ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Max the Hacker

    ลำดับตอนที่ #15 : 3-5

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ย. 48


    แม็กซ์มองหน้าคนทั้งสามครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบไปว่า

        

    “ตกลงครับ ผมจะเจาะเข้าเซิร์ฟเวอร์ของโรงเรียน แต่ผมจะแน่ใจได้ยังไงล่ะว่า...ถ้าผมเจาะเข้าไปได้แล้ว พอถึงวันจันทร์เกิดมีร่องรอยการขโมยข้อสอบของโรงเรียนขึ้นมา ผมจะไม่ถูกจับอีก”

        

    “นายกลัวว่าเราจะซ้อนแผน?” บอยถามด้วยรอยยิ้มแบบคนรู้ทัน

        

    “ใช่ครับ!! ผมว่าเราต้องหาเวลาคุยกันให้เยอะกว่านี้ในส่วนปลีกย่อยที่ผมกังวลอยู่”

        

    “หึ... เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงไปหรอก เราจะปรึกษากับอาจารย์ให้นายเข้าเป็น admin ด้วย แต่ที่สำคัญนายต้องทิ้งร่องรอยไว้เพื่อให้เราตรวจสอบได้ว่าเป็นนายจริงๆ ...อีกอย่างข้อสอบนั้นเมื่อรวบรวมมาไว้ที่ส่วนกลางแล้ว จะถูกตรวจสอบความถูกต้องและจัดเก็บโดยเข้ารหัสที่ซับซ้อนเอาไว้ เพื่อรอส่งข้อมูลไปยังโรงพิมพ์ในอีกสามวันถัดไป เพราะฉะนั้นถ้านายไม่มายุ่งกับระบบตอนนั้นนายก็จะไม่ใช่คนร้าย”

        

    “ผมว่าควรจะต้องเซ็นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรด้วยจะดีกว่า” แม็กซ์ว่า

        

    “เฮ้ย!! มันจะมากเรื่องไปหน่อยเปล่าวะ!! ...มึงมีสิทธิอะไรมาเรียกร้องเอานู่นเอานี่ แค่ช่วยให้พ้นผิดได้นี่ก็บุญหัวแล้วนะโว้ย!!” โจดูท่าทนไม่ไหวกับข้อเรียกร้อง เลยระบายออกเสียหน่อย

        

    “ผมแค่ต้องการหลักประกัน”

        

    “จะไม่มีการเซ็นสัญญาอะไรทั้งนั้น ถ้านายต้องการหลักประกัน ในฐานะ admin ฝ่ายนักเรียนจะเป็นหลักประกันให้นายเอง”

        

    บอยพูดเสียงแข็งพร้อมควักบัตรประจำตัวนักเรียนยื่นให้แม็กซ์ดู ท่าทางเขาก็คงจะขัดเคืองใจไม่แพ้เพื่อนๆ เช่นกัน แต่ด้วยความเป็นคนเก็บอารมณ์เก่ง ก็เลยระบายออกมาแค่นั้น

        

    แม็กซ์รับบัตรมาพลิกไปมา มันเป็นของจริงแท้อย่างแน่นอน บัตรเคลือบพลาสติกแข็ง รอยประทับตราโรงเรียนคาบระหว่างรูปของบอยและตัวบัตร ไม่มีร่องรอยการแกะรูปออกแล้วแปะรูปใหม่เข้าไปแทน

        

    ...เมื่อตรวจสอบดีแล้ว เขาก็คืนบัตรให้กับบอยโดยมีสายตาของโจและเบลจ้องเขม็งคล้ายหาเรื่อง เขาไม่สนใจหรอก เพราะถ้าถูกซ้อมพวกนั้นต่างหากที่จะโดนพักการเรียน

        

    “ก็ได้ ไม่มีสัญญา หลักประกันคือคำพูดของพี่ ...แล้วจะให้เวลาผมเท่าไหร่?”

        

    “เต็มที่จนถึงเที่ยงคืนวันอาทิตย์ นายมีเวลาอีกสามวันกว่าๆ ที่จะเจาะเข้าไฟล์เซิร์ฟเวอร์แบบลับๆ แต่อย่างที่รู้ หากหลังจากสามวันไปแล้วนายเกิดเจาะเข้ามาอีก นายก็อาจจะโดนข้อหาขโมยเสียเองก็ได้”

        

    “แสดงว่าผมเป็นคนสุดท้ายที่จะทดสอบระบบใช่มั้ย?”

        

    “ใช่!! ...ฉันว่าวันนี้เราพอแค่นี้ก่อนดีกว่า อีกเดี๋ยวก็ได้เวลานักเรียนเข้ามาเรียนแล้ว”

        

    พูดจบบอยและรุ่นพี่อีกสองคนก็พากันเดินเกาะกลุ่มกันไปทางประตูทันที แม็กซ์ยังมีเรื่องข้องใจอีกหลายเรื่องแต่ในเมื่อไม่มีเวลาเขาจึงถามในเฉพาะเรื่องที่เขาคิดว่าสำคัญ

        

    “เดี๋ยว!! ผมขอถามอีกซักสองอย่าง หนึ่ง...ผมจะติดต่อพวกพี่ได้อีกเมื่อไร? สอง...ผมจะเข้ามาใช้เครื่องในฐานะ admin ตอนเย็นได้มั้ย?”

        

    “...นายอยากจะเมลมาก็ได้ แต่ฉันจะไม่ตอบกลับไป ส่วนคำถามหลัง...มันเรื่องของนาย นายเป็นแค่ admin ในการตกลงของเรา ไม่ใช่ admin อย่างเป็นทางการ นายไม่มีพาสเวิร์ดหรือยูสเซอร์เนมของ admin แต่ถ้านายมีนายก็ใช้ห้องนี้เป็นฐานได้...”

        

    “แล้วถ้าผมเจาะไม่ได้ล่ะ?” แม็กซ์เพิ่มระดับเสียงถามไปอีก

        

    “นั่นก็แปลว่าระบบเราแข็งแรงดี แต่จนกว่าจะถึงวันจันทร์ ถ้าฉันสอบถามอาจารย์ไปว่ามีใครเจาะระบบเข้ามาหรือเปล่า แล้วอาจารย์ตอบว่าไม่มีล่ะก็ ...นายเตรียมใจโดนพักการเรียนไว้ได้เลย!!”

        

    โดยไม่รอฟังอะไรอีก สามคนนั่นก็บิดลูกบิดเปิดประตูออกนอกห้องไป ปล่อยให้แม็กซ์ทำหน้างงๆ อยู่คนเดียวในห้องนั่นเอง เขานั่งคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงลุกขึ้นแล้วเดินออกข้างนอกบ้าง

        

    ...เรื่องนี้มันแปลกๆ พิกล ว่าแต่ว่า ...เอาเถอะ!! ได้เจาะระบบเข้าไฟล์เซิร์ฟเวอร์ของโรงเรียนโดยไม่มีความผิด มันช่างเป็นเรื่องที่ท้าทายคนชอบลองของอย่างแม็กซ์อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว...!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×