้นอยู่ดีๆ แท้ๆ !!?”
“เอ๊ะ!! หรือว่านายวางแผนไว้!!”
“แผนบ้าแผนบออะไรล่ะ!!? ยัยห้อยหลงตัวเอง...ทุกครั้งที่เราชนกันนะอุบัติเหตุทั้งนั้นแหละ!!”
หิ่งห้อยมองหน้าเด็กหนุ่มธรรมดาแล้วก็นิ่งเงียบไป แต่เพียงแวบเดียวเธอก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า
“ชั้นก็ขอโทษไปแล้วนี่ ...ไปๆ ได้แล้ว เกะกะชั้นทำงาน”
“งาน?” แม็กซ์ทวนคำอย่างสงสัย ไอ้ที่วิ่งตามถ่ายรูปไอ้ป๊อบนี่มันเป็นงานอย่างหนึ่งด้วยเหรอวะเนี่ย!? เขาลุกขึ้นยืนเกาะราวปูนพลางมองไปยังหิ่งห้อยกับฝูงแมลงวันสาว สายตาก็สอดส่ายหา ”โอ๋” หญิงในดวงใจเขาไปด้วย ...แต่ เอ...ไม่มีแฮะ เป็นไปได้ไงกัน?... ทว่าเขาสงสัยใคร่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับห้องคอมฯ เสียมากกว่า จึงสะกิดบ่าเอ่ยถามสาวน้อยคู่กรณีออกไป
“นี่ๆ...มันเกิดอะไรขึ้นที่ห้องคอมฯ วันนี้น่ะ ปกติพวก admin เขาจะตรวจสอบระบบกันไม่ใช่เหรอ? แต่เมื่อกี้ชั้นมองเข้าไปไม่ยักกะเห็นอาจารย์เลย เห็นอยู่แต่นายป๊อบกับรุ่นพี่อีกคนแค่นั้นเอง”
สาวหิ่งห้อยหันมายังต้นเสียงที่ถามด้วยสีหน้าบึ้งตึงออกรำคาญเล็กน้อย แต่เธอก็ยังตอบให้หายข้องใจพร้อมกับหันกลับไปถ่ายรูปด้วยท่าทีแบบมืออาชีพ
“วันเนี่ยพวกแฟนคลับนายป๊อบเขารบเร้าขออาจารย์วันหนึ่ง ว่าให้นายป๊อบช่วยสอนวิธีการขึ้นโมเดลสามมิติให้อีกหน่อย เพราะมีข่าวว่าจะออกสอบด้วย อาจารย์ปริญญาขี้ใจอ่อนอยู่แล้ว แล้วเรื่องที่ขอก็เกี่ยวข้องกับการเรียนก็เลยอนุญาตให้ วันนี้ห้องคอมฯ ก็เลยเป็นอย่างที่นายเห็นเนี่ยแหละ ...แต่ดูท่าพวกรุ่นพี่ admin จะไม่พอใจเท่าไรนะ เห็นสองคนเดินหน้าบูดออกไปไหนก็ไม่รู้ ส่วนพี่บอยแกก็นั่งทำของแกไปตามปกติ แกบอกว่าไม่เกี่ยวกัน”
“เหรอ? แล้วจะสอนกันเสร็จเมื่อไหร่ล่ะ?”
“อีกเดี๋ยวก็คงเลิกแล้วล่ะ ห้องคอมฯ เขาปิดตอนห้าโมงไม่ใช่เหรอ? ...ว่าแต่นายเถอะ มาทำอะไรที่นี่?”
“อ...อ๋อ ช...ชั้นก็ ก็มาดูนายป๊อบเขาสอนเหมือนกันแหละ เผอิญรู้ข่าวมาเหมือนกัน แหะ...แหะ!!”
“รู้ข่าวเหรอ?” หิ่งห้อยลดกล้องลงแล้วหันมามอง ใบหน้าสวยๆ ที่จ้องมาโดยไม่เจือแววโมโหทำเอานายแม็กซ์ถึงกับรู้สึกเขินไปเล็กน้อยถึงปานกลาง หัวใจเขาเต้นเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
“นายจะไปรู้ข่าวมาจากไหนได้ไง? เรื่องนี้รู้กันเฉพาะพวกแฟนคลับระดับเอของนายป๊อบเท่านั้นแหละย่ะ!! ไม่งั้นคนเยอะกว่านี้ชัวร์”
“เอ่อ... ช...ชั้นก็ ชั้นก็แฟนคลับระดับเอของนายป๊อบเหมือนกันน่า ...ว...ว่าแต่เธอเถอะ ทำไมรู้ไปหมดซะทุกเรื่องเลย?” แม็กซ์ขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่ประโยคที่เขาเอ่ยไปนั้นทำให้ชวนสงสัยว่าคืนนี้คงทำให้เขาฝันร้ายเป็นแน่แท้
“ก็ชั้นเป็นนักข่าวประจำโรงเรียนนี่ย่ะ!! ตอนเนี่ยพวกในชมรมกำลังแข่งกันด้วย ชั้นต้องรู้ให้ลึกและรู้ให้ไวในทุกเรื่องที่ผู้คนในโรงเรียนสนใจ ทั้งเรื่องผีในห้องเคมี เรื่องคนนั้นตบคนนี้ เรื่องข้อสอบที่มีการลอบซื้อขายกัน ...หรือแม้แต่เรื่องความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวของอาจารย์กับพวกม.ปลาย ชั้นก็จะต้องตามไปสืบให้ถึงที่สุด!!!” หิ่งห้อยตอบ เธอดูท่าภูมิใจในกิจกรรมที่เธอทำเป็นอันมาก
เมื่อแม็กซ์ได้ยินก็หูผึ่ง ...เรื่องการลอบซื้อขายข้อสอบงั้นเหรอ!!?... ท่าทางยายหิ่งห้อยจะเป็นแหล่งข้อมูลที่ดีให้กับเขาซะแล้วในตอนนี้
“โห เธอนี้ไม่ใช่ย่อยเหมือนกันนะ แต่ เอ...มีการลอบซื้อขายข้อสอบกันด้วยเหรอ แล้วรู้มั้ยว่าเรื่องมันเป็นไงมาไง? ...ไอ้คนที่ขายน่ะมันไปได้ข้อสอบของโรงเรียนมาได้ยังไง?”
“นี่นายสนใจเพราะจะหาซื้อด้วยใช่มั้ยล่ะ? ...แต่เสียใจด้วยนะยะ เท่าที่ชั้นตามสืบมารู้สึกว่าเรื่องนี้จะเป็นแค่ข่าวโคมลอย พวกที่ติดต่อทางเน็ตว่ามีข้อสอบให้ เอาเข้าจริงก็ผิดนัด ไม่ส่งข้อสอบมาซะงั้น ...ก็นี่มันข้อสอบไฟนอลของโรงเรียนเชียวนะ นายคิดว่าอาจารย์เค้าจะปล่อยให้ใครมาขโมยไปง่ายๆ เหรอไง? นอกเสียจาก...”
“นอกเสียจากอะไร?” แม็กซ์เร่งเร้า
“นอกเสียจากว่าอาจารย์จะเป็นคนปล่อยข้อสอบออกมาขายซะเอง ...แต่มันก็เป็นไปไม่ได้หรอก เท่าที่ชั้นรู้ระบบการตรวจสอบเรื่องนี้ของโรงเรียนคุมเข้มมาก และมีบทลงโทษร้ายแรง ขืนอาจารย์คนไหนทำก็เท่ากับทำลายอนาคตตัวเองเท่านั้น ...ถ้าเป็นเรื่องความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวล่ะก็ค่อยมีเค้าหน่อย”
แล้วหิ่งห้อยก็สาธยายเรื่องการจัดเก็บข้อสอบกลางตามที่เธอรู้ มันตรงกับที่พวก admin ม.6 บอกเขาทุกประการ หากทว่ายายหิ่งห้อยคงไม่รู้เรื่องที่มีคนคิดเจาะระบบเข้าไปเพื่อจะขโมยข้อสอบมาขายจริงๆ ...เอ หรือว่าเขาจะบอกดีหล่อนนะ? ...ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเสียแผนการเจาะระบบหมด เรื่องนี้สืบด้วยตัวเองจะดีกว่า ...ปล่อยให้ยายนี่โง่ซะบ้าง ทำท่าฉลาดมากนัก...!!
“เหรอ”
แม็กซ์ตอบสั้นๆ ไม่ถามอะไรต่อ เมื่อหันไปดูกิจกรรมการรุมตอมของฝูงแมลงวันสาวที่ดูท่าว่าตอนนี้ใกล้จะเสร็จสิ้นลงแล้ว เขาก็ถอยห่างพวกสาวๆ ออกมา แล้วหันหลังกลับไปทางเดิม ...ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอยู่ต่อ อีกสักพักห้องก็จะปิดแล้ว เพราะเหลืออีกแค่สิบนาทีจะห้าโมง กลับไปเตรียมการเจาะระบบที่บ้านน่าจะเวิร์คกว่า...
ทว่าดวงเขาคงยังไม่ถึงฆาต ด้วยระบบประสาทอัตโนมัติอันชาญฉลาดของร่างกาย ส่งผลให้นายแม็กซ์ย่อตัวลงทันควัน ...ไม่เช่นนั้นคงจะเกิดคดีฆาตกรรมปริศนาหนุ่มธรรมดาตกตึก ให้เหล่านักสืบจำเป็นทั้งหลายได้ค่อนแคะแกะรอยกันอย่างสนุกสนานกันไปแล้วเป็นแน่!!
ครั้นสติมั่นคงดีแล้ว เขาก็มองไปยังผู้ที่เกือบตกเป็นฆาตกร ...โอ้ มายก้าดด!! ยายหิ่งห้อยจอมแสบนี่เอง!!...
“อูย!! ทำไมหมู่นี้ชนคนบ่อยจังนะเรา?” สาวหิ่งห้อยเอ่ยปากบ่น พลางลูบมือไปมาที่ก้นกบส่วนอีกข้างจับยกกล้องไว้มั่น หล่อนเองก็ล้มก้นจ้ำเบ้าเข้ากับราวปูนด้วยเช่นกัน ...ดูท่าสาวน้อยจะยังไม่รู้ว่าคนที่เธอถอยมาชนเป็นใคร เธอจึงเอ่ยขอโทษขอโพยพลางก้มหัวหงึกหงักแบบธรรมเนียมคนญี่ปุ่น
“...เป็นไงบ้างค่ะ ขอโทษจริงๆ นะค่ะเผอิญไม่ได้มองน่ะค่ะ ขอโทษด้วย นะค...!!!”
ไม่ทันจบประโยค หญิงสาวก็หยุดเสียกลางคัน แล้วส่งเสียงพูดด้วยระดับความดังที่มากขึ้นกว่าเดิม
“นี่นายอีกแล้วเหรอเนี่ย!!!”
สาวๆ ที่เกาะกลุ่มกันอยู่รอบนอกหันมามองสองคนที่นั่งจุมปุ๊กกันอยู่ หิ่งห้อยทำท่าเหมือนนึกได้ว่าเสียงเธอเรียกร้องความสนใจเกินไปหน่อย จึงโปรยยิ้มให้กับพวกที่หันมองมาพร้อมกับบอกว่าไม่มีอะไร... เมื่อทุกคนไม่สนใจพวกเขาแล้ว เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงบึ้งๆ ที่เค้นลอดซี่ฟันออกมา
“นาย... ทำไมชั้นถึงต้องมาชนกับนายอยู่เรื่อยนะ!?”
“ชั้นต่างหากล่ะที่ต้องถามคำถามนั่นกับเธอ ชั้นเดินของชั้นอยู่ดีๆ แท้ๆ !!?”
“เอ๊ะ!! หรือว่านายวางแผนไว้!!”
“แผนบ้าแผนบออะไรล่ะ!!? ยัยห้อยหลงตัวเอง...ทุกครั้งที่เราชนกันนะอุบัติเหตุทั้งนั้นแหละ!!”
หิ่งห้อยมองหน้าเด็กหนุ่มธรรมดาแล้วก็นิ่งเงียบไป แต่เพียงแวบเดียวเธอก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า
“ชั้นก็ขอโทษไปแล้วนี่ ...ไปๆ ได้แล้ว เกะกะชั้นทำงาน”
“งาน?” แม็กซ์ทวนคำอย่างสงสัย ไอ้ที่วิ่งตามถ่ายรูปไอ้ป๊อบนี่มันเป็นงานอย่างหนึ่งด้วยเหรอวะเนี่ย!? เขาลุกขึ้นยืนเกาะราวปูนพลางมองไปยังหิ่งห้อยกับฝูงแมลงวันสาว สายตาก็สอดส่ายหา ”โอ๋” หญิงในดวงใจเขาไปด้วย ...แต่ เอ...ไม่มีแฮะ เป็นไปได้ไงกัน?... ทว่าเขาสงสัยใคร่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับห้องคอมฯ เสียมากกว่า จึงสะกิดบ่าเอ่ยถามสาวน้อยคู่กรณีออกไป
“นี่ๆ...มันเกิดอะไรขึ้นที่ห้องคอมฯ วันนี้น่ะ ปกติพวก admin เขาจะตรวจสอบระบบกันไม่ใช่เหรอ? แต่เมื่อกี้ชั้นมองเข้าไปไม่ยักกะเห็นอาจารย์เลย เห็นอยู่แต่นายป๊อบกับรุ่นพี่อีกคนแค่นั้นเอง”
สาวหิ่งห้อยหันมายังต้นเสียงที่ถามด้วยสีหน้าบึ้งตึงออกรำคาญเล็กน้อย แต่เธอก็ยังตอบให้หายข้องใจพร้อมกับหันกลับไปถ่ายรูปด้วยท่าทีแบบมืออาชีพ
“วันเนี่ยพวกแฟนคลับนายป๊อบเขารบเร้าขออาจารย์วันหนึ่ง ว่าให้นายป๊อบช่วยสอนวิธีการขึ้นโมเดลสามมิติให้อีกหน่อย เพราะมีข่าวว่าจะออกสอบด้วย อาจารย์ปริญญาขี้ใจอ่อนอยู่แล้ว แล้วเรื่องที่ขอก็เกี่ยวข้องกับการเรียนก็เลยอนุญาตให้ วันนี้ห้องคอมฯ ก็เลยเป็นอย่างที่นายเห็นเนี่ยแหละ ...แต่ดูท่าพวกรุ่นพี่ admin จะไม่พอใจเท่าไรนะ เห็นสองคนเดินหน้าบูดออกไปไหนก็ไม่รู้ ส่วนพี่บอยแกก็นั่งทำของแกไปตามปกติ แกบอกว่าไม่เกี่ยวกัน”
“เหรอ? แล้วจะสอนกันเสร็จเมื่อไหร่ล่ะ?”
“อีกเดี๋ยวก็คงเลิกแล้วล่ะ ห้องคอมฯ เขาปิดตอนห้าโมงไม่ใช่เหรอ? ...ว่าแต่นายเถอะ มาทำอะไรที่นี่?”
“อ...อ๋อ ช...ชั้นก็ ก็มาดูนายป๊อบเขาสอนเหมือนกันแหละ เผอิญรู้ข่าวมาเหมือนกัน แหะ...แหะ!!”
“รู้ข่าวเหรอ?” หิ่งห้อยลดกล้องลงแล้วหันมามอง ใบหน้าสวยๆ ที่จ้องมาโดยไม่เจือแววโมโหทำเอานายแม็กซ์ถึงกับรู้สึกเขินไปเล็กน้อยถึงปานกลาง หัวใจเขาเต้นเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
“นายจะไปรู้ข่าวมาจากไหนได้ไง? เรื่องนี้รู้กันเฉพาะพวกแฟนคลับระดับเอของนายป๊อบเท่านั้นแหละย่ะ!! ไม่งั้นคนเยอะกว่านี้ชัวร์”
“เอ่อ... ช...ชั้นก็ ชั้นก็แฟนคลับระดับเอของนายป๊อบเหมือนกันน่า ...ว...ว่าแต่เธอเถอะ ทำไมรู้ไปหมดซะทุกเรื่องเลย?” แม็กซ์ขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่ประโยคที่เขาเอ่ยไปนั้นทำให้ชวนสงสัยว่าคืนนี้คงทำให้เขาฝันร้ายเป็นแน่แท้
“ก็ชั้นเป็นนักข่าวประจำโรงเรียนนี่ย่ะ!! ตอนเนี่ยพวกในชมรมกำลังแข่งกันด้วย ชั้นต้องรู้ให้ลึกและรู้ให้ไวในทุกเรื่องที่ผู้คนในโรงเรียนสนใจ ทั้งเรื่องผีในห้องเคมี เรื่องคนนั้นตบคนนี้ เรื่องข้อสอบที่มีการลอบซื้อขายกัน ...หรือแม้แต่เรื่องความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวของอาจารย์กับพวกม.ปลาย ชั้นก็จะต้องตามไปสืบให้ถึงที่สุด!!!” หิ่งห้อยตอบ เธอดูท่าภูมิใจในกิจกรรมที่เธอทำเป็นอันมาก
เมื่อแม็กซ์ได้ยินก็หูผึ่ง ...เรื่องการลอบซื้อขายข้อสอบงั้นเหรอ!!?... ท่าทางยายหิ่งห้อยจะเป็นแหล่งข้อมูลที่ดีให้กับเขาซะแล้วในตอนนี้
“โห เธอนี้ไม่ใช่ย่อยเหมือนกันนะ แต่ เอ...มีการลอบซื้อขายข้อสอบกันด้วยเหรอ แล้วรู้มั้ยว่าเรื่องมันเป็นไงมาไง? ...ไอ้คนที่ขายน่ะมันไปได้ข้อสอบของโรงเรียนมาได้ยังไง?”
“นี่นายสนใจเพราะจะหาซื้อด้วยใช่มั้ยล่ะ? ...แต่เสียใจด้วยนะยะ เท่าที่ชั้นตามสืบมารู้สึกว่าเรื่องนี้จะเป็นแค่ข่าวโคมลอย พวกที่ติดต่อทางเน็ตว่ามีข้อสอบให้ เอาเข้าจริงก็ผิดนัด ไม่ส่งข้อสอบมาซะงั้น ...ก็นี่มันข้อสอบไฟนอลของโรงเรียนเชียวนะ นายคิดว่าอาจารย์เค้าจะปล่อยให้ใครมาขโมยไปง่ายๆ เหรอไง? นอกเสียจาก...”
“นอกเสียจากอะไร?” แม็กซ์เร่งเร้า
“นอกเสียจากว่าอาจารย์จะเป็นคนปล่อยข้อสอบออกมาขายซะเอง ...แต่มันก็เป็นไปไม่ได้หรอก เท่าที่ชั้นรู้ระบบการตรวจสอบเรื่องนี้ของโรงเรียนคุมเข้มมาก และมีบทลงโทษร้ายแรง ขืนอาจารย์คนไหนทำก็เท่ากับทำลายอนาคตตัวเองเท่านั้น ...ถ้าเป็นเรื่องความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวล่ะก็ค่อยมีเค้าหน่อย”
แล้วหิ่งห้อยก็สาธยายเรื่องการจัดเก็บข้อสอบกลางตามที่เธอรู้ มันตรงกับที่พวก admin ม.6 บอกเขาทุกประการ หากทว่ายายหิ่งห้อยคงไม่รู้เรื่องที่มีคนคิดเจาะระบบเข้าไปเพื่อจะขโมยข้อสอบมาขายจริงๆ ...เอ หรือว่าเขาจะบอกดีหล่อนนะ? ...ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเสียแผนการเจาะระบบหมด เรื่องนี้สืบด้วยตัวเองจะดีกว่า ...ปล่อยให้ยายนี่โง่ซะบ้าง ทำท่าฉลาดมากนัก...!!
“เหรอ”
แม็กซ์ตอบสั้นๆ ไม่ถามอะไรต่อ เมื่อหันไปดูกิจกรรมการรุมตอมของฝูงแมลงวันสาวที่ดูท่าว่าตอนนี้ใกล้จะเสร็จสิ้นลงแล้ว เขาก็ถอยห่างพวกสาวๆ ออกมา แล้วหันหลังกลับไปทางเดิม ...ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอยู่ต่อ อีกสักพักห้องก็จะปิดแล้ว เพราะเหลืออีกแค่สิบนาทีจะห้าโมง กลับไปเตรียมการเจาะระบบที่บ้านน่าจะเวิร์คกว่า...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น